مقاله شرح و توصیف انواع ابرها

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله شرح و توصیف انواع ابرها دارای ۴۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله شرح و توصیف انواع ابرها  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله شرح و توصیف انواع ابرها،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله شرح و توصیف انواع ابرها :

الف: ابرهای بالا HIGH CLOUDS
۱- ابرهای سیروس CIRRUS (CI)- این نوع ابر بصورت رشته های گسترده که به صورت پر مرغ یا یال اسب و یا انبوه موهای پریشان دیده می‎شود رنگ آن سفید است و سایه ندارد و خورشید و ماه از پشت آن بخوبی دیده می‎شوند. این ابر از کریستالهای یخ تشکیل شده است.
در طبقه بندی ابرها این نوع ابر بالاترین و نازکترین است و میزان برودت آن در ۲۰۰۰۰ پائی بین ۳۶- درجه تا ۴۱- درجه سانتیگراد است.
گوناگونی این ابر زیاد است و هنگامی که بصورت خیلی نازک- توری شکل و جدا از هم ظاهر می‎شود و با ابر سیرواستراتوس و آلتواستراتوس نیز ارتباطی برقرار نکرده باشد یعنی پس از این ابر دو ابر فوق الذکر به ترتیب ظاهر نشوند، معمولاً بعنوان علامت هوای خوب و پایدار شناخته شده است.

با افزایش بخار آب در این نوع ابر شکل آن از حالت رشته ای بصورت منگوله های زیر که به طور منظم و در یک ردیف پهلوی هم قرار دارند تبدیل می‎شود و اگر بعد از این نوع ابر، ابرهای پوششی سیرواستراتوس و آلتواستراتوس همراه باشد معمولاً می‎توان بعد از ۲۴ تا ۴۸ ساعت انتظار هوای نامساعد را داشت. هنگام طلوع و غروب خورشید اگکر رنگ این ابر در افق زرد یا متمایل به قرمز روشن باشد معمولاً این علامت مناسب برای هوای خوب فرد است.
لذا نام ابری که دارای و یا همراه با لغت نیمبو یا نیمبوس باشد به معنی باران زا بودن آن ابر است.
نکته: بعلت اهمیت خاص ابرکومولو نیمبوس که همیشه همراه با توربولانس TURBULANCE باران شدید HEAVY RAIN- رعد و برق THUNDER می‎باشد خلبانان این ابر را به نام (SEA BEE) می گویند.

یکی از کتب پراهمیت سازمان جهانی هواشناسی WMO کتاب اطلس ابر است که با مراجعه به آن و مطالعه عمیق در مورد انواع ابر- ساخت و ارتفاع آن می‎توان اطلاعات دقیقتری درباره ابر به دست آورد.
باستناد کتاب دیربانی ابر به شماره ۴۰۷ : WMO : NO ارتفاع ابر بر حسب عرضهای مختلف به قرار زیر است:
ارتفاع ابر در منطقه قطبی مناطق معتدله منطقه حاره
بالا- پا(۲۵۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰) پا(۴۵۰۰۰ تا ۱۶۵۰۰) پا(۶۰۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰)
متوسط – پا(۱۳۰۰۰ تا ۶۵۰۰) پا(۲۳۰۰۰تا ۶۵۰۰) پا(۲۵۰۰۰تا ۶۵۰۰)
پائین- پا(۶۵۰۰ تا سطح زمین) پا(۶۵۰۰تا سطح زمین) پا(۶۵۰۰تا سطح زمین)
این ابر بر اثر نوسانات و جنبشهایی که در لایه نازکی از ابر سیروس یا سیرواستراتوس قرار دارند و در دمای خاصی نیز ناپایدار هستند شکل می گیرند. بهرحال این ناپایداری معمولاً در زمان محدودی انجام می‎شود.
ابر سیروس و سیرواستراتوس در بعضی اوقات سریعاً تبدیل به ابر سیروکومولوس شده ولی بعد از مدت کمی فرم اصلی خود را به دست می آورند که هیچگونه نشانه ای از ابر سیروکومولوس CIRRO COMULUS (Cc) در آن مشاهده نمی‎شود. این نوع ابر غالباً بشکل کرکهای منگوله ای دیده می‎شود و معمولاً این نوع ابر همراه با هوای خوب می‎باشد.

