مقاله عمل آوری علوفه برای گاوداری گوشتی (علوم تغذیه دامی)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله عمل آوری علوفه برای گاوداری گوشتی (علوم تغذیه دامی) دارای ۸۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله عمل آوری علوفه برای گاوداری گوشتی (علوم تغذیه دامی)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله عمل آوری علوفه برای گاوداری گوشتی (علوم تغذیه دامی)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله عمل آوری علوفه برای گاوداری گوشتی (علوم تغذیه دامی) :

عمل آوری علوفه برای گاوداری گوشتی (علوم تغذیه دامی)
تاکنون پیشرفتهای زیادی در زمینه تکنولوژی تولید و عمل ‌آوری علوفه و تغذیه گاوهای گوشتی با علوفه بدست آمده است. در واقع دورانی که افزایش وزن دامها در طول بهار و تابستان به علت کمبود علوفه و تغذیه حیوان، با خوراک های کم ارزش، میل به علوفه پوسیده داخل مزرعه، علوفه های خشیب اطراف مزرعه علوفه های پس مانده و سایر فراورده های فرعی کشاورزی، در طول زمستان از دست می‌رفت، گذشت. در حال حاضر، سن و وزن کشتار دام کاهش یافته و یا تعداد زیادی از دامها، برای تامین گوشت مورد نیاز بازار، به طور دسته جمعی کشتار می شوند. ولی به هر حال مساله ۱۰-۱۵% کاهش در تعداد گاوهای شیری به خاطر بوجود آوردن توازن در مقدار تولید

شیر در هر یک از کشورهای اروپایی غربی عمل شود، آنگاه بکارگیری نژاد حاشیه‌ی با تولید گوشت با مشکل روبرو شده و برای مقابله با آن باید بیشتر به روشهای پرورش گاو داشتی از نژاد گوشتی رو آورد، وزن دام را هنگام کشتار افزایش داد. در ضمن استفاده از نژادهایی مثل شاروله و لیموزین که دیر به بلوغ جنسی رسیده و قادرند بدون افزایش سن با توانایی بالای افزایش وزن روزانه، در یک ژریم غذایی مناسب، به وزن کشتار مطلوب با تجمع درصد چربی پایین‌تری در لاشه برسند، روش دیگری است که می‌تواند مورد مطالعه قرار گیرد. علاوه بر این ، شواهد نشان می‌دهد که اتخاذ تکنولوژی‌ای که منتج به عملکرد فیزیکی در دام ( استفاده از علوفه ارزان تر و افزایش وزن

بالاتر) شود سودمندتر از روش خرید و فروش تنهای دام است ( روشی که توجه بیشتری به مساله قیمت خرید و افزایش دام کمتری به هزینه های تغذیه دام می‌کند) براین اساس هزینه های تغذیه ای پایین تر( که در اثر استفاده کمتر از مواد متراکم حاصل گردید ) وزن زنده بالاتر دام در هنگام فروش دلیل اصلی بدست آوردن امتیاز بالاتر از متوسط جامعه در سه نمونه از گاوداریهای موفق در انگلستان بوده است.

مهمترین اصل بیولوژیکی ، رسیدن حیوان در فاصله زمانی مشخص به وزن مناسب و قابل کشتار است برای داشتن افزایش وزن، قطعاً باید مصرف خوراک توسط دام از حالت نگهداری بیشتر باشد. روشهایی تولید گوشت گاو معمولاً با شرایط بیولوژیکی و اقتصادی دامداری ارتباط دارند و این روشها به بخشهایی که معمولاً با سن دام در موقع کشتار مرتبط است تقسیم می‌شوند. در بیشتر روشهای تولید گوشت، استفاده از علوفه ذخیره شده معمول است برای مثال، در مزارع پروار بندی ، تغذیه گوساله‌ها معمولاً‌با استفاده از سیلوی ذرت همراه با کنسانتره، متشکل از غلات و مکمل‌های پروتینی و مواد دیگر انجام می شود تا این حیوانات در سن ۱۵ ماهگی کاملاً پروار شوند.
برای زمستان گذرانی برخی از دامها ، اغلب از علوفه خشک، نامرغوب و محصولات فرعی کشاورزی در تغذیه استفاده می‌شود. گوساله ای که در سن ۱۰-۱۲ ماهگی زمستان گذرانی را شروع می‌کند به ندرت در سن کمتر از ۲ سالگی به وزن مناسب کشتار خود می‌رسید.

