مقاله مکان یابی QTL های کنترل کننده مقاومت به خشکی در جو با استفاده از لاین های افزایشی کروموزومی تحت شرایط تنش اسمزی آزمایشگاهی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مکان یابی QTL های کنترل کننده مقاومت به خشکی در جو با استفاده از لاین های افزایشی کروموزومی تحت شرایط تنش اسمزی آزمایشگاهی دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مکان یابی QTL های کنترل کننده مقاومت به خشکی در جو با استفاده از لاین های افزایشی کروموزومی تحت شرایط تنش اسمزی آزمایشگاهی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مکان یابی QTL های کنترل کننده مقاومت به خشکی در جو با استفاده از لاین های افزایشی کروموزومی تحت شرایط تنش اسمزی آزمایشگاهی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مکان یابی QTL های کنترل کننده مقاومت به خشکی در جو با استفاده از لاین های افزایشی کروموزومی تحت شرایط تنش اسمزی آزمایشگاهی :

تعداد صفحات:۶
چکیده:
به منظور مکان برای QTL های کنترل کننده ی مقاومت به خشکی در جو با استفاده از ۷ لایه با کروموزوم اضافی ، والد دهنده و گیرنده تحت شرایط تنش اسمزی آزمایش انجام شد. والد دهنده رقم Hordeum Vulgare L.Betzes و والد گیرنده گندم رقم Chinese spring بود. صفات سرعت جوانه زدن، متوسط زمان جوانه زدنف متوسط جوانه زدن روزانه، سرعت ظهور گیاهچه، شاخص بری، شاخص جوانه زدن و درصد جوانه زدن در پتانسیل اسمزی ۴ بار برای ۹ ژنو مورد بررسی اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانس صفات وجود تنوع معنی دار در بین ژنوتیپهای مور بررسی در سطح ۱% نشان داد. براساس تجزیه به مولفه های اصلی ۲ مولفه استخراج شد، که در مجموع ۹۷/۸% از واریانس توسط این دو مولفه بیان شد. در مولفه ی اول تمام صفات به استثناء صفت متوسط زمان جوانه زدن دارای بیشترین سهم مثبت بودند و متوسط زمان جوانه زدنی دارای بیشترین سهم منفی بود. برای مولفه ی دوم نیز صفات سرعت ظهور گیاهچه و شاخص جوانه زنی دارای سهم منفی و دیگر صفات سهم مثبت داشتند. در مجموع براساس مولفه ی اول و دوم لاین های H5, H4 و H7 دارای بیشترین مقاومت به خشکی بودند و می توان بران داشت QTL های کنترل کننده مقاومت به خشکی د جو بر روی کروموزوم های ۴، ۵ و ۷ قرار دارند.