مقاله چالش های کلان منابع آب در تولید گندم در استان لرستان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله چالش های کلان منابع آب در تولید گندم در استان لرستان دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله چالش های کلان منابع آب در تولید گندم در استان لرستان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله چالش های کلان منابع آب در تولید گندم در استان لرستان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله چالش های کلان منابع آب در تولید گندم در استان لرستان :

تعداد صفحات:۵
چکیده:
گندم با سطح زیر کشت تقریبی ۶ میلیون هکتار ( ۶۴ درصد دیم و ۳۶ درصد آبی) مهمترین محصول کشاورزی در ایران محسوب می گردد. علاوه بر نقش مهم این محصول در تغذیه، مراحل متعدد تولید، توزیع و فن آوری گندم به نان باعث گردیده تا سهم بسیار مهمی نیز در اشتغال ایجاد نماید. آب همراه با هوا و خاک سه عامل اصلی ادامه حیات انسان و همه موجودات زنده دیگر در زمین است. آب کلید توسعه پایدار و گندم تنها غله ای است که فقط برای غذای انسان کشت می شود و حدود ۴۰ درصد انرژی مصرف مردم از طریق نان تأمین می گردد. بررسی های سازمان خواربار جهانی (FAO) نشان می دهد که قاره آسیا دارای ۳۱ درصد اراضی قابل کشت و ۸۵ درصد جمعیت جهان است. تراکم جمعیت در رابطه با اراضی کشاورزی حدود ۸ نفر برای هر هکتار زمین می باشد. این رقم برای ایران ۴ نفر در هکتار و برای استان لرستان با یک میلیون و هفتصد هزار نفر جمعیت و هشتصد هزار هکتار اراضی قابل کشت حدود ۱/۲ برای هر نفر است. محدودیت های مانند کوهستانی بودن و دیگر شرایط تپوگرافی و اقلیمی اراضی قابل کشت در استان را محدود کرده است (حسین پور، ۱۳۹۳) . در نتیجه برای رفع مشکلاتی چون کاهش سفره های آب زیرزمینی، عدم بهره برداری مناسب از منابع آبی در بخش کشاورزی و صنعت، برداشت بی رویه از منابع آب زیرزمینی از طریق حفر چاه های غیر مجاز و مجاز، عملکرد پایین در مهار آبهای سطحی و جلوگیری از خروج روان آبهای از استان، عدم اجرای تغذیه مصنوعی دشت ها برای بالا بردن ذخیره آبهای زیرزمینی، نداشتن هدف ها و برنامه های بلند مدت جهت رفع مشکل کم آبی، روش های نامناسب آبیاری و عدم استفاده از سیستم های آبیاری نوین، یکپارچه نبودن اراضی، پایین بودن توان اقتصادی کشاورزان در اجرای طرح های بهره برداری بهینه از منابع در سطح مزرعه، تعارض و اختلافات محلی بر سر مصرف آب چشمه ها، قنوات رودخانه ها و چاه های غیر مجاز؛ طرح اصلاح الگوی کشت و طرح آمایش سرزمین و تشکیل شورای آب و کشاورزی به تفکیک پتانسیل های هر روستا و منطقه و میکرو کلیماتهای خاص صورت پذیرد. در صورت لزوم قانون موارد فوق الذکر تصویب تا لازم الاجراء گردد.