اگر ضخامت این ابر افزایش یافته و سایه آن نیز تیره تر شده و بعد از آن همراه با ابر آلتواستراتوس باشد احتمال وقوع باد و باران موجود است.
ب- ابرهای متوسط MEDIUM OR MIDDLE CLOUDS
۱- ابر آلتوکومولوس ALTOCUMULUS (Ac)
این نوع ابر شبیه توده عظیمی از حبابهای کوچک که به رنگ سفید یا مایل به خاکستری است و بعضی قسمتهای آن دارای سایه است دیده می‎شود. حبابهای تشکیل شده این ابر همراه با نظم خاصی پهلوی هم قرار دارند. اگر در ارتفاعات بالا باد شدید در حال وزش باشد این ابر تغییر شکل یافته و به صورت عدسی های پراکنده در یک یا چند لایه ملاحظه می‎شود.
این نوع ابر را آلتوکومولوس لنتی کولاریس ALTOCUMULUS LINTI CULARIS یا آلتوکومولوس عدسی شکل گویند.
شناخت این نوع ابر برای خلبانان هواپیماهای کوچک دارای اهمیت است زیرا با مشاهده این ابر می‎توان به باد شدید در ارتفاع برابر با این لایه پی برد. در ابر Ac خورشید و ماه به سختی دیده می‎شوند و با افزایش ضخامت آن دیگر مشاهده نمی‎شوند.

۲- ابر سیرواستراتوس CIRRO STRATUS (CS)
این نوع ابر بصورت تور خیلی نازک در آسمان دیده می‎شود و خورشید و ماه از ماورا، آن قابل رویت اند.
رنگ این ابر سفید متمایل به شیری است. بعلت انعکاس و نحوه شکست نور خورشید یا ماه بر روی کریستالهای یخ آن همواره هاله ای در اطراف خورشید و ماه ملاحظه می‎شود.

با افزایش بخار آب و ضخیم شدن ابر سیرواستراتوس قطر هاله کوچکتر می‎شود. میانگین ارتفاع این ابر از سطح دریای آزاد (ALTI TUDE) حدود ۲۸۰۰۰ پا است.
اگر این ابر مانند ابر سیروس در اثر تراکم مجدد بخار آب در ارتفاعات بالای ابر Cu کومولوس و یا Cb کومولونیمبوس تشکیل شود و اگر ضخامت ابر سیرواستراتوس که بعد از ابر سیروس ظاهر می‎شود زیاد شده و پس از آن با ابر آلتواستراتوس مشاهده شود با احتمال حدود ۸۰% بارندگی در ۲۴ یا ۴۸ ساعت آینده موجود می‎باشد.
۳- ابر سیرو کومولوس CIRRO COMULUS (Cc)

این ابر به صورت منگوله های ریز یا درشت بوده و معمولاً بدون سایه می‎باشد ولی گاهی در اثر ضخیم شدن این ابر کمی در مقابل نور خورشید مشاهده می‎شود. میانگین ارتفاع این ابر حدود ۲۲۰۰۰ پا از سطح دریای آزاد است.
ذیلاً نمونه های مختلف آلتوکومولوس همراه با توضیحات مختصر آن ارائه می‎شود.
ابر آلتوکومولوس نوع ۳ بنام ALTOCUMULUS TRANSLUSIDUS
ابر آلتوکومولوس ترانس لوسی دوس ALTOCUMULUS TRANSLUSIDUS
قسمت اعزم این ابر تقریباً همگی در یک لایه هستند و ضمناً قسمت اعزم آن شفاف است این ابر دارای ضخامت مساوی و یکنواخت است با وجود آنکه اغلب آنها پیوسته است ولی در بین آنها فواصلی وجود دارد که آسمان از آنها دیده می‎شود. این ابر درکلیه فصول دیده می‎شود و تقریباً نشانه پایداری هوا است.
در مورد ابر Ac نوع چهار قبلاً توضیح داده شد.

