مقاله تأثیر یک پلیمر محلول در آب، نشاسته بهینه شده و رس نانو همراه با گچ و سولفات آلومینیوم بر میزان رس قابل انتشار و کاهش فرسایش در یک خاک سدیمی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تأثیر یک پلیمر محلول در آب، نشاسته بهینه شده و رس نانو همراه با گچ و سولفات آلومینیوم بر میزان رس قابل انتشار و کاهش فرسایش در یک خاک سدیمی دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تأثیر یک پلیمر محلول در آب، نشاسته بهینه شده و رس نانو همراه با گچ و سولفات آلومینیوم بر میزان رس قابل انتشار و کاهش فرسایش در یک خاک سدیمی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تأثیر یک پلیمر محلول در آب، نشاسته بهینه شده و رس نانو همراه با گچ و سولفات آلومینیوم بر میزان رس قابل انتشار و کاهش فرسایش در یک خاک سدیمی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تأثیر یک پلیمر محلول در آب، نشاسته بهینه شده و رس نانو همراه با گچ و سولفات آلومینیوم بر میزان رس قابل انتشار و کاهش فرسایش در یک خاک سدیمی :

تعداد صفحات:۹
چکیده:
یکی از معضلات امروزه بشر به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک، شور و قلیا شدن اراضی کشاورزی است. با توجه به این که خاک های مبتلا به نمک گستره ی وسیعی از کشور ایران را در بر گرفته اند، این مطالعه با هدف اصلاح خاک های سدیمی صورت گرفت. به منظور بررسی تأثیر گچ یا سولفات آلومینیوم همراه با یک پلیمر محلول در آب (غیریونی)، نشاسته بهینه شده و رس نانو (Cloisite Na+) یا مخلوطی از آن ها بر ویژگی های فیزیکی یک خاک سدیمی، آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی به اجرا درآمد. تیمارها شامل شاهد، رزین۵۸، نشاسته بهینه شده + رزین۵۸، رس نانو + نشاسته بهینه شده، رس نانو + رزین۵۸، رس نانو + نشاسته بهینه شده + رزین۵۸ بود که همگی در سطح ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار مصرف شدند. این تیمارها یا بدون ماده اصلاحی و یا همراه با گچ به اندازه نیاز گچی و یا همراه با سولفات آلومینیوم به اندازه نیاز گچی به کار برده شدند به طوری که ۱۸ تیمار وجود داشت که در ۳ تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. پس از اعمال تیمارها درصد رس قابل انتشار مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که اثر مواد اصلاحی معدنی و تیمارهای مصرف شده شامل پلیمر محلول در آب، نشاسته بهینه شده و نانوکلی بر میزان رس قابل انتشار در سطح آماری یک درصد معنی دار بود. مؤثرترین تیمار در کاهش درصد رس قابل انتشار تیمار ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار رس نانو + نشاسته بهینه شده + رزین ۵۸ توأم با سولفات آلومینیوم بود و کمترین میزان کاهش در تیمار شاهد (بدون ماده ی اصلاحی معدنی و آلی) اندازه گیری گردید.