مقاله مفاهیم توسعه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مفاهیم توسعه دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مفاهیم توسعه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مفاهیم توسعه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مفاهیم توسعه :

مفاهیم توسعه

مناطق نقاط آغازین
تعیین نقاط آغازین در مطالعات امکان سنجی احداث هتل های جدید، همواره مهم بوده است. این امکان ها احتمالاً مناطقی هستند که مردم برای آغاز سفرهایشان (توقف برای یک شب یا بیشتر) انتخاب خواهند کرد. با رشد جهانگردی مفهوم آغاز تغییر کرده است. مردم نقطه آغاز را به عنوان بخشی مهم از تجربه کلی مسافرت انتخاب می کنند.

به عنوان مثال. مسافران اروپایی به استرالیا یا استرالیایی های مسافر به اروپا، ممکن است در راه خود، در بالی، سنگاپور یا بانکوک به مدت پنج شب یا بیشتر توقف کنند، یا هنگامی که از مسیر دیگری مسافرت می کنند ممکن است در لوس آنجلس یا مکزیکوسیتی، یا هاوایی یا فیجی توقف کنند.
معیارهای تعیین نقطه شروع مسافرت در تورهای مسافرتی به چند مقصد دارای اهمیت بسیاری است. تورها در جایی توقف می کنند که محل هایی برای دیدن و تماشا داشته باشد و یا بتوان کاری در آنجا انجام داد.

نوع محصول
مقصدی که از پتانسیل بالایی جهت جذب جهانگردان برخوردار است، دارای جذابیت های مختلف جهانگردی از جهت جغرافیا و محیط می باشد. تعداد و میزان دقیق تسهیلات، خدمات و جاذبه هایی که بتوان از آن استفاده کرد، به آن مکان بستگی دارد. سه نوع محصول اصلی ، فرعی یا گزینشی وجود دارد.
محصول اصلی شامل انواع مناسب اسکان، تسهیلات تفریحی و رستوران ها و جاذبه های دیدنی است. محصول فرعی روی این محصول بنا شده است و دیگر تاسیسات جهانگردی به آن افزوده می شود. این امکانات عبارتند از: تاسیسات و محل های مختلف خوش منظره، تاریخی، فروشگاهی، تفریحی و … یک مقصد ایده آل مجموعه ای از کلیه این اجزا را ارائه می کند.

مجتمع های استراحتگاهی
مناطق ویژه جهانگردی از مجموعه استراحتگاه های مجهز تشکیل می شوند. این مناطق، جهانگردان را در یک جا نگاه می دارند، نیازهای زیربنایی را در یک جا متمرکز می کنند و به این ترتیب می توان تعداد زیادی هتل و واحدهای اسکان و پذیرایی را به سرعت در این مناطق، به شیوه ای هماهنگ شده احداث کرد.
این مناطق همچنین می توانند بین این توسعه و ترکیبی مناسب از خدمات تسهیلات حمایتی و مکمل، توازن برقرار کنند. این نوع مجتمع های استراحتگاهی نیازمند زمین به مساحت کافی هستند. باید زمین به قیمتی معقول و مناسب تهیه شود، زیرا این مجتمع ها در واقع زمین های توسعه یافته با تراکم نسبتاً پایینی هستند.
فهرست کنترل امکان سنجی طرح

فهرست کنترل زیر حاوی یک جدول ارزیابی آثار زیست محیطی می باشد. یک جدول ارزیابی آثار زیست محیطی می باشد. یک جدول ارزیابی آثار زیست محیطی به منظور مقایسه و بررسی دقیق هزینه ها و منافع زیست محیطی یک طرح ویژه توسعه تهیه می شود. معیارهای همراه با جدول مزبور به شکلی کامل تر در فصل هفتم مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
از دیدگاه دولت
خط مشی و راهبرد

