مقاله ارزیابی و تحلیل فضای سبز شهری شیراز در راستای برنامه ریزی طبیعت گردی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله ارزیابی و تحلیل فضای سبز شهری شیراز در راستای برنامه ریزی طبیعت گردی دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارزیابی و تحلیل فضای سبز شهری شیراز در راستای برنامه ریزی طبیعت گردی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارزیابی و تحلیل فضای سبز شهری شیراز در راستای برنامه ریزی طبیعت گردی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارزیابی و تحلیل فضای سبز شهری شیراز در راستای برنامه ریزی طبیعت گردی :

تعداد صفحات:۲۵
چکیده:
شهر شیراز به عنوان پدیده نخست شهری جنوب ک شور به علت رشد طبیعی جمعیت و مهاجرپذیری در چند دهه اخیر به توسعه شهری رسیده است، به طوری که جمعیت آن از ۱۷۰۶۵۹ نفر در سال ۳۵ به ۱۴۱۸۵۸۵ نفر در سال ۸۵ رسیده است و همراه با افزایش نرخ رشد جمعیت، مساحت شهر نیز گسترش یافته است و از ۷۷/۲۲ کیلومتر مربع در سال ۳۵ به ۱/۱۷۸۸۹ کیلومترمربع در سال ۸۷ رسیده است. اما آیا همراه با افزایش جمعیت و مساحت شهر، سرانه فضای سبز شهری نیز افزایش یافته است و به استاندارد کافی و لازم رسیده است. مطالعه روش پژوهش تحلیلی – تطبیقی و هدف این مقاله بررسی سرانه فضای سبز شهری شهر شیراز و آگاهی از چگونگی توزیع جغرافیایی آن به منظور رعایت اصل عدالت در جهت ساماندهی زیست محیطی – اجتماعی آن برای محدوده مورد مطالعه می باشد. با توجه به بررسی های صورت گرفته در زمینه فضای سبز شهری در مادر شهر شیراز، نتایج نشان می دهد که سرانه فضای سبز شهری در این شهر نسبت به استاندارد ملی (وزارت مسکن و شهرسازی، ۱۲-۷ متر مربع) به استثنای مناطق ۸ و ۷ از شرایط مطلوبی برخوردار می باشد، اما در مقایسه با استانداردهای جهانی از جمله سازمان ملل متحد (۲۰-۲۵) به غیر از مناطق ۳، ۴ و ۱ در وضعیت مطلوبی نمی باشد. همچنین علاوه بر کمبود فضای سبز در شهر شیراز، توزیع فضای سبز در سطح شهر شیراز نیز به صورت عادلانه صورت نگرفته است. به طوری که مناطق ۴، ۳ و ۱ از سرانه فضای سبز بیشتری برخوردارند، مناطق ۹، ۶، ۵ و ۲ در سطح دوم قرار دارند و مناطق ۸ و ۷ از پایین ترین نسبت سرانه فضای سبز برخوردارند. ضریب همبستگی فضای سبز و تراکم جمعیت در سال ۸۸ معادل ۴۲/۰- می باشد که گویای همبستگی منفی بین توزیع جغرافیایی سبز و تراکم جمعیتی شهر شیراز در دوره مورد بررسی است. به طورکلی می توان گفت که در شهر شیراز فضای سبز موجود از یک عدم تناسب نسبی برخوردار است و در سطح مناطق آن نیز پارک ها و فضاهای سبز شهری با جمعیت موجود تناسبی نداشته و در آنها با کمبود پارک ها و فضاهای سبز شهر مواجه هستیم.