مقاله شعر حافظ

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله شعر حافظ دارای ۴۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله شعر حافظ  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله شعر حافظ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله شعر حافظ :

شعر حافظ
منابع و ماخذ :
۱- حسین بدرالدین « راز موفقیت حافظ» انتشارات آفتاب تهران چاپ اول سال ۱۳۷۹
۲- عاطفه فاضلی « حافظ به سعی سایه» با همکاری فرهود امیرانی روز به زهرابی، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تهران نوروز ۱۳۷۸

فهرست مطالب
عنوان صفحه
مقدمه ۱
حافظ ۲
عصر تولد حافظ ۴
عصرطفولیت حافظ ۴
عصر جوانی حافظ ۵
از جوانی تا پیری ۵
نیاکان حافظ ۵
خانواده حافظ ۵
زادگاه حافظ ۶
محل تولد حافظ ۶
تاریخ تولد حافظ ۶
دوران کودکی حافظ ۷

مشکلات نوجوانی وجوانی حافظ ۷
ازدواج حافظ ۸
فرزندان حافظ ۸
عشق انسانی حافظ ۹
در مورد شاخ نبات ۹
حافظ از مدرسه تا درسگاه ۱۰
فراگیری دانش حافظ ۱۱
حفظ قرآن حافظ ۱۱
دانش ادبیات حافظ ۱۲
دانش نجوم حافظ ۱۲
دانش موسیقی حافظ ۱۲
هنر خط حافظ ۱۲
هنر بذله گوئی حافظ ۱۲
هنر تضمین حافظ ۱۳
وضع عمومی شهر در عصر حافظ ۱۳
در شعر عصرحافظ ۱۴
راز موفقیت حافظ ۱۵
خواجوی کرمانی در زمان حافظ ۱۵
آثار حافظ ۱۷
منابع و ماخذ ۱۸

مقدمه :
از صورت شعر حافظ سخن ها می‎توان گفت و بسیار گفته اند. اما همین که به معنی رو می کنی آن شیرین کار به طنازی می گریزد و از گوشه ای دیگر چشم و ابرو می نماید.
گویی در تثبت گوش تو زمزمه می‎کند و تا بر می گردی آوازش از عرش می‎آید. زبانش آنچنان ساده و آشناست که انگار ترانه اش را از عهد گهواره شنیده ای و آنچنان با رمز و معما می گوید که پنداری پیامی ست که از کهکشان های دور می رسد.
این آشنایی رویی و گریز رنگی به دو واسطه است: صورت و معنی شعر او. و این هر دو، به گونه ای اعجاب انگیز همدست و همداستان اند. لفظ چون رنگین کانی ست که به هر نظر از رنگی به رنگی می غلتد. و مضمون همچون امواج ناقوسی ست که در بازگشت از هر زاویه طنینی دیگر دارد.
ابهامی که صفت شاخص شعر حافظ است، تراویده از بریخانه پر نقش هزار آینه ضمیر اوست که بر

طیف اسرار آمیز زبانش عکس می اندازد. یگانگی تفکیک ناپذیر صورت و معنی چون جان و تن زنده.
این ماییم که می خواهیم او را زمینی با آسمانی ببینیم. شعر او چون دور دست افق بوسه گاه آسمان و زمین است. آسمانی ست زیرا آنچه از خوبی و پاکی و عدل و امن می جوید درین تیره خاکدان نمی یابد. و زمینی ست، زیرا آنچه از ناز و نوش و نوا می‌خواهد در همین سایه بید و لب کشت فراهم است. پس اشاره اش به دورگاه آسمان است و چشم و دلش در زمین می گردد. (۱)
حافظ
خواجه شمس الدین محمد شیرازی در حدود سال ۷۲۶ در اواخر حکومت ایلخانان و ویرانگری مغول در شیراز زاده شد مادرش کازرونی بود و پدرش از کوهپایه های اصفهان بود که به شیراز مهاجرت کرده بود. حافظ از کودکی به علوم زمانش آشنا شد و با حافظه نیرومندی که داشت قرآن را از بر کرد و با صدای دلکشی که داشت آن را می خواند و بزرگترین حافظ زمان شده استاد بزرگ او میرشریف الدین گرگانی بود. (جرجانی) و نوشته اند که شب های بسیاری را در کنار بقعه (آرامگاه) بابا کوهی شیرازی به صبح رسانید تا سرانجام در سحرگاهی بلند شد و به وی اجازه ورود به

آستان وصال معشوق بخشیده شد.
روزگار جوانی حافظ مصادف با حکومت شاه شیخ ابواسحاق اینجو در شیراز بود که با حافظ میانه خوش داشت و مروی به نسبت ملایم و دادگستر و شعر دوست بود ولی به دست امیر مبارزالدین کشته شد و امیر مبارزالدین که در دیوان حافظ محتسب لقب یافته است بر جای وی به حکومت شیراز نشست و او هم به دست پسرش شاه شجاع کشته شد و بطور کلی در روزگار حافظ شیراز همچنان در تلاطم و معرض قتل و غارت بوده است که انعکاس این دوره ناآرام را در شعر حافظ می بینیم. (۲)

از این سموم که برطرف بوستان بگذشت عجب که بوی گل ماند و رنگ نسترنی
حافظ نزدیک به ۵۰۰ غزل سروده است که بعد از مرگش بوسیله دوست و همکلاسی او خواجه شمس الدین محمد گل اندام جمع آوری شده است حافظ از پیشروان سبک عراقی است و غزل عاشقانه و عارفانه در کلام وی به منتهای زیبائی و کمال رسیده است بیشترین مضامین خود را حافظ از شاعران پیش از خود گرفته و بیشتر تحت تأثیر رودکی ، فردوسی ، فرخی سیستانی، خیام، نظامی گنجوی، سعدی خواجوی کرمانی و مولوی بلخی بوده است و هر مضمونی را که از آنها گرفته به نیکی پرداخته و به زیبائی آراسته است.

