مقاله مسجد جامع قزوین

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مسجد جامع قزوین دارای ۲۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مسجد جامع قزوین  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مسجد جامع قزوین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مسجد جامع قزوین :

مسجد جامع قزوین

نگاهی به قزوین
قَزوین شهری در استان قزوین در ایران است. این شهر مرکز این استان و نیز مرکز شهرستان قزوین می‌باشد
استان قزوین؛ به سبب تاریخ غنی و سرنوشت پر فراز و نشیب تاریخی خود از بناهای باقدمت و با ارزشی برخورداراست که همگی دارای ارزش های جهانگردی هستند.

ویژه گی های خاص جغرافیایی و باستانی, سابقه صدسال پایتختی ایران و روحیه هنرمندانه مردم این دیار, سبب وجود بناهای تاریخی و مکان های دیدنی بسیاری دراین استان شده است. موانع طبیعی مانند کوه های سربه فلک کشیده و دره های ژرف به انتخاب این سرزمین برای ایجاد استحکامات دفاعی و قلعه های استواردرطول تاریخ انجامیده و سبب شده مشهورترین قلعه های تاریخی ایران در این خطه از ایران شکل بگیرد.

دیدارازسرزمین قلعه ها؛ گردشگران را به هزار توی تاریخ می برد و شوق دیداراز قلعه های اسرار آمیز و با شکوه حسن در گازرخان، لمبسر در رازمیان، بیدلان در شیرکوه، نویزر شاه در گرمارود، اوغلان قز قلعه در تارم و… همه ساله گردشگران بسیاری از خارج و داخل ایران را به این منطقه می کشاند.

مسجدهای مشهور, کهن و کم نظیری دراستان قزوین وجود دارد که شیوه های معماری و هنر دوره های مختلف را می توان در آن به نظاره نشست. مسجد جامع کبیر یکی از کهن ترین و کم نظیرترین مساجد ایران به شمار می رود که مناره‌های با شکوه، ایوان‌های بلند، گچ بری نفیس وساختمان با شکوه آن نشانگر بهترین سبک معماری دوره‌های سلجوقی و صفوی است.

سبک ساختمان مسجد سنجیده, نشان می دهد که بنای اولیه آن آتشکده ای بوده که بعدها به مسجد تبدیل شده است. سردرعالی قاپو نیز یکی از بناهای مهم دوره صفویه در قزوین است که باعمارت‌ و باغ‌ زیبای خود میزبان گردشگران است.

مجموعه بازار قزوین با معماری جالب و قدیمی خود که به دوره صفویه منسوب می شود، یکی از مکان‌های دیدنی قزوین است که سراها و تیمچه های متعدد در آن مشغول عرضه انواع کالاها هستند.

درحال حاضر ‌سرای سعدیه از وسیع‌ترین و کامل‌ترین سراهای بازار قزوین و سرای حاجی رضا؛ بنایی بسیار عالی و وسیع است که حیاطی بزرگ دارد. حضور مردم مختلف از صبح تا غروب در این بازار, نه تنها جلوه های زندگی عمومی را به نمایش گذاشته بلکه نیازهای خرید سوغاتی گردشگران را نیز برطرف می کند.

گازرخان از روستاهای معروف ناحیه الموت قزوین به شمار می رود که در آن بیش از هر چیز چهار چنار کهن سال در میان میدان ده جلب توجه می نماید و برای گردشگران جذاب و دیدنی است. برج‌های خرقان درمحوطه وسیعی به فاصله کمی از یک دیگر قرار گرفته‌اند و به جهت شباهتی که با هم دارند برای گردشگران جالب و دیدنی است.

شهر قزوین در گذشته هشت دروازه داشته که امروزه تنها دو دروازه کوشک و تهران باقی مانده اند واز جاذبه های گردشگری منطقه قزوین به شمار می آیند.

قزوین هم چنین به واسطه موقعیت ترانزیتی خود از گذشت های و در مسیر راه قرار داشتن کاروان های تجاری از قسمت های مختلف کشور؛ دارای کاروان سراهای زیادی بوده که بیش تر آن ها در دوره صفویه ساخته شده اند.

به علت استقرار ارامنه در قزوین از نخستین سال های قرن هفدهم میلادی؛ کلیساهای متعدد و زیبایی دراین استان قرار گرفته اند که همواره مورد بازدید گردشگران داخلی و خارجی قرار می گیرند.

استان قزوین با تمام بناهای تاریخی, دیدنی, طبیعی, اجتماعی و فرهنگی خود همواره در انتظار گردشگران داخلی و خارجی است.

