مقاله گزارش کار اموزی ساختمن مسکونی بتنی ۴ طبقه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله گزارش کار اموزی ساختمن مسکونی بتنی ۴ طبقه دارای ۹۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله گزارش کار اموزی ساختمن مسکونی بتنی ۴ طبقه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله گزارش کار اموزی ساختمن مسکونی بتنی ۴ طبقه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله گزارش کار اموزی ساختمن مسکونی بتنی ۴ طبقه :

مقدمه :
نظر به اینکه رشته عمران از ویژگی خاصی در میان تمامی رشته ها برخوردار است و مهارت و کارایی دانشجویان مستقیماٌ به نحوه صحیح و دقیق کارهای تعیین شده در کارگاه یا شرکت و یا محل کار بستگی دارد از طرف دیگر مدیریت و خلاقیت دانشجویان باید در کارگاه و محل کار شکل گرفته و تقویت شود.
برای موفق بودن در کار عملی پیشنهاد می شود نسبت به نوع نقشه – موفقیت کار عملی – کاربری ساختمان و مواردی دیگر اطلاعاتی کسب شود که ضمن علاقه مندتر نمودن شخص،دقت انسان را بالا می برد. کار آموزی دانش جویان را می توان به دو بخش تقسیم نمود:
الف) مسایل تئوری ب)مسایل عملی و فنی کار
مسایل تئوری کارگاه که بازگوکننده موارد فنی و گویای اجرایی می باشد این مبحث به وسیله نقشه که زبان کار عملی است انجام می گیرد. در نقشه مواردی مانند جزئیات و فایل ها و شرح تو ضیحات کامل کمک زیادی در اجرای صحیح کار می کند به طور کلی چنانچه یک کار عملی فاقد مسایل تئوری و نقشه و مواردمربوط به آن باشد اجرای صحیح کار غیرممکن خواهد بود از این جهت منطقی است که کار مورد نظر دارای نقشه و مشخصات کامل اجرایی باشد تا بتوان کار خواسته شده را دقیقاٌ انجام داد. باید توجه داشت پس از اجرای کار عملی تهیه گزارش کار مکمل یک کار آموزش فنی خواهدبود در این گزارش شرح مصالح مصرفی و نحوه کار و کاربری پروژه و دیگر موارد مورد نیاز گزارش برای درک بهتر مطلب الزامی است و در مواردی تهیه عکس و اسلاید و تحقیق و مطالعه نقشه ها و ترسیم های اضافی و تهیه مطالب از منابع دیگر دانش و درک فنی کارآموز را بیش از پیش بالا می برد.

توضیحاتی در مورد پروژه:
پروژه های در دست ساخت شرکت در دو قسمت تقسیم می شد. یک قسمت ساختمنا مسکونی بتنی ۴ طبقه و قسمت دیگر پروژه ای که در دست ساخت بود یک ساختمان اسکلت فلزی ۵ طبقه که زیر نظر شرکت تیرلادان با سرپرستی آقای مهندس قربانی صورت می گرفت.
کارگاه شرکت دارای یک اتاق نگهبانی و انبار سیمان . انبار مصالح ساختمانی و یک دفتر کار بود و چون شرکت بیشتر کارهای پیمانکاری را انجام می داد از نظرکامپیوتری هیچ گونه امکاناتی نداشت و از لحاظ کاری تا حدودی با اصول فنی کمی مغایرت داشت و پایه اصول فنی کامل اجرا نمی شد مثلا کاربرد آرماتورهای مصرفی برابر نقشه اجرا نمی شد و عیار سیمان نیز در مواردی به طور صحیح رعایت نمی شد.
در واقع هر شخصی در هر زمینه ای که مهارت دارد با پیشرفت در تجربه به اطلاعات بدیع تری دسترسی پیدا می کند که این اطلاعات را هیچ وقت نمی تواند در درس و دانشگاه کسب نماید و بازهم لازم به ذکر است که هر کسی در قبال درس حتما باید تجربه ای هم داشته باشد یعنی در واقع تجربه مکمل علم و دانش امروزی است تا بتوان با کمک هر دو در کارها پیشرفت روز افزونی را به دست آورد.

