مقاله معرفی گونه جدید زینتی – دارویی سرخار گل (Echinacea purpurea) برای کشت در مناطق سردسیر

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله معرفی گونه جدید زینتی – دارویی سرخار گل (Echinacea purpurea) برای کشت در مناطق سردسیر دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله معرفی گونه جدید زینتی – دارویی سرخار گل (Echinacea purpurea) برای کشت در مناطق سردسیر  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله معرفی گونه جدید زینتی – دارویی سرخار گل (Echinacea purpurea) برای کشت در مناطق سردسیر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله معرفی گونه جدید زینتی – دارویی سرخار گل (Echinacea purpurea) برای کشت در مناطق سردسیر :

تعداد صفحات:۱۷
چکیده:
سرخارگل Purple coneflower با نام علمی Echinacea purpurea (L.) Monch گیاهی علفی و چند ساله است. بذر این گیاه در سال ۱۳۷۲ توسط رضا امیدبیگی از مجارستان به ایران آورده شد و توسط متخصصان گیاه شناس نام سرخارگل برای آن انتخاب گردید. به منظور بررسی امکان سازگاری گیاه سرخارگل در مناطق سرد (نظیر شهر تبریز) و در شرایط متفاوت آبیاری آزمایشی در سال زراعی ۱۳۹۰ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز واقع در ۱۰ کیلومتری شرق تبریز اجرا گردید. بافت خاک محل آزمایش شنی لومی بوده و وضعیت زهکشی و تهویه خاک نیز مناسب بود. بعد از انتقال نشاءها به زمین اصلی بلافاصله آبیاری انجام شد. اولین گل ها در سرخار گل ( سال اول ) در ۲۵ مرداد ماه ظاهر شدند و زمانی که ۱۰ درصد مزرعه به گل رفت، تنش کم آبی بر اساس آبیاری پس از تبخیر از تشتک کلاس A و نقشه طرح آزمایشی اعمال شد. آبیاری مزرعه از تاریخ نشاکاری بر حسب نیاز گیاه به طور مرتب هفته ای یک بار انجام شد. البته پس از اعمال تیمارهای تنش کم آبی کرت های مربوط طبق برنامه پس از ۷۰ میلی متر، ۱۲۰ میلی متر و ۱۷۰ میلی متر تبخیر از تشتک کلاس A آبیاری می شدند. در حال حاضر از سرخارگل به عنوان گیاه زینتی – دارویی مهمی یاد شده و خواص آن مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که تأثیر تنش خشکی بر روی عملکرد بیولوژیک معنی دار بود. مقایسه میانگین سطوح مختلف تنش به ایجاد اختلاف معنی دار در عملکرد بیولوژیک منجر گردید، به طوری که شرایط آبیاری کامل با ۲۷۵/۵ کیلوگرم در هکتار بیشترین و شرایط تنش ۱۷۰ میلی متری با ۱۷۰/۸ کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد بیولوژیک را به خود اختصاص دادند. کاهش عملکرد بیولوژیک در شرایط تنش ۱۲۰ میلی متری نسبت به شاهد به ترتیب ۱۸/۵۱ و ۳۸% بود. با توجه به نتایج این تحقیق، تکرار آن در سال، شکل جذاب گل های سرخارگل و مقاوم بودن نسبت به سرما این گیاه می تواند به عنوان گیاه زینتی نیز در فضای سبز و پارک ها مورد استفاده قرار گیرد.