مقاله طالوت و نیرومندی جسمانی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله طالوت و نیرومندی جسمانی دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله طالوت و نیرومندی جسمانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله طالوت و نیرومندی جسمانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله طالوت و نیرومندی جسمانی :

طالوت و نیرومندی جسمانی

از جمله مواردی که نیرومندی جسمانی به عنوان یک مزیت و امتیاز در قرآن ذکر شده، داستان طالوت و قوم بنی اسرائیل است. قوم یهود که در زیر سلطه فرعونیان، ضعیف و ناتوان شده بودند، بر اثر رهبری های خردمندانه حضرت موسی از آن وضع اسف‌انگیز نجات یافته و به قدرت و عظمت رسیدند، ولی پس از مدتی دچار غرور شده و دست به قانون‌شکنی زدند، و به همین جهت، سرانجام از قوم (جالوت)-که در ساحل دریای روم، بین فلسطین و مصر می زیستند-شکست خورده و ۴۴۰ نفر از شاه زادگانشان نیز به اسارت جالوتیان درآمدند.این وضع، چندین سال ادامه داشت، تا آن که خداوند پیامبری به نام (اشموئیل) را برای نجات و ارشاد آنها برانگیخت. بنی اسرائیل گرد او اجتماع نموده و از او خواستند رهبر و امیری برای آنها انتخاب کند، تا همگی تحت فرمان و هدایت او، با دشمن نبرد کنند و عزت از دست رفته خویش را باز یابند.

اشموئیل به درگاه خداوند روی آورده و خواسته قوم خود را به پیشگاه حضرت احدیت عرضه داشت، به او وحی شد که طالوت را به پادشاهی ایشان برگزیدم:
‹و قال لهم نبیهم ان الله قد بعث لکم طالوت ملکا؛
و پیامبرشان به آنها گفت: خداوند، طالوت را برای زمام داری شما مبعوث {انتخاب} کرده است.›
از آنجا که طالوت مردی کشاورز بوده و توانایی مالی چندانی نداشت، اشراف با انتخاب وی مخالفت نمودند:
‹قالوا انی یکون له الملک علینا و نحن احق بالملک منه و لم یؤت سعه من المال؛
گفتند: چگونه او بر ما حکومت داشته باشد، با اینکه از او شایسته تریم؟ و او ثروت زیادی ندارد.›

او نه ثروت و قدرت مالی دارد و نه موقعیت اجتماعی و خانوادگی، زیرا از خاندان نبوت و پیامبری نبوده و از خاندان پادشاهی نیز نیست. اشموئیل در پاسخ گفت:
‹ان الله اصطفه علیکم و زاده بسطه فی العلم و الجسم؛
خداوند او را بر شما برگزیده و علم و {قدرت} جسم او را وسعت بخشیده است.›
چنان که لاحظه می شود، اشموئیل پیامبر دو خصلت (گسترش علمی و توانایی جسمی) را بر دو خصوصیت دیگر، یعنی قدرت مالی و افتخارات نژادی و نسبی، فضیلت و ترجیح می دهد و دارنده این دو خصلت را برای احراز مقام رهبری شایسته تر می داند، در این جا قدرت بدنی با صراحت به عنوان یک مزیت و عضیلت مطرح شده و در کنار علم و قدرت علمی قرار گرفته و با آن مقایسه شده است. هنگامی اهمیت این مقایسه روشن می شود که با اهمیت علم از دیدگاه اسلام آشنا شویم. در قرآن می خوانیم:
‹انما یخشی الله من عباده العلموا؛

در جمع بندگان الهی، فقط علما هستند که ترس و بیم از خداوند دارند {و حس تقوا و پرهیزگاری در دل آنها راه دارد}›.
خداوند در مقام بیان منزلت والای حضرت یحیی می فرماید:
(و اتیناه الحکم صبیا؛
ما به یحیی ، آنگاه که کودکی بیش نبود، حکم و داوری متین و رأی و اندیشه‌ای استوار ارزانی داشتیم. و در کودکی به او دانایی عطا کردیم.›
‹یرفع الله الذین امنوا منکم و الذین اوتوا العلم درجات؛
خداوند آنهایی را که ایمان آورده‌اند و کسانی را که داش یافته‌اند، به درجاتی برافرازد.›
در احادیث نبوی نیز در این خصوص چنین آمده است:
مداد العلماء افضل من دماء الشهداء؛
مرکب قلم دانشمندان از خون شهدا برتر است.›

