مقاله بررسی احیاء گونه های درختی مناطق خشک جنوب استان سیستان و بلوچستان با استفاده از آبیاری تکمیلی و شیوه های ذخیره نزولات

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی احیاء گونه های درختی مناطق خشک جنوب استان سیستان و بلوچستان با استفاده از آبیاری تکمیلی و شیوه های ذخیره نزولات دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی احیاء گونه های درختی مناطق خشک جنوب استان سیستان و بلوچستان با استفاده از آبیاری تکمیلی و شیوه های ذخیره نزولات  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی احیاء گونه های درختی مناطق خشک جنوب استان سیستان و بلوچستان با استفاده از آبیاری تکمیلی و شیوه های ذخیره نزولات،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی احیاء گونه های درختی مناطق خشک جنوب استان سیستان و بلوچستان با استفاده از آبیاری تکمیلی و شیوه های ذخیره نزولات :

تعداد صفحات:۱۳
چکیده:
برای تعیین مناسبترین روش ذخیره نزولات و میزان آبیاری تکمیلی روی رشد و استقرار سه گونه درختی، مناطق خشک جنوب استان سیستان و بلوچستان، طرحی تحقیقاتی در منطقه دشتیاری چابهار به اجرا درآمد. این آزمایش بصورت طرح آماری کرت های خرد شده (split-plot) درقالب بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار طی پنج سال روی سه گونه شامل چش یا کرت (Acacia nilotica) ، کهور ایرانی (Prosopis cineraria) و کنار (Ziziphus spina-christi ) به اجرا درآمد. صفات مورد بررسی شامل درصد زنده مانی، قطر ساقه در ارتفاع ۲۵ سانتی متری، ارتفاع ساقه، طول تاج نهال ، ارتفاع نهال، قطر متوسط تاج پوشش و رشد متوسط جوانه های سالیانه بودند. نتایج آزمایش نشان داد مناسبترین گونه برای استقرار در منطقه دشتیاری چابهار، در درجه اول گونه چش (کرت) بود. زیرا درصد زنده مانی و استقرار آن از سایر گونه ها بالاتر بود. در مرحله بعدی گونه کهور محلی نیز از شرایط مناسبی در طرح برخوردار بود و توانست در بسیاری از تیمارها بالاتر از ۵۰% استقرار یابد و توانایی رشد و گسترش در شرایط منطقه دشتیاری را داشت. از نظر تاثیر روی صفات رویشی و استقرار گونه ها روش ذخیره نزولات به شیوه بند خاکی موثر تر از شیوه تورکینست بود.