معماری مسجد جامع قزوین
مسجد جامع قزوین یکی از کهن ترین و کم نظیرترین مساجد ایران به شمار می رود که شیوه های معماری و هنرمندی ادوار مختلف را می توان در آن مشاهده کرد.

“مقصوره کهن” یا “طاق هارونی”، قدیمی ترین بخش از بنای جامع عتیق قزوین است که به دهلیز ورودی آن متصل بوده و توسط هارون الرشید در سال ۱۹۲ ه. ق. بنا شده است. گفته می شود که شالوده مسجد بر روی آتشکده ای بنا شده است.

مسجد جامع قزوین؛ قزوین
گنبد آجری دوپوش و شبستان جنوبی مسجد به وسیله امیر خمارتاش عمادی در سال های ۵۰۰ تا ۵۰۹ ه. ق. بنا شده و دارای پنج کتیبه نفیس گچ بری شده به خطوط ثلث، نسخ و کوفی است که از شاهکارهای هنر ایرانی محسوب می شود.

مسجد جامع قزوین؛ قزوین
در روزگار شاه طهماسب، ایوان شمالی و مناره های کاشی کاری شده نفیس مسجد ساخته شده و ایوان جنوبی در زمان شاه عباس دوم به مدخل مقصوره خمارتاشی ملحق شد. ایوان غربی نیز به دستور شاه سلیمان صفوی بنا گشته است.

مسجد جامع قزوین؛ قزوین
از ویژگی های ممتاز این مسجد علاوه بر داشتن هشت شبستان بزرگ در چهار طرف حیاط، یک شبستان زیرزمینی در ضلع جنوب غربی مسجد است که بنای آن توسط سعدالسلطنه در روزگار قاجار پایان یافته است.

پیشینه تاریخی
کاوش ها و یافته های باستان شناسی در دشت قزوین، نشانگر مرحله یکجانشینی و کشاورزی در هزاره هفتم قبل از میلاد و برخورداری ساکنان آن از صنایع اولیه و نظام اجتماعی است.

منازل مسکونی ، معبد ، کارگاه های صنعتی ، اشیای زینتی ، مجسمه ها ، انبارهای غلات و; از تمدن دیر پای مردمان این ناحیه در هزاران سال پیش حکایت دارند .

قزوین را در نوشته های قدیم اروپاییان شهر باستانی ” آرساس ” یا ” آرساسیا ” و در تاریخ یونان شهر قدیمی ” راژیا ” نامیده اند . قرار گرفتن آن بر سر راه ” جاده ابریشم ” سرنوشت قزوین را با فراز و فرودهای تلخ و شیرین گره زده است.

منطقه کاسپین که از روزگاران پیشین،سرزمینی آ‌باد و پرجمعیت بود، در زمان ساسانی رونقی دیگر یافت و با بنای شهرستان شاپوری- که آن را شادشاپور نیز می خواندند – چهره ای متفاوت پیدا کرد و به خاطر موقعیت ویژه اش، پذیرای نظامیان و جنگاوران سلحشور هم شد و از قلعه و برج و بارویی مستحکم برخوردار گشت.

روند شهرسازی و گسترش مناطق مسکونی در قزوین، پس از ورود اسلام به این سرزمین در سال ۲۴ هجری شتابی دو چندان گرفت و در مدتی کوتاه به عنوان “ باب الجنه” یا “ دروازه بهشت” نامیده شد. به روایت بلاذری در فتوح البلدان سعیدبن عاص بن امیه در سالهای پیش از ۳۵ هجری قزوین را “ شهری استوار و آباد” می کند

و ورود چهار هزار تن از مسلمانان به فرماندهی ربیع بن خثیم در سال ۳۶ هجری با فرمان امیرالمومنین علی(ع) سیمای قزوین را دگرگون می سازد.

اقدام محمدبن سنان عجلی در حدود سال ۹۰ هجری گام بزرگ دیگری در توسعه شهر محسوب می شود و زمینه ساز ساخت دو شهرک مهم “ مبارکیه و مدینه موسی “ در کنار شهر کهن قزوین در سالهای پیش از ۱۶۹ هجری می گردد.