اطلاعاتی راجع به شرکت:
در ابتدای کار مدیریت شرکت ما را به دفتری فنی واقع در کارگاه راهنمایی کرد و برخی از خصوصیات و وظایف شرکت پیمانکاری را برای ما توضیح داد که در ذیل به آن اشاره می کنیم:
۱) بررسی و آنالیز کامل پیشنهادی قبل از شرکت در مناقصه – در قیمت گذاری کارآن رقومی که نزدیکتر به هم هستند مورد توجه قرار می گیرند و اعداد خیلی بزرگ و کوچک حذف می شوند.
۲) داشتن اطلاعات کافی از روش ها،مصالح و وسایل ساختمانی،تجهیزات و ماشین آلات که در واقع یک مهندس اجرا باید وسایل و روش های اجرای کار را بشناسد.
۳) نظارت دقیق بر کارها و عملیات اجرایی و کنترل راندمان کار که باید روش های کنترل راندمان را بهتر بشناسد
۴) برآورد دقیق بر اساس نقشه های موجود، فهرست بهاء و متره و برآورد و …
۵) کنترل و نظارت دقیق برمخارج خرید و حسابداری برای اوضاع مخارج سازه و به طور کلی کنترل حسابداری دقیق شرکت با قاطعیت کامل.
۶) دارا بودن سیستم دقیق جهت ارائه هزینه های واقعی.
۷) دار بودن سیستم مناسب انبارداری- نگه داری ابزار و وسایل کار
۸) سیستم روابط اجتماعی خوب با کارگران که از وظایف یک شرکت نیز می تواند باشد که هر هفته هزینه های کارگر پرداخت شود و سیستمی باید ایجاد شود که کارگران میل و رغبت به کار داشته باشند.
۹) در نظر گرفتن حجم مناسب کار با تجهیزات و نیروی کار کافی
۱۰) در اختیارداشتن مدیریت صحیح که باید به وسیله آن یک مدیریت دقیق و بی نقص در کارگاه صورت گیرد و از نظم خاصی برخوردار باشد.
وی همچنان اشاره کرد که ساختمان ها از لحاظ مصالح مصرفی و نوع کاربرد آن می تواند به دو دسته تقسیم شود:
الف) ساختمان ها از لحاظ مصالح مصرفی ب) ساختمان ها از لحاظ مصرف
ساختمان ها از لحاظ مصالح مصرفی خود به۴ دسته تقسیم می شود که عبارتند از :
۱) ساختمانهای بتنی
۲) ساختمان های فلزی
۳) ساختمان های آجری
۴) ساختمان های خشتی و گلی که در زیر به توضیح هرکدام از این ساختمانها می پردازیم:
ساختمان های بتنی: ساختمانی است که برای اسکلت اصلی آن از بتن آرمه(سیمان – شن – ماسه و فولاد به صورت ساده یا آج دار) استفاده شده باشد در ساختمان های بتنی سقف ها بوسیله تاوه (دال) های بتنی پوشیده می شود و یا از سقف های تیرچه و بلوک و یا سایر سقف های پیش ساخته استفاده می گردد. برای دیوار های جداکننده(پارتیشن ها) ممکن است از انواع آجر مانند سفال تیغه ای،آجر ماشینی سوراخ دار،آجر معمولی در کوره ها و یا تیغه گچی استفاده شده و ممکن است از دیوار بتن آرمه هم استفاده شود.
ساختمان های فلزی: در این نوع ساختمانها برای ساختن ستون ها و پل ها از پروفیل های فولادی استفاده می شود در ایران معمولاٌ ستون ها را از تیرآهن هایI دوبل و یا بال پهن های تکی استفاده می نمایند و همچنین برای اتصالات از نبشی و تسمه برای زیر ستون ها از صفحه فو لادی استفاده می کنند و معمولا دو قطعه را به وسیله جوش به همدیگر متصل می نمایند سقف این نوع ساختمانها ممکن است تیر آهن و از نوع طاق ضربی باشد و یا از انواع سقفهای دیگر از قبیل تیرچه و بلوک و غیره استفاده می شود .
