تحقیق در مورد در انتظار او

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تحقیق در مورد در انتظار او دارای ۴۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تحقیق در مورد در انتظار او  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تحقیق در مورد در انتظار او،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تحقیق در مورد در انتظار او :

در انتظار او

شناخت امام زمان چه ضرورتی دارد؟
; بلی، اوضاع این گونه بود تا اینکه به شخصی آشنا شدم که به نظر می رسید می تواند به سؤالاتم پاسخ دهد. در اولین برخورد به او گفتم: آیا می تونم با شما بی پرده سخن بگم، به همه چیز در مورد امام زمان با دیده ی شک نگاه کنم و از صفر شروع کنم؟
او گفت: اگر غیر از این باشه اشتباه کردی. کسانی که ساختمان افکار و عقیده شونو از رو می سازدن و زیربنای فکرشونو محکم نمی کنن، با یک طوفان سؤالات یا یک سیل مختصر، شبهات ساختمون شون خراب می شه و همه ی ایمان و عقیده شون با سیل می ره.
گفتم: پس من قبل از هر حرفی می خوام بدونم اصلاً چه ضرورتی داره من امام زمان مو بشناسم و آیا اگه من بی توجه به او دنبال زندگی خودم باشم چیزی رو از دست دادم و ضرری کردم؟

گفت: این آیه رو شنیدی که خداوند می فرمای:« اطیعو الله و اطیعو الرسول و اولی الامر منکم »؟
گفتم: بله.
گفت: معنای این آیه چیه؟
گفتم:«از خدا، رسول و اولی الامر اطاعت کنین.
گفت: درسته، حالا چطور ممکنه ما از کسی که اونو نمی شناسیم اطاعت کنیم؟! مراد از اولی الامر در این آیه امام و حجت خدا در هر زمانه و اگه انسان امام خودشو نشناسه نمی تونه از او اطاعت کنه، پس باید اونو بشناسیم.

گفتم: از کجا معلوم که مراد اولی الامر تو این آیه امام زمان باشه؟
گفت: جالبه بدونی همین سؤال در صدر اسلام و هنگام نزول این آیه مطرح شد. جابر یکی از اصحاب رسول خدا (ص) به اون حضرت گفت یا رسول الله ما خدا و رسول رو می شناسیم اما نمی دونیم مراد از اولی الامر در این آیه چه کسانی هستن؟
حضرت فرمودند: مقصود از اولی الامر، علی و فرزندان معصوم اویند و تک تک اماما رو تا امام زمان نام بردن و این روایت علاوه بر مدارک ما شیعیان، در برخی کتب اهل سنت هم اومده.

من ضمن تشکر گفتم: حال فهمیدم که شناخت امام زمان یک تکلیف واجبه چون وقتی اطاعت از ایشون واجب شد مقدمه ی اون هم که شناخته، واجب می شه.
او گفت: بله و دلایل و انگیزه های دیگه هم برای شناخت امام زمان داریم، مثلاً این حدیث پیامبر عزیزمون که مورد اتفاق همه مسلموناست،«هر کس امام زمان خودشو نشناسه و بمیره به مرگ جاهلیت مرده» اگه ترک کاری(شناخت امام زمان) موجب می شه من در حکم جاهلان و مشرکان قبل از اسلام باشم، آیا انجام اون کار ضرورت پیدا نمی کنه؟ پس ملاحظه می کنی که مسأله ی آشنایی با امام زمان و شناخت اون حضرت خیلی مهم تر از اونه که ما با اون برخورد می کنیم.
وقتی صحبت به اینجا رسید، خیلی بیشتر از قبل مشتاق شدم سؤالاتم را در باره ی امام زمان نزد او مطرح و شناخت خود را کامل کنم، اما وقت گذشته بود و قرار شد ادامه ی گفتگو در جلسه ی بعد صورت گیرد.

