مقاله بکارگیری تکنیک های GIS در شناسایی مکان های مناسب تغذیه مصنوعی آب زیرزمینی در آبخوان دشت شهرکرد به روش منطق فازی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بکارگیری تکنیک های GIS در شناسایی مکان های مناسب تغذیه مصنوعی آب زیرزمینی در آبخوان دشت شهرکرد به روش منطق فازی دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بکارگیری تکنیک های GIS در شناسایی مکان های مناسب تغذیه مصنوعی آب زیرزمینی در آبخوان دشت شهرکرد به روش منطق فازی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بکارگیری تکنیک های GIS در شناسایی مکان های مناسب تغذیه مصنوعی آب زیرزمینی در آبخوان دشت شهرکرد به روش منطق فازی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بکارگیری تکنیک های GIS در شناسایی مکان های مناسب تغذیه مصنوعی آب زیرزمینی در آبخوان دشت شهرکرد به روش منطق فازی :

تعداد صفحات:۱۲
چکیده:
جهت تغذیه آب مصنوعی، بررسی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی منطقه مطالعاتی و یافتن مکان مناسب،ضروری ترین بخش، جهت انجام این امر می باشد. تکنیک های GIS علاوه بر آنالیز دقیق پارامترهای متعدد و تلفیق لایه های مختلف اطلاعاتی، سرعت انجام مطالعات را نسبت به آزمایشات صحرایی افزا یش م ی دهد. در این تحقیق، ابتدا یک پایگاه اطلاعاتی از ویژگی های زمین شناسی و هیدرولوژی آبخوان دشت شهرکرد در محیط GIS ایجاد گردید. سپس جهت مطالعه مناطق مناسب تغذیه مصنوع ی در ای ن آبخوان، از فاکتورهای شیب، ضخامت آبرفت، کاربری اراضی و میزان نفوذپذیری بعنوان عوامل مؤثر مکان ی استفاده گردید. در مطالعات زمین شناسی، مکان های واقع در ابتدای مخروط افکنه ها، بدلیل نحوه رسوبگذاری آن در طول سالیان دراز، مناسب ترین اراضی هستند و از آنجا که بدلیل دانه درشت بودن و سنگلاخی بودن این اراضی، قابلیت زراعی آن نیز پایین است، لذا امکان استفاده از این اراضی برای تغذیه مصنوعی میسر است. مطالعات انجام شده در این مقاله و بررسی داده های اطلاعات مکانی منطقه مطالعاتی، نشان داد که در حدود ۳/۸۹ درصد از اراضی دشت برای تغذیه مصنوعی آب زیرزمینی بسیار مفید،۲۳/۱۳ درصد کاربری متوسط و ۷۲/۹۷ درصد دارای کاربری نامناسب می باشد. اراضی مستعد شامل مناطق مرتفع، بیشه زار و اراضی فاقد پوشش گیاهی می باشد.