مقاله شبکه کامپیوتری چیست؟

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله شبکه کامپیوتری چیست؟ دارای ۳۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله شبکه کامپیوتری چیست؟  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله شبکه کامپیوتری چیست؟،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله شبکه کامپیوتری چیست؟ :

شبکه کامپیوتری چیست؟
اتصال دو یا چند کامپیوتر را به یکدیگر را شبکه کامپیوتری می گویند. این کار برای انتقال Data از یک یا چند کامپیوتر به یک یا چند کامپیوتر دیگر صورت می گیرد. با این کار سرعت دستیابی به اطلاعات بیشتر و وزمان مورد نیاز برای پردازشهای لازم برروی آن کوتاهتر خواهد شد. بنابراین با توجه به این توضیح دو مطلب مهم در شبکه های کامپیوتری وجود دارد. اول اتصال کامپیوترها و دوم انتقال اطلاعات برای اینکار باید قوانین وضع واجرا شوند تا اولا اتصال فیزیکی بین کامپیوترها بوجود آمده ثانیا اطلاعات منتقل شده با صحت وسلامت از مبدا به مقصد برسند.

در همین زمینه طی چند سال اخیر شرکتهای بزرگ مانند
Digital Equipment Corp(DEC), IBM.Honeywellاستانداردهای مختلفی را جهت اتصال کامپیوترها به یکدیگر وانتقال Data ابداع کرده اند. بدلیل لزوم همخوانی مفاهیم شبکه ها و قوانین انتقال Data در سال ۱۹۸۴ در سازمان Intematinal Standard Organization (IEEE)Institate of Electical and Electronic Engineering (ISO) متفقا اقدام به پیاده سازی مدل استانداردی برای طراحی وپیاده سازی شبکه ها نموده اند.

انواع متداول شبکه ها:
شبکه های کامپیوتری متداولا به دودسته عمده تقسیم می شوند.
-شبکه های محلی local Area Network) یا LAN)
-شبکه های گسترده Wude Area Network) یا(WAN

همانطور که از نام هر یک از این دو نوع شبکه پیداست وجه تمایز اصلی آنها در بزرگی یا کوچکی محدوده تحت پوشش آنهاست. یک LAN شبکه ای است ،محدوده ای کوچک، این محدوده از یک دپارتمان واقع در بخشی ازیک سازمان که در طبقه ای از ساختمان قرارگرفته تا تمامی دفاتر یک سازمان بزرگ که در چند ساختمان و مجتمع نزدیک به یکدیگر واقع شده اند را شامل می شود.

در مقایسه WAN شبکه ای است که در آن ارتباط کامپیوترها در محدوده بین شهرها، کشورها وحتی تمام دنیا برقرار می شود. برای درک تفاوت بین WAN,LAN از نظر جغرافیایی می توان مثال خطوط تلفنی را مطرح کرد.
ارتباط تلفنی داخل شهری مثال مناسبی برای LAN میباشد. در این حالت ارتباط بین دستگاههای تلفن در محدوده ای کوچک که حداکثر می تواند در دورترین دو نقطه از یک شهر واقع شده باشد برقرار می شود. در حالیکه ارتباط بین شهری یا بین کشوری مثال خوبی برای WAN است. در این حالت ارتباط بین دستگاههای تلفن در فواصل طولانی تر مثلا بین دو شهر در یک کشور یا بین دو شهر در دوکشور برقرار می شود.
یک تفاوت دیگر بین WAN,LAN در مالیکت تجهیزات شبکه است. به این معنی که تمامی تجهیزات LAN عموما متعلق به یک سازمان می باشد والبته متداولا متعلق به سازمانی است که شبکه در آن نصب شده است.
در حالیکه تجهیزات WAN ممکن است به افراد یا سازمانهای مختلف تعلق داشته باشد.تفاوت عمده دیگر WAN,LAN در سرعت انتقال اطلاعات (Data Rate) ومیزان خطای رخ داده در اطلاعات منتقل شده (Error Rate) است. به دلیل کوتاهی مسافتها درLAN میتوان با استفاده از تجهیزات جدید و با هزینه های نسبتا پایین به سرعت انتقال اطلاعات تا ۱۰۰-Mbps نیز دست یافت. این در حالی است که در WAN با استفاده از خطوط ارتباطی E1,T1 حداکثر سرعت به ترتیب ۱۵۴۴Mbps و ۲۰۴۸Mbpsخواهد بود. همچنین به دلیل مجتمع بودن تجهیزات LAN در یک محدوده کوچک تاثیر عوامل محیطی مانند طوفان، رعد و برق وضعیت جوی روی خطوطی که اطلاعات در آنها منتقل می شوند بسیارکم است در حالیکه این احتمال در WAN به دلیل بالابودن فاصله ها بیشتر می باشد در نتیجه احتمال وقوع خطا بر روی اطلاعات منتقل شده در LAN نسبت به WAN بسیار کمتر است. یعنی میزان خطای رخ داده در اطلاعات منتقل شده درLAN کمتر است. آخرین تفاوت بین این دو نوع شبکه در نوع اطلاعات منتقل شده است.
متداولا اطلاعاتی که در WAN منتقل می شوند شامل Video, Voice, Data می باشد در حالیکه اطلاعاتی که در LAN منتقل می شود. معمولا Primarily Data است. جدول مقایسه بین مشخصات این دو نوع شبکه را به صورت خلاصه در زیر می بینید..
WAN LAN مشخصات
در محدوده شهرها وکشورها محدود به یک یا چند ساختمان محدوده جغرافیایی تحت پوشش
بسیار پایین وحداکثر ۲۰۴۸Mbps عموما ۱۰Mbps می تواند تا ۱۰۰Mbps نیز افزایش یابد سرعت انتقال اطلاعات