‹ان الملائکه لتضع اجنحتها لطالب العلم رضی بما یصنع؛
فرشتگان آسمانی برای ابراز رضایت و شادمانی نسبت به دانش آموختن طالبان علم، پروبال خویش را فرو می نهند›
‹اطلبوا العلم ولو باالصین؛
جویای دانش و علم باشید، هرچند آن را در چین {و نقاط بسیار دور دست} سراغ گرفته باشید.›
حال آنکه تا حدودی با ارزش و مقام والای علم و عالم از دیدگاه اسلام آشنا شدیم، می توانیم به اهمیت تقویت جسم نیز پی ببریم، زیرا در این آیه قرآنی، نیرومندی جسمانی در ردیف نیرومندی علمی-و البته بلافاصله پس از آن- ذکر شده است. البته باید توجه داشت نیرومندی علمی بر توانایی جسمانی اولویت و برتری دارد و رهبر چنان چه از نظر علمی ضعیف باشد، دیگر نمی تواند رهبری کند و توانایی جسمی او نیز کمکی به وی نخواهد کرد. بدین جهت است که می بینیم ابتدا توانایی علمی طالوت مطرح شده و سپس توانایی جسمی وی، و فرمود؟ ‹وزاده بسطه فی العلم و الجسم.›

از همین جا می توان استفاده کرد که قوی بودن جسمانی برای یک ورزشکار کافی نبوده و باید به موازات تقویت جسم-بلکه مقدم بر تقویت جسم- به تقویت جنبه علمی و ایمانی نیز بپردازد. قدرت بدنی و حتی قدرت علمی فراوان، چنان چه با ایمان به خدا همراه نگردد، جز زیان و خسران، فایده دیگری برای جامعه بشری نداشته و همچون تیغ تیزی خواهد بود در دست زنگی مست.

شجاعت و توان رزمی حضرت داوود
هنگامی که طالوت برای مبارزه با جالوت به سوی او حرکت می کند. جنگ جویان فراوانی از مردان بنی اسرائیل وی را همراهی می کنند، ولی در نهایت با تعداد نیروی اندکی که دارای ایمانی راسخ و استوار بودند، در برابر لشکر انبوه و مجهز جالوت، صف آرایی می نماید. خداوند متعال به اشموئیل پیامبر وحی می فرستد که قابل جالوت شخصی است که زره حضرت موسی به تن او اندازه باشد، و او مردی است که از فرزندان (لاوی بن یعقوب) و نامش (داووود بن ایش) است ایش، مرد چوپانی بود که ده پسر داشت و داوود کوچک ترین آنها بود.

طالوت به هنگام گردآوری سپاه، به دنبال ایش می فرستد که خود و فرزندانت در لشکر من حضور یابید. آنگاه زره حضرت موسی را به تن یک یک فرزندان ایش می کند، ولی برای هر کدام یا کوتاه است و یا بلند؛ می پرسد: آیا پسر دیگری نیز داری؟
می گوید: آری، کوچکترین پسرم را با خود نیاورده‌ام، تا از گوسفندان نگهداری کند.
طالوت به دنبال داوود می فرستد و وقتی زره را به وی می پوشاند، آن را درست به اندازه وی می یابد.
داوود شخصی قوی هیکل، نیرومند و شجاع بود. طالوت برای این که به توان رزمی و قدرت بدنی داوود پی ببرد، از او می پرسد: آیا تاکنون قدرت و نیروی خود را آزمایش کرده‌ای؟
وی پاسخ می دهد: آری، هرگاه شیری به گله من حمله نموده و گوسفندی را به دهان می گیرد، من خود را به آن شیر رسانده و با قدرت، دهانش را باز نموده و گوسفند را از آن خارج می کنم!

جالوت که دارای عظمت و ابهت ویژه‌ای بود، در پیشاپیش لشکر خویش بر فیلی سوار بوده و تاجی بر سر داشت، یاقوتی نیز بر پیشانی وی می درخشید.داوود به اقتضای شغل چوپانی، فلاخونی در اختیار داشت که سنگ در آن نهاده و به طرف حیوانات درنده‌ای که قصد دریدن گوسفندان را داشتند پرتاب می کرد. سنگی در آن نهاده و آن را به طرف سربازانی که در سیت راست جالوت بودند پرتاب می کند و آنان را متفرق می سازد. سربازان سمت چپ وی را نیز به همین ترتیب از او دور می سازد. آنگاه آخرین سنگی را که به همراه آورده بود، در فلاخن نهاده و آن را به سوی جالوت پرتاب می کند. سنگ به یاقوتی که روی پیشانی جالوت بود اصابت نموده، آن را خرد کرده و به مغزش اصابت می کند! ناگاه پیکر بیجان جالوت بر روی زمین قرار می گیرد.