سیاست های توسعه دقیق و مشخص. انعکاس سیاست های اعلام شده جهانگردی. تعریف بازار، تعداد جهانگردانی که یک طرح جذب خواهد کرد. انواع گردشگران. فصلی بودن تقاضا.
نیازهای توسعه
تاسیسات زیربنایی جدید موردنیاز است- دفع فاضلاب و مواد زاید، آب، برق، جاده ها و مسیر دستیابی. تدارک و تأمین مالی این نیازها. پیوند پروژه با طرح توسعه حمل و نقل داخلی.
آثار زیست محیطی

آثار زیست محیطی طرح. تهیه جدول ارزیابی آثار زیست محیطی. تعهد به رعایت همه مقررات برنامه ریزی فیزیکی . بررسی مفاهیم معماری، طراحی و مهندسی. نقش طرح در کیفیت کلی محیط زیست.
آثار اقتصادی

اندازه گیری آثار اقتصادی طرح. روش مورد استفاده و نتایج حاصله. منافع جامعه محلی. نقش آن در اقتصاد. اشتغال ایجاد شده.
آثار اجتماعی
مشاوره با جامعه محلی. تشکیل جلسات مشاوره توضیح و تبیین طرح. بازخور و واکنش‌ها. میزان حمایت محلی.
مالکیت و مدیریت
مالکیت طرح- داخلی، خارجی، مشترک. مدیریت طرح، نوع شرکت و فعالیت چند ملیتی، ملی و غیره. سابقه و تجربیات قبلی. استفاده از نیروی انسانی. شغل های مستقیم ایجاد شده. کانال هایی بازاریابی ایجاد شده. برآورد فروش. امکان سنجی مالی.
از دیدگاه بخش خصوصی

تعریف بازار
تحلیل تقاضا. سطوح تقاضا. تعیین بازار- اهداف بازاریابی. مشخصات و خصوصیات بازار. جریان های جهانگرد. فصلی بودن و توزیع تقاضا. ترجیحات و خواسته ها.
تعریف محصول
توصیف کلی مفهوم محصول. حمایت مقام های محلی. مجوز برنامه ریزی. واکنش های جامعه محلی. معیارهای توسعه هر وجه:
• موقعیت – سهولت دسترسی. مکان انتخاب شده . مشخصات مکان و محیط. رابطه با دیگر جاذبه ها، تسهیلات و خدمات. نیازهای زیربنایی و معیارهای محیطی.
• تسهیلات- میزان تسهیلات. ظرفیت. مفاهیم طرح- سبک و طرح ساختمان ها. نیازی عملیاتی. سازماندهی و تامین نیروی انسانی.
• خدمات- تعریف سطوح خدمات. پوشش و ساعات فعالیت. سازماندهی و تامین نیروی انسانی.

فصل ششم:
سازمان های خدماتی حمل و نقل
مقدمه

سیستم حمل و نقل در قلب صنعت جهانگردی قرار دارد. این سیستم خط اتصالی بین مقصد، میهمانخانه، جاذبه ها و سایر مکان های توریستی می باشد. کارایی، راحت بودن و میزان سلامت و امنیت این سیستم، تعیین کننده نوع تجربه و کیفیتی است که از سفر به دست می آید. در برخی شرایط هزینه حمل و نقل، بزرگ ترین بخش هزینه سفر را تشکیل می دهد.

بین پیشرفت سیستم حمل و نقل و رشد صنعت جهانگردی یک رابطه مستقیم برقرار است. به ویژه، خودرو و هواپیمای جت توانستند مسافرت را برای بخش بزرگی از جمعیت دنیا میسر سازند. با افزایش تقاضا برای مسافرت، ظرفیت وسیله های مختلف حمل و نقل عاملی حیاتی در افزایش یا کاهش صنعت جهانگردی به حساب می آید. در بسیاری از مقصدها، محدودیت هایی که به وسیله سیستم حمل ونقل و ساختار زیربنایی مانند فرودگاه و جاده اعمال می شود، به صورت بزرگ ترین مانع و عامل بازدارنده در مسیر رشد درآمده است. در مورد مقصدهایی مانند جزیره که در وسط اقیانوس قرار دارند، صنعت جهانگردی در آن مسیرها بدون وجود خطوط هوایی رشد نمی کند و اگر این وسیله نقلیه در آن مسیر وجود نداشته باشد، دست اندرکاران صنعت جهانگردی کار چندانی نمی توانند انجام دهند.

