مقاله روش های نوین تولید بیواتانول یا اتانول زیستی با استفاده از ملاس چغندرقند

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله روش های نوین تولید بیواتانول یا اتانول زیستی با استفاده از ملاس چغندرقند دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله روش های نوین تولید بیواتانول یا اتانول زیستی با استفاده از ملاس چغندرقند  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله روش های نوین تولید بیواتانول یا اتانول زیستی با استفاده از ملاس چغندرقند،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله روش های نوین تولید بیواتانول یا اتانول زیستی با استفاده از ملاس چغندرقند :

تعداد صفحات:۸
چکیده:
با توجه به اینکه در سراسر جهان ، سهم مصرف سوخت نفتی (بنزین) رو به افزایش است و به طوری که پیش بینی می شود تا سال ۲۰۳۰، ۱۰-۲۰ افزایش یابد که نیاز هفت برابری افزایش ظرفیت تولید اتانول است ، دامنه تقاضای بیواتانول به عنوان یک جایگزین برای سوخت های فسیلی در سراسر جهان بسیار وسیع شده است . همچنین از نظر زیست محیطی ، استفاده از ضایعات کشاورزی به عنوان منبع غیررسمی می تواند قابل توجیه باشد ، بیودیزل به عنوان یک راه برای انتشار گازهای گلخانه ای و همچنین کاهش وابستگی به سوخت های نفتی شناخته شده که به دلیل تجدیدپذیر بودن ، زیست تخریب پذیر بودن و داشتن منابع غیرسمی در سراسر جهان استفاده می شود. در این مقاله تولید بیواتانول از ملاس چغندرقند با استفاده از بی حرکت کردن مخمر ساکارومایسزسرویزیه روی ساقه ذرت در حال رشد در زمین بررسی شده ، به طور کلی تولید بیواتانول از محصولات شکر به عنوان مواد اولیه بازدهی کمتری دارد ، زیرا به طور خاص ، مواد خام بر پایه ساکارز به راحتی در دسترس است و همچنین می تواند بستر ایده آلی برای تولید اتانول به دست آمده توسط تخمیر مستقیم فراهم کند ، تخمیر مستقیم از شکر دارای مزایایی در هزینه در مقایسه با فرایندهایی که در آن از نشاسته یا سلولز به عنوان مواد خام استفاده شده ، می باشد. بیواتانول را می توان با استفاده از سلول های بی حرکت تولید کرد ، سلول های بی حرکت با توجه به افزایش عملکرد ، سهولت برای جداکردن توده سلولی از مایع قند ، کاهش خطر آلودگی ، ثبات بهتر عملیاتی ، و زنده ماندن سلول ها برای چند سیکل عملیاتی بهینه تر است.