نژادها برای مواد خوراکی :
نژاد ها و آمیخته ‌های نژادی تفاوتهای فاحشی از نظر اندازه ، جثه، مرحله رسیدن به بلوغ جسمی و خصوصیات مربوط به لاشه را از خود نشان می‌دهند. نژادهای بزرگ جثه مانند شاروله، سیمنتال وسات دان با سرعت بیشتری نسبت به نژادهای کوچک جثه مانند هرفورد، رشد کرده و بنابراین گوشت بیشتری در واحد زمان تولید می‌کند. به هر حال نژادهایی چون آبردین آنگوس، گالووی، دوون و هرفورد که زود به بلوغ جسمی می‌رسند، نسبت به نژادهایی که دیر به بلوغ جسمی می‌رسند، در شرایط تغذیه یکسان، با سرعت بیشتری پروار می‌شوند. این در حالی است که گروه اول در شرایط گوساله‌های از شیر گرفته شده نژاد گوشتی را اغلب به منظور گذراندن زمستان و یا پروار کردن در مراکز پروار بندی ( چند راسی تا ۱۰۰ هزار راسی ) از مرتع خارج می‌کنند.
تغذیه با برای خوراکی کم ارزش نیز می توانند با همان سرعت گروه دوم پروار شوند.

دامهایی که دیر به بلوغ جسمی می رسند، دارای هیکل بزرگتری نیز هستند، اینها نسبت به دامهایی که زود به بلوغ می‌رسند ، مواد خوراکی بیشتر مصرف می‌کنند، اما وقتی که دو گروه در یک سطح مشخص از چاقی کشتار می‌شوند. گروه دامهای بزرگ جثه بازده تولیدشان از نژادهای کوچک جثه کمتر نخواهد بود. تفاوت ناچیزی نیز در درصد گوشت تولید شده یا خواص کیفی گوشت بین این دو گروه وجود دارد.

فرزین (‌به عنوان دامهایی که دیر به بلوغ جسمی می‌رسند) و نیز همان صفات در نژاد هر فورد وآبردین، آنگوس فریزین ( به عنوان دامهایی که زود به بلوغ جسمی می رسند) مورد مقایسه قرار گرفت از آمیخته هایی که زود به بلوغ جسمی می‌رسند، چون در وزن بسیار پائین به یک درجه چاقی قابل قبول می‌رسند. (نامطلوب در بازار گوشت) معمولاً در پروار بندی با غلات استفاده نمی‌شود لذا اختلاف بین آمیخته‌هایی که دیر یا زود به بلوغ جسمی می‌رسند وقتی قابل بیان است که با جیره غذایی کم ارزش تغذیه شده باشند. گاوهای نژاد آبردین آنگوس حتی در سیستم استفاده از علوفه کم ارزش برای پرواربندی نیز به خوبی پروار می‌شوند.

نژادهای بزرگ جثه معمولا برای سیستم‌هایی که در آنها دامها با جیره‌های پرانرژی ( غلات+ ذرت علوفه ای) تغذیه می شوند و مناسب ترند زیرا این دامها می توانند با وزن بالای خود در سن بلوغ جسمی بدون اینکه لاشه های آنها زیاد از حد چاق شده باشند به وزن مطلوبی در موقع کشتار برسند.

سرمایه
برای روشهایی از پروار بندی که در آنها از جیره های غذایی پر انرژی برای تغذیه گوساله استفاده می‌شود، معمولاً گوساله ها در سن و وزن کمتر کشتار می‌شوند و سرمایه در گردش مورد نیاز کمتر است. در روشهایی از تولید گوشت که در آنها گوساله های تولید شده دربخش کاوهای شیری با جیره پایه علوفه مرتعی تغذیه می شوند به سرمایه در گردش متوسط نیاز است. اما در روشهایی که در آنها از گوساله های از شیر گرفته شده گاوهای گوشتی برای پرواربندی استفاده می‌شود، نسبت به پرواربندی گوساله ها با مواد متراکم و پرانرژی ، به سه برابر سرمایه در گردش نیاز است، ما زیرا در این روش مذکور هزینه زیادی برای نگهداری تلیسه بالغ (جایگزین) در طول سال صرف می‌شود.

