مقاله دو جنبه از XSL : تبدیلات XSL و اشیاء قالب بندی XSL

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله دو جنبه از XSL : تبدیلات XSL و اشیاء قالب بندی XSL دارای ۴۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله دو جنبه از XSL : تبدیلات XSL و اشیاء قالب بندی XSL  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله دو جنبه از XSL : تبدیلات XSL و اشیاء قالب بندی XSL،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله دو جنبه از XSL : تبدیلات XSL و اشیاء قالب بندی XSL :

XSL، در واقع دارای دو راستا می باشد، تبدیلات XSL یا XSLT (نگارش ۱۰ که یک معرفی W3C است و نگارش ۱۱ که ارائه شده است) و اشیاء قالب بندی XSL یا XSLFO. هر کدام هنگامی که واردکار با داده های XML می شوند، برای انجام وظایف متفاوتی طراحی می شوند.

XSLT اجازه می دهد محتوای XML را بگیریم و به هر شکل دیگری تغییر دهیم، ممکن است آن شکل دیگر، یک صفحه XTML یک فایل متنی یا حتی یک سند XML دیگر باشد. می توانیم محتوایی که می خواهیم نمایش داده شود را انتخاب کنیم و محتوا را اضافه کنیم یا حتی محتوایی را که آنجا وجود دارد اجرا کنیم. XSLT با تبدیل XML به HTML و افزودن اطلاعات شیوه CSS عمل می کند بلکه اساس آن CSS است و اساساً از همان صفحات و مقادیر استفاده می کند. در این صورت چه نیازی به آن داریم؟ چرا منحصراً از CSS استفاده نکنیم؟ یکی از نکات قوت XML، این است که می توان در محیطهای مختلف از آن استفاده کرد، نه تنها در مرورگر. به همین دلیل است خود را در موقعیتی ببینید که محیط کاری شما، کد XML را می شناسد ولی از HTML که در برگیرنده اطلاعات شیوه است یا به آن مراجعه می کند، چیزی متوجه نمی شود.
اشیاء قالب بندی XSL به عنوان بخشی از «درخت نتیجه» که بعد از تبدیل به دست می آید، می باشد، و می توانند توسط هر برنامه کاربردی که از آن پشتیبانی کند، پردازش شود.

آماده سازی
برای استفاده از معرفی لازم است آخرین نگارش MSXML3 دریافت شود.
نصب MSXML3
با وجود اینکه، دریافت و نصب MSXML3 شاید بسیار راحت به نظر برسد، گزارشات بسیار زیاد از سیستم ها رسیده است که پردازش کل XSL بعد از عملیات نصب، متوقف می شود. کاربران دو گزینه انتخابی دارند:
نصب MSXML3 در مد “side- by- side” که پیش فرض می باشد. ابتدا از ایجاد backup در C;\windows\system\MSXML.DDL مطمئن شوید. اگر این فایل خراب شد و پردازش XSL متوقف گشت، باید با جایگذاری backup، حداقل اجازه استفاده از گزینه انتخابی زیر را بدهد.

ادامه نصب پیش فرض و استفاده از پیش نویس کاری، اکثر اطلاعاتی که در این متن تحت پوشش قرار گرفته، برای هر دو حالت یکی هستند و ما فقط به یک استثنایی که در آنجا مثل هم نیستند، اشاره خواهیم کرد. بعداً، هنگامی که به پردازش XSLT روی سرویس دهنده (به جای سرویس گیرنده) می پردازیم، می توانیم از معرفی کامل آن برای تولید صفحات XHTML استفاده کنیم که در این صورت لازم نیست در هنگام ساخت برنامه کاربردی خود، نگران پشتیبانی مرورگر از XSL باشیم.

