مقاله بررسی رویشگاهها و خصوصیات رویشگاهی گونه (Dorema ammoniacum) در مناطق مرکزی ایران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی رویشگاهها و خصوصیات رویشگاهی گونه (Dorema ammoniacum) در مناطق مرکزی ایران دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی رویشگاهها و خصوصیات رویشگاهی گونه (Dorema ammoniacum) در مناطق مرکزی ایران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی رویشگاهها و خصوصیات رویشگاهی گونه (Dorema ammoniacum) در مناطق مرکزی ایران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی رویشگاهها و خصوصیات رویشگاهی گونه (Dorema ammoniacum) در مناطق مرکزی ایران :

تعداد صفحات:۵
چکیده:
نظر به اهمیت اقتصادی و درمانی گیاهان دارویی و صنعتی و توسعه نگرش گیاه درمانی در جهان، شناسایی و بررسی رویشگاههای گیاهان دارویی از اهمیت خاص برخوردار می باشد. جنس Dorema در فلور ایران دارای ۶ گونه می باشد که گونه D. ammoniacum (با نامهای محلی وشق، وشا و کما کندل) بومی ایران می باشد. وشا یکی از مهمترین گیاهان دارویی است و صمغی با نام گم آمونیاک یا آمونیاکم شناخته می شود که در حفرات ترشحی برگ، ساقه و دمبرگ جریان دارد. از صمغ این گیاه به طور سنتی به عنوان ضد نفخ، معرق، خلط آور،محرک، گشاد کننده عروق و ضد میکروب استفاده می شود. این گیاه علی رغم گسترش ۱۴۰ هزار هکتاری در ایران از جمله گونه های در م عرض انقراض مناطق خشک و نیمه خشک کشور محسوب می شود. وشا در مناطق خشک و نیمه خشک آسیای مرکزی شامل پاکستان، هند، افعانستان و ایران پراکنش داشته و گیاه انحصاری ناحیه رویشی ایران- تورانی می باشد. عمده مناطق پراکنش آن در ایران شامل تهران، اصفهان، کرمان، سیستان ، بلوچستان، خراسان، سمنان و یزد می باشد. گیاه کندل در مناطق خشک و نیمه خشک سبزوار با بارندگی ۱۵۰ تا ۱۷۰ میلی متر به خوبی رشد می کند. این گیاه در منطقه از ارتفاع ۱۴۰۰ تا ۱۶۰۰ متر از سطح دریا گسترش دارد و خاک های پتروکلسیک و آبرفتی را ترجیح می دهد. گونه های همراه آن را غلب گیاهان سمی و خاردار مانند ورک،زنبق، کوزینیا تشکیل می دهد. در منطقه بیرجند و سربیشه با بارندگی ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلیمتر بر روی اراضی لومی شنی تا لومی رسی و در محدوده ارتفاعی ۸۰۰ تا ۱۴۵۰ متر رویش دارد. خاک رویشگاه دارای بافت لومی شنی تا لومی رسی می باشد. وجود گچ و آهک قابل ملاحظه از جمله ویژگیهای رویشگاه های این گیاه در سمنان گزارش شده است. در مناطق جنوبی استان خراسان در مناطق دشت و نسبتاً مسطح نسبت به ارتفاعات از پراکنش بیشتری برخوردار است و اقلیم عرصه بیابانی سرد خشک تا نیمه خشک سرد و خاک این مناطق دارای بافت سبک (شنی- لومی و لومی- شنی) می باشد که عمدتاً ماسه سنگ و مارن می باشند. دامنه تغییرات ارتفاع از سطح دریا در رویشگاههای این گونه بین ۲۰۰۰-۱۰۰۰ متر است. در استان یزد در دامنه ارتفاعی ۱۹۰۰ تا ۲۵۰۰ متر از سطح دریا در اقالیم فراخشک سرد تا خشک سرد با متوسط بارندگی سالیانه ۱۶۰ تا ۱۸۰ میلیمتر و دمای متوسط سالانه ۱۵ تا ۱۷ درجه سانتیگراد پراکنش دارد. خاک رویشگاه ها دارای بافت شنی تا رسی بوده و در دشت های مسطح تا دامنه های شیبدار گیاه مشاهده می شود. از گونه های شاخص در رویشگاههای وشا در استان یزد درمنه، قیچ، پرند می باشد. بطور کلی نیازهای اکولوژیک این گیاه را به شرح زیر می توان خلاصه کرد، م توسط بارندگی سالیانه ۱۲۰-۳۰۰ میلیمتر، بارش عمدتا از نوع باران. درجه حرارت متوسط سالیانی ۱۲-۱۸ درجه سانتیگراد، حداقل دمای ۱۰- و حداکثر دمای ۴۰ درجه سانتیگراد. خاک کم عمق تا نیمه عمیق، بافت عمدتاً سبک و بدون شوری، PH از ۸ تا ۸/۵ آهکی، ترجیحاً دارای گچ در لایه های زیرین.