استفاده از کنترل کننده‌های پارامتری برای دست یابی به درجات آزادی مناسب در طراحی کنترل کننده ها

بخشی از فهرست مطالب پروژه استفاده از کنترل کننده‌های پارامتری برای دست یابی به درجات آزادی مناسب در طراحی کنترل کننده ها

(۱-۱) مقدمه

(۲-۱) تخصیص مقادیر ویژه مقاوم

(۱-۲-۱) مسأله پس خورد حالت مقاوم

(۲-۲-۱) بیان مسأله

(۳-۲-۱) بیان مسأله تخصیص مقادیر ویژه مقاوم

(۴-۲-۱) بیان مسأله تخصیص ساختارهای  ویژه مقاوم

(۴-۴-۲-۱) قضیه

(۵-۲-۱)ویژگی های یک سیستم حلقه بسته مقاوم

(۱-۵-۲-۱) قضیه

(۱-۵-۲-۱) قضیه

(۲-۵-۲-۱) قضیه

(۶-۲-۱) مقاومت بهینه

(۱-۶-۲-۱) قضیه

(۷-۲-۱) معیارهای مقاومت

(۱-۳-۱) مراحل پایه ای

(۲-۳-۱) الگوریتم های عددی طراحی کنترل کننده های مقاوم

(۱-۲-۳-۱) الگوریتم اول

(۲-۲-۳-۱) الگوریتم دوم

(۳-۳-۱) مثالها و کاربرد

(۱-۲) مقدمه

(۲-۲) منطق فازی و مجموعه های فازی

(۱-۲-۲) تعریف

(۱۲-۲-۲) منطق فازی و استدلال تقریبی

(۱۳-۲-۲) موتور استنتاج فازی

(۱۵-۲-۲) فازی سازها

(۱۶-۲-۲)غیرفازی سازها

(۱۷-۲-۲) نتیجه گیری

(۳-۲) طراحی کنترل کننده های فازی (F.C.D)

(۱-۳-۲) مدلهای طراحی کنترل کننده های فازی

(۴-۲) شبکه های عصبی مصنوعیANN

(۱-۴-۲) قاعده آموزش پرسپترون

(۲-۴-۲) قاعده آموزش پس انتشار خطا

(۳-۴-۲) قاعده آموزش ترکیبی

(۱-۵-۲) شبیه سازی یک سیستم فازی به یک تقریب کننده عمومی

(۱-۶-۲) مسأله

نتیجه گیری

(۱-۳) مقدمه

بررسی نتایج حاصله و اینکه K فوق دارای مقادیر ویژه

مرحله(A

مرحله(D

(۲-۴-۳) الگوریتم طراحی کنترل کننده مقاوم با پویش فازی- عصبی- ژنتیکی

مقدمه
طراحی کنترل کننده های مقاوم، یکی از اساسی ترین مسائل در طراحی سیستم های کنترل است. یکی از علایق طراحان سیستم های کنترل این است که کنترل کننده به نوعی طراحی شود که دارای حداقل حساسیت یا به عبارت دیگر بیشترین مقاومت در برابر اختلالات وارده بر سیستم باشد. در این راستا یکی از روش ها استفاده از کنترل کننده‌های پارامتری، به منظور دست یابی به درجات آزادی مناسب در طراحی کنترل کننده ها است. آنگاه این پارامترها به روش های متنوعی به گونه ای محاسبه و جایگزین می شوند که مقاومت مورد انتظار البته با حفظ پایداری سیستم میسر گردد.
در این راستا تلاش های زیادی توسط دانشمندان و مهندسان کنترل انجام شده است، که از آن جمله می توان به افرادی مانند، ماین و مردوخ  در سال۱۹۷۰، ماکی و وندویچ  در سال۱۹۷۴، بارنت  در سال۱۹۷۵، گورشیانکار و رامر  در سال۱۹۷۶، مونرو  در سال
۱۹۷۶، ونهام  در سال۱۹۷۹، فلام  در سال۱۹۸۰، وارگا  1981، فاهمی و اوریلی در  سال۱۹۸۲، کاوتسکی و نیکلوس  در۱۹۸۳،۱۹۸۴ و آمین و الابدال  در سال۱۹۸۸، کرباسی و بل  در۱۹۹۳ اشاره کرد.
در این فصل دو الگوریتم برای محاسبه پاسخ مقاوم در مسأله کنترل کننده های پس خورد حالت خطی چند متغیره ارائه می دهیم در همه حالات ماتریس پس خورد با تخصیص بردارهای ویژه متناظر با مقادیر ویژه مورد نیاز به گونه ای محاسبه می گردد که ماتریس بردارهای ویژه نامنفرد، خوش وضع باشند در این روش طیف مقادیر ویژه به گونه ای تخصیص داده می شود که اولاً سیستم کنترل پذیر باشد ثانیاً حساسیت این مقادیر که متناظر حساسیت کنترل کننده است، حداقل باشد. لذا در بخش بعدی مسأله تخصیص مقادیر ویژه به صورت مفصل تعریف می شود. این فصل دارای دو بخش است که در بخش اول یعنی بخش (۲-۱) مسأله تخصیص مقادیر ویژه مقاوم برای سیستم های حلقه بسته مطرح می شود در طی فصل با تعریف مقاومت بهینه و بیان معیارهای مقاومت آمادگی لازم را برای ورود به بحث بخش بعدی یعنی بخش (۳-۱) را مهیا می کند.
در بخش (۳-۱) کنترل کننده های مقاوم با استفاده از دو الگوریتم پیشنهادی در تخصیص مقاوم مقادیر ویژه طراحی می گردند که در یکی از الگوریتم ها یعنی الگوریتم دوم لازم است که یک مسأله کمترین مربعات خطی حل شود که در این راستا الگوریتم ژنتیک، GA ، یکی از ابزارهای کمک کننده است. و در نهایت با بیان دو مثال کاربردهای این بخش را نمایش می دهیم.