اهداف عملکرد
در بررسی عملکرد دامها در روشهای مختلف پرواربندی، دو صفت کلیدی، یعنی افزایش وزن و وزن کشتار دامها ، بایست مورد توجه قرار گیرند مقدار افزایش وزن، بازده تولید، مجموع خوراک مصرف شده و سن کشتار دام ، را تحت تاثیر قرار می‌دهد. اما وزن کشتاردامها روی بازده تولی، ترکیب لاشه و ارزش محصول بدست آمده، تاثیر می‌گذارد.
روش استفاده از تنها علوفه مرتع برای پرواربندی، مناسب گوساله‌هایی است که در اواسط زمستان یا بهار متولد می‌شوند. این دامها معمولاً در سن ۲۰-۲۴ ماهگی کشتار می‌شوند.

انرژی و پروتئین مورد نیاز
تمایز بین جنس و نژاد دامها، در تفاوت بین مقدار انرژی ذخیره شده ، به صورت افزایش وزن در آنها جلوه گر می‌شود. مجموع نیازهای جیوان به RDP و UDP ، به مقدار نیاز بافتهای جیوان به پروتئین واقعی ( TP) و هر دوی این نیازها به CP بستگی دارد.

مقدار RDP را می‌توان از روی مصرف انرژی متابولیسمی (ME) و افرمول PDP=7/8ME بدست آورد که مقدار ME برحسب مگاژول بیان می شود. پروتئین غیرقابل تجزیه وقتی نیاز است که مقدار RDP کمتر از مقدار TP در جیره باشد. بخشی از پروتئین خام جیره غذایی نشخوار کننده در شکمبه تجزیه می شود و در ضن تبدیل شدن به آمونیاک، جمعیت میکروبی شکمبه با استفاده از ازت آمونیاک به رشد و تکثیر ادامه می دهد و بر مقدار پروتئین میکروبی شکمبه افزوده می‌شود. بنابراین آن مقدار پروتئین خالی که در شکمبه تجزیه می شود دیگر در شیردان به عنوان پروتئین غذایی مطرح نبوده بلکه به صورت پروتئین میکروبی یافت خواهد شد. اما بخش تجزیه نشده پروتئین خام در شکمبه ، همراه با پروتئین میکروبی وارد معده حقیقی نشخوار کننده می‌شود و در شیردان بخشی از انواع پروتئین ها تحت تاثیر محیط اسیدی و آنزیم پپسین مترشحه از جدار شیردان قرار گرفته و به اسیدهای آمینه تبدیل می‌شوند. لذا پروتئینی که وارد روده کوچک می شود بخشی منشا غذایی دارد و بخشی دیگر از پروتئین میکروبی تامین می‌شود.
حد مطلوب تجزیه پذیری پروتئین خام برا

ی یک گوساله نر پرواری به وزن ۱۰۰ کیلوگرم که روزانه ۷۵۰ گرم افزایش وزن دارد ۶۲۵/۰ است.
۶۲۵/۰= (۱۳۵+۲۲۵/۲۲۵)
برای بیشتر گوساله‌های ۳۰۰ کیلوگرمی انرژی متابولیسمی مصرفی برای حمایت‌ از تشکیل پروتئین‌ میکروبی برای برآوردن نیاز حیوان کافی است در خصوص جیره‌های حاوی انرژی متابولیسمی پائین مصرف انرژی متابولیسمی برای رشد حیوان در سطحی بیشتر از ۷۵۰ گرم در روز ناکافی بوده در این حالت نیاز به پروتئین حقیقی نیز کمتر از موقعی است که حیوان دارای سرعت رشد بالاتری است.

پروار بندی گاو وگوساله با استفاده از علوفه سیر شده :
بیشتر تولید کنندگان بزرگ گوشت گاو برای آسان تر کردن مدیریت تغذیه دامهای خود، به جای علوفه خشک ، از علوفه سیلو شده به عنوان علوفه پایه در جیره استفاده می‌کنند. در یک تجزیه و تحلیل آماری که در آن عملکرد دامها، میزان مواد متراکم و نیز سیلوی مصرفی در بعضی از دامداریهای فعال مورد مطالعه قرار گرفت، نشان داده شد که تنها کمتر از ۶۰% از انرژی متابولیسمی مورد نیاز دامها برای رسیدن به افزایش وزن مورد نظر در زمستان با مصرف سیلوی علوفه تامین شده است.