در این فصل درباره جنبه های اصلی مسافرت بحث می کنیم. بین فناوری و سیستم حمل و نقل رابطه ای تنگاتنگ وجود دارد که به هنگام بحث درباره راه های مختلف مسافرت، در این باره مطالبی ارائه خواهیم کرد. با توجه به اهمیتی که خطوط هواپیمایی در مسافرت های بین المللی دارند، در این باره به تفصیل بحث خواهیم کرد. مقررات و قوانین خطوط هوایی در ایجاد مسائل و مشکلات رو به روی صنعت جهانگردی نقش بسیار مهمی ایفا می کنند که در این مورد نیز مطالبی ارائه خواهیم کرد.
تاریخچه توسعه سفرهای مسافرتی

در طول تاریخ، در زمان های مختلف، شیوه های متفاوت مسافرتی رواج داشته است. سیر تکاملی سفرهای مسافرتی، از درشکه تا هواپیمای جت، بیانگر روند تکاملی فناوری حمل و نقل است. درک روند تکاملی و سیر تغییرات مسافرت ها در طول زمان، از آن نظر اهمیت دارد که فرایند تکاملی سایر جنبه های صنعت مسافرت (به ویژه بخش پذیرایی و میهمانداری) تا حد زیادی تحت تاثیر این تغییرات بوده است.

مسافرت در روزگاران قدیم (باستان)
تا نخستین سال های سده بیستم، مسافرت جاده ای تغییر چندان زیادی نکرده است و بیشتر مسافرت ها با چهارپایانی مانند اسب، انجام می شد و در این سالها بود که با پیدایش درشکه، مسافرت کمی راحت تر شد. این بهبود وضع مسافرت بدان سبب است که برای ساختن جاده ها از مصالح بهتری استفاده کردند و با پرکردن گودال های کوچک و بزرگی که در مسیر درشکه ها بود، جاده را هموارتر نمودند؛ و از سوی دیگر، نوعی فنر زیر اتاقک درشکه قرار دادند که به اصطلاح موج جاده را می گرفت و مسافر احساس آرامش بیشتری می کرد. به هر حال، از آنجا که جاده سازی کرای بس طاقت فرسا بود و شهرها در فواصل بسیار دور از هم قرار داشتند و در برخی از موارد راه های آبی بهترین وسیله حمل و نقل بودند مسافرت در مسیرهای طولانی تا پیش از اختراع راه آهن پیشرفت چندان زیادی نداشت.

در آن سال ها بیشتر از راه های آبی استفاده می شد و وسایل مسافرت مخصوص این راه ها پیشرفت های چشمگیری داشت. با گذشت چندین سده و در طول تاریخ، بسیاری از کشورهایی که در ساحل دریاها قرار گرفته بودند (مانند فنیقیه. روم و چین) اقدام به ساخت کشتی های بهتری کردند. از سده ۱۶ تا ۱۹، دریانوردان از انواع مختلف کشتی که برخی از آنها بسیار معروف بودند، استفاده می کردند. در نخستین سال های سده نوزدهم کشتی بخار ساخته شد و مسافران توانستند با استفاده از این کشتی ها، سراسر اقیانوس اطلس را بپیمایند.

راه آهن و راههای آبی
در گذشته مسافران برای مسافرت های دسته جمعی از کشتی و راه آهن که با نیروی بخار حرکت می کردند استفاده می نمودند. در نخستین سال های سده ۱۹ راه آهن به وجود آمد و در طول این سده به سرعت رشد کرده و توسعه یافت. در سال ۱۸۳۵ راه آهن «گریت وسترن»، لندن را به بریستول وصل کرد و در سال ۱۸۴۱، توماس کرک، نخستین گروه مسافران را جابه جا نمود و نوعی مسافرت دسته جمعی (تور) انجام داد. راه آهن سراسری ایالات متحده آمریکا، در سال ۱۸۶۹ تکمیل شد. در آخرین سال های سده ۱۹ راه آهن به عنوان بزرگترین وسیله مسافرتی به حساب می آمد که بسیاری از مسافران را در نقاط مختلف دنیا، بین شهرهای بزرگ، جا به جا می کرد. در سال ۱۸۸۳، «اورینت اکسپرس»، پاریس را به استانبول و در سال ۱۹۱۳ لندن را به استانبول وصل کرد. در ایالات متحده آمریکا، «برادوی لیمیتد» و «گلدن استیت

