مقاله تعیین آستانه تحمل به شوری باکتری های حلکننده فسفات جداسازی شده از مزارع برنج استان مازندران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تعیین آستانه تحمل به شوری باکتری های حلکننده فسفات جداسازی شده از مزارع برنج استان مازندران دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تعیین آستانه تحمل به شوری باکتری های حلکننده فسفات جداسازی شده از مزارع برنج استان مازندران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تعیین آستانه تحمل به شوری باکتری های حلکننده فسفات جداسازی شده از مزارع برنج استان مازندران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تعیین آستانه تحمل به شوری باکتری های حلکننده فسفات جداسازی شده از مزارع برنج استان مازندران :

تعداد صفحات:۵
چکیده:
فسفر بعد از نیتروژن به عنوان دومین عنصر پرمصرف در گیاهان محسوب می شود. این عنصر بعد از مصرف ممکن است به سرعت در خاک تثبیت و یا تبدیل به شکل های نامحلول و غیرقابل استفاده برای گیاه شود. به هر حال، برخی از میکروارگانیسم ها (از جمله باکتری ها) میتوانند شکل های نامحلول فسفر را به شکل های محلول تبدیل کرده و باعث افزایش جذب این عنصر توسط گیاه گردند. بنابراین، هدف این مطالعه جداسازی و ارزیابی و تعیین آستانه تحمل به شوری (NaCl درصد) باکتری های حل کننده فسفات جداسازی شده از منطقه ریزوسفر ریشه برنج استان مازندارن بود. در این آزمایش از بین ۵۳ ایزوله حل کننده فسفات جداسازی شده، تنها دو ایزوله با نام های M100 و M183 دارای بالاترین کارایی حل کنندگی فسفات بودند. همچنین، در این مطالعه برای توصیف رابطه بین مقدار رشد باکتری و درصد نمک حاصل از NaCl و تعیین آستانه تحمل به شوری، از یک معادله لجستیک استفاده شد (با ضریب تبیین ۰/۹۹ <) نتایج نشان داد که بین ایزوله ها از نظر آستانه تحمل به شوری در سطح احتمال یک درصد اختلاف معنی داری وجود داشت و مقدار آستانه تحمل به شوری ایزوله های M100 و M183 به تریتب ۶/۳۰ و ۸/۲۳ درصد NaCl برآورد گردید. بنابراین، این ایزوله ها به دلیل داشتن قدرت حلکنندگی فسفات بالا و دامنه تحمل به شوری نسبتاً بالا می توانند به عنوان گزینه های خوبی جهت تولید کودهای زیستی در آینده باشند.