مقاله اثرتنظیم کننده آبسزیک اسید و جبرلیک اسید بر رشد و جوانه زنی، ویگور گیاهچه و پارامترهای جوانه زنی گلرنگ ( Carthamus tinctorius L. ) تحت تنش شوری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله اثرتنظیم کننده آبسزیک اسید و جبرلیک اسید بر رشد و جوانه زنی، ویگور گیاهچه و پارامترهای جوانه زنی گلرنگ ( Carthamus tinctorius L. ) تحت تنش شوری دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثرتنظیم کننده آبسزیک اسید و جبرلیک اسید بر رشد و جوانه زنی، ویگور گیاهچه و پارامترهای جوانه زنی گلرنگ ( Carthamus tinctorius L. ) تحت تنش شوری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثرتنظیم کننده آبسزیک اسید و جبرلیک اسید بر رشد و جوانه زنی، ویگور گیاهچه و پارامترهای جوانه زنی گلرنگ ( Carthamus tinctorius L. ) تحت تنش شوری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثرتنظیم کننده آبسزیک اسید و جبرلیک اسید بر رشد و جوانه زنی، ویگور گیاهچه و پارامترهای جوانه زنی گلرنگ ( Carthamus tinctorius L. ) تحت تنش شوری :

تعداد صفحات:۵
چکیده:
این تحقیق به منظور بررسی تاثیر پیش تیمار هورمون بر جوانه زنی بذور گلرنگ در شرایط تنش شوری آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی در ۳ تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد انجام شد. تیمارهای آزمایش، هورمون بازدارنده آبسزیک اسید در ۲سطح (شاهد و ۳mol.gr^-1) ، جبرلیک اسید در ۳ غلظت (شاهد ۱۵۰ و ۳۰۰ppm) و تنش شوری بود. بذرها در مرحله اول در سطوح پیش تیمارهای هورمونی قرار داده شدند. برای اعمال ۵ سطح تنش شوری( ۰، ۳، ۶، ۹ و ۱۲ds.m^-1) مرحله دوم، از نمک طبیعی دریاچه قم استفاده گردید. نتایج حاصل از برهم کنش ۳ تیمارهای مورد بررسی نشان داد که مقدار ویگور وزنی در آبسزیک اسید ۳ (mol.gr^-1) در غلظت ۱۵۰ppm جبرلیک اسید در شوری ۱۲ (ds.m^-1) افزایش یافت . محتوای رطوبتی در تیمار شاهد آبسزیک اسید در غلظت ۳۰۰ppm جبرلیک اسید در شوری ۶ (ds.m^-1) افزایش نشان داد. تیمار بذر با جیبرلین و آبسیزیک اسید، تنش شوری بر جوانه زنی و رشد گیاهچه را نسبتا کاهش دادند و سبب بهبود جوانه زنی و رشد آن در پتانسیل آبی پایین شدند که در این رابطه، اسید جیبرلیک موثرتر از اسید آبسیزیک بود.