آلتوکومولوس نوع ۵- یعنی آلتوکومولوس ترانس لوسی دوس گروهی Ac. TRANSLUCIDUS
این نوع آلتوکومولوس نیمه شفاف به صورت دسته ای و در یک طبقه و به شکل نوار پهن در آسمان مشاهده می‎شود که به تدریج در آسمان پیشرفت کرده و آن را می پوشاند. این ابر ممکن است ضخیم شده و پس از آن آلتوکومولوس تیره مشاهده می‎شود.
آلتوکومولوس نوع ۶- آلتوکومولوس کومولوجنیتوس Ac . CUMULOGENITUS
این ابر از گسترده شدن ابر Cu کومولوس با Cb کومولونیمبوس بوجود می‎آید. بعضی اوقات کومولوس های رشد کرده که قسمت فوقانی آن گسترش یافته و قسمت تحتانی آن از بین می رود این نوع ابر آلتوکومولوس را ایجاد می‎کند. این نوع ابر با استراتوکومولوس (Sc) شباهتی دارد که با در نظر داشتن ارتفاع آن این تشابه رفع می‎شود. اغلب اوقات زیر این نوع آلتوکومولوس ابر Cb یا Cu کومولوس نیز مشاهده می‎شود.
آلتوکومولوس نوع ۷- آلتوکومولوس ترانس لوسی دوس

ALTOCUMULUS TRANSLUSIDUS
این نوع ابر در چند لایه مختلف به رنگ سفید غیرشفاف مشاهده می شود.
معمولاً این نوع ابر همراه با ابر (As) آلتواستراتوس یا (Ns) نیمبواستراتوس بوده و در یک یا چند لایه مختلف مشاهده می شود.
آلتوکومولوس نوع ۸- آلتوکوولوس کاستلانوس ALTO COMULUS CASTELANUS
این ابر در نوع خود مهم است زیرا که این ابر پس از ۴ الی ۸ ساعت احتمال باد شدید و یا طولانی شدن هوا همراه با گرد و خاک یا رعد و برق وجود دارد. تشخیص این ابر برای پیش بینی وضع هوا در چند ساعت آینده بسیار مهم است.

۲- ابر آلتواستراتوس (As) ALTOSTRATUS
این ابر مایل به خاکستری یا مایل به آبی به صورت ورقه ای یا لایه ای شیاردار بوده که ظاهرش به صورت رشته رشته یا یکنواخت است. این ابر قسمتی یا تمامی آسمان را می پوشاند. بعضی از قسمتهای این ابر بقدری نازک است که حداقل فقط محل خورشید را از پشت آن می توان دید و از این نظر شبیه شیشه مات است در این ابر دیگر هاله دیده نمی شود.
ارتفاع تقریبی این ابر حدود ۱۳۰۰۰ پا از سطح زمین است. هنگامیکه ابر آلتواستراتوس در ادامه ابر سیروس و سیراستراتوس باشد احتمال وقوع بارندگی در شش تا ۱۴ ساعت آینده حدود ۹۰% است. مساله مهم این ابر ضخامت ان است که در مواقع مختلف از ۱۰۰۰ پا تا ۷۰۰۰ پا تغییر می کند.
ج- ابرهای پائین LOW- CLOUDS
۱- ابر استراتوکومولوس (Sc) STRATO COMULUS