کیفیت سیلوی علوفه و رشد گاوهای گوشتی
الگوی تخمیر:
چگونگی محافظت سیلوی علوفه اثر مهمی بر ارزش آن در تغذیه گاوهای گوشتی دارد. ایجاد تخمیر ثانویه ( تخمیر بوتیریک) در سیلو نه فقط منجر به افزایش افت مواد مغذی می‌شود بلکه باعث کاهش مصرف سیلو توسط دام نیز می شود. این نوع اثرات مخصوصاً در دامهای جوان دیده می‌شود ولی ممکن است درگاوهای مسن تر نیز اتفاق بیافتد. کاهش ۳۰% در مصرف ماده خشک معول است و افزایش وزن لاشه نیز می تواند به حدود نصف برسد.
محتوای ماده خشک

سیلوی حاصل از علوفه هایی با رطوبت بالا و مستقیماً درو وسیلو شده بیشتر از سیلوی تهیه شده از علوفه های پژمرده شده و نسبتاً خشک تر در معرض ابتلا به تخمیر ثانویه هستند ، بنابراین، مقایسه های انجام شده نشان می دهند که عملکرد گاوهای گوشتی در حال رشد تغذیه شده با سیلوی حاصل از علوفه پژمرده بهتر ازدامهایی است که با علوفه مستقیماً درو و سیلو شده تغذیه شده باشند. فادیده پژمرده کردن،معمولاً‌دسترسی روزانه به ۱۰۰-۱۵۰ افزایش وزن زیادتر است،اما ضرر درو وسیلو کردن مستقیم علوفه را می توان با مصرف خوراک های متراکم و یا با استفاده از افزودنی‌های موثر که برای اطمینان از خوب محافظت شدن علوفه سیلویی مصرف می‌شوند ، جبران کرد.

بنابراین در عمل، افزودنی‌های بیشتر برای تهیه سیلو از علوفه های مرطوب تر به کار می‌روند تا برای تهیه سیلو از علوفه های خشک تر، بیشترین فایده استفاده از سیلوی علوفه پژمرده شده در افزایش وزن گاوهای گوشتی را می توان مربوط به بهبود کیفیت محفاظت سیلو دانست، نه تنها به افزایش درصد ماده خشک آن، پژمرده کردن علوفه، قبل از تهیه سیلو را می توان تنها در زمینه های تسریع در دروی محصول، کاهش مقدار پس آب سیلوی حاصل و هزینه کمتر در خصوص استفاده از افزودنی ها توجیه کرد. تأمین اسیدهای آمینه از سیلوی علوفه پژمرده شده ، نسبت به سیلوی علوفه درو و مستقیماً‌ سیلو شده ، کاهش می‌یابد. این مساله و قابلیت هضم پایین تر در سیلوی علوفه پژمرده شده می‌توانند تشریح کننده عدم پاسخ مثبت به افزایش وزن لاشه در دامهای تغذیه شده با این نوع سیلو باشد.
افزودنی ‌ها:

تاثیر افزودنی‌ها (اسید فرمیک، فرمالین و ملاس) بر تخمیر علوفه سیلویی بسیار است. این مواد نه فقط در تثبیت اسیدیته سیلو موثرند، بلکه بر علیه باکتریهای کلستریدی نیز عمل می‌کنند ، موثرترین نقش را در بهبود مقدار خوراک مصرفی و افزایش وزن گاوهای گوشتی دارند.

رشد مقداری از گاوهای گوشتی تغذیه شده با سیلوی عمل آوری نشده و سیلوی عمل آوری شده با اسید فرمیک ( متوسط ۶/۲ لیتر اسید، و در دامنه تغییرات ۱-۸۱/۴ لیتر برای هر تن علوفه در هنگام سیلو کردن محصول ) مورد مطالعه قرار گرفت. در تمام آزمایشها، عملکرد دامها بهبود یافت و در جایی که مواد افزودنی پاسخ خوبی نمی‌داد، مقدار مصرف آن افزایش داده شد. متوسط بهبود در سرعت افزایش وزن ۲/۰ kg در روز برای هر راس دام بود، بهبود در افزایش وزن روزانه در تمام سطوح یکنواخت بود. این موضوع، موثر بودن اسیدفرمیک به عنوان یک افزودنی در بهبود کیفیت سیلو وکاهش افت انرژی در طول دوره انبار کردن را تایید می‌کند.