نصب MSXML3 از مراحل زیر است:
۱ – مطمئن باشید که بر روی ماشین خود برنامه Windows Installer دارید. می توان از این آدرس آن را دریافت کرد:
http:\www.microsoft.com/msdwnload/
این نرم افزار را نصب کنید، مرورگر را ببندید و دوباره آن را باز کنید.
۲ – نرم افراز را از روی اینترنت دریافت کنید. ما همراه اینترنت اکسپلرر از نگارش منتشر شده MSXML3 استفاده می کنیم که این نرم افزار در آدرس زیر پیدا می شود:
http:\msdn.microsoft. com/

هشدار: اگر نگارش قبلی MSXML را نصب کرده باشید، شاید لازم باشد آن را در اینجا ارتقا دهید. زیرا بعضی از نتایجی که در این فصل خواهیم دید، با نگارشهای قبلی متفاوت است.
۳- از C:/windows/system/MSXL.DDL یک کپی به عنوان backup بگیرید، همان طور که قبلاً به آن اشاره شد.
۴ – با دو بار کلیک کردن روی فایل msxm13.exe فایل دریافت شده از روی اینترنت را اجرا کنید.
۵ – گاهی اوقات، در صورتی که پیش فرض، مد “side-by-side” باشد (که DLL قبلی را دست نخورده نگه می دارد) ممکن است نصب کامل نشود. شاید لازم باشد که یک فایل نصب دیگر، xmlinst.exe را اجرا کنید. که آن را می توان از آدرس زیر دریافت کرد:

http:\msdn.microsoft. com/downloads/default.aspURL=/
cod\sample.aspurl=/msdn-files/027/001/469/msdncompositedoc.xml
پس از اینکه آن را دریافت کردید، روی آن دوباره کلیک کنید تا از حالت فشرده خارج شود. توجه داشته باشید که در کجا از حالت فشرده آن را خارج کرده اید. در پنجره اعلان فرمان (Commad Prompt) به آن شاخه بروید و این را تایپ کنید:

Xmlipst
در این صورت، نصب کامل خواهد شد.
هشدار: با وجود این، مایکروسافت هنوز هم هشدار می دهد که بعضی از سیستم های ممکن است بعد از اجرای xmlinst.exe ناپایدار شوند. پس تنها در صورتی که نمی توانید برای گذراندن تست به زیر، به مرحله نصب برسید، آن را اجرا کنید. برای خنثی کردن اثرات xmlinst.exe پیشنهاد می شود به شاخه مناسب بروید و تایپ کنید:
umlinst /u

معرفی جاوا
شاید توجه کرده باشید که تا به حال درباره اینکه از چه سیستم عاملی استفاده می کنیم، صحبت نکرده ایم، زیرا هیچ فرقی نمی کند. XML تنها متن است و بر روی هر سیستم عاملی که بتوان یک فایل متنی ساخت، می تواند ساخته شود.
به هر حال معمولاً برنامه نویسی واقعی، محدودکننده تر از آن است. علاوه بر این، شما هنوز نمی توانید برنامه ای مثلاً برای اَپل مکینتاش بنویسید و آن را به همان شکل در ویندوز ۹۸ اجرا کیند.
البته، این مساله به خوبی اصلاح شده است. عملکرد داخلی هر سیستم عامل و کامپیوتری با بقیه متفاوت است، بنابراین یک برنامه حتماً باید زبان مناسب برای صحبت کردن با آنها را می دانست. همچنین ممکن است تصور کنید، این کار با طبیعت وب چندان سازگار نیست، چون وب جایی است که یک مطلب باید بتواند به طور مجازی از طریق هر نوع سیستمی مورد دسترسی قرار گیرد. بنابراین، قبل از اینکه فردی بخواهد یک زبان فراگیر و جهانی پیشنهاد کند، تنها این مساله مهم بود.