حداقل شناخت
گفت: منظورت چیه، چه مطلبی درباره ی اون حضرت دست آوردی؟
من در حالی که دفترم را باز می کردم گفتم: اونچه به عنوان شناخت امام زمان به دست آوردم خلاصه کردم و تو این دفتر نوشتم؛ گوش کنین: نام امام زمان ام مهدی است و ایشان در سحرگاه نیمه ی ماه مبارک شعبان در سال ۲۵۵ هجری قمری متولد شدند، نام پدرشان امام حسن عسکری و نام مادرشان نرجس و محل ولادتشان سامراء بوده است. دوران امات ایشان همزمان با شهادت امام حسن عسکری در هشتم ربیع الاول سال دویست و شصت هجری قمری شروع شده و از همان زمان به دلیل شرایط سخت حاکم و اینکه به شدت تحت تعقیب بودند

، مخفی گردیدند. دوران غیبت ایشان به دو دوره تقسیم می شود:
۱) غیبت صغری که در آن مدت مدت افراد خاصی از محل حضرت اطلاع داشتند و چهارنفر به نوبت عنوان نمایندگان رسمی ایشان در بین مردم فعالانه حضور داشتند و ضمن ابلاغ دستورات آن حضرت به شیعیان، سؤالات مردم را به ایشان می رساندند و پاسخ های حضرت را به آنها منتقل می کردند.
این دوران با احتساب دوران زندگی مخفی آن حضرت قبل از امامت، به هفتاد و چهار و بدون آن به شصت و نه سال می رسد.
۲) غیبت کبری: این دوران با فوت آخرین نائب خاص آن حضرت در سال سیصد و بیست و نه هجری آغاز می شود، که حضرت در روزهای آخر عمر او در نامه ای به او نوشتند تو به زودی از دنیا می روی و کسی را بعد از خودت به عنوان نائب خاص من تعیین مکن و از آن زمان غیبت کبری آغاز شد.
این نوشته را که خواندم به او گفتم: نظر شما چیه؟ این شناخت امام زمان کافیه یا نه؟

او گفت: شناخت درجات و مراتبی داره، در مورد امام هم اولین قدم و حداقل شناخت اینه که شخص اورو بشناسیم که کدام فرد امام ماست و بدونیم که او حجت خدا و پیشوای ما و جانشین پیامبر خدا در امور دین و دنیای ماست و اطاعت او بر ما واجبه، اما از این حداقل که بگذریم، هرچه بیشتر در باره ی امام خود بدونیم به خیر و سعادت و رستگاری نزدیک تر می شیم و بهره مندی ما از برکات وجود او بیشتر می شه. مثلاً همین که تو در فکر این هستی که پاسخ سؤالات خودت و دیگران رو نسبت به اون حضرت به دست بیاری، گامی در جهت ارتقاء شناخته که بسیار ارزشمنده.

طفل پنج ساله و امامت
گفتم: بله، من هنوز هم خیلی سؤال دارم اما قبل از همه دو سؤالی رو طرح می کنم که از نوشته های خودم برام پیش اومده. یکی اینکه با توجه به مطالعاتی که داشتم اون حضرت در پنج سالگی به منصب امامت رسیدن. راستی یک طفل ۵ ساله که هنوز امتحانی نداده، سابقه ای نداره، چطور سابقه داشته که یک کودکی مقامی به این بلندی کسب کنه؟
او گفت: به نظر شما در چه سنی شایسته است کسی امام یا پیغمبر بشه؟

گفتم: البته من هم می دونم «بزرگی به عقل است نه به سال» و می دونم منظورم اینه که وقتی کسی مثل پیامبر سی ، چهل سال زندگی می کنه از عمل او برای ما مشخص می شه که شایستگی داره یا نه، اما در مورد یک کودک هنوز نمی تونیم قضاوت کنیم.
گفت: پس فایده ی این سی، چهل سال عمر کردن، شناخت ما نسبت به شایستگی های اون فرده؟ مگه نه؟
گفتم: آره.
گفت: اگه ما اون کسی که باید امامو تعیین کنه می بودیم، نیاز به این گذشت زمان داشتیم، اما خداوند که آگاه از گذشته و حال و آینده ست قبل از گذشت این زمان نتیجه رو می دونه و نیازی نداره که این مدت رو صبر کنه تا از حال بنده اش آگاه بشه، لذا با توجه به همون علم و آگاهی از ابتدا حجت خودشو انتخاب کنه.