ویتامین E مورد نیاز در جیره گاوهای پرواری:
ویتامین E ،ویتامین محلول در چربی است که برای رشد،نگهداری، عملکرد سیستم ایمنی و سلامتی حیوان و بهبود نواقص عضلانی در گوساله ها جوان مورد نیاز است. غذای ذخیره شده فاقد مقدار مورد نیاز ویتامین E برای حیوان است. مکمل ویتامین E در تمام جیره‌هایی که شامل علوفه خشک سیلو، علوفه سبز (تازه)، علوفه چراگاه باشند مورد نیاز است. سطوح ویتامین E در غذاهای، ذخیره شده با گذشت زمان کاهش می‌یابد.

پروسه تخمیر در تولید سیلو مقدار زیادی از ویتامین را تخریب می‌کند. علوفه های در حال رشد مقدار کافی ویتامین E را دارند. ویتامین E در کنترل اعصاب، ماهیچه ها موثر است. انقباض ماهیچه ها ، حرکت دام و ضربان قلب ، عملکرد شکمبه همگی متأثر از ویتامین E هستند. هنگامی که ویتامین E در جیره‌های پیش از گوساله زایی ناکافی باشد، شیوع ورم پستان و جفت ماندگی افزایش می‌یابد. عملکرد تولید گاوها هنگام کمبود ویتامین E کاهش می‌یابد.
مقدار ویتامین E مورد نیاز

Iu/day 300-200 گاوهای آبستن
Iu/day 500-300 گاوهای شیرده
Iu/day 150-80 تلیسه های جوان
Iu/day 200-100 تلیسه های در حال رشد
Iu/day 1250-400 گوساله های پرواری

گاوهای گوشتی قبل از ذبح باید Iu 50000 ویتامین E مصرف نمایند.
فهرست پیشنهادی:
نرخ گنجایش روزهای برنامه
Iu/day 1250 40
Iu/day1000 50
Iu/day 500 100
Iu/day 400 150

انرژی مکمل:
پاسخ موثر به استفاده از مکمل ( مواد متراکم ) در افزایش وزن گاوهای گوشتی در اصل به کیفیت سیلو ( به عنوان جیره پایه ) مربوط می شود عوامل موثر دیگر عبارتند از سطح استفاده از مکمل و ماهیت آن پاسخ به استفاده از مواد متراکم اضافی بیشتر بستگی به افزایش وزن تضمین شده در استفاده از این مواد دارد. وقتی افزایش وزن حیوان با مصرف سیلوی مرغوب بالا باشد، پاسخ دام به بهبود در افزایش وزن با مصرف مواد متراکم ناچیز است این درحالی است که در مورد سیلوی نامرغوب (سیلویی که تنها قادر به افزایش وزنی در حدود ۲۰۰ گرم در روز باشد ) پاسخی در حدود ۲۰۰ گرم بهبود در افزایش وزن به ازای مصرف هر کیلوگرم مواد متراکم خواهیم داشت.
پروتئین مکمل

با توجه به این حقیقت که درصد قابل توجهی از پروتئین علوفه در خلال سیلو کردن تجزیه می‌شود به نظر می رسد که برای بهبود عملکرد دام،مخصوصاً دامهایی که نیاز بیشتری به پروتئین حقیقی برای رشد بافتهای عضلانی دارند،افزودن مکمل پروتئین به جیره هایی که بر اساس سیلوی علوفه گندمیان تنظیم می شود، مفید باشد. با مصرف مکمل پروتئینی در جیره دامهای پرواری، هم مقدار مصرف انرژی و هم مقدار مصرف پروتئین بالا می‌رود.
عملکرد گاو‌های گوشتی در تغذیه با فراورده‌های فرعی ذخیره شده

کاه
هدف از مصرف کاه تأمین قسمت زیادی از خوراک آن دسته از گاوهای گوشتی است که نیازی به افزایش وزن سریع ندارند، وقتی که کاه تنها با هیدروکسید سدیم یا مکملی از اوره به اضافه مواد معدنی غنی شد، مصرف انرژی متابولیسمی دام حدود ۸% افزایش یافت، ولی وقتی که کاه با همه مواد فوق به طور یک جا عمل آوری شد، این افزایش مصرف انرژی به ۱۸% رسید. همچنین می توان از کاه ، مخصوصاً کاهی که در طول دوره ذخیره غنی سازی شده باشد، به طور موثر به عنوان بخشی از جیره گاوهای گوشتی که به صورت متمرکز پروار می شوند استفاده کرد. افزایش وزن در گاوهایی که با کاه غنی شده با هیدروکسید سدیم و سپس سیلو شده تغذیه شده بودند بیشتراز گروهی بود که از کاه غنی شده با هیدروکسید سدیم ولی سیلو نشده مصرف کرده بودند.