شمس الدین محمد نوجوان، دوران دانش اندوزی را در شیراز گذرانید چنان که در بقیه‌ی عمر شصت و چند ساله ی خویش هم بر خلاف شاعر بلندآوازه و هم شهری خود سعدی شیراز علاقه ی چندانی به سفر نشان نداد و جز یک سفر کوتاه به یزد و سفری بی سرانجام به جزیره ی هرمز باقی زندگی را در زادگاهش به سر آورد تا این که در سال ۷۹۲ هـ . رخت به سرای باقی کشید و در حافظیه شیراز به خاک سپرده شده است. خواجه شمس الدین محمد معروف به حافظ شیرازی یکی از شاعران بزرگ قرن هشتم

هـ . ق است. وی فقط دیوان اشعار دارد که شامل ۵۰۰ غزل است و یکی از بزرگترین غزل سرایان ایران می‎باشد، و چون حافظ قرآن بود حافظ نام گرفت و بعدها به خاطر فالی که مردم با دیوان او می گرفتند به لسان الغیب معروف شد.
گشاد کار مشتاقان در آن ابروی دلبند است. خدا را یک نفس بنشین گره، بگشا زپیشانی این یکی از ابیات درخشان حافظ است که در کمال خوش آهنگی و آراستگی لفظی و معنوی است. (۳)
عصر تولد حافظ :
در عصری که هنوز وحشی گریهای مغولی توسط ایلخانیان در سراسر ایران دیده می شد. چون عارف نامی و بزرگ رکن الدین علاء الدین سمنانی بر اثر دوری گزیدن از دستگاه ارغون شاه از رفتن به بغداد نزد پیر و مرادش منع شد.

خواجه رشید الدین وزیر ابوسعید در سال ۷۱۸ به قتل می رسد. در سال ۷۱۹ که جمعی از امرا با ابوسعید مخالفت نمود به حکم ابوسعید ابتدا سر «شیخ علی» پسر ایرنچین را از بدل جدا کردند و بر سر نیزه گذاشته به اردوی ایرنچین نشان دادند. (۴)
عصر طفولیت حافظ
عصر طفولیت خواجه زمان قدرت امیرچوپان و پسرانش و عاشقی ابوسعید بهادرخان است. (۵)
عصر جوانی حافظ

اوضاع زمان دوران جوانی خواجه ادامه همان آشوب ها و کینه توزیها و خیانت ها و عیاشی ها بود. (۶)
از جوانی تا پیری
تاریخ نویسان معروف مانند عبدالدین لطف الله حافظ و عبدالرزاق سمرقندی و شرف الدین علی یزدی و معین الدین یزدی که از معاصرین خواجه می باشند. از تاریخ ۷۳۶ تقریباً زمان بیست سالگی حافظ پایان سلسله چنگیزی در ایران است و دوره خان خانی و ملوک الطوائفی در تمام کشور ایران شروع شد. (۷)
نیاکان حافظ
جد خواجه، معروف به شیخ غیاث الدین در زمان اتابکان فارس به شیراز آمد، و پدرش بهاءالدین از کوپای اصفهان به شیراز آمد مادرش کازرونی بود که در محله دروازه کازرون شیراز خانه و مسکن داشته (۸)
خانواده حافظ
حافظ در خانواده ای زندگی می کرد که علاوه بر پدر و مادرش دو برادر بنام خلیل الدین عادل بود که در سال ۷۷۵ از دنیا رفته و برادر دیگرش هم از دست رفت. (۹)

زادگاه حافظ
زادگاهش در شیراز بود.
خوشا شیراز و وضع بی مثالش
خداوند نگهدار از زوالش

در غزلی دیگر زادگاهش را کان حسن می داند که خوبان پرکرشمه از تنش جهتش دیده می‎شوند.
شیراز معدن لب لعل است و کال حسن
من جوهری مفلس از آنرو معشوشم (۱۰)
محل تولد حافظ
گویند در محله دروازه کازرون دیده به دنیا گشوده است و در محله «شیادان» که از زمان کریم خان زنده با محله «مورستان» یکی کوی گشته مسکن گزیده ایام طفولیت را پشت سر گذاشته است. (۱۱)

تاریخ تولد حافظ
تاریخ دقیق تولد حافظ نامعلوم می‎باشد عده ای معتقدند که بطور قطع پیش از سال ۷۰۰ هجری مطابق ۱۳۲۰ میلادی اتفاق نیفتاده بلکه یقیقاً در اوایل قرن هشتم هجری مطابق چهاردهم میلادی صورت گرفته. به همین لحاظ سالهای ۷۱۵-۷۱۷-۷۲۰ پایین سالهای ۷۲۶ و ۷۲۹ هر کدام از اهل تحقیق به جهانی سال تولد حافظ را اختیار نموده اند. (۱۲)

دوران کودکی حافظ
در این ایام عده ای از دوستدارانش با شوق و اشتیاق از تواریخ و تذکره ها رسائل و نوشته ها یافته اند و با شور و هیجان خاصی که از سرعشق به خواجه داشته اند، ترسیم کرده اند. (۱۳)