به دنبال سفر هارون الرشید در سال ۱۹۲ هجری به ایران و مشاهده پاکبازی مردمان شهر، به دستور وی مسجد جامع عتیق قزوین بنا شده، بارویی گرداگرد شهرک های اقماری پیرامون قزوین کشیده می شود و چنان که ابن فقیه همدانی و رافعی گزارش کرده اند،

کلان شهر قزوین شکل می گیرد. وسعت شهر قزوین در سال ۲۵۳ هجری را می توان از روایت تاریخ گزیده دریافت که پس از برکشیدن حصار شهر توسط موسی بن بوقا، دارای دویست و شش برج و هفت دروازه بوده است. تعمیر باروی شهر در سال ۳۷۳ هجری به وسیله صاحب بن عباد – وزیر دانشمند آل بویه – و بنای صاحب آباد در شمال شرقی شهر،

بازسازی آن در سال ۴۱۱ توسط امیر شریف ابوعلی جعفری، اقدامات گسترده عمرانی امیر خمارتاش عمادی در دهه نخستین سده ششم و ساخت باروی تازه ای از آجر به سال ۵۲۷ نشان از توسعه دائمی شهر دارد . انتخاب الموت به عنوان مرکز اسماعیلیان نزاری و چالش های فرهنگی ، سیاسی و نظامی مربوط به آن ،

منطقه قزوین را حدود ۲۰۰ سال به کانون اصلی رویدادهای مهم کشور تبدیل کرد و بارها شاهد لشکر کشی های میلیونی و آثار ویرانگر آن بود . هرچند امیران سلجوقی ناگزیر از فعالیت های عمرانی نیز بودند و آثار پراکنده سلجوقی در جای جای استان نشانگر این نکته و گسترش قزوین در قرن ششم هجری است . مولف “ آثار البلاد” قزوین را در آغاز قرن هفتم – پیش از حمله مغول –چنین توصیف کرده است: “ شــهری بسیــار بزرگ و پر جمعیت است.

در دشتی بسیار پهناور و هموار بنا شده و مهندسان در بنای شهر نقشه ای کشیده اند که نظیرش وجود ندارد. زیرا دو شهر است یکی در آغوش دیگری آرمیده. شهر کوچک را که در وسط قراردارد شهرستان می نامند که برای خود دروازه و بارو دارد.

شهر بزرگتر که پیرامون شهرستان واقع شده دارای برج و باروی دیگری است. باغستان ها و تاکستان ها گرداگرد باروی خارجی شهر دوم را فراگرفته و پس از آن کشتزارهای سرسبز دو شهر را در بر دارد و دو رودخانه دیزج و ارنزک از آن می گذرد”. وسعت این شهر در هنگامه حمله ویرانگر مغول به ایران به حدی رسیده که به گزارش مستوفی در ظفرنامه افزون از یک میلیون نفر جمعیت داشته است.

شهر قزوین در دوره ایلخانی پس از رکودی نسبی دوباره زندگی خود را باز می یابد و چنان که جهانگردان آورده اند در زمان تیموریان پس از سمرقند بزرگترین و آبادترین شهر ایران بوده است.

انتخاب قزوین به عنوان تختگاه صفویان در قرن دهم علاوه بر بازنمایی اهمیت شهر، دوره درخشانی از عمران و توسعه شهری را رقم می زند که درآثار سفیران و بازرگانان غربی که به ایران آمده اند مشهود است. طراحی و ساخت نخستین خیابان ایرانی ، چهارباغ ها، میدان ها، کاخ ها، مدارس، مساجد، بوستان های شهری و … که به الگویی برای شهرسازی در سراسر ایران تبدیل شد از این شهر آغاز می گردد.

حتی انتقال پایتخت در قرن یازدهم نیز رنگ فراموشی به آن نمی زند و تا پایان دوره افشاریان شاهد سازه های فراوانی در جای جای شهر هستیم که عمارت باشکوه ایوان نادری از آن جمله است.

در سراسر دوره قاجاریه، قزوین به عنوان یک منطقه حاکم نشین مستقل مرتبط با پایتخت مطرح بود و با وجود رکود نسبی اقتصاد و فرهنگ در آن دوره از اندک مراکز پر رونق و تپنده ایران به شمار می رفت. پایداری قهرمانانه مردم این سامان در برابر هجوم سپاه خونخوار مغول و یورش ویرانگر تیمور، به ویژه وارد کردن نخستین شکست به مهاجمان افغانی در دشت قزوین پس از سقوط اصفهان از نقش انکار ناپذیر قزوینیان در تاریخ ایران حکایت دارد .

مشارکت مردم قزوین در نهضت ضد استبدادی مشروطه سر آغاز فصل نوینی در تاریخ معاصر کشور ماست که تا انقلاب اسلامی تداوم می یابد.

پس از بی مهری های دهه دوم و سوم در چهاردهمین سده خورشیدی و تخریب بناهای شکوهمندی همچون ایوان و حیاط نادری، عمارت خورشید، عمارت رکنیه، دروازه ها و … ، رفته رفته استان قزوین به سوی عمران شهری گام برداشت واین روند با استق