کاه عمل آوری شده را همچنین می‌توان جایگزین سلولی علوفه گندمیان و یا علوفه خشک آن درجیره گاوهای گوشتی حیوان کرد و این روش مخصوصاً ممکن است در مواقع خشکسالی، وقتی که ذخیره سازی علوفه خشک محدود است جذابیت بیشتری داشته باشد.
گوساله های تغذیه شده با جیره شاهد که شامل سیلوی علوفه و مکملی از کنجاله سویا بود، عملکرد خوبی داشتند و نشان داده شده که جایگزینی کاه غنی شده با سیلو ( تا یک سوم جیره گوساله‌های آزمایشی) نتیجه رضایت بخشی داشته است.

پس مانده های محصول ذرت:
پس مانده های حاصل از برداشت دانه ذرت می ‌توانند منبع غذایی خوبی برای تغذیه زمستانی گاوهای گوشتی باشد. آزمایشات نشان می‌دهد که گاوهای گوشتی جوان تغذیه شده با پس‌مانده های ذرت غنی شده با هیدروکسید سدیم توانستند با مصرف مقادیر بالایی از این فرآورده ها افزایش وزن قابل قبولی داشته باشند عملکرد گاوهای گوشتی تغذیه شده با سیلویی ذرت ، غلات بلال(غنی شده با قلیا و سپس سیلو شده) و چوب بلال غنی شده با قلیا شبیه هم بوده است.

تفاله چغندرقند و تفاله مرکبات:
محتوای نسبتاً زیاد انرژی در تفاله چغندرقند و تفاله مرکبات نشان می‌دهد که گاوهای گوشتی با تغذیه این خوراک ها می‌تواند افزایش وزن بالایی داشته باشند. تحقیقات نشان داده است که گاوهای تغذیه شده با پلت های چغندرقند ( به عنوان تنها منبع انرژی ) ، اوره (۸۵% درصد از جیره برای رساندن پروتئین خام جیره از ۸/۱۰% به ۱۴% ماده خشک) و مکملی از مواد مواد معدنی و ویتامین ها (۴% ماده خشک جیره) افزایش وزنی در حدود ۳/۱ کیلوگرم در روز داشته اند.

تغذیه گاوهای پرواری با محتویات بستر طیور گوشتی
گاوها و سایر نشخوارکنندگان، حاوی دستگاه گوارش بی نظیری هستند که امکان استفاده از ضایعات و سایر محصولات جانبی را به عنوان منبعی برای جیره غذائی آنها ، مهیا می کند. تغذیه گاوها عمدتاً بر مبنای استفاده از محصولات فرعی و سایر مواد مغذی هستند که منحصراً بوسیله نشخوارکنندگان قابل هضم باشد. یکی از خوراکهای غیر معمول که در تغذیه گاو قابل استفاده می باشد، فضولات بستر جوجه های گوشتی می باشد. در صنعت پرورش جوجه های گوشتی ، حجم قابل توجهی از فضولات بسترتولید می شود که به عنوان یک فراوری جانبی (by -product ( محسوب می شود. کاربرد اصلی فضولات مرغی، برای حاصلخیزی زمینهای زراعی می باشد. بهرحال

استفاده از محتویات بستر جوجه های گوشتی صرفاً به عنوان کود، نمی تواند بازدهی مناسبی را به دنبال داشته باشد و در اصطلاح هزینه جایگزینی مواد مغذی که از سایر منابع غذائی فراهم می شود ، در مورد بستر جوجه های گوشتی زمانی که کود مرغی به جای اینکه در حاصلخیزی مزارع استفاده شود در تغذیه گاوهای گوشتی استفاده شود ، ۴ برابر بیشتر است ( بازده استفاده از بستر طیور در تغذیه گاوهای گوشتی بیشتر از استفاده آن در حاصلخیزی مزارع است ) . محتویات بستر طیور منبع خربی از پروتئین ، انرژی ، مواد مغذی برای گاوهای آبستن و گاوهای داشتی است که ساختار صنعت پرورش گاو شیرده را در کشور تشکیل می دهند. بعلاوه از دیدگاه