نرخ رخداد خطا در اطلاعات
متعلق به اشخاص یا سازمانهای مختلف می باشد متداولا متعلق به سازمانی است که شبکه در ان نصب شده مالکیت تجهیزات
Voice ,Data,Video Primarily Data نوع اطلاعات منتقل شده
مشخصات تکنیکی شبکه های محلی
توپولوژی:
دریک شبکه LAN ساختار یا طرح هندسی کابلهایی است که کامپیوترها را به یکدیگر متصل کرده است. به عبارت دیگر اینکه ایستگاههای کاری(Workhstations) یا گره ها(Nodes) به چه ترتیبی در شبکه قرار گرفته اند را توپولوژی می گویند.
توپولوژی های متداول LAN عبارتنداز Ring,Star,Bus.

اگر کلیه نقاط شبکه به ترتیب و با استفاده از یک کابل طولانی مطابق شکل صفحه بعد به یکدیگر متصل شده باشند توپولوژی شبکه Bus است همانطور که از شکل نیز مشخص است تمامی ایستگاه های به طور همزمان می توانند به اطلاعاتی که روی کابل شبکه رد وبدل می شود دسترسی داشته باشند. بنابراین هر یک از ایستگاهها می توانند به طور مستقل به ایستگاه دیگر مرتبط شوند. بزرگترین شکل در این توپولوژی این است که اگر کابل ارتباطی در نقطه ای صدمه ببنید، تمام شبکه بخشی از آن از کار می افتد.

اگر تمام ایستگاه های کاری در شبکه به یک نقطه مرکزی متصل شده باشند به طوریکه تمام کنترلها در آن نقطه انجام شود یا به عبارتی کنترل کننده شبکه – که در بخشهای آتی مفصلا در مورد آن توضیح داده خواهد شد- در آن نقطه واقع شده باشد توپولوژی شبکه star است. در این حالت دسترسی ایستگاهها به یکدیگر مستقل نیست واز طریق کنترل کننده شبکه صورت می گیرد. توپولوژی star را در شکل زیر ملاحظه می کنید….

در این کابل کشی خرابی اتصالات باعث اشکال در تمام شبکه یا سایر ایستگاهها نمی شود اما اگر کنترل کننده شبکه از کار بیفتد کلیه فعالیتها در شبکه دچار اختلال می شوند بنابراین کنترل کننده باید بسیار قوی کردن هر یک از نودها ازشبکه به سادگی امکان پذیر است. در توپولوژی Ringتمام ایستگاهها با استفاده از یک کابل که به شکل حلقه درآورده است به یکدیگر متصل هستند. در این توپولوژی دسترسی هر یک از ایستگاههای کاری به یکدیگر با روش مخصوص و مدیریت کنترل کننده شبکه صورت می گیرد وچون استفاده از این توپولوژی عمومیت نداشته و کاربرد آن منحصر به موارد خاصی است از توضیح بیشتر راجع به آن خودداری می شود.