گفتم، آها! حالا فهمیدم. اشتباه من اینجا بود که خدا رو با خودم مقایسه کردم ولی حالا روشن شدم. اما نگفتین این کار سابقه داشته یا نه؟
گفت: بله در بین انبیاء سابقه داشته، قرآن کریم نسبت به دو پیامبر بزرگ الهی، حضرت یحیی و حضرت عیسی خبر می ده که خداوند این دو نفر رو در کودکی به پیامبری برگزید. تا اینجا معلوم شد که خداوند صلاحیت ها رو می دونه و نیازی به امتحان گرفتن نداره اما علاوه بر این، ما عالَم های دیگری هم قبل از این عالم داشتیم که در اونجا انسان ها امتحاناتی دادن و در فرصت مناسبی درباره ش صحبت می کنیم. نتیجه ی اون امتحانات هم می تونه در انتخاب پیامبر و امام مؤثر باشه.

در غیبت کبری چه باید کرد؟
ضمن تشکر، از ترس اینکه وقت جلسه تمام نشود زودتر سؤال دوم ام را مطرح کردم و گفتم: سؤال دومم از آغاز غیبت کبری ست که آیا امام زمان با توجه به اینکه در دوران غیبت کبری نائب خاص ندارن، برای مردم فکری نکردن که در مسائل فکری عقیدتی تکلیف اونا روشن باشه؟

گفت: مگه می شه امام به فکر پیروانش نباشه؟ اون حضرت در پاسخ به سوالات یکی از دوستان شون که به وسیله ی نائب دوم امام زمان در غیبت صغری به او حضرت رسیده بود، نوشتند: پس از پایان دوران غیبت صغری مردم به نمایندگان عام من که علماء و راویان حدیث هستند مراجعه کنند که آنان حجت من بر مردم و امناء الهی در بیان احکام دین هستند و همچنین، برای این که مردم در تشخیص متخصص در دین و عالم الهی ملاکی داشته باشن نوشتن:
« در امور خود به فقیه و عالمی که پرهیز کار، هوی گریز، دین باور ودین نگه دار و گوش به فرمان دستوران امام خود باشد مراجعه کنید و بدانید که همه ی علماء این گونه نیستند،

بلکه بعضی از آنها دارای این شرایط می باشند و قابلیت نیابت ونمایندگی مرا دارند. » ملاحظه می کنی، اون حضرت سال ها قبل از تمام دوران غیبت صغری و در زمان نائب دوم خودشون این حقایقو برای مردم بازگو فرمودن و تکلیف ما رو در این دوران روشن کردن. پس ما هستیم که باید با دقت و تحقیق، عالم ربانی و فقیه مورد نظر اون حضرت رو بشناسیم و با کمک و تبعیت از او به وظیفه ی خود عمل کنیم و رضایت امام زمان مونو جلب کنیم.
من که به دلیل شیرینی بحث به کلی از ساعت غافل شده بودم آمدم سؤال دیگری مطرح کنم، اما او ضمن عذر خواهی خواست که ادامه ی بحث به نشست بعدی موکول شود.

مهدی در کتاب های اهل سنت
او گفت: نام مقدس مهدی(ع) و مژده ی ظهور او در اسلام، اول بار بر زبان شخص پیامبر اکرم(ص) جاری شد و اون حضرت بشارت مهدی رو به دخترشون فاطمه داده و طبق نوشته ی اون عالم سنّی فرمودن:
«ابشری یا فاطمه فانّ المهدی منک» بشارت باد بر تو ای فاطمه که مهدی از فرزندان توست و مساله ی مهدی(ع) تا اونجا قطعی و حتمیه که سیوطی، عالم مشهور اهل سنت می نویسه: پیامبر فرمودند«من کذّل المهدی فقد کفر» هرکس مهدی را تکذیب کند کافر است.
گفتم: خیلی جالبه که اهل تسنن هم روایات مربوط به مهدی موعود را ذکر کردن.

گفت: پس اگر برات جالبه این نکته رو بدون که حتی در قدیمی ترین کتاب حدیثی اهل سنت یعنی مسند احمد حنبل که نویسنده ی اون قبل از ولادت امام مهدی(ع) از دنیا رفته، سخنان پیامبر اکرم(ص)درباره ی مهدی موعود به چشم می خوره. یعنی کسی که خودش قبل از ولادت مهدی موعود در دنیا زندگی کرده و فوت کرده معتقد به مهدی موعود بوده.