اقتصادی استفاده از محتویات بستر طیور را در تغذیه باعث حفظ مواد مغذی گیاهان می شود. این مواد مغذی شامل نیتروژن ، فسفر ، پتاسیم و مواد معدنی است که در مراتعی که کود گاوها تغذیه شده با بستر طیور پخش شده به فراوانی در خاک وجود دارد. یکی از مزایای بستر جوجه های گوشتی این است که تا مسافتهای طولانی قابل نقل و انتقال است، بدون اینکه ارزش اقتصادی آن تحلیل یابد. تولید کنندگان و دامداران ایالت آلباما برای کاهش هزینه های خوراک خود از این منبع عمده موجود، در تغذیه گاوهای خود استفاده می کنند. بیشتر دامداران ایالت آلباما با کاربرد این مواد جانبی در تغذیه گاوهای به مقدار قابل توجهی باعث کاهش هزینه خوراک شده اند. بهر حال بعضاً در بعضی تولید کنندگان و پرورش دهندگان گاو گوشتی یک بی میلی آشکار در رابطه با استفاده از بستر جوجه های گوشتی در تغذیه وجود دارد. چرا که افکار

عمومی رشد و نمو سبزیجات و گیاهان را در فضولات حیوانی پذیرفته اند نباید فراموش کرد که فرایند استفاده از غذا در داخل بافتهای گیاهی ، فرایندی با پیچیدگیهای گیاهی کمتر نسبت به همان فرایند در دستگاه هاضمه گاو می باشد. بطوری که مواد غذائی مورد استفاده توسط گاو کاملاً کاملاً شکسته و تجزیه می شود و مورد فرآوری کامل قرار می گیرد. گاوی که روانه کشتارگاه می شود، ۱۵ روز قبل باید تغذیه از بستر جوجه های گوشتی در آن قطع شده باشد در حالی که قارچ خوراکی که در بستری از کود پرورش داده شده است همان روز می تواند مستقیماً به فروشگاه خواربارفروشی فرستاده شود. بهرحال در صنعت پرورش گاو گوشتی باید از هر عملی که

سلامتی گوشت تولیدی را زیر سئوال می برد ، اجتناب نمود. بستر طیور گوشتی چندین سال است که در تمامی مناطق کشور بدون هر گونه مشاهده اثرات جانبی مضرر برای انسان یا حیوان مصرف کننده آن ، مورد استفاده قرار گرفته است بعلاوه در ایالت آلباما ، استفاده از بستر جوجه های گوشتی عمدتاً در گاوهای آبستن و گاوهای داشتی استفاده می شد که کمتر چنین گاوهای مورد خرید و فروش یا کشتار قرار گرفته می شود. گزارشات متعدد حاکی از کاربرد ناچیز بستر جوجه های گوشتی در تغذیه گاوهای پرواری است و اگرچه درموارد نادر استفاده نیز ۱۵ روز قبل از زمان کشتار گاو ، مصرف فضولات بستر در جیره غذائی قطع می شود بنابراین با این راهکار هر نوع خطر احتمالی تهدید کننده سلامت انسان ، کاملاً مرتفع خواهد گردید.

بطور کلی استفاده از بستر جوجه های گوشتی در تغذیه گاو شامل ۳ سودمندی اولیه می باشد :
۱ ) استفاده از بستر جوجه های گوشتی ، رفع مشکل استفاده از محصولات فرعی در محیط
۲ ) یک راهکار برای مدیریت مناسب ضایعات حاصل از بستر جوجه های گوشتی برای استفاده پرورش دهندگان گاو گوشتی است.
۳ ) صرفه اقتصادی در تولید گاوهای گوشتی می باشد.