توپولوژی های دیگری نیز در شبکه های LAN وجود دارند که ترکیبی از توپولوژی های گفته شده می باشند یا به طور معمول غیرمتداول هستند. به همین دلیل از توضیح راجع به آن ها خودداری می شود.

محیط انتقال اطلاعات:
اتصال کامپیوترها درشبکه می تواند با استفاده از محیطهای انتقال مختلف مانند انواع کابل همچون کابلهای Tuisted Pair کواکسیال یا فیبرنوری یا با استفاده از امواج رادیویی صورت گیرد.هر یک از این محیط ها دارای مزایا و معایب مخصوص به خود هستند اما عامل اساسی اختلاف بین آنهاقیمت،نحوه نصب و حداکثر سرعت ارتباطی در آنها می باشد. نکته مهم دیگر این است که هر یک از محیطهای انتقال در یکی از انواع توپولوژی ها قابل استفاده می باشند. امروزه در شبکه های محلی عموما از کابلهای Twisted Pair وکواکسیال استفاده میشود.

کابل های Twisted Pair ارزانترین نوع کابل های ارتباطی در شبکه هستند وبه سادگی با استفاده از ابزارهای ساده نصب شده وقابل بهره برداری می باشند. ساختار این کابل عبارت است از زوج سیستم تلفن های بهم تابیده که هم زوج سیمها نیز در طول کابل به یکدیگر تابیده شده اند. هر یک از زوج سیمهای داخل این کابل با یک رنگ از زوج های دیگر تفکیک شده اند. رنگهای متداول این زوجهای عبارتست از نارنجی و نارنجی سفید، سبز و سبز سفید، قهوه ای وقهوه ای سفید، آبی وآبی سفید. اشکال اصلی این کابل ضعیف بودن آن در مقابل تداخل های محیطی یا نویز (Noise) میباشد. نوع معمولی این کابلها که بهUnshielded Twisted Pair UTD معروف هستند به علت ارزانی وانعطاف پذیری در شبکه های محلی با

توپولوژی star مصرف فراوانی دارند. برای رفع مشکل عدم حفاظت اطلاعات منتقل شده در کابل UTP در مقابل تداخلهای محیطی نوع دیگری ازاین کابل به نام (Shielded Twisted Pair)STD به بازار عرضه شده است.

تفاوت عمده این کابل با نوع قبلی وجود یک لایه شیلد یا محافظ به صورت غلاف فلزی است که به دور زوج سیمها قرار گرفته و در طرفین اتصال به زمین (Earth) متصل می شود. نوع دیگر از کابلهای متداول در LAN کابلهای کواکسیال می باشند. این نوع کابل تقریبا بریا همه شناخته شده است زیرا در تمامی منازل برای اتصال آنتن به گیرنده تلویزیون مورد استفاده قرار می گیرند. قیمت این کابل در مقایسه با کابلهای Twisted Pair نسبتا بیشتر است اما انتقال اطلاعات در آن با اطمینان بیشتری انجام می شود. کابلهای کواکسیال در توپولوژی Bus قابل استفاده می باشند و با توجه به قطر آنها به دو نوع قطور (Thick) ونازک (Thin) تقسیم بندی می شوند. کابلهای Thick را میتوان تا مسافتهای حداکثر ۵۰۰ متر مورد استفاده قرار دارد اما ازکابلهای نازک (Thin) فقط تا ۲۰۰ متر می توان استفاده کرد.

روش دستیابی به اطلاعات:
برای انتقال اطلاعات یک کامپیوتر به سایرکامپیوتر های شبکه، یا برای نصب یک کامپیوتر در شبکه لازم است یک اینترفیس یا رابط به نام کارت شبکه (Network Interface Card) یا مختصرا (NIC) در داخل کامپیوتر نصب شود. هر ایستگاه کاری شبکه و هر سرویس دهنده شبکه یا به عبارتی هر کامپیوتری که به شبکه متصل می شود باید برای این اتصال از یک کارت شبکه که در داخل آن کامپیوتر نصب می شود استفاده کند. برای اتصال کابل به کارت شبکه از کانکتورهای مخصوص اینکار استفاده می شود.
برای کابلهای مختلف کانکتورهای مختلف طراحی وساخته شده است مثلا کابلهای Twisted Pair از کانکتورهای Rj-45 استفاده می کنند. یا برای اتصال کابلهای کواکسیال به کارتهای شبکه از کانکتورهای BNC استفاده می شود.