در این حالت، آن فرد شرکت Sun Microsystems بود. سان پیش از آنکه اعلام کند که روی جاوا (زبان برنامه نویسی که در محیطهای مختلف قابل اجراست) کار می کند در حیطه کاری اینترنت وجهه خوبی داشت. زیرا در آن زمان، تمام سرویس دهنده های اینترنت روی سیستم عاملی به نام یونیکس اجرا می شدند و درصد بالایی از آنها از سولاریس (نمونه ای از یونیکس شرکت سان) استفاده می کردند.
التبه، در آن زمان ماشینهای رومیزی زیادی وجود نداشتند که از یونیکس استفاده کنند، بنابراین اختلاف زیادی بین نرم افزاری که روی سرویس دهنده اجرا می شد و نرم افزاری که می توانست روی مرورگر یا سرویس گیرنده اجرا شود وجود داشت.
جاوا تمام آنها را تغییر داد.

کلید موفقیت جاوا در ایده JVM یا ماشین مجازی جاوا است. JVM بین کد و سیستم عامل قرار می گیرد و به عنوان یک مفسر کار می کند.
بنابراین تا زمانی که برای سیستم عامل شما اعم از ویندوز ۹۸، یونیکس یا حتی هر چیزی که خودتان نوشته باشید یک JVM وجود داشته باشد کد جاوای یکسانی بر روی سیستم اجرا خواهد شد. بدین ترتیب شعار «یکبار نوشتن، در هر جایی اجرا شدن» برقرار می باشد.

توجه: کسانی که دقت بیشتری دارند توجه خواهند داشت که در آخرین سالهای دهه ۹۰، بین تولید کنندگان اصلی بر سر نگارشهای بهینه جاوا برای سیستم عاملهای خاص عدم هماهنگی و اختلاف پیش آمد. این مساله به برنامه های Java Compatible , 100% Pure Java, SUN منتهی شد. فقط بر نرم افزار Pure Java تکیه خواهیم کرد.
انتخاب عباراتی برای توصیف نوع JVM به عنوان یک مفسر، لازم بود. برنامه نویسانی که در زبانهایی مثل C++ حرفه ای هستند، متوجه خواهند شد که دو نوع زبان وجود دارد: زبانهای کامپایل شدنی و زبانهای تفسیر شدنی یک زبان کامپایل شدنی (مثل C یا C++) ابتدا نوشته می شود و بعد به زبان محلی سیستمی که روی آن اجرا خواهد شد. ترجمه می شود. این روش عملیات را سریع می کند. نقطه ضعف این روش آن است که چون برنامه ای به زبان محلی خاص آن سیستم ترجمه شده است. به طور کلی نمی تواند در یک محیط دیگر به کار رود، از طرف دیگر، یک زبان تفسیر شدنی مثل بیسیک یا هر زبان اسکریپت دیگر، تا هنگام به اجرا به زبان محلی ترجمه نمی شود که این ویژگی، قابلیت حمل برنامه را بالاتر می برد.

در این صورت جاوا در کدام دسته قرار می گیرد؟
در واقع، در جایی بین هر دو یک برنامه جاوا به «بایت کد» کامپایل، سپس در هنگام اجرا شدن توسط JVM تفسیر می شود. در دورانی که جاوا معرفی می شد، شرکت سان یک کامپایلر JIT را هم اضافه کرد که کد را درست قبل از اجرا شدن کامپایل می کرد و سبب بهبود کارایی سیستم می شد. به هر حال به منظور افزایش قابلیت حمل، در حال حاضر تصور می کنیم که جاوا یک زبان تفسیر شدنی است.
پس، کل این مباحث به چه معنا است؟

به این معنا است که چون جاوا به هیچ سیستم عامل خاصی مربوط نمی شود، یک انتخاب مناسب، برای توسعه برنامه های کاربردیی است که به هیچ محیط خاصی مربوط نمی شوند. اکثریت ابزارها و برنامه های کاربردی توسعه برنامه های کاربردی XML در جاوا تولید می شوند و ما هم از این شیوه پیروی خواهیم کرد.