لیمیتد»، از شهرت زیادی برخوردار بودند و این دو شرکت با راه آهن خود، شهرها و نقاط درون شهری را به هم وصل می کردند. در نخستین سال های سده بیستم، ایستگاه راه آهن به عنوان کانون اتصال شهرهای بزرگ و کوچک درآمده بود و در اطراف ایستگاه ها، انواع هتل ها و رستوران های کوچک و بزرگ و نیز تشکیلاتی مختلفی برای مسافران ایجاد شده بود.

در همین دوره پیشرفت فناوری در کشتی های بخار باعث شد که از آخرین سال های دهه نوزدهم تا نخستین سال های دهه بیستم، راه های آبی و اقیانوس پیما شهرت زیادی پیدا کنند و خط های بزرگ کشتیرانی مثل «موریتانیا»، «کوئین ماری» و «کوئین الیزابت» به وجود آیند، که در نتیجه، مسافران می توانستند با استفاده از این راه های آبی سراسر اقیانوس اطلس را در مدتی کمتر از چهار روز بپیمایند.

خودرو و هواپیما (راه های هوایی)
در نخستین سال های سده بیستم شرکت فورد در تولید خودرو پیشگام بود و تولید زیاد خودرو آن باعث شد که سیستم حمل و نقل راه آهن از رونق بیفتد و بخش بزرگی از جامعه توان خرید و استفاده از آن را پیدا کند. با افزایش مسافرانی که با خودرو مسافرت می کردند، سیستم جاده ای مورد توجه خاصی واقع شد، برای مثال، دولت آلمان و ایالات متحده به ترتیب تصمیم به ساختن اتوبان و بزرگراه گرفتند.

به شیوه ای مشابه، رشد صنعت هواپیمایی و به کارگیری این وسیله نقلیه، موجب شد خطوط کشتیرانی از رونق بیفتد. برادران رایت، در سال ۱۹۰۳، نخستین پرواز را در «کیتی هاک» انجام دادند. در آلمان از سال ۱۹۱۴ نخستین خط هوایی دایر گردید؛ سرانجام پس از جنگ جهانی اول مسافرت با هواپیما به صورت یکی از شیوه های مسافرتی درآمد. اروپا در این راه پیشگام بود، و در ایالات متحده آمریکا نامه ها و محموله ها با این وسیله به مقصد حمل می شدند. در سال های بین دو جنگ جهانی در فناوری حمل و نقل پیشرفت های چشم گیری صورت گرفت، که برخی از آنها شامل پیش بینی آب و هوا، ساخت وسایل هوانوردی، دریانوردی و ارائه شیوه های نوین

مدیریت بودند. در طول جنگ جهانی دوم، مسافرت هوایی بین قاره ها انجام می شد و پس از چندی از هواپیمای چهار موتوره که دارای تشکیلات پیشرفته ای بودند. استفاده گردید که مسافرت راحت تر و با راندمان بالاتری انجام می گرفت. در سال ۱۹۵۸، هواپیمای جت در امور بازرگانی مورد استفاده قرار گرفت و مسافرت های هوایی،‌ جایگزین مسافرت های آبی و راه آهن شد. در سال ۱۹۷۰ هواپیمای غول پیکر «جمبو جت» به کار گرفته شد، و سپس در سال ۱۹۷۶ هواپیمای «کنکورد» مسافران را جابه جا کرد. از آن زمان تاکنون پیوسته بر سرعت هواپیماها افزوده می شود و مسافرت ها با راندمانی بالاتر و بسیار راحت تر انجام می شوند.
خدمات راه آهن