قوانین انتقال اطلاعات درشبکه:
قوانین حاکم بر انتقال Data در شبکه ها را پروتکل می گویند. به تعداد موهای سر یک آدم بسیار پرمو، پروتکل در مینا وجود دارد. اما در شبکه های محلی متداول پروتکل های محدودی مورد استفاده قرار می گیرند. ضمنا برای انتقال اطلاعات از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر از یک پروتکل منفرد استفاده نمی شود بلکه سلسله ای از پروتکلها بدنبال یکدیگر و با سلسله مراتب مشخص فعالیت می کنند تا اطلاعات در مسیر مناسب جابجا شوند.

برای اجرای بهتر پروتکل های حاکم بر انتقال Data در شبکه ها، ایده لایه بندی مطرح شده است به عبارت دیگر مسئولیت اجرایی هر یک از قوانین که در این سلسله مراتب قرار گرفته اند به عهده یک لایه گذاشته شده است بنابراین با قرارگرفتن لایه ها به دنبال یکدیگر بطوریکه سلسه مراتب اجرای پروتکل ها نیز رعایت شود انتقال اطلاعات در شبکه به شکل صحیح صورت خواهد گرفت. از نمونه این پروتکل ها می توان به قوانین مربوط به انتقال صحیح و بدون خطای اطلاعات بازیابی خطا در صورت رخداد آن تایید واجازه ورود یک کاربر به شبکه و… نامبرد.

برای جلوگیری از تنوع وپراکندگی و درنتیجه عدم تطابق سیستمها با یکدیگر، در سازمان IEEE,ISO متفقا اقدام به ارایه یک سیستم لایه بندی استاندارد کرده اند که آنرا (Open System Interface) نامیده اند و این سیستم لایه بندی، سیستم ISO OSI گفته می شود. این استاندارد لایه بندی را در شکل زیر را می توانید ملاحظه کنید….

۷th layer Application لایه هفتم
۶ th layer Presentation لایه ششم
۵ th layer Session لایه پنجم

۴ th layer Trans port لایه چهارم
۳ th layer Network لایه سوم
۲ th layer Data link لایه دوم
۱ th layer Physical لایه اول

لایه فیزیکی (physical) فعالیتهای مربوط به انتقال سیگنال های الکتریکی را بر روی محیط انتقال (کابل شبکه) انجام می دهد. این لایه هیچ مسئولیتی در قبال وقوع خطا بر عهده ندارد، همچنین نوع داده هایی که توسط آن منتقل می شود و محتوای آنها برای این لایه کاملا بی اهمیت است.

وظیفه لایه Datalink نظارت بر انتقال اطلاعات از یک کامپیوتر به یک کامپیوتر دیگر می باشد بطوریکه این اطلاعات بدون خطا منتقل شوند. از آنجا که لایه فیزیکی هیچ تضمینی در مورد اینکه بسته های اطلاعاتی منتقل شده بدون خطا به مقصد برسند نمی دهد لایه Data link این وظیفه را بر عهده دارد. وظیفه مهم دیگر این لایه این است که سایر لایه های استاندارد OSI را از نوع محیط انتقالی که قرار است اطلاعات در آن منتقل شود شیلد(Shield) کند بطوریکه لایه های بالایی هیچ نگرانی در مورد محیط انتقال Data نداشته باشد.

گاهی ممکن است چند شبکه LAN به یکدیگرمتصل شده باشند لایه Network وظیفه عمده اش، تصمیم گیری در مورد انتقال بسته های اطلاعاتی از یک شبکه به شبکه دیگر می باشد بعبارت دیگر تضمین انتقال اطلاعات از یک گره به گره دیگر تا هنگامیکه ارتباط وجود داشته باشد به عهده این لایه است.
مهمترین وظیفه لایه Transport آشکارسازی خطاهای رخ داده در بسته های دریافت شده ومرتب کردن آنها ودادن منظم به بسته های اطلاعات می باشد.
برای اینکه یک کاربر بتواند از شبکه اطلاعات دریافت کرده یا به آن اطلاعاتی را ارسال کند لازم فیزیکی LAN استانداردهای مختلفی وضع شده است که معروفترین آنها عبارتند از: ۱۰Base-2,10Base-5,10Base-T این پروتکل ها مفصلا در بخش بعد توضیح داده خواهند شد.