نصب Java 2 SDK
قبل از اینکه حتی بتوان در مورد اجرای برنامه های کاربردی و نوشتن هر برنامه ای در جاوا فکر کرد، باید چند نرم افزار نصب کرد. ابتدا به یک JVM نیاز داریم. همچنین کلاس های اصلی یا برنامه هایی که ساختار زیر بنایی زبان را شکل می دهند لازم هستند، در نهایت، به کامپایلری احتیاج داریم که برنامه ما را به بایت کدی که JVM را می فهمد برگرداند.

محل گرفتن Java 2 SDK
جایی که می خواهید از آن کامپایلری بگیرید به اینکه چه سیستم عاملی را اجرا می کنید بستگی دارد. SUN Microsystems از نگارشهایی برای مایکروسافت ویندوز، لینوکس و همین طور سولاریس پشتیبانی می کند. JVM های قابل دسترسی دیگری هم از شرکتهای دیگری مثل اپل، مایکروسافت و آی بی ام وجود دارند. برای دریافت کردن از شرکت سان، آدرس روبه رو را به مرورگر خود بدهید:
http:// java . sun .com/ j2se/
اگر نام سیستم عامل شما روی آن صفحه نبود به این آدرس بروید تا لیستی از نگارشهای موجود در را دریافت کنید:
http:// java . sun .com/cgi-bin/java-ports.cgi

مطمئن شوید که SDK را بگیرند نه اینکه فقط یک محیط زمان اجرا بگیرید. به عنوان مثال MacOS را پیدا می کنید و لینک مقابل آن را دنبال می کنید. صفحه ای را پیدا خواهید کرد که مراحل ضروری برای رسیدن به MRJ 2.2.2 را توضیح می دهد. با وجود اینکه به آن هم نیاز دارید، در صورتی که بخواهید واقعاً برنامه های جاوا را بنویسید MRJ SDK هم لازم است. برای دریافت این نرم افزار به لینک های آدرس زیر مراجعه کنید:
http://devworld.apple.com/ java/text/download.html
نکته:

دنیای برنامه نویسی مدتها قبل از به صحنه آمدن بیسیک، در مورد سرنامها سرگردان بود. متاسفانه، اکنون که بازاریابی هم وارد صحنه شده، این وضعیت بدتر شده است.
نرم افزاری که برای ساختن برنامه های کاربردی جاوا لازم است با نام JDK یا Java Developer’s Kit شناخته شده بود. (در واقع بعضی از توسعه دهندگان، هنوز هم به این صورت به آن ارجاع می کنند) این نرم افزار شامل JVM، کامپایلر، javac و ابزارهای متعدد دیگر بود. اولین نگارش ارائه شده آن JDK1.0 بود.
سرانجام، بهبودهایی ایجاد شد تا اینکه به نگارش JDK1.1.8 رسید. در آن زمان، شرکت سان کانون توسعه را عوض کرد (و به این ترتیب خصیصه های زیادی پیاده سازی شدند) و تصمیم گرفت نام محیط را به صورت Java 2 عوض کند.

متاسفانه، شرکت سان شماره های نگارش را تغییر نداد. یعنی در واقع Java 2 چیزی است که باید JDK 1.2 خوانده می شد ولی در حال حاضر Java 2 Software Development Kit نگارش ۲/۱ می باشد.
بنابراین اگر نمی توانید “JDK” را پیدا کنید، نگران نباشید. همانجاست فقط نامش عوض شده است.
عملیات نصب
به دلیل اینکه Java SDK، یک برنامه کاربردی مانند بقیه برنامه هاست، طبیعتاً در قالب یک نصب کننده به همراه یک ویزاد آزاد می آید تا شما را در بین گزینه های انتخابی نصب راهنمایی کند. عموماً نصب کردن در ویندوز شامل مراحل زیر است (به همراه مجموعه مشابهی برای محیطهای دیگر):
۱ – پنجره تمام برنامه های کاربردی باز را ببندید.
۲ – روی فایل دریافت شده از روی اینترنت (به عنوان مثال ‌j2sdk1-300-win.exe) دوبار کلیک کیند تا کار نصب کننده شروع شود.
۳ – licence agreement را بخوانید و قبول کنید.