مهدی در ادیان و مکاتب جهان
و از اون جالب تر اینه که اصلا مساله ی اعتقاد به منجی موعود و آمدن شخصی که همه عالم رو اصلاح می کنه، یک مساله ی بین المللی و جهانی. همه ادیان و فرقه های عالم معتقد به ظهور او هستن و همه ی انبیاء گذشته و رهبران مذهبی، پیروان شون رو به آمدن مصلح غیبی و تشکیل دهنده حکومت واحد جهانی بشارت دادن. در هریک از آیین و ادیان و مکاتب و ملل و اقوام از مصلح جهانی با تعبیرهای متناسب با فرهنگ خودشون نام برده شده و سخن گفته شده. به قول شاعر:
هریک به زبانی صفت حمد تو گوید
بلبل به غزلخوانی و طوطی به ترانه

وقتی صحبت به اینجا رسید او در حالی که کاغذی از جیب ش در می آورد گفت: این عبارت رو از کتابی نوشته ام و آوردم که برات بخونم. گوش کن:
«در آیین زرتشت از او به نام سوشیانت یا سوشیانس (نجات دهنده ی بزرگ جهان) و در میان یهودیان به نام ماشیع (مهدی بزرگ) و در آیین هندی به نام آواتارا و در آیین بودایی به نام بودای پنجم و در میان برهمائیان به نام ویشنو و در کتاب شاکمونی از کتب مقدس دادتک برهمائیان به نام آخرین وصی ممتاطا(محمد) و در کتاب پاتیکل به نام راهنما(هادی، مهدی) تعبیر نموده اند. و اهالی صربستان در انتظار مارکوکرالیویچ و گرزاسپه و یونانیان در انتظار کالویبرگ و اقوام اسکاندیناوی در انتظار اودین و اقوام اروپای مرکزی در انتظار بوخص و اقوام آمریکای لاتین در انتظار گوتزلکوتل و چینی ها در انتظار کرشنا به سر می برند.»

مهدی در قرآن
وقتی صحبت به اینجا رسید با تعجب پرسیدم: پس چرا مساله ای به این مهمی در قرآن مطرح نشده و هیچ اشاره ای هم در آیات قرآن به اون نشده؟
خیلی آرام از من پرسید: شما با ترجمه و تفسیر قرآن چقدر آشنا هستی؟
با خنده گفتم: من و ترجمه و تفسیر! من هنوز روخونی قرآن کامل نیستم چه برسه به تفسیر.
گفت: پس از کجا به این محکمی ادعا می کنی هیچ اشاره ای در قرآن راجع به مهدی موعود نیست؟
گفتم: یعنی می خواین بگین در قرآن هم راجع به امام مهدی(ع) آیه ای داریم؟

گفت: بله، نه تنها یک آیه که دهها آیه در قرآن به این مساله مربوط می شه. وقتی به تفاسیر مراجعه کنی می بینی آیات زیادی هست که مفرسین گفته ن مصداق کامل این آیه شخص مهدی موعود یا روزگار اوست. البته نه اینکه نظر شخصی اونا باشه، روایاتی رو نقل می کنن که آیه رو بر مهدی موعود منطبق نموده. مثلاً در قرآن می خونیم«اولئک حزب الله الا انّ حزب الله هم المفلحون»
در بیان و توضیح این آیه ، علامه حنفی قندوزی، عالم اهل سنت در کتاب خودش حدیثی از رسول خدا(ص) نقل می کنه که اون حضرت در مورد مهدی موعود (ع) فرموده ان:«او غیبت اختیار می کند، سپس خروج می کند و زمین را مالامال از عدل و داد می نماید، همان طور که از جور و ستم پر شده. خوشا به حال صبر پیشگان و شکیبایان در دوران غیبت او. خوشا به حال پایداران به محبت او و یاران اش، آنها کسانی هستند که خداوند در کتاب خود وصف شان کرده و فرموده: هدی المتقین الذین یومنون بالغیب، و نیز فرموده: اولئک حزب الله الا انّ حزب الله هم المفلحون.»