از پروتکل های لایه Data link می توان SLIP,PPP,LAPB,HOLE,SOLC را نام برد. این پروتکل ها ترکیبی از سخت افزار و نرم افزار هستند سخت افزار در واقع همان کارت شبکه و نرم افزار نیز برنامه های راه اندازی هستند که یا در حافظه مقیم می شوند(TSR) یا بصورت API ها فعالیت می کنند.
پروتکل ها متداول لایه Network عبارتند از: IP,IPX,X.25امروزه با گسترش امکانات استفاده از اینترنت در سطح جهان وبعلت توانائیهای پروتکل IP در مقایسه با IPX,X.25 برای استفاده از این شبکه بزرگ جهانی متداولا پروتکل لایه Network را در شبکه IPانتخاب می کنند.

پروتکل لایه Transport در شبکه هایی که لایه Network آنها IP است معمولا TCP می باشد.
شاید به دفعات شنیده باشید که پروتکل TCP/IP در شبکه های امروزی کاربرد زیادی دارند. علت قرارگرفتن این دو در کنار هم دقیقا به دلیل ذکر شده می باشد. اگر پروتکل Network را IPX انتخاب کنیم متداول است که لایه Trans port را پروتکل SPX پرسش دهد. لایه های بالاتر معمولا پروتکل هایی هستند که امروزه در سیستمهای عامل کامپیوتر تعبیه شده اند بطوریکه کاربران لزومی به نگرانی درمورد آنها ندارند.

معرفی پروتکل های متداول LAN در لایه های ۱و۲:
پروتکل های متداول این لایه ها در LAN عبارتند از Token Ring ,Ethernet پروتکل Token Ring که فقط در توپولوژی Ring کاربرد دارد، بعلت پیچیدگی و نیاز به تجهیزات خاص و همچنین قیمت بالای اجزا آن ،صرفا در موارد بخصوصی استفاده می شود. اما اجزاء شبکه های Etherent در بازار فراوان یافت می شوند وقیمت آنها نیز نسبتا پایین است به همین دلیل و به دلیل سهولت در استفاده از این پروتکل امروزه تمایل فراوانی به شبکه های Ethemet وجود دارد.

لایه Data link:
پروتکل Ethernet در لایه Data link در واقع از دو قسمت مجزا تشکیل شده است:
-پروتکل لایه (Media Access Control)
-پروتکل لایه LLC (logical link Control)

لایه MAC نحوه دسترسی هر یک از ایستگاههای کاری را به شبکه تعیین می کند. یکی از مشکلاتی کهMAC به آنها رسیدگی می کند این است که چه موقع یک ایستگاه کاری شروع به ارسال اطلاعات بکند.پروتکل متداول شبکه های Ethernet در لایه MAC بنام CSMA/CD خوانده می شود. آن بخش از لایه Data link که بر انتقال صحیح و بدون خطای Data در شبکه نظارت می کند LLC است.

لایه فیزیکی:
امروزه در LAN متداولا از سه پروتکل در لایه فیزیکی استفاده می شود. این سه پروتکل عبارتند از: ۱۰Base-2 , 10Base-5,10Base-T در ابتدای هر یک از این سه عبارت به معنای آن است که ماکزیمم سرعت انتقال Data در کابل شبکه با این پروتکلها ۱۰Mbps است.

