مقاله مطالعه تنوع ژنتیکی گونه عدس براساس نشانگرRAPD با استفاده از لاین های بومی و خارجی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مطالعه تنوع ژنتیکی گونه عدس براساس نشانگرRAPD با استفاده از لاین های بومی و خارجی دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مطالعه تنوع ژنتیکی گونه عدس براساس نشانگرRAPD با استفاده از لاین های بومی و خارجی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مطالعه تنوع ژنتیکی گونه عدس براساس نشانگرRAPD با استفاده از لاین های بومی و خارجی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مطالعه تنوع ژنتیکی گونه عدس براساس نشانگرRAPD با استفاده از لاین های بومی و خارجی :

تعداد صفحات:۶
چکیده:
مطالعه تنوع گیاهی گونه عدس براساس صفات مورفولوژیکی و مارکرمولکولی می توانند تفاوت ها و فواصل ژنتیکی را دربین لاین های گیاه عدس که درمناطق جغرافیایی مختلف رشد می کنند، مشخص کند. درتحقیق فوق جهت شناسایی تنوع ژنتیکی گونه عدس براساس مارکر RAPD از ۱۴ لاین( ۲لاین ایرانی و ۱۲ لاین خارجی) و ۱۷ آغازگر ۱۰ نوکلئوتیدی استفاده گردید. از بین این آغازگرها فقط ۱۰ آغازگر قادر به تشکیل نوارهای چندشکلی بودندکه مجموعا ۶۲ باند قابل امتیاز بندی بود که ۸۸ درصد(۵۵ باند) از انها چندشکلی نشان دادند و تعداد متوسط باندهای پلیمورف برای هر آغازگر ۵/۵ بود. نتایج حاصل از مطالعه الگوی نواری ۱۰ آغازگر توانست کمترین ، بیشترین و میانگین درصد چندشکلی برای تمامی آغازگرها رابه ترتیب ۰/۷۵، ۰/۳۲ و ۰/۵۱ محاسبه کند. تجزیه خوشه ای به روش UPGMA و با ضریب تشابه جاکارد انجام ولاین های فوق را در ۶ گروه مجزا طبق بندی نمود ونشان داد که لاین های عدس بومی نه تنها از نظر ساختارژنتیکی با هم دیگرفرق می کنند بلکه ازنظر شباهت -فاصله ژنتیکی نسبت به بعضی از لاین های خارجی حاوی زمینه ژنتیکی متفاوتی می باشند، زیرا هر کدام از آنها درگروه های مختلف قرارگرفتند. واز طرفی هم مشخص شد که دو لاین خارجی FLIP 2005-4L و FLIP 2007-103L دارای بیشترین میزان تشابه ژنتیکی (۷۸ درصد) می باشند که حاکی از وجود مبنای ژنتیکی مشابه درآنها بوده است. نتایج این مطالعه کارآمدی نشانگرهای RAPD را نشان می دهد که می تواند به عنوان یک ابزار ژنتیکی درجهت ارزشیابی منابع ژنتیکی در رابطه باخصوصیات و فواصل ژنتیکی گونه عدس که درمناطق مختلف پراکنده هستند استفاده شود.