مقاله تأثیر ارتفاع از سطح دریا بر ارزش غذایی (انرژی زایی و تجزیه پذیری) علوفه یونجهاستان کردستان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تأثیر ارتفاع از سطح دریا بر ارزش غذایی (انرژی زایی و تجزیه پذیری) علوفه یونجهاستان کردستان دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تأثیر ارتفاع از سطح دریا بر ارزش غذایی (انرژی زایی و تجزیه پذیری) علوفه یونجهاستان کردستان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تأثیر ارتفاع از سطح دریا بر ارزش غذایی (انرژی زایی و تجزیه پذیری) علوفه یونجهاستان کردستان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تأثیر ارتفاع از سطح دریا بر ارزش غذایی (انرژی زایی و تجزیه پذیری) علوفه یونجهاستان کردستان :

تعداد صفحات:۶
چکیده:
پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر ارتفاع از سطح دریا بر ارزش خوراکی علوفه خشک یونجه چین‌دوم چهار منطقه مختلف استان کردستان سنندج و کامیاران (۱)، بانه و مریوان (۲) ، سقز و دیواندره (۳) و قروه، دهگلان و بیجار (۴) با ارتفاع از سطح دریاهای مختلف براساس آنالیز شیمیایی، مقدار انواع انرژی، کینتیک تجزیه‌پذیری پروتئین، ماده خشک و ماده آلی با استفاده از روش کیسه‌های نایلونی (In situ) در مؤسسه تحقیقاتعلوم دامی کشور انجام گرفت. نتایج آنالیز شیمیایی علوفه بونجه مناطق مختلف استان کردستان نشان داد که بیشترین میزان ADF,NDF و کمترین مقدار پروتئین خام مربوط به منطقه بانه و مریوان ب کمترین ارتفاع از سطح دریا (۱۲۵۳ متر) و کمترین میزان دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز مربوط به منطقه دهگلان، قروه و بیار با بیشترین ارتفاع از سطح دریا بود (۱۹۲۰ متر) در بین مناطق مختلف، منطقه بانه و مریوانه کمترین مقدار انرژی قابل متابولیسم، انرژی قابل هضم و انرژی خالص را به خود اختصاص داد. بر خلاف ماده‌ی خشک، کینتیک هضم پروتئین یونجه به طور معنی‌داری تحت تأثیر شرایط آب و هوایی، توپوگرافی، موقعیت جغرافیایی و ارتفاع از سطح دریا قرار گرفت. (P<0/05) بیشترین میزان تجزیه پذیری موثر پروتئین مربوط به منطقه دهگلان، قروه و بیجار با بیشترین ارتفاع از سطح دریا (۱۹۲۰ متر) و کمترین میزان آن مربوط به منطقه‌ی بانه و مریوان با کمترین ارتفاع از دریا (۱۲۵۳ متر) بود.