ملاحظه می کنی چگونه این آیه رو پیامبر اکرم مربوط به مهدی موعود و یاران او دونسته ن. از این گونه آیات دهها نمونه در قرآن داریم که مفسران شیعه و سنی روایات مربوطه را در ذیل اونها آورده ن.
گفتم: خیلی عالیه، دهها آیه! من خیال می کردم حتی یک آیه هم در قرآن به مساله مهدی موعود اشاره نداره، اما حیف که من نمی تونم از این تفاسیر استفاده کنم. هم اکثر شون عربی ین و هم مفصل و متعدد. کاش می تونستم آیات قرآن رو که مرتبط با امام زمان مه مطالعه کنم. به نظر شما چطور می تونم به خواسته م برسم؟
گفت: خوشبختانه این آیات رو بعضی از نویسندگان در کتاب مستقلی جمع آوری کردن. من در این زمینه دو کتاب بهت معرفی می کنم، یادداشت کن.
۱ـ کتابیه با نام«المحجه فی مانزل فی القائم الحجه» تالیف عالم بزرگ شیعه سید هاشم بحرانی ـ این کتاب به فارسی هم ترجمه شده تحت عنوان«سیمای حضرت مهدی در قرآن».

در این کتاب ۱۲۰ آیه از آیات قرآن که به مهدی موعود و مسائل مربوط به اون حضرت، تأویل شه و با ذکر روایات مربوطه جمع آوری شده.
۲ـ کتاب«المهدی فی القرآن» که دوبار ترجمه شده ، یک بار با نام«امام مهدی در قرآن» و بار دیگر با نام «موعود قرآن».
در این کتاب هم ۱۱۰ آیه از آیات مرتبط با مهدی موعود با ذکر روایات جمع آوری شده نکته ی جالب اینه که در این کتاب تمام روایاتی که می گه این آیه قرآن مربوط به مهدی(ع) است، همگی از کتاب های حدیثی اهل سنت جمع آوری شده.

من که از خوشحالی در پوست نمی گنجیدم نام و مشخصات کتاب ها را یادداشت کردم و همین طور که از جای خودم بلند می شدم تا خداحافظی کنم، گفتم: چقدر این دو کتاب که معرفی کردین جالبه، آدم از مراجعه به این همه تفاسیر و پیدا کردن این همه آیه و روایت بی نیاز می شه ولی کاش یک کسی هم نظر ادیان مختلف درباره ی موعود جهانی رو جمع آوری می کرد تا به جای مراجعه به کتاب هایی مانند تورات، انجیل و امثال این ها، به همون کتاب مراجعه می کردیم.

او گفت: خوشبختانه این کار هم انجام شده. خیلی از نویسندگان نظریات ادیان و مذاهب مختلف رو جمع آوری کرده ن، از جمله یکی از محققان کتابی نوشته به نام«اوخواهد آمد» در این کتاب عباراتی از کتاب های ادیان و کیش های مختلف بدون کم و زیاد دقیقاً نقل شده؛ از جمله دو عبارت از مت زبور، شش عبارت از تورات و ملحقات آن، پنج عبارت از انجیل های مختلف(متّی، یوحنّا، مرقس و لوقا) و ملحقات آنها، ده عبارت از کتاب های مقدس هندیان و دانشمندان آنان و ده عبارت از منابع زرتشتیان انتخاب شده و با ذکر نشانی دقیق در کتاب نقل شده.
وقتی که بلند شده یم و داشتیم از اتاق خارج می شدیم،کنار طاقچه ای رسیدیم که در آن چند کتاب بود، دوست ام که به قصد بدرقه ی من از اتاق خارج می شد به من گفت: صبر کن، به نظرم کتابی که گفتم این جا باشه، یک مطلب جالب هست که برات می خونم ، بعد اگه خواستی کتاب رو ببر تمام شو بخون.