اگرچه هنوز هم برای حمل و نقل بار و جابه جایی مسافران از راه آهن استفاده می شود، ولی هواپیما و خودرو باعث شده اند که از سال های پس از جنگ جهانی دوم، راه آهن رونق خود را از دست بدهد. راه آهن، در سراسر تاریخچه زندگی خود، متحمل مسئله های زیادی شده است. برای مثال، نبودن یک استاندارد قابل قبول همگانی برای عرض راه آهن (به ویژه در ایالات متحده آمریکا) باعث شده است که هزینه های زیادی در این راه به مصرف برسد. گذشته از این تقاضاهای مختلف و نیازهای گوناگون مسافران، در مقایسه با مسافران هواپیما، باعث شده است که در طرح ریزی و نگهداری این وسیله نقلیه مشکلات زیادی به وجود آید. هم چنین مسئله آب و هوا، و

فرسایش خاک نیز از جمله مشکلات مهم این وسیله نقلیه است. هزینه بالای نگهداری و سرمایه و نیروی کار برای ارائه خدمات لازم،‌ باعث شده است که این وسیله نقلیه هنوز هم به صورت یکی از وسایل پرهزینه باشد. کاهش مسافر و هزینه بالا نشان دهنده این است که بیشتر خط های راه آهن به کمک های حمایتی دولت نیازمند هستند.
پیشرفت های چشم گیر در ارائه خدمات به مسافر
از نخستین سال های سده نوزدهم، مسافران راه آهن با واگن هایی که ۶/۴ متر طول و ۱/۲ متر عرض داشتند، جابه جا می شدند. در حدود سال ۱۸۳۰ در آمریکا شرکت «بالتیمور و اوهایو»، مسافران را با واگن های ۶۰ نفره جابه جا می کرد و این واگن ها تا ۱۰۰ سال بعد به همان گونه مورد استفاده قرار گرفتند. در سال ۱۹۶۴ «پول من» واگن هایی را که دارای محل خواب بودند، به ثبت رساند. و در دهه ۱۹۳۰ راه آهن با سرعتی بیشتر و راحت تر مسافران را جابجا می کرد. نکته جالب توجه این که با وجود

پیشرفت هایی که در راه آهن صورت گرفته بود، به مرور این وسیله شهرت خود را از دست داده و جای خود را به هواپیما و خودرو می داد. در ایالات متحده آمریکا، دولت مرکزی از نظر اقتصادی به صنعت راه آهن کمک کرد و در سال ۱۹۷۱، با ایجاد یک شرکت خصوصی به نام «استراک»، کوشید تا با دادن یارانه های بسیار این صنعت را نجات دهد. در کانادا هم سیستمی مشابه، به نام «ویاریل» به وجود آمد.
حمل و نقل جاده ای و مسافرت با خودرو

خودرو
امروزه در دنیا برای مسافرت بیشتر از خودرو استفاده می کنند. با تولید و به کارگیری تعداد بیشتر خودرو، پیش بینی می شود که در سده آینده هم، بیشتر از این وسیله نقلیه استفاده شود. دلایل عمومی شدن خودرو و مسافرت با این وسیله به شرح زیر است:
• وسیله نقلیه بهتر. خودروهای امروزی وسایلی هستند بسیار ساده، دارای موتورهایی قابل اعتماد، سالم، بدون خطر که رانندگی را راحت تر می کنند. ساخت موتورهایی که سوخت کمتری مصرف می کنند و می توانند مسافرت بیشتری را طی کنند و هم چنین، وجود آزادراه ها، باعث شده است که مردم برای گذراندن روزهای تعطیل و تفریح به این وسیله مسافرتی روی آورند.