برای پارتیشن ها می توان مانند ساختمانهای مبنی بر انواع آجر و یا قطعات گچی یا سفاله ای تیغه ای استفاده نمود . در هر حال جدا کننده ها می باید از مصالح سبک انتخاب شود . در برخی از کشورها و برخی از مناطق ایران برای اتصال قطعات از پرچ و پیچ و مهره استفاده می کنند .
۳- ساختمانهای آجری : در ساختمانهای کوچک که از ۴ طبقه تجاوز نمی کند می توان از این نوع ساختمان استفاده کرد اسکلت اصلی این نوع ساختمان آجری بوده وبرای ساختن سقف ها در ایران معمولاٌ ازپروفیل های فولادی I و آجر به صورت طاق ضربی استفاده می گردد و یا از سقف تیرچه بلوک استفاده می شود. در این نوع ساختمانها برای مقابله با نیروهای جانبی از قبیل باد و زلزله باید حتماٌ از شناژهای روی کرسی چینی و زیر سقف ها استفاده شود. در ساختمانهای آجری معمولا دیوارهای حمال در طبقات مختلف روی هم قرار می گیرند و اغلب پارتیشن ها نیز همین دیوارهای حمال می باشند و حداقل عرض دیوارهای حمال نباید از ۳۵ سانتی متر کمتر باشد.
۴) ساختمانهای خشتی و گلی: این نوع ساختمانها در شهرها به علت گرانی زمین کمتر ساخته می شوند و بیشتر در روستاهای متروکه که دسترسی به مصالح ساختمانی ندارد مورد استفاده قرار می گیرند. اسکلت اصلی این نوع ساختمانها از خشت خام و گل بوده و تعداد طبقات آن از یک طبقه تجاوز نمی کند و در برابر نیروهای جانبی به خصوص زلزله به هیچ وجه مقاومتی از خود ندارند که باید از ساختن این نوع ساختمانها در مناطقی که زلزله خیز است جداً جلوگیری به عمل آید.
– وی همچنان اشاره کرد که به جزء مواردی که در بالا ذکر شد ساختمانهای دیگری هم وجود دارد مانند ساختمان های چوبی که بیشتر در نواحی مرطوب که دارای جنگلهای فراوان بوده و در نتیجه به قیمت ارزان در دسترس قرار می گیرد ساخته می شود مانند شهرهای اتریش و … در شمال ایران نیز برخی از این ساختمانها ساخته شده است. ساختمانهای دیگر هم وجود دارد که به ساختمانهای سنگی معروفند که بیشتر در مناطق کوهستانی اند.
نوع دیگر ساختمانها، ساختمان از نظر مصرف است. ساختمانها از لحاظ کاربرد به انواع ساختمانهای مسکونی، ادارای، بیمارستانها، انبارهاؤ مدارس و مکانهای عمومی مانند باشگاهها و سالن های ورزشی و … تقسیم می شوند که هر کدام بر اساس ضابطه خاصی مورد ساخت قرار می گیرند.
– بعد از اینکه توضیحاتی در رابطه با انواع ساختمانها برای ما شرح داده شد در روز بعد مدیر شرکت ما را به پیمانکار خود معرفی کرد تا از نزدیک با اجرای کار و نوع اتصالات بیشتر آشنا سازد بعد از آشنایی با پیمانکار و قرار گرفتن در راس کار و با توجه به اینکه ساختمان از لحاظ ساختاری شکل گرفته بود پیمانکار برای ما کیفیت کار و نوع ساخت را از اول تشریح نمود تا ما را بیشتر درگیر مسائل ساختاری و کارهای ساختمان سازد.