با کمی ورق زدن مطلب را پیدا کرد و شروع کرد به خواندن:
به سال ۱۳۵۹ ش. توفیقی دست داد و به هند سفر کردیم. در کشمیر در مورد زبان سانسکریت جویا شدم، معلوم شد که در دانشگاه سری نگر دو تن استاد هستند که بر زبان سانسکریت تسلط دارند. ترتیبی داده شد که چند ساعتی به خدمت شان رسیدم. از آنها در مورد آینده ی جهان پرسیدم، گفتند: آنچه در کتاب های مذهبی ما موجود است،

این است که:«یک مرد آسمانی در آخر الزمان ظهور می کند ، ظلم و ستم را از پهنه ی جهان ریشه کن می سازد، حکومتی را بر اساس عدالت و آزادی در سطح جهان تاسیس می کند، دیگر در جهان از جهل و شر و تبهکاری اثری نمی ماند و همه ی انسان ها در برابر او خضوع می کنند و همه ی جهان زیر یک پرچم و تحت فرمان یک فرمانروا اداره می شود;» همه ی اظهارات آنها دقیقاً با اعتقاد ما به ظهور مصلح جهانی منطبق بود. از آنها خواستم که کتاب بخصوصی را که حاوی این مطالب باشد به من معرفی کنند، آنان نیز کتاب«گرگوار نهم» را معرفی کردند و متن سانسکریت آن را به من ارائه دادند و فرازهایی را از روی کتاب برایم خواندند و ترجمه کردند.

در این موقع من با تشکر کتاب را از دوستم گرفتم و خداحافظی کردم.
قطعی بودن ظهور
گفت: بسیار خوب، پس من با یک مثال شروع می کنم. اگه شخصی که پدرش سال ها قبل از دنیا رفته، شبی اونو در خواب ببینه و پدر در عالم خواب به او بگه: من دوازده صندوقچه جواهرات در زیرزمین منزل دفن کرده ام، هنگامی که این شخص از خواب بیدار میشه ابتدا به خودش میگه عجب خوابی دیدم! معلوم نیست اثر غذای دیشبه یا اثر افکار من که همیشه در فکر گرفتاری های مادی خودم هستم، و یقین می کنه که خوابش باطله، اما با خودش می گه من که بیکارم؛ ضرری نداره کمی وقت می ذارم و مقداری کف زیرزمین رو می کنم. کلنگو برمی داره و مشغول می شه، ناگهان با تعجب صندوقچه ای پیدا می کنه. از شما می پرسم، حالا چه مقدار احتمال می ده خوابش درست باشه؟

گفتم: خیلی زیاد.
گفت: حالا اگه صندوق دوم و سوم هم پیدا بشه چی؟
گفتم: دیگه یقین می کنه که خوابش درست بوده.

گفت: حالا اگه یازده صندوق رو پیدا کنه و چند متر دیگه زمین رو گود کنه و خبری از صندوق دوازدهم نباشه، آیا به نظر تو دست از کار می کشه؟
گفتم: اگه من باشم و این خواب و این همه نشانه های درست، وقتی یازده صندوق رو به دست بیارم، اگه اونقدر گود کنم که از اون طرف زمین سر دربیارم، دست بردار نیستم و تازه اگه پیدا نکنم تو نوع کار خودم شک می کنم نه درستیِ خواب.

گفت: آفرین! حالا توجه کن که این خوابه و این همه یقین آور، پس چطور اگه شخصیت با عظمتی همچون پیامبر اسلام، در بیداری وبا تاکید و تکرار دوازده جانشین برای خودشون معرفی کنن و نوع بشر، یازده نفر از اونهارو پیدا کنه، آیا با به تاخیر افتادن، انسان عاقل و مومن در صحت گفتار رسول خدا شک می کنه؟
گفتم: هرگز! از این مثال و توضیح تشکر می کنم، اما منظور از تکرار و تاکید رو خوب نفهمیدم. لطفاً کمی بیشتر توضیح بدین.
گفت: با توجه به اینکه پیامبر عزیزمون باید برای این همه مسلمون که تازه با دین خدا آشنا شده بودن، همه ی معارف و احکام و مسایل اخلاقی، اجتماعی و ; رو بیان می کردن و به اختلافات و شکایات رسیدگی می کردن، جنگ ها و دشمنی ها ر پاسخگو می بودن و دهها وظیفه ی خطیر دیگه که رودوش حضرت بوده، باتوجه به همه ی این اشتغالات، به نظر تو چه قدر مناسب بود پیامبر ما در مورد مهدی موعود سخن بگن، با توجه به اینکه ایشون پس از چند صد سال و بعد از پایان امامت یازدهمین جانشین اون حضرت، به امامت می رسیدن.
گفتم: در حد معرفی کلی و اشاره.