پروتکل ۱۰BASE-T:
در توپولوژی Star از این پروتکل برای اتصالات فیزیکی دستگاهها به یکدیگر استفاده می شود. در این پروتکل کابل ارتباطی از نوع Twisted Pair میباشد. همانطور که قبلا نیز گفته شد کابلهای Twisted pair با استفاده از کانکتوری PJ-45 به کارت شبکه متصل می شوند. این کانکتور درشکل زیر نشان داده شده است همچنین شماره هر یک از پایه های کانکتور را روی شکل ملاحظه می کنید…

پیش از توضیح بیشتر راجع به این پروتکل لازم است ابتدا راجع به اتصالات فیزیکی درتوپولوژی های Star,Bus بیشتر توضیح داده شود. با استفاده از دستگاهی به نام Ethernet HUB شبکه هایی را که از لحاظ منطقی بصورت Bus عمل می کنند شکل فیزیکی star بوجود آورد. همانطور که نتیجه می شود توپولوژی شبکه star است با این تفاوت که جای کنترل شبکه در مرکز ستاره یک HUB هر می کند وکنترل کننده شبکه نیز مانند یکی از ایستگاههای کاری به HUB متصل می شود. طول هیچ کابلی بین HUB وایستگاه کاری یا بین دو HUB که به

یکدیگر Cascade شده اندو آنرا Segment نیز می گویند نباید از صد متر بیشتر باشد. لازم به ذکر است که تعداد پریزهای قابل استفاده در یک HUB محدود می باشد بنابراین اگر تعداد کاربران شبکه بیشتر از تعداد این پریزها باشند باید دو یا چند HUB را به طور متوالی به یکدیگر متصل کرد. اینکار را Cascading می گویند. حداکثر ۱۰۲۴ ایستگاه کاری در یک شبکه Ethernet می تواند وجود داشته باشد بنابراین طراحی باید به شکلی انجام شود که تعداد گره ها از مقوله مجاز ایستگاهها بیشتر نشود.

پروتکل های ۱۰Base-5 , 10Base –۲:
اتصال فیزیکی در این دو نوع پروتکل با استفاده از کابل کواکسیال ۵۰ اسمی برقرار می شود. تفاوت اصلی بین این دو در ضخامت کابلهای استفاده شده می باشد.در پروتکل ۱۰Base از کابل کواکسیال ۵۰ اسمی نازک برای اتصال کامپیوترها به یکدیگر استفاده می شود. در حالیکه در پروتکل ۱۰Base-5 این اتصال با استفاده از کابل کواکسیال ۵۰ اسمی ضخیم صورت می گیرد. به کابل مشترک که کلیه ایستگاههای کاری به آن متصل می شوند یک سگمنت گفته میشود. برقراری اتصال کابل با کارت شبکه با استفاده از دو نوع کانکتور به نامهای

کانکتور Tee یا مختصرا T وکانکتور BNC صورت می گیرد. به این ترتیب که کانکتور T به کانکتور ماده BNC که روی تمام کارتهای شبکه ای که پروتکل ۱۰Base-2 یا ۱۰Base-5 را پشتیبانی می کنند موجود می باشد متصل شده وسپس کابل شبکه که قبلا کانکتور BNC به آن متصل شده به کانکتور T وصل میشود.در دو انتهای هر سگمنت نیز از دو مقاومت ۵۰Teminator برای بستن سگمنت استفاده میشود. تنها تفاوت عمده بین این دو پروتکل در حداکثر طول سگمنتهای آنهاست. طول یک سگمنت در پروتکل ۱۰Base-5 حداکثر ۵۰۰ متر است در حالیکه در پروتکل ۱۰Base-2 این طول حداکثر ۲۰۰ متر می باشد. ملاحظات فنی در استفاده از این دو پروتکل عبارتند از:
دراترنت نازک حداکثر تعداد ایستگاهها در هر سگمنت ۳۰ و در اترنت ضخیم ۱۰۰ عدد می باشد. طول کابل بین هر دو ایستگاه در اترنت ضخیم باید مضربی از ۲۵ متر و در اترنت نازک مضربی از ۰۵ متر باشد.

حداکثر طول کابل در شبکه اترنت می تواند ۲۸ کیلومتر باشد اما با استفاده از پروتکل های بحث شده بدست آوردن چنین سگمنتی غیرممکن است بنابراین اگر لازم باشد که در توپولوژی Bus با استفاده از یکی از دو پروتکل ۱۰Base-2 یا ۱۰Base-5 بیشتر از تعداد مجاز در هر سگمنت ایستگاه کاری در شبکه وجود داشته باشد باید طول سگمنتها را به نحوی افزایش دهیم. برای اینکار از دستگاه به نام تکرار کننده یا Repeater استفاده می کنیم. این دستگاه بین دو سگمنت نصب شده و این دو را به یکدیگر متصل می کند.