آزادراه‌ها
وجود سیستم جاده ای مناسب، آزاد راه ها و ساختارهای زیربنایی مربوطه از جمله پیش شرطهای مهم مسافرت با خودرو است. هر قدر سیستم جاده ای گسترده تر باشد، مسافر می تواند مسیرها و مقصدهای بیشتری را انتخاب کند. در آینده هزینه و امنیت آزادراه ها، دو جنبه اصلی مسافرت در جهانگردی به حساب خواهند آمد. از آن جا که افراد در آزاد راه ها با سرعت بالایی رانندگی می کنند، این آزاد راه ها باید سلامت آنها را تامین کنند. برای این که مسافر و راننده درآزاد راه از سلامت بیشتری

برخوردار باشند، در ساخت آزاد راه باید استانداردهای روشنایی و علایم لازم رعایت شوند، تا هزینه تصادفات و تعمیرات را کاهش دهند. دولت یا سازمان های محلی که اقدام به ساخت آزاد راه ها می کنند، می توانند هزینه ها را از روش های متفاوتی تامین کنند، که از آن جمله می توان به مالیات بر سوخت، لاستیک، فروش خودروهای سبک و سنگین، گرفتن مالیات با توجه به وزن خودرو و مالیات بر خرید و فروش خودرو و گرفتن عوارض در آزادراه‌ها اشاره کرد.
سایل وسایل حمل و نقل زمینی

اصطلاح حمل و نقل زمینی به همه وسایلی اطلاق می شود که افراد بدان وسیله برای جابه جایی بین دو هتل، بازدید از شهر و رفت و آمد به فرودگاه از آنها استفاده می کنند (مانند خودروهای گروهی و یا خودروهایی که سازمان های جهانگردی بدان وسیله افراد را به بازدید نقاط موردنظر می برند).
خودروهای جمعی (اتوبوس)

اتوبوس متداول ترین وسیله مسافرتی می باشد. یکی از مزیت های عمده این وسیله، این است که مثل خودروی سواری به یک مسیر مشخص محدود نمی شود؛ همین ویژگی باعث می شود که سازمان ذی ربط بتواند خدمات متفاوتی را بین جوامع مختلف (در مقایسه با راه آهن یا هواپیما) ارائه دهد. در صنعت جهانگردی، خودروهای مسافربری از جمله وسایل عمده به حساب می آیند و می توانند بین فرودگاه و ایستگاه قطار، میهمانخانه ها و جاهای موردنظر مسافر و مکان های دیدنی شهر یا مقصد، ارتباط برقرار کنند.

یکی از ویژگی های عمده وسیله یاد شده این است که سازمان ها می توانند افراد را به صورت دسته جمعی با اتوبوس های مسافرتی به نقاط مختلف و دیدنی ببرند و با ارائه یک بلیت، کلیه هزینه های مربوط به حمل و نقل، غذا، تفریح و هتل را تامین کنند. معمولاً خودروهایی که برای ارائه چنین خدماتی در نظر گرفته می شود، استاندارد بوده و با نرخ های بسیار کمتری مسافران را از هتل سوار می کنند و به نقاط دیدنی شهر می برند و سپس در زمان مشخص آنها را برمی گردانند؛ ولی اگر مسافر می خواهد به گونه دیگری عمل کند، ناگزیر به پرداخت مبلغ بیشتری می شود.

خودروهای تفریحی
خودروهای تفریحی به گونه ای ساخته شده اند که اعضای یک خانواده می توانند در طول مسافرت همانند یک اتاق از آن استفاده کنند. آنها هم وسیله سفر، هم اتاق نشیمن و هم اتاق خواب هستند. فروش این نوع خودروها رو به افزایش است و تعداد مسافران بیشتری با این نوع وسیله ها مسافرت می کنند. این خودروها دارای مخازن آب، برق و فاضلاب هستند. کسانی که می خواهند از این وسایل استفاده کنند باید بلیت آنها را پیش خرید نمایند و به اصطلاح جا ذخیره کنند. از سال ۱۹۹۱ تا سال ۱۹۹۴ فروش این وسایل نقلیه. ۵۰ درصد افزایش یافت.
مسافرت از راه های آبی
کشتی های تفریحی
همان گونه که پیش از این گفتیم، هواپیما موجب رکود بازار کشتی شد. امروزه کشتی های تفریحی، مهم ترین شکل مسافرت های آبی به حساب می آیند. کشتی های تفریحی با سایر وسایل حمل و نقل که پیش از این مورد بحث قرار دادیم، متفاوت اند؛ زیرا هدف آنها، تنها ارائه وسیله ای برای حمل و نقل نیست، بلکه خود به خود به عنوان مقصدی برای مسافر حساب می آیند. با وجود این که کشتی های تفریحی در بندرهای مختلف لنگر می اندازند و مسافران می توانند برای تفریح، بازدید و خرید یا هر کار دیگری به ساحل بروند ولی هدف اصلی از مسافرت، اقامت در این نوع کشتی هاست و مسافر می‌کوشد از انواع تسهیلاتی که در این گونه کشتی ها وجود دارد، استفاده کند.

سایر مسافرت های آبی
سایر شکل های مسافرت آبی همانند کشتی های تفریحی، کاری بیش از حمل و نقل مسافر انجام می دهند. برای مثال، بر روی رودخانه هایی که دارای مناظر طبیعی و زیبا هستند، جهانگردان با استفاده از قایق های کرایه ای به سیر و سفر و تفریح می روند. این قایق ها برای جهانگردان این امکان را به وجود می آورند که بین دو نقطه خشکی مسافرت کنند و بر روی آب به تفریح و سرگرمی بپردازند. به ویژه، قایق هایی که بر روی آب و خشکی حرکت می کنند (هاورکرافت) می توانند نسبت به سایر قایق های آبی افراد را سریع تر به مقصد برسانند و از جذابیت بیشتری برخوردارند.
مسافرت هوایی

از دیدگاه جهانگردی در سطح بین المللی، مسافرت هوایی مهم ترین حلقه اتصال جهانگرد به مقصدهای مختلف است. در این زمینه سازمان ها دو نوع خدمت ارائه می دهند: پروازهای منظم که به صورتی مشخص در زمان هایی معین عموم مردم را به نقاط مختلف انتقال می دهد و پروازهای دربست که سازمان ها یا گروه های مختلف، هواپیما را به صورت دربست در اختیار می گیرند. با وجود این که هواپیمای دربست به عنوان یکی از اجزای اصلی صنعت جهانگردی (به ویژه در اروپا) درآمده است، آمار و ارقام مربوط به مسافرت ها و جهانگردان نشان می دهد که بیشتر تفریحات، گردش ها و مسافرت ها با پروازهای منظم انجام می شود. برطبق آمار «یاتا» در سال ۱۹۹۴،

مسافرانی که با پروازهای منظم پرواز کردند، برای نخستین بار به یک میلیارد نفر رسید که ۳۲۸ میلیون نفر از آنها در مسیرهای بین المللی پرواز کردند. این رقم نسبت به سال ۱۹۹۳، ۸ درصد افزایش یافت. گذشته از این، درآمد شرکت های هواپیمایی در سال ۱۹۹۴ (سود خالص)، به ۸/۱ میلیارد دلار آمریکایی رسید؛ در حالی که در سال ۱۹۸۹ این شرکت ها زیان داشتند (سازمان حمل و نقل هوایی بین المللی- یاتا، ۱۹۹۶). در جدول ۱-۳، اسامی ده شرکت بزرگ هواپیمایی که بیشترین مسافران را با پروازهای منظم جابه جا کردند، ارائه شده است.

وضع و حذف مقررات هواپیمایی
مسافرت هوایی همواره تابع مقررات بسیار زیادی بوده است. در این مورد دلیل های بسیار زیاد و پیچیده ای وجود دارد، ولی همه این دلیل ها به علت وجود اهمیتی است که شرکت هواپیمایی برای غرور و بالندگی ملی هزینه های بسیار بالای پرواز و خدمات هوایی، مسئله امنیت و ایمنی شرکت هوایی و جنبه های سیاسی- بین المللی پرواز به یک کشور یا بر روی خاک کشور دیگر قائل است.
جنبه های اصلی مقررات
در سال ۱۹۴۴ در کنفرانس شیکاگو، مقررات بین المللی هواپیمایی مطرح شد؛ کنفرانس مزبور توافق نامه شیکاگو را مطرح کرد که در نتیجه سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری به وجود آمد.