این نوع ابر به صورت تکه های گسترده یا به صورت لایه ای یا به صورت غلطک ها مشاهده می شود. کوچکترین تکه این ابر به طور منظم گسترده شده و آسمان را پوشانیده و برنگ خاکستری که در بعضی قسمتهای آن تیره و کدر است مشاهده می شود.
این نوع ابر از پایین و به صورت گسترده و یکنواخت مشاهده می شود و بعضی از قسمتهای آن کم ضخامت و در نتیجه رنگ آن خاکستری و رنگ بعضی قسمتها که ضخامت زیادی دارند تیره است. شکل ظاهری این ابر به صورت تکه های گرد و غلنبه با غلتکهای پهلوی هم می باشد و گاهی نیز جدا از هم قرار می گیرند. لذا چنانچه این ابر تمامی آسمان را پوشانیده باشد شخص ناظر آن را به صورت امواج مشاهده می کند.

ابر استراتوکومولوس (SC) در زمستان بیشتر مشاهده شده و ارتفاع کف آن پایین تر از حد معمول بوده و حدود ۱۰۰۰ پا از سطح دریای آزاد است. میانگین ضخامت این ابر حدود ۱۴۰۰ پا است لذا می توان گفت که این ابر دارای ضخامت کمی است ولی گاهی نیز کاملاً توسعه یافته و ضخیم میشود و هوای تیره ای را ایجاد می کند. بعضی مواقع قسمتهایی از این ابر که ضخامت کمی دارند شکسته شده و نور خورشید از این شکافها به زمین می تابد و گاهی نیز برای چند روز متوالی آسمان پوشیده از این ابر باقی می ماند.

معمولاً در قسمتهای تیره این ابر جریانات عمودی (UP- DRAFT) وجود داشته که باعث تکانهای شدید هواپیمائی که در بالا و پایین این ابر پرواز می کنند می شود.
هنگامی که این ابر به صورت غلتکهای خوابیده و پهلوی هم مشاهده می شوند این دلیل خوبیست برای وجود باد در آن ارتفاع. اگر هنگام مشاهده این ابر باد در سطح زمین قوی نباشد در این صورت می توان انتظار داشت که در ارتفاع بالای لایه این ابر باد قوی موجود است.

۲- ابر نیمبواستراتوس (Ns) NIMBO STRATUS
ابر نیمبواستراتوس در لایه های مختلف و در سطح پایین تشکیل می شود و تقریباً یکدست و برنگ خاکستری تیره است. ابر نیمبواستراتوس از تغییر شکل ابر آلتواستراتوس که به سمت پایین ضخیم شده و گسترش یافته ایجاد می شود و گاهی نیز کف آن به سمت پایین کشیده می شود و ابتدا به صورت ابرهای پایین و تکه تکه که بسمت زمین سرازیر است دیده می شود که بعداً این ابرها بهم می پیوندند وتقریباً یک لایه یک نواخت ایجاد می کنند. پس از پایان بارندگی این ابر شکسته می شود. در زیر این ابر اکثراً ابرهای ناهموار و سیاه رنگ مشاهده می شود.

ابر نیمبواستراتوس به طور معمول ابر باران زا است ولی باران شدید تولید نکرده بلکه باران و برف باریده از این ابر معمولاً مداوم است. کف این ابر ندرتاً از ۶۵۰۰ پا از زمین تجاوز می کند و ارتفاع آن از سطح دریای آزاد بطور مشخص تغییر می کند ولی ارتفاع معمولی آن حدود ۲۰۰۰ پا از سطح دریای آزاد MSl است. مدت تداوم فعالیت این ابر بستگی به میزان گسترش و بزرگی آن و نیز به شرایط هوای متلاطم همراه با این ابر دارد.
معمولاً فعالیت این نوع ابر فقط چند ساعت است ولی در زمستان ممکن است برای چندین روز فعالیت داشته باشد.
افزایش فشار بارومتر و تغییر جهت باد از علائم مشخصه باز شدن هواست.

۳- ابر استراتوس ST RATUS
ابریست در ارتفاع پایین که به صورت یکنواخت کلیه آسمان را می پوشاند و شبیه مه است ولی بر روی زمین گسترش ندارد. اگر ضخامت ابر استراتوس کم باشد آسمان ظاهری غبار آلود خواهد داشت ولی در دیگر زمانها این ابر بصورت یکدست مشاهده می شود که در واقع ضخامت آن به چند صد پا خواهد رسید.
هنگامی که این ابر شکسته می شود و تبدیل به فراکتواستراتوس FRACTOSTRATUS می شود. ابر فراکتواستراتوس Fsبا هر نوع ابر دیگر می تواند همراه باشد. این ابر هنگامی بارندگی و پس از آن معمولاً در بین ابرهای نیمبواستراتوس (Ns) شکل می گیرد.

اگر ابر استراتوس بتواند از زمین رشد کند نوعاً می تواند مه باشد. این نوع ابر در اثر تراکم ایجاد شده بین هوای گرم و سرد تشکیل می شود . مانند مه ای که در سواحل یا جزایر و هنگام حرکت هوای مرطوب بر روی زمین سرد ایجاد می شود. ADVECTION FOG
بارندگی در ابرهای استراتوس بصورت باران ریزه DRIZZLE (قطرات ریز و نزدیک هم باران که بطور مداوم و آهسته ببارد) و منشورهای یخی و برف دانه های ریز می باشد.
هنگامیکه بارندگی وجود نداشته باشد ابر استراتوس بصورت قسمتهای متمایز تیره رنگ و یا کمرنگ مشاهده می شود که قسمت کم رنگ معمولاً بصورت شفاف TRANSPARENT نمایان است. این نوع ابر استراتوس معمولاً نوعی مه زمینی است که زود از بین نمی رود و ممکن است چندین روز ادامه داشته باشد.
ابر استراتوس گاهی همراه با شرایط اینوژن حرارتی تشکیل می شود. در این چنین شرایط لایه ابر در زیر لایه گرم و پایدار اینورژن حرارتی قرار می گیرد. ابر استراتوس معمولاً ایجاد هاله نمی کند با وجود این ممکن است با احتمال خیلی ضعیف و در هوای سرد یا خیلی سرد ایجاد هاله بنماید.
د- ابرهای جوششی یا ابرهائی که دارای گسترش عمودی هستند CONVECTIVE CLOUDS و شامل :
۱- ابر کومولوس (Cu) CUMULUS
کومولوس ابر کوچکی است که دارای رشد و گسترش عمودی بوده و سطح فوقانی آن بصورت گنبد یا گل کلم برآمده بوده و کف آن صاف است. هنگامی که ابر مقابل خورشید قرار گیرد آن قسمت از ابر که به سمت دیده بان قرار دارد از قله ابر روشن تر و شفاف تر است و اگر این ابر رو به روی خورشید قرار گیرد وجود خارجی آن شفاف و قسمتهای داخلی تیره خواهد بود.

نوعی از ابر کومولوس بشکل تکه تکه شده و ظاهری شبیه به پنبه پاره پاره شده است و آن را فراکتوکومولوس FRACTO CUMULUS گویند. شکل این نوع ابر دائماً در حال تغییر است و معمولاً کف این ابر خاکستری است. نوع بارندگی حتی در ابر رشد کرده نیز بصورت بارندگی خفیف است.
ابر کومولوس در اثر عمل جابجایی عمودی یا CONVECTION بصورت زیر تشکیل می شود.
هوا در اثر تماس با زمین که در نتیجه تشعشعات خورشیدی حرارت جذب نموده است گرم و سبک شده و بسمت بالا صعود می کند و این در طی روز در زمینهای همجوار با کوهها و کنار دریاها بخوبی مشاهده شده ولی بر روی مناطق جنگلی و دریاچه های سرد کمتر قابل ملاحظه است.