آئین نامه های استفاده از بستر جوجه های گوشتی در تغذیه :
در سال ۱۹۶۷ ، زمانی که سازمان FDA شرح سیاستهای تغذیه بستر و سایر محصولات جانبی حیوانی را منتشر کرد. اطلاعات علمی بسیار اندک در مورد تغذیه بستر طیور وجود داشت. در سال ۱۹۸۰ بعد از آزمونهای گسترده محققان دانشگاهی و استفاده از تسهیلات انجام پروژه های مرتبط ، سازمان FDA موجب گردید تا بعضی از مقررات اولیه محدود کننده مصرف چنین محصولات جانبی را باطل شود. در حال حاضر حداقل ۲۲ ایالت مقررات مناسبی را برای خرید و فروش بستر جوجه های گوشتی و سایر ضایعات با منشاء حیوانی را به عنوان اجزاء تشکیل دهنده خوراک دام و طیور تصویب نموده اند. اخیراً هیچ قانون مبنی بر کنترل و محدود کردن دادو ستد و استفاده از بستر جوجه های گوشتی در خوراک دام و طیور وجود ندارد. بعلاوه هیچ قانون و مقررات خاصی در ایالتی استفاده از ضایعات حیوانی یا سایر مواد جانبی (by product ) را در تغذیه دام منع نمی کند.

در بعضی ایالتها بعضی مقررات که کنترل دادوستد عمده این محصولات را توسط شرکتهایی که نامزد فروش این محصولات برای مصارف خوراک دامی برعهده دارند تدوین شده است. سازمان کشاورزی و صنعت آلباما ، با تدوین مقررات محدودی ، استفاده و دادو ستد فضولات حیوانی فرآوری شده را پذیرفته است این مقررات اجازه هر نوع استفاده خصوصی یا مبادله بستر جوجه های گوشتی و سایر فضولات حیوانی را محدود کرده است و این کار بیشتر تحت مسئولیت سازمانهای دولتی می باشد. بستر جوجه های گوشتی فرآوری شده طبق استاندارد های مناسب برای استفاده در جیره های غذائی دام ، آماده عرضه به بازار می شود. مقررات مربوط به تغذیه ضایعات با منشاء حیوانی در سال ۱۹۷۷ توسط وزارت کشاورزی و صنایع مورد تصویب قرار گرفته است.

این آئین نامه ها جزء نهمین مقررات شیمی کشاورزی لیست شده است. اگر ضایعات با منشاء حیوانی حاوی دارو یا باقیمانده مواد داروئی باشد. چنین ضایعاتی حتماً باید حاوی برچسب برای اطلاع مصرف کنندگان باشد. به اینصورت که در روی آن نوشته شود. توجه : این ماده حاوی باقیمانده مواد داروئی است و نباید در ۱۵ روز مانده به کشتار مورد استفاده دام قرار گیرد.

این هشدار همچنین توسط فروشندگان خوراک حاوی بستر جوجه های گوشتی به گاو داران اعلام شود.
صرف نظر از مقررات دولتی موجود، در مورد مواد غذائی مورد استفاده در تغذیه دام، تولید کنندگان گوشت موظفند و متعهد هستند که در دادو ستد خود تمامی گوشتی را به بازار عرضه می کنند، عاری از هر گونه مواد داروئی یا ترکیبات سمی باشد. برای حداقل نمودن احتمال وجود باقیمانده مواد داروئی در بافتهای گاو گوشتی تغذیه شده با بستر تغذیه با مواد بستر باید ۱۵ روز مانده به کشتار حیوان مورد نظر قطع شود. محتویات بستر جوجه های گوشتی، نباید مورد تغذیه گاوهای شیرده قرار بگیرد چون در اینصورت هیچ فرصتی برای قطع کردن جیره برای مطمئن شدن از حذف باقیمانده های مواد تغذیه شده در شیر تولیدی وجود ندارد. چون گوسفندان نیز به مقادیر بالای

کبالت حساس هستند و بستر جوجه های گوشتی حاوی مقادیر زیادی از کبالت می باشد. نباید از محتویات بستر جوجه های گوشتی در تغذیه گوسفند استفاده کرد.رعایت این اصول و نکات هر گونه امکان به خطر انداختن سلامتی و ایجاد مشکلات ناشی از باقی ماندن مواد داروئی و باقیمانده های ناشی از مصرف غذائی بستر جوجه های گوشتی را به حداقل خود می رساند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد آئین نامه های دولتی مربوط به خرید و فروش فضولات جوجه های گوشتی به سازمان کشاورزی و صنایع ایالت آلباما مراجعه کنید. این ایالت اخیراً مقرراتی را که منحصراً در مورد خرید و فروش فضولات جوجه های گوشتی بوده را تصویب نموده است.