– وی همچنین اشاره کرد و گفت : ساختن یک ساختمان مراحل مختلفی دارد که تدریجاً به آن اشاره خواهیم کرد. برای ساختن یک ساختمان قبل از شروع هر نوع عملیات ساختمانی باید زمین محل ساختمان بازدید شده و وضعیت و فاصله آن نسبت به خیابان ها و جاده های اطراف مورد بازرسی قرار گیرد و همچنین پستی و بلندی زمین با توجه به نقشه ساختمان مورد بازدید قرار گرفته در صورتیکه ساختمان بزرگ باشد پستی و بلندی و سایر عوارض زمین می بایست به وسیله مهندس نقشه بردار تعیین گردد و همچنین باید محل چاه های فاضلاب و چاه آبهای قدیمی و مسیر قنات های قدیمی که ممکن است در هر زمینی موجود باشد تعیین شده و محل آن نسبت به پی سازی مشخص گردد و در صورت لزوم می بایست این چاه ها با بتن و یا شفته پر شود و محل احداث ساختمان نسبت به زمین تعیین شده و نسبت به ریشه کنی آن یعنی کندن ریشه های نباتی که ممکن است در زمین روئیده باشد اقدام شود و خاکهای اضافی بیرون حمل گردد و بالاخره باید شکل هندسی زمین و زوایای آن کاملاً معلوم شده و با نقشه ساختمان مطابقت داده شود.
پیاده کردن نقشه :
بعد از اینکه مراحل بالا ترتیب اثر داده شد نوبت به پیاده کردن نقشه می رسد که پس از بازدید محل و ریشه کنی اولین اقدام در ساختمان پیاده کردن نقشه می باشد منظور از پیاده کردن نقشه یعنی انتقال نقشه ساختمان از روی کاغذ به روی زمین به ابعاد اصلی ( یک به یک ) می باشد، به طوریکه محل دقیق پی ها و ستون ها و دیوارها و زیر زمین و عرض پی ها روی زمین به خوبی مشخص باشد و همزمان با ریشه کنی و بازدید محل باید قسمت های مختلف نقشه ساختمان مخصوصاً نقشه پی کنی کاملاً مورد مطالعه قرار گرفته به طوری که در هیچ قسمت نقطه ابهامی باقی نماند و بعداً اقدام به پیاده کردن نقشه بشود. باید سعی شود حتماً در پیاده کردن نقشه از نقشه پی کنی استفاده گردد برای پیاده کردن نقشه ساختمانهای مهم معمولاً از دوربین نقشه برداری استفاده می شود ولی برای پیاده کردن نقشه ساختمانهای معمولی و کوچک، از متر و ریسمان بنائی که به آن ریسمان کار هم می گویند استفاده می گردد. برای پیاده کردن نقشه با متر و ریسمان کار ابتدا باید محل کلی ساختمان را روی زمین مشخص نموده و بعد با کشیدن ریسمان در یکی از امتدادهای تعیین شده و ریختن گچ یکی از خطوط اصلی ساختمان را تعیین می نمائیم و بعد خط دیگر ریسمان را که معمولاً عموم بر خط اول می باشد با استفاده از خاصیت فیثاغورث رسم می نمائیم.
معمولاً در اصطلاح بنائی استفاده از این روش را ۳ و ۴ و ۵ می گویند زیرا در این طریق معمولاً اضلاع مثلث ۳ متر و ۴ متر و وتر مثلث ۵ متر است و برای مکان های کوچکتر یا بزرگتر می توان از مضرب های این اعداد استفاده نمود مانند ۳۰ و ۴۰ و ۵۰ سانتی متر و یا ۶ متر و ۸ متر و ۱۰ متر. بهر حال امتداد خط دوم که عمود بر امتداد خط در جهت X ها می باشد به دست می آید آنگاه سایر خطوط را موازی با دو خط فوق الذکر رسم می نمائیم.
وی همچنان اشاره کرد و گفت در موقع پیاده کردن نقشه برای جلوگیری از جمع شدن خطاها بهتر است اندازه ها را همیشه از یک نقطه اصلی که آن را مبدا می نامیم حساب نموده و روی زمین منتقل نمائیم.
بعد از اتمام کار پیاده کردن نقشه و قبل از اقدام به گودبرداری یا پی کنی حتماً مجدداً اندازه های نقشه پیاده شده از کنترل نمائیم تا حتی المقدور از وقوع اشتباهات احتمالی جلوگیