مقاله درمورد گوجه فرنگی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله درمورد گوجه فرنگی دارای ۷۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله درمورد گوجه فرنگی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله درمورد گوجه فرنگی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله درمورد گوجه فرنگی :

گوجه فرنگی

ارقام :
انتخاب رقم برای کشت در یک منطقه بخصوص از اهمیت زیادر برخوردار است. برخی ارقام گوجه فرنگی تحت شرایط مشخصی بطور استثنایی خوب عمل می نمایند در حالیکه در شرایط دیگر بی ارزش می باشند. بنابراین استفاده از ارقامی که خوبی آنها به اثبات رسیده است و آزمایش ارقام جدیدی و انتخاب مناسبترین آنها روش مناسبی به نظر می رسد.

به عنوان یک قاعده کلی، میوه هایی که برای ارسال به مناطق دوردست پرورش داده می شوند بایستی صاف، گوشت دارو دارای اندازه متوسط، رنگ مناسب و سفتی کافی باشند تا در طی حمل و نقل آسیب نبینند. در پرورش میوه ها برای فرآوری، میوه ها بایستی داریا رنگ خوبی باشند و به صورت متراکم و همزمان برسند تا برداشت مکانیکی به آسانی صورت پذیرد. در جدول زیر به تعدادی واریته های موجود اشاره می شود.
کالیبرا : رشد نامحدود، یک گوجه فرنگی جدید با دوره زندگی طولانی، گیاه از رشد خوب و قوی و قابلیت قرار گرفتن مناسب میوه ها برخوردار است. وزن متوسط ۱۶۰ گرم، میوه ها ترد و دارای رنگی زیبا و یکنواخت و به شکل کروی مایل به بیضی، در تمامی فصول کشت مورد استفاده قرار می گیرد و با هورمون ها سازگار و عملکرد بالایی دارد.

کنزو : رشد نامحدود، گیاه قوی به رنگ سبز تیره از تیپ گیاهان باز با برگهای افقی، میوه ها سفت و ترد با دوره زندگی طولانی و وزن بین ۱۴۰ـ۱۵۰ گرم، میوه ها به رنگ روشن و کروی شکل می باشند و برای دوره های کشت طولانی مناسب هستند.
پاندورا : رشد نامحدود، گیاهی قوی با قدرت رویش بالا، نحوه قرار گرفتن میوه ها مناسب و به طور متوسط ۷ـ۸ میوه در هر شاخه، میوه ها خیلی ترد، گرد (اندکی بیضوی) و شیاردار، وزن متوسط ۱۳۰ـ۱۵۰ گرم، مناسب برای تولید در گلخانه های سرد و گرم

Campbell 146 : طول فصل رشد متوسط و رشد محدود، مقاوم به پژمردگی ورتیسیلیومی، فوزاریومی و ترکیدگی، رنگ قرمز، اندازه بزرگ و شکل کروی و پهن
Campbell 1327 : طول فصل رشد متوسط، زودرس، رشد نامحدود، مقاوم به ترکیدگی، رنگ قرمز، اندازه متوسط، شکل کروی پهن
Cardinal : طول فصل رشد متوسط، زودرس، رشد نامحدود، مقاوم به ترکیدگی، رنگ قرمز، اندازه متوسط، شکل کروی پهن
Chico Grande : طول فصل رشد متوسط، زودرس، رشد محدود، رنگ قرمز، اندازه بزرگ، شکل گلابی شکل
Fantastic : طول فصل رشد متوسط، زودرس، رشد نامحدود، رنگ قرمز، اندازه بزرگ، شکل کروی

Grand prix V.F : طول فصل رشد متوسط، رشد محدود، مقاوم به پژمردگی ورتیسیلیومی و فوزاریومی، رنگ قرمز، اندازه بزرگ و شکل کروی پهن
V.F. 145-22 : زودرس، رشد محدود و مقاوم به پژمردگی فوزایومی و ورتیسیلیومی، رنگ قرمز، اندازه کوچک و شکل کروی کشیده
Roma VF : زودرس، رشد نامحدود و مقاوم به پژمردگی فوزاریومی ورتیسیلیومی، رنگ قرمز، اندازه کوچک، گلابی شکل
Wonder Boy : دیررس، رشد نامحدود، رنگ قرمز و شکل کروی پهن و اندازه بزرگ
Moreton Hybrid : زودرس، رشد نامحدود، رنگ قرمز، اندازه متوسط، شکل کروی پهن
اوربانا : رشد نامحدود، پررشد و دارای عملکرد بالا، میوه دارای طعم و رنگ مناسب
ردکلود : نیمه رشد محدود، دارای عملکرد بالا و اندازه میوه متوسط

کل جی : رشد محدود و دارای عملکرد بالا، میوه تخم مرغی شکل و دارای پوستی سخت و سفتی مناسب، مناسب برای انتقال به مناطق دوردست
Colonial : رشد محدود، دارای میوه ای درشت و جذاب با پوستی صاف و شانه های سبزرنگ، دارای سفتی مناسب و قابلیت حمل و نقل به مناطق دوردست، مقاوم به پژمردگی ورتیسیلیومی، فوزاریوم و لکه برگ خاکستری، تعداد روز تا بلوغ: ۷۶ روز
Olympic : رشد محدود، پررشد، دارای عملکرد بالا، میوه ها صاف، پهن و سفت با طعم مناسب، دارای کیفیت درونی عالی، میان رس، مقاوم به پژمردگی ورتیسیلیومی، فوزاریوم و لکه برگ خاکستری، تعداد روز تا بلوغ: ۷۶ روز
Husky red : رشد محدود، میوه به شکل کروی، دارای طعم عالی و سازگار برای کشت در گلدان، مقاوم به پژمردگی ورتیسیلیومی و فوزاریم، تعداد روز تا بلوغ: ۶۸ روز

Sweet cherry : رشد نامحدود، میوه به شکل کروی و دارای طعم عالی، مقاوم به فوزاریوم و لکه برگ خاکستری، تعداد روز تا بلوغ: ۶۸ روز
Alex : رشد نامحدود، میوه کروی شکل و بسیار یکنواخت، مناسب برای کشت گلخانه ای، مقاوم به پژمردگی ورتیسیلیومی و فوزاریوم، نماتد ریشه و ویروس موزائیک توتون، تعداد روز تا بلوغ: ۹۷ روز
Barbara : رشد نامحدود، دارای عملکرد بالا و طعم عالی، مناسب برای کشت گلخانه ای، مقاوم به پژمردگی ورتیسیلیومی و فوزاریوم، نماتد ریشه و لکه باکتریایی، تعداد روز تا بلوغ: ۸۵ روز
Moudir : رشد نامحدود، دارای اندازه ای مناسب و مناسب برای کشت گلخانه ای، مقاوم به پژمردگی ورتیسیلیومی و فوزاریوم، نماتد ریشه و لکه باکتریایی، تعداد روز تا بلوغ: ۹۰ روز

Max : رشد نامحدود، میوه اندکی پهن و سفت، مناسب برای کشت گلخانه ای، مقاوم به پژمردگی ورتیسیلیومی و فوزاریوم، نماتد ریشه و ویروس موزائیک توتون، تعداد روز تا بلوغ: ۹۰ روز
Nema 512 : رشد محدود، مناسب برای فرآوری و برداشت مکانیکی، دارای ویسکوزیته نسبی بالا و بریکس ۸/۴ ـ ۷/۵، عملکرد بسیار بالا، مقاوم به پژمردگی ورتیسیلیومی و فوزاریوم، نماتد ریشه و لکه برگ خاکستری، تعداد روز تا بلوغ: ۱۰۵ ـ ۱۱۲ روز
Hypeel 696 : رشد محدود، مناسب برای فرآوری، سازگار برای برداشت دستی و مکانیکی، دارای ویسکوزیته نسبی متوسط و بریکس ۵ ـ ۵/۵، زودرس، مقاوم به پژمردگی ورتیسیلیومی، فوزاریوم و لکه برگ خاکستری، تعداد روز تا بلوغ: ۸۵ ـ ۹۰ روز
Elios : رشد محدود، مناسب برای فرآوری، سازگار برای برداشت دستی، میوه گلابی شکل و دارای ویسکوزیته نسبی متوسط و بریکس ۵/۵ ـ ۸/۵، بسیار پررشد، دارای عملکرد و سفتی بالا، مقاوم به پژمردگی ورتیسیلیومی و فوزاریوم، نماد ریشه، لکه برگ خاکستری و لکه باکتریایی، تعداد روز تا بلوغ: ۶۸ ـ ۷۵ روز

Rio fuego : رشد محدود، مناسب برای فرآوری، سازگار با برداشت مکانیکی، میوه دارای ویسکوزیته نسبی بالا و بریکس ۲/۵ ـ ۹/۵، مقاوم به پژمردگی ورتیسیلیومی و فوزاریوم، تعداد روز تا بلوغ: ۱۱۱ روز
Pirineos : رشد نامحدود، بسیار زودرس، میوه ۳ـ۴ حجره ای، دارای ۸ ـ ۱۰ میوه در هر خوشه، مناسب برای کشت گلخانه ای، مقاوم به فوزاریوم و کلادوسپوریوم
Tommy : رشد نامحدود، میان رس، رسیدن بصورت یکنواخت، میوه ها ۳ حجره ای، دارای ۸ ـ ۱۰ میوه در هر خوشه، مناسب برای پرورش گلخانه ای، بدون ترکیدگی میوه، مقاوم به فوزاریوم و کلادوسپوریوم
Tropic boy : رشد نامحدود، پررشد، میوه ۶ـ۷ حجره ای، دارای ۵ـ۶ میوه در هر خوشه، مناسب برای کشت گلخانه ای و نواحی گرمسیری، مقاوم به فوزاریوم و نماتد ریشه، دارای پوست سخت و عاری از ترکیدگی
تغذیه محصول :
نیتروژن نقش بسیار مهمی را در رشد رویشی گیاه ایفا می کند. ترکیبی از نیتروژن نیتراته(NO- 3) و نیتروژن آمونیومی (NH+ 4) با نسبت بیشتر NO- 3 در مقایسه با (NH+4) ، معمولاً نتیجه بهتری را به دست می دهد. رشد رویشی کافی گیاه پیش از گلدهی نیز مهم می باشد ولی رشد زیاد می تواند به میوه نشینی زود هنگام و میوه نشینی بعدی را کاهش دهد. علاوه بر این، وجود فسفر کافی برای رشد و نمو و گلدهی زود هنگام گیاه از اهمیت زیادی برخوردار می باشد.

حصول مواد جامد محلول بالا در میوه به وجود پتاسیم کافی بستگی دارد و وجود کلسیم نیز برای توسعه دیواره سلولی از اهمیت شایانی برخوردار است. معمولاً پیش از انتقال نشا به زمین اصلی، از یک کود استارتر (که در خزانه داده می شود) استفاده می شود که به طور معمول، فسفر و پتاسیم همراه با بخشی از نیتروژن کل، مورداستفاده قرار می گیرد. مصرف نیتروژن اضافی، به میزان زیادی در آغاز گلدهی و نیز در هنگام بزرگ شدن میوه ها صورت می پذیرد.

افزونش :
افزونش این گیاه از طریق کاشت مستقیم بذر در مزرعه یا نشا کردن گیاهان صورت می پذیرد. ارقامی با رشد نامحدود را می توان به طریقه رویشی با استفاده از قلمه های ساقه تکثیر نمود. حداقل دمای خاک برای جوانه زنی بذر c10 و حداکثر آن در حدود c35 می باشد. در دمای بین ۲۵- c35 روئیدن و دانهال در مدت ۶-۹ روز صورت می پذیرد.

روشهای آماده سازی بذر را نیز می توان به منظور بهبود درصد و یکنواختی جوانه زنی بذر در دماهای پایین مورد استفاده قرار دارد. گاهی اوقات به منظور تولید بذوری با اندازه یکسان و یکنواخت، آنها را پوشش دار می کنند تا عمل جابجایی و کاشت آنها بهبود یابد.
اغلب اوقات، به منظور کاستن بیماریهای پژمردگی نشا، بذور با قارچ کشها تیمار می شوند. در کشت مستقیم بذر بویژه در مورد گوجه فرنگی های فرایندی، مقدار بذر بیشتری در سطح مزرعه پاشیده می شود تا جمعیت کامل و یکنواختی از گیاهان به وجود آید ولی عمل تنک کردن باید صورت گیرد.
برای رسیدن به یکنتیجه مطلوب، فاصله دهی دقیق گیاهان از اهمیت کمتری برخوردار است. زیرا این گیاهان می توانند بدون تحت تأثیر قرار گرفتن عملکرد آنها با شرایط موجود سازگار شوند ولی در گوجه فرنگی کشت شده برای تازه خوری، رقابت بین گیاهان به دلیل تحت تأثیر قرار دادن میوه نشینی یکنواخت و اندازه میوه، بسیار بحرانی به نظر می رسد.

در این روش، گیاهان در حال رویش تنک نمی شوند و میوه کمتری در هر گیاه تولید می شود ولی تعداد بیشتر گیاهان، در کل، میوه بیشتری را تولید کرده و عملکرد در مقایسه با سایر روش های کشت بیشتر و یا قابل مقایسه با آنها است.
در روش کاشت مستقیم بذر در مزرعه که با روش Plug plant معرف است از بذور خشک یا آبگیری شده آمیخته با یک محیط کشت شامل ورمیکولایت، پیت موس یا سایر مواد استفاده می شود. بخشی از این مخلوط، محتوی ۳-۷ بذر است که در فواصل مناسب در بستر بذر قرار داده می شوند. استفاده از محیطهای شبیه خاکپوش، در تقویت رشد اولیه دانهال مؤثر است. در برخی از حالات از طریق بکارگیری بذوری با کیفیت بالا و آماده سازی بهتر بستر بذر و پاشش دقیق بذر، نیاز به تنک کردن بعدی برطرف می شود.

کشت مستقیم بذر در مزرعه به میزان زیادی توسط بسیاری از پرورش دهندگان گوجه فرنگی های فرآوری، مورد استفاده قرار می گیرد که این کار منجر به کاهش هزینه انتقال نشا و در نتیجه مدت زمان کاری می شود. با این حال در مناطقی که زودرسی محصول موردنظر است یا طول فصل رشد کوتاه می باشد کشاورزان از روش نشاکاری بهره می گیرند. امروزه دورگهای بسیاری از ارقام تازه خوری و فرآوری در دسترس هستند که افزایش تجاری استفاده از این نوع بذور باعث برگشت به روش کشت نشا شده است و پیشرفت قابل ملاحظه ای در تولید حاصل شده و استفاده تجاری از آن را مطلوب ساخته است.
استفاده کارآمد از زمین و کنترل سریع علفهای هرز و کاهش عمومی هزینه تولید از مزایای نشاکاری می باشند. روشهای نشاکاری شامل تولید در ساختارهای حفاظت شده است به طوریکه گیاهان در یک تراکم بالا کشت شده و تحت مراقبت پرورش می یابند.

پس از اینکه اندازه گیاهان به حد مطلوب رسید، برداشت شده و به صورت دانهال های ریشه لخت در محل اصلی کشت می گردند. علاوه بر این، نشاها را می توان به صورت انفرادی در گلدانهای بلوکی پیت یا با استفاده از محیطهای کشت مصنوعی در سینی های چند سلولی در گلخانه های شیشه ای یا پلاستیکی و یا تونلها پرورش داد. این گیاهان در زمان کاشت در مزرعه معمولاً دارای توده ریشه ای کوچکتری هستند. نشاها در مزرعه به صورت دستی یا به وسیله ماشین ها کشت می شوند. برای تولید محصول زودرس، استفاده از شاسی گرم، تونل های پلاستیکی کوچک، پوشاننده های ردیف، بادشکن ها و خاکپوش ها می تواند سودمند باشد.

فاصله کاشت :
عادت رشدی رقم، به میزان زیادی فاصله کاشت گیاه را تحت تأثیر قرار می دهد. گیاهان دارای رشد محدود در تراکم بالایی نسبت به گیاهان دارای رشد نامحدود پرورش داده می شوند. نوع مصرف و روش برداشت محصول در تعیین فواصل کاشت مؤثر است.
در شرایطی که عملکرد نهایی مدنظر بوده و اندازه میوه از اهمیت چندانی برخوردار نمی باشد برای برداشت مکانیکی محصولات فرآوری اغلب از بسترهای عریض افراشته و بلند شده، استفاده می شود. عرض بسترها ۱۵۰-۱۸۰ سانتیمتر و فاصله بین دو ردیف ۳۰-۶۰ سانتیمتر است، به طوریکه ۰۰۰/۱۰ تا ۰۰۰/۲۰ گیاه در هر هکتار قرار می گیرد. از سوی دیگر، تراکم گوجه فرنگی های تازه خوری در مزرعه در حدود ۰۰۰/۸ تا ۰۰۰/۱۴ گیاه می باشد که در صورت استفاده از قیم، تراکم گیاه به حدود ۰۰۰/۶ تا ۰۰۰/۸ گیاه در هر هکتار کاهش می یابد.

فاصله کاشت، بین ۶۰ تا ۷۰ سانتیمتر در روی ردیف و ۱۲۰-۱۵۰ سانتیمتر بین ردیفها متغیر خواهد بود. ارقام دارای رشد نامحدود معمولاً به قیم بسته می شوند. قیم ها یا داربستها گیاهان را نگه می دارند و از تماس میوه ها با خاک جلوگیری می کنند و در نتیجه برداشت محصول را تسهیل می سازند. در اثر بهبود جریان هوا و استفاده بهینه از آفت کشها نیز وقوع بیماریها کاهش می یابد. به دلیل افزایش نفوذ نور در شاخ و برگ گیاه و دوره برداشت طولانی، عملکردهای بالایی از محصول به دست می آید.

این روش برای تولید میوه های رسیده ترجیح داده می شود ولی نظر به اینکه عملیات قیم زنی به هزینه کارگری بسیار بالایی نیاز دارد، از این رو تمایل زیادی به پرورش گوجه فرنگی های تازه خوری بدون استفاده از قیم وجود دارد. امروزه با وجود پتانسیل بالای تولیدی در ارقام دارای رشد نامحدود، از ارقام دارای رشد محدود استفاده می شود.

گلدهی و به میوه نشینی :
بارورسازی گل ها در اکثر ارقام امروزی معمولاً در دمای روزانه ۲۱- c30 و دمای شبانه ۱۵- c20 صورت می پذیرد. بسته به درجه حرارت، عمل بارورسازی بین ۴۸ ساعت پس از گرده افشانی انجام می شود. در بسیاری از ارقام در صورتی که دمای روزانه بالاتر از c32 باشد میوه نشینی کاهش می یابد و در دمای c40 میوه نشینی بسیار ناچیز است.
گل ها در طول روز باز می شوند و کلاله ها به مدت ۴-۷ روز پذیرا می باشند. انبساط طولی خامه در داخل مخروط بساک رخ می دهد و معمولاً با آزادسازی گرده از بساکهای در حال شکوفایی همزمان می شود. دماهای بالا در تولید و پراکنش گرده زنده مداخله می کند و قوه نامیه و قابلیت زیست تخمک را تحت تأثیر قرار می دهد. بادهای گرم و خشک می تواند دارای اثر مشابهی باشد. دمای خنک و رطوبت بالا و یا شدت نور پایین، ریزش گرده را محدود می سازد. در دمای c15 یا کنتر از آن، تشکیل گرده و عمل گرده افشانی به میزان زیادی ممانعت می شود. علاوه بر این، دمای سرد نیز می تواند قابلیت زیست تخمک را تحت تأثیر قرار دهد.

بیشترین دوره های حساس دمایی در هنگام به میوه نشینی، در حدود ۵-۱۰ روز قبل از آنتزیز و ۲-۳ روز پس از گرده افشانی اتفاق می افتد. شدت نور بالا تمایل به تسریع گلدهی در بسیاری از ارقام دارد در حالیکه شدت نور پایین رشد رویشی را محدود ساخته و علاوه بر آن، ممکن است گلدهی را به تأخیر اندازد.
در پرورش گوجه فرنگی در ساختارهای حفاظتی، زمانیکه شدت نور پایین است و طول روز کوتاه می باشد، از نور تکمیلی استفاده می گردد. برای تسهیل خود گرده افشانی، گیاهان و یا خوشه های گل را جهت آزاد ساختن گرده تکام می دهند. این عمل اغلب با استفاده از یک تکان دهنده (ویبراتور) کوچک یا دمنده های هوا صورت می گیرد.

به محض شروع گلدهی، میوه تبدیل به مقصد اصلی فتوسنتزی شده و رشد رویشی کاهش می یابد. میزان مناسب رشد رویشی بایستی پیش از گلدهی به اندازه ای صورت پذیرد که گیاه قادر به پشتیبانی بعدی نمود میوه باشد. گیاهانی که دارای نمو کمتری می باشند دارای عملکرد پایینی خواهند بود.
شدت نور پایین و دماهای بالای شبانه باعث رشد رویشی بیش از اندازه و نیز بروز رقابت با میوه ها برای مواد فتوسنتزی می شود. علاوه بر این، شدتهای پایین نور و دماهای شبانه کمتر از c10 یا بیشتر از c27 می تواند باعث ریزش زودرس میوه شود. برخی ارقام، سازش بهتری را به دماهای بسیار بالا و استعداد میوه نشینی در طی شرایط مغایر را دارا هستند.

در طول دوره های خنک، هورمون هایی مانند نفتالین استیک اسید (NAA)، اسید ایندول اسید (IAA) یا پاراکلروفنوکسی استیک اسید (CPA – ۴) می تواند برای افزایش میوه نشینی مورد استفاده قرار گیرند. با این حال، میوه های کاملاً پارتنوکارپ یا دارای پارتنوکارپی جزئی اغلب به خاطر دارا بودن برچه های ناقص، ظاهری پفی شکل به خود می گیرند. به منظور کاستن این عیب، می توان جیبرلین ها را در ترکیب با هورمون های به میوه نشاننده مورد استفاده قرار داد.

عوامل مؤثر بر روی کیفیت میوه :
کیفیت میوه گوجه فرنگی گلخانه ای تحت تأثیر عواملی است که در زیر به طور خلاصه به آنها اشاره می شود:
۱ـ رنگ میوه :
رنگ دارای اثر زیادی بر روی رفتار مصرف کننده است. مصرف کننده ها معمولاً رنگ میوه را با کیفیت چشایی آن مرتبط می سازند. بنابراین، تولید میوه ای با رنگ یکنواخت و مطلوب برای جلب رضایت مصرف کننده ضروری می باشد. گوجه فرنگی در رنگهای قرمز، صورتی، زرد و نارنجی در دسترس است. این رنگها به کارتنوییدهایی بستگی دارد که در گلبولهای معلق کوچک واقع در گوشت میوه موجود هستند.
غلظت کارتنوییدها در طی رسیدن میوه عمدتاً به دلیل افزایش ۴۶۰ برابری در غلظت لیکوپن، ۱۲ برابر افزایش می یابد. پریکارپ خارجی در میوه گوجه فرنگی بیشترین کاروتنویید را دارا است. در حالی که بخش حجره ای، محتوی بالاترین مقدار کاروتن ها می باشد و غلظت آنهنا در میوه به رقم و شرایط رشد آنها بستگی دارد. میوه های گلخانه ای کشت شده در تابستان یا زمستان دارای غلظتهای کاروتن پایین تر نسبت به میوه های پرورش یافته در مزرعه هستند.

۲ـ اندازه و شکل میوه :
اندازه و شکل میوه در ابتدا به وسیله رقم مشخص می شود ولی برحسب شرایط آب و هوایی، محیط رشد و روش زراعی مورد استفاده، متغیر خواهد بود. تعداد میوه در هر گیاه، اندازه، خوشه، موقعیت میوه در روی خوشه، محتوای بذر، تراکم گیاه و همچنین دما و شدت نور در نهایت شکل میوه، تجمع مواد خشک و اندازه آن را تعیین می کند.

بنابراین، شرایطی که رشد رویشی مطلوب را فراهم می سازد منجر به تولید میوه های ناقص و کاهش اندازه میوه خواهد شد. در برخی از مناطق که شدت نور، پایین و رژیم های دمایی، نامناسب است تولید میوه های بدشکل می تواند منجر به کاهش معنی دار کیفیت تا ۴۵ درصد شود.
اندازه بالقوه میوه گوجه فرنگی به طور عمده بوسیله تعداد سلولها در تخمدان پیش از آنتزیز تعیین می شود. با وجود این، اندازه نهایی میوه گوجه فرنگی را میزان و طول دوره انبساط سلولی مشخص می سازد و از نقطه نظر فیزیولوژیکی، پریکارپ فشار بافتی را در روی اپیدرم میوه اعمال می کند و میزان رشد میوه از طریق خصوصیات فیزیکی دیواره های سلولی اپیدرمی تعیین می شود. به علاوه، نتایج حاصل از فعالیتهای اپیدرمی و پریکارپی آنزیم گزیلوگلوکان اندوترنس گلیکوزیلاز و پروکسیداز آشکار ساخت که انبساط میوه می تواند از طریق عمل ترکیبی این فعالیتهای آنزیمی در اپیدرم میوه، تنظیم شود.

انبساط میؤه گوجه فرنگی به وسیله قابلیت دسترسی مواد فتوسنتزی و مواد معدنی، دما و آب تحت تأثیر قرار می گیرد. علاوه بر این، اندازه میوه همبستگی مثبتی با تعداد بذر دارد ولی می تواند در بین ارقام و تحت وجود شرایط رقابتی تغییر یابد. در گوجه فرنگی گلخانه ای، ۶۴-۶۷ درصد از مواد فتوسنتزی به میوه ها هدایت شده و به صورت ماده خشک تجمع می یابد ولی در گوجه فرنگی مزرعه ای این نسبت در حدود ۵۵ درصد است.

۳ـ سفتی و بافت میوه :
سفتی میوه که اغلب با مرحله رسیدگی و قابلیت حمل و نقل آن در ارتباط است به وسیله بی عیبی بافتهای دیواره سلولی، کشش و پذیری، بافتهای پریکارپ و فعالیت آنزیمی که در ارتباط با نرم شدن میوه در طی فرآیند رسیدن است، کنترل می شود. اتیلن از طریق متناسب ساختن تظاهر بسیاری از ژن های دخیل در فرآیندهای متابولیکی مانند افزایش میزان تنفس میوه (در میوه گوجه فرنگی که فرازگرا می باشد)، تولید اتوکاتالیتیکی اتیلن، تجزیه کلروفیل، سنتز کاروتنوییدها، تبدیل نشاسته به قندها و فعالیت چندین آنزیم شرکت کننده در تجزیه دیواره های سلولی و رسیدن میوه را تنظیم می کند.

ممانعت از سنتزاتیلن ممکن است راهبردی برای ایجاد توقف در رسیدن میوه باشد. جلوگیری از ACC سنتاز (که تبدیل Adomet را به ACC کاتالیز می نماید) از طریق آنتی سنس های RNA و نیز تظاهر زیاد ACC دامیناز (آنزیم متابولیزه کننده ACC به // کتوبوتیرات)، از تولید اتیلن به میزان ۹۰ تا ۹۹ درصد جلوگیری می کند. بافت نیز یکی از اجزا مهم تشکیل دهنده کیفیت میوه گوجه فرنگی و قابلیت پذیرش از سوی مصرف کننده است و به میزان زیادی به وسیله ساختار درونی میوه (نسبت پریکارپ به حجره ها)، ضخامت کوتیکول و سفتی گوشت تحت تأثیر قرار می گیرد.
برای نمونه، دانه دانه یا آزدی بودن بافت دارای رابطه منفی با کیفیت میوه است. بافت، ترکیبی از چندین خصوصیت ماند صفات مکانیکی (سفتی، جویدنی و وسیکوزیته)، هندسی (اندازه و شکل ذرات) و شیمیایی (محتوای آب و چربی) می باشد.

عواملی مانند اندامک های سلولی و اجزای بیوشیمیایی، محتوای آب یا تورم، ترکیب دیواره سلولی و عوامل غیرزنده (قابلیت دسترسی آب و عناصر غذایی، دما و رطوبت نسبی) بافت میوه را تحت تأثیر قرار خواهند داد. این عوامل نه تنها در بین ارقام متغیر است بلکه تابعی از شرایط رشد نیز می باشند.

۴ـ وزن خشک میوه :
معمولاً ۵ تا ۵/۷ درصد از محتوای گوجه فرنگی را وزن خشک تشکیل می دهد به طوریکه تقریباً ۱ درصد آن در کوتیکول و بذرها و ۴ تا ۶ درصد به صورت مواد جامد محلول تجمع می یابد. مواد جامد محلول میوه گوجه فرنگی، ۷۵ درصد از وزن خشک میوه های رسیده را به خود اختصاص می دهد. با وجوداین حقیقت که ارقامی با مواد جامد محلول بالا دارای غلظتهای بالایی از قند هستند با این حال، مواد جامد محلول با احساس شیرینی میوه به وسیله مصرف کننده در ارتباط نمی باشد.

مواد جامد محلول در ارتباط با احساس طعم اسیدی میوه، تلخی، قابضیت و شوری می باشد. متأسفانه، اغلب، رابطه معکوسی بین عملکرد و محتوای مواد جامد کل (وزن خشک به صورت درصدی از وزن تر) وجود دارد.
قندهای کاهش یافته به صورت گلوکز و فروکتوز، ۵۰ درصد از محتوای ماده خشک میوه گوجه فرنگی را شامل می شوند در حالی که، پروتئین ها، پکتین، سلولز، همی سلولز، اسیدهای آلی، عناصر معدنی، رنگدانه ها، ویتامین ها و چربی ها، نیم دیگر محتوای ماده خشک را به خود اختصاص می دهند. عناصر معدنی نیز ۸ درصد از وزن خشک را تشکیل می دهد. از میان عناصر معدنی، پتاسیم (۳-۴ درصد) همراه با نیتروژن (۶/۰ درصد) و فسفر (۴/۰ درصد) بیش از ۹۰ درصد از کل عناصر معدنی را شامل می شوند

.
میوه گوجه فرنگی نسبتاً غنی از سلنیوم (۵/۰ تا ۱۰ میلی گرم در هر صد گرم)، مس (۹۰ میلی گرم در هر صد گرم) و روی (۲۴۰ میلی گرم در هر صد گرم) است. محتوای فیبر (لیگنین و پلی ساکاریدهای حاصل از دیواره های سلولی گیاه) در حدود ۶/۰ تا ۷/۰ درصد از وزن تر میوه می باشد. اسیدهای سیتریک و مالیک، اسیدهای آلی اصلی میوه گوجه فرنگی بوده و تقریباً ۱۰-۱۳ درصد از محتوای وزن خشک را تشکیل می دهند ولی محتوای آنها برحسب ژنوتیپ، مرحله رسیدن، وضعیت تغذیه ای گیاه و محیط تغییر می یابد.

محتوای وزن خشک در میوه گوجه فرنگی دارای رابطه معکوس با اندازه میوه است ولی دارای همبستگی مثبت با محتوای کل قندها و نسبت مواد جامد محلول به مواد کل جامد می باشد. محتوای وزن خشک میوه، با تجمع مواد حاصل از فتوسنتز و آب تعیین می شود. قابلیت دسترسی به مواد فتوسنتزی، به نور و دما (فعالیت متابولیکی) بستگی دارد در حالی که قابلیت دسترسی به آب، برحسب وضعیت آب گیاه متغیر است. در طی رشد میوه گوجه فرنگی، در حدود ۸۵ درصد از ورود آب از طریق آوند آبکش همراه با ورود اسیمیلات ها صورت می پذیرد. ورود آب به میوه به غلظت اسیمیلات بستگی ندارد و با وضعیت آب گیاه تعیین می شود. بنابراین، اندازه میوه رابطه معکوسی با EC محلول غذایی دارد در حالی که محتوای وزن خشک میوه به صورت خطی با EC افزایش می یابد. با توجه به اینکه وزن خشک میوه اساساً از طریق ترکیبات کربن حاصل از فتوسنتز تاج گیاه یا توزیع مناسب اسیمیلات حاصل شود.

در میوه گوجه فرنگی، در حدود ۲۵ درصد از کربن ورودی، از طریق تنفس از دسترس گیاه خارج می شود. از این رو، قابل تصور است که تجمع ماده خشک خالص را می توان نه تنها از طریق افزایش ورود اسیمیلات بلکه از طریق کاهش تنفسی کربن بهبود داد. برای اینکه بتوان فرآیندهای تثبیت مجدد CO2 را با استفاده از gluconeogenesis شتاب داد، کاهش خالص کربن از میوه بایستی کاهش یافته و تجمع قندها افزایش یابد. با وجود این، وقوع gluconeogenesis و ارتباط آنباتجمع قند در گوجه فرنگی به خوبی درک نشده است.

۵ـ ترکیبات چشایی :
طعم میوه کمپلکسی از احساس مبتنی بر مزه و عطر چندین ترکیب است. مزه از طریق مجموع احساسات سهیم ناشی از تحریک گیرنده های چشایی در روی زبان تعیین می شود درحالی که عطر و طعم گوجه فرنگی در ارتباط با تعدل بین قندها واسیدهای آلی (نسبت قندها به اسیدها) در میوه، قند کل یا محتوای اسیدها و برهمکنش با محتوای ترکیبات فرار می باشد.
غلظت قند به میزان زیادی برحسب گونه، رقم (۶۶/۱ تا ۹۹/۳ درصد وزن تر) و شرایط رشد (۰۵/۳ تا ۶۵/۴ درصد وزن تر) متغیر است. سایر انواع قند مانند ساکارز (کمتر از ۰۱/۰ درصد وزن تر)، رافینوز، آرابینوز، گزیلوز، گالاکتوز و میوائنوسیتول (myoinositol) نیز ممکن است در غلظتهای کم موجود باشند. انواع هیدراتهای کربن موجود، برحسب مرحله نمو و رسیدن میوه متغیر می باشد. قندها ونشاسته هر یک در حدود ۱۰ درصد از وزن خشک میوه های یک هفته ای را به خود اختصاص می دهند.

میزان نشاسته در میوه های سه هفته ای تا ۲۰ درصد افزایش می یابد و سپس تا مرحله سبز بالغ تا یک درصد کاهش می یابد. برعکس، قندها به طور یکنواخت تا حدود ۵۰ درصد افزایش می یابند. در طی مراحل اولیه توسعه، محتوای گلوکز میوه بیشتر از فروکتوز است (نسبت گلوکز به فروکتوز در حدود ۸/۱ می باشد) ولی در طی رشد میوه و رسیدن آن، غلظت فروکتوز به طور معنی داری افزایش می یابد.

سه اسید آمینه اسید گلوتامیک، // آمینوبوترییک اسید و گلوتامین، ۶۵ درصد از اسیدهای آمینه موجود در میوه گوجه فرنگی را تشکیل می دهند. غلظتهای اسید گلوتامیک در طی رسیدن افزایش می یابد و در دامنه بین ۵۰ و ۳۰۰ میلی گرم در هر صد گرم بافت تر وجود دارد. اسید آسپارتیک نیز ممکن است در مقادیر فراوان موجود بوده و در طی رسیدن میوه افزایش یابد. تغییراتی که در غلظت اسید آمینه در طی دوره رسیدن اتفاق میافتد ممکن است توسعه طعم میوه را تحت تأثیر قرار دهد و علاوه بر این، میوه گوجه فرنگی می تواند محتوای گلیکوآلکالوییدهایی مانند توماتین (Tomatine) باشد.

این آلکالویید عامل تلخی در میوه های نارس برداشت شده است. این آلکالوییدها به طور متداول به عنوان ترکیبات تدافعی که گیاهان را از حشرات و عوامل بیماریزا محافظت می کنند مطرح می باشند. با وجود این، غلظت آنها زمانیکه میوه ها بطور رسیده چیده می شوند، ناچیز است (۳/۰ تا ۹/۳ میلی گرم در هر کیلوگرم میوه قرمز و ۳۲ تا ۵۶۷ میلی گرم میوه سبز). آلکالویید دیگر، دهیدروتوماتین است که مقدار آن در میوه های قرمز ۰۵/۰ تا ۴۲/۰ میلی گرم در هر کیلوگرم و در میوه های سبز ۷/۱ تا ۴۵ میلی گرم در هر کیلوگرم می باشد. محتوای آنها به میزان زیادی از سوی عوامل محیطی و نیز مرحله بلوغ و رقم تحت تأثیر قرار می گیرد.

سفتی که بهترین صفت برای تشریح طعم گوجه فرنگی می باشد به شرایط رشد و رقم بستگی دارد و با سطوح افزایش یافته از قندهای در حال کاهش (قندهای ساده) و محتوای اسیدگلوتامیک کاهش یافته در ارتباط است. شیرینی و ترشی، هر کدام از طریق مقدار اسیدها و قندهای موجود تحت تأثیر قرار می گیرند.

در نمونه های افشره گوجه فرنگی فرآوری شده که نسبت مواد جامد محلول به اسیدیته کل کمتر از ۱۰ به ۱ یا بیشتر از ۱۸ به ۱ می باشد فاقد طعم قابل پذیرش هستند. همبستگی معنی داری بین عطر میوه و مواد جامد محلول، PH و نسبت مواد جامد محلول به اسیدهای قابل تیتره کردن آنها وجود دارد ولی همبستگی منفی بسیار معنی داری بین PH و اسیدیته قابل تیتره کردن مشاهده می شود. اسید بالای میوهن همراه با یک مقدار کمتر از غلظت بالای قند معمولاً کیفیت چشایی گوجه فرنگی گلخانه ای را بهبود می بخشد.

شیرینی گوجه فرنگی به طور عمده در ارتباط با مقادیر فروکتوزاست درحالیکه مزه اسیدی با اسید سیتریک مرتبط می باشد. هرچند مزه اسید مالیک ۱۴ درصد قویتر از مزه اسید سیتریک است با وجود این، غلظت آن در اکثر ژنوتیپ های گوجه فرنگی رسیده کمتر از اسید سیتریک است. اسید مالیک به صورت غالب در میوه های سبز نارس وجود دارد و اسید سیتریک تنها ۲۵ درصد از اسیدیته کل را تشکیل می دهد. با وجود این، در میوه رسیده، اسید سیتریک ۴۰ تا ۹۰ درصد از اسیدیته کل را به خود اختصاص می دهد.

محتوای قند و اسید آلی به ترتیب در حدود ۳ گرم در هر صد میلی لیتر و ۸ میلی اکی والان در هر صد میلی لیتر از افشره میوه است که چنین میوه ای دارای کیفیت چشایی مناسبی خواهد بود. غلظتهای اسید سیتریک و اسید مالیک در گوجه فرنگی های مختلف بین ۷/۷ و ۴/۱۰ میلی اکی والان در هر صد میلی لیتر متغیر است. دامنه کلی PH برای ارقام مختلف گوجه فرنگی نیز از ۹/۳ تا ۹/۴ متغیر می باشد. از ترکیبات دیگری که در طعم گوجه فرنگی دخیل بوده و از طریق کروماتوگرافی گازی اسپکترومتری توده ای شناسایی شده اند می تواند به ترکیبات معطر، الکل ها، آلدئیدها، کتون ها، استرها و اسیدها اشاره کرد.