۴ – یک پوشه مقصد انتخاب کنید، می توانید هر مقصدی که راحت تر است را انتخاب کنید، اما در تمام دستورالعملهای این کتاب فرض خواهد شد که شما JDK را در شاخه اصلی نصب کرده اید. این پنجره، پوشه مقصد C:\jdk1.3 را می سازد.
۵ – مشخص کنید که چه چیزی را می خواهید نصب کنید برای ساخت و اجرای برنامه های کاربردی جاوا، به فایل های برنامه نیاز خواهیم داشت نه فایل های منبع اصلی. در صورتی که فضای دیسک شما کم است، بهتر است علامت Java Sources را بردارید.
پس از اینکه نصب کننده کامل شد، می توانید فایل دریافت شده را به منظور بازیابی فضای دیسک حذف کنید.
در حال حاضر، دو مرحله بعدی کاملاً اختیاری هستند. اما در غیر این صورت باید مقداری تایپ کنیم (همچنین لازم خواهد بود برای برنامه های کاربردی آینده، این دو متغیر را تنظیم کنیم. بنابراین هم اکنون آن را انجام می دهیم).
۶ – حال، PATH را مقدار دهی کنید. با وجود اینکه ما برای دستیابی به محیطی بر مبنای مرورگر تلاش می کنیم، چند کار را از خط فرمان انجام می دهیم، یعنی اینکه، دستورالعملهای را در داخل یک پنجره Comman Prompt (یا چیزی شبیه آن) تایپ خواهیم کرد. مثلاً اگر بخواهیم از Javac استفاده کنیم باید این خط تایپ شود:
c:/jdk 1.3 /bin/java myFile. Java
گر چه واقعاً هیچ نکته اشتباهی در آن وجود ندارد، می تواند مزاحم سرعت عمل باشد و احتمالاً باعث بروز اشکالات تایپی مختلفی می شود. خوشبختانه، ویندوز با استفاده از متغیر PATH روش میانبری را برای پردازش فراهم می کند. در عوض اگر خط را تایپ کنید:

Java myFile.java
ویندوز هر شاخه ای را که در متغیر PATH فهرست شده است، بررسی می کند و به دنبال برنامه ای با نام java می گردد. می خواهیم این خط را برای همیشه به متغیر PATH اضافه کنیم (به جای اینکه هر زمانی که لازم داشتیم آن را به کار بریم) توسط سیستم عامل می توان این روش را اعمال کرد.
برای ویندوز ۹۵ یا ۹۸، آن را در فایل AUTOEXEC.bat خواهیم گذاشت تا هر وفت که ماشین دوباره راه اندازی شد، اجرا شود.
هشدار: قبل از تغییر دادن فایل AUTOEXEC.bat، یک نسخه پشتیبان از آن بسازید. خطاهای این فایل می تواند عذاب آور باشد و طبعاً می تواند سیستم عامل را از ماشین بگیرد یا حتی در هنگام راه اندازی مشکل ایجاد شود.
پس از ایجاد AUTOEXEC.bat، فایل را در Notepad باز کنید (نه در WordPad) و عبارت PATH را پیدا کنید. عموماً چیزی شبیه این است:
PATH C:\WINDOWS\COMMAND;C: \ WINDOWS:
شاخه bin را اضافه کنید. بناراین نتیجه کار، چیزی شبیه این خواهد بود:
PATH C:\WINDOWS\COMMAND;C: \ WINDOWS; C;\ jdk1.3\bin;
فایل را ذخیره کنید.

برای آزمایش PATH (و اطمینان از اینکه خطایی وارد AUTOEXEC.bat نکرده باشید) یک پنجره اعلان فرمان را با انتخاب start/program/MS-Dos Prompt (یا چیزی معادل این در سیستم عامل خود) باز کنید تایپ کنید:
autoexeC
کلید Enter را فشار دهید. این دستور همان اسکریپ را اجرا می کند. و اجرای آن در هنگامی است که کامپیوتر خود را روشن می کنید اگر خطایی وجود داشت، بروید و آن را اصلاح کنید. در صورت لزوم، قبل از اینکه چیزی را تغییر دهید و دوباره کامپیوتر را روشن کنید، یک کپی از نسخه پشتیبان بسازید.
در صورتی که همه چیز به درستی اجرا شد، خط زیر را تایپ کنید:
Path

در پنجره اعلان فرمان PATH را آزمایش کنید. رشته ای از شاخه هایی را که اضافه کردیم باید ببینید. در ویندوز NT یا ویندوز ۲۰۰۰ این فرآیند بسیار ساده تر است. این مسیر را انتخاب کنید:
Start/control panel/System/environment
در زیر قمست PATH, User Variables را جستجو و متمایز کنید. در انیجا می توانید مقدار را تغییر دهید. و C:\jdk1.3\bin (یا شاخه مناسب) را به انتهای متغیر PATH اضافه کنید. همین کار را تحت System Variables انجام دهید.
هشدار: برای کاربران ویندوز ۹x و هم برای کاربران ویندوز NT یا ۲۰۰۰ اگر یک نگارش نصب شده قدیمی از JDK دارید، مطمئن شوید که مرجع آن را یا به روز رسانی و یا حذف کرده باشید یا حداقل مطمئن شوید مرجع جدید در ابتدا بیاید زیرا فقط اولین مورد استفاده خواهد شد.
تغییرات را اعمال کنید و آنها را با باز کردن یک پنجره اعلان فرمان و تایپ PATH آزمایش کنید.
۷ – CLASSPATH را تنظیم کنید. در نگارش قبلی Java SDK لازم بود که کاربران متغیری به نام CLASSPATH را اضافه کنند که به برنامه کاربردی می گفت در کجا به دنبال چندین کد مورد نیاز بگردد. در واقع Java 2 بدون تنظیم CLASSPATH کار می کند. در صورت لزوم، مسیرهای دیگری برای فرستادن اطلاعات داخل یک برنامه کاربردی وجود دارد به هر حال، ابزارهای دیگری هم نصب خواهیم کرد که برای درست کار کردن به CLASSPATH نیاز دارند. بنابراین اکنون به سراغ تنظیم آن می رویم.

برای ویندوز ۹۵ یا ۹۸ تقریباً همان روش تنظیم PATH را در پیش می گیریم. از فایل AUTOEXE.bat، backup بسازید و آن را در Notepad باز کنید. اگر مقدا دهی یک متغیر، CLASSPATH ندارید در زیر قسمت اعلام PATH، خطی مشابه این اضافه کنید:
SET CLASSPATH=.;
فایل را ذخیره و اجرا کنید.

این فرمان به برنامه کاربردی می گوید که برای هر کدی که لازم دارد، شاخه جاری را نگاه کند اگر به همراه اطلاعاتی که توسط برنامه های کاربردی دیگری مورد نیاز است، یک تنظیم CLASSPATH موجود را داشتید، بهتر است تا زمانی که شاخه جاری را مطابق آنچه نشان داده شد اضافه می کنید، آن شاخه را ترک کند. در ویندوز NT یا ۲۰۰۰ برای ایجاد تغییرات، مراحلی مشابه مقدار دهی متغیر PATH را دنبال می کنیم.
به منظور آزمایش تنظیم CLASSPATH، داخل پنجره اعلان فرمان، خط زیرا تایپ کنید:
SET
این فرمان فهرستی از تنظیمات جاری و اینکه متغیرهای آنها چه هستند را نشان می دهد. یک فهرست برای CLASSPATH ببینید.