اجزاء شبکه Ethernet:
مهمترین اجزا ساختمانی یک شبکه Ethernet عبارتند از:
کابلهای رابط-کانکتورهاو Teminator –کارتهای شبکه –HUB

کابل های رابط:
ساختار کابلهای متداول و مورد استفاده در شبکه ها مانند کابلهای Twisted Pair وکواکسیال در قسمتهای قبل کاملا توضیح داده شده است. در اینجا فقط به ذکر این نکته بسنده میکنیم که انتخاب کابل با انتخاب توپولوژی شبکه کاملا مرتبط می باشد. بعنوان مثال کابلهای Twisted Pair در توپولوژی star استفاده می شوند.
کانکتورها:
همانطور که در فصل قبل نیز گفته شد هر کابل با استفاده از کانکتور مخصوص به خودش در اتصالات بین کامپیوترها مورد استفاده قرار می گیرد. کانکتورهای مخصوص کابلهای Twisted Pair به نام Ry-45 خوانده میشود. جنس کانکتور Rj-45 از پلاستیک است و در یک طرف آن پشت پین (Pin) فلزی قرار گرفته است. پایین هر یک از پینهای فلزی و در ناحیه داخل غلاف پلاستیکی به شکل حرف w است. هنگامیکه یک رشته کابل در زیر آن قرار می گیرد با فشار این پین قسمتهای تین زیرین w در داخل کابل فرورفته واتصال پین را با رشته های کابل

برقرار میکند. بنابراین برای برقراری اتصال کانکتور با کابل لازم نیست رشته های کابل را سخت کنید. برای این که پینهای فلزی را به رشته کابل متصل کنیم باید ابتدا حدود یک سانتی متر از رشته های درون کابل را از غلافی که به دور آن پیچیده شده خارج کرده و سپس رشته ها را توسط شیارهایی که در قسمت ورودی کابل به کانکتور تعبیه شده است و برای هدایت رشته ها از آن استفاده می شود به زیر پینها هدایت کنیم بطوریکه کلیه رشته ها کاملا زیر پینها قرار بگیرند. سپس برای فشردن پینها به رشته های کابل و برقراری ارتباط از وسیله ای

به نام دستگاه پرس Rj استفاده میکنیم. این وسیله چیزی شبیه به این دست است که برای قرارگرفتن کانکتور Rj-45 در سر آن یک محفظه تعبیه شده کافی است پس از جاز دن کابل به داخل کانکتور آنرا در داخل محفظه مزبور قررا داده وسپس دو دسته آنرا فشار دهیم.

اصلا نگران نباشید با واردکردن فشار مناسب کلیه پینها به رشته های کابل متصل خواهند شد.
کانکتورهای مورد استفاده برای کابلهای کواکسیال که در توپولوژی Bus مورد استفاده می باشند به نام کانکتور BNC خوانده میشود. نحوه نصب کانکتورهای BNC بسیار به نصب کانکتورهای کابلهای تلویزیونی شبیه است. همانطور که می دانید کابل های کواکسیال دارای دو رشته هادی هستند که یک رشته هادی هستند که یک رشته در مرکز کابل قرار گرفته و رشته دوم به صورت یک غلاف رشته دوم را احاطه کرده است. کانکتورهای BNC نیز دارای یک میله مغزی در مرکز کانکتور هستند وهمچنین از یک استوانه فلزی تو خالی نیز برای اتصال هادی شیلد کابل به کانکتور استفاده میشود. برای اتصال کابل کواکسیال به کانکتور BNC باید رشته مرکزی کابل را به میله مغزی و رشته غلاف مانند را به استوانه فلزی متصل کنیم.

برای اینکار به ترتیب زیر عمل می کنیم: از سر کابل به طول یک ونیم سانتی متر، عایق پلاستیکی دورکابل را جدا می کنیم. سپس رشته های لایه شیلد را به طور منظم از یکدیگر بازکرده تا عایق پلاستیکی مغزی کابل مشخص شود. استوانه فلزی تو خالی را از کابل عبور داده و دقت می کنیم که رشته های شیلد را آشفته نکند. عایق مغزی را به اندازه نیم سانتی متر سخت می کنیم. میله مغزی کانکتور BNC در یک طرف دارای محلی برای ورود کابل می باشد. آنرا از همان طرف به مغزی کابل کواکسیال متصل می کنیم.