مقاله بررسی ترجیح کدونی ژن های رمز کننده پروتئین DI در چهار علف هرز

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی ترجیح کدونی ژن های رمز کننده پروتئین DI در چهار علف هرز دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی ترجیح کدونی ژن های رمز کننده پروتئین DI در چهار علف هرز  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی ترجیح کدونی ژن های رمز کننده پروتئین DI در چهار علف هرز،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی ترجیح کدونی ژن های رمز کننده پروتئین DI در چهار علف هرز :

تعداد صفحات:۵
چکیده:
به منظور مقایسه و بررسی ترجیح کردونی ژن های رمز کننده پروتئین (Q) D1 در علف های هرز به عنوان یکی از مهمترین عوامل کاهنده عمکرد گیاهان زراعی ، توالی ۸۰ آیزوفرم از چهار علف هرز مختلف از پایگاه اطلاعات NCBI جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار gene infinity ترجیح کدون های مختلف اسید آمینه ها و کدون های پایان تجزیه و تحلیل شد . نتایج نشان داد که علف هرز بروموس برای اسید آمینه ایی که دارای دو کدون بودند ، اسید آمینه سیستئین ، فنیل آلانین و لایزین کدون ایی را ترجیح داده اند که به نوکلوتید های C و G ختم می شوند . در صورتی که آسپارتیک اسید ، گلوتامیک اسید، هیستسدین ، آسپارژین ، گلوتامین و تیروزین کدون هایی که به A , T ختم شده اند ترجیح داده شده است . برای اسید آمینه های که دارای جهار و شش کدون هستند ، کدون هایی که به A و T ختم شده اند ترجیخ داده می شود . در عفل هرز فالاریس برای اغلب اسید آمینه ها یک کدون با درصد بسیار بالا ( بین ۸۰% تا ۹۰% ترجیح داده شده است و در صد ناجیزی از بیان به دیگر کدون ها اختصاص یافته است و در علف های هرز تاج خروس و سلمه تره، اغلب اسید آمینه ها کدون های پایان یافته با A و T را جیحح داده اند . در ثصورتی که سیستئین ، گلایسین ، آسپارژین و تیوزین کدون هایی را ترجیح می دهند که به نوکلوتید Cیا G ختم شده است . بطور کلی در اغلب موارد بین دو گیاه پهن برگ و دو گیاه باریک برای مورد مقایسه ترجیح کدونی مشابهی برای ژن های رمز کننده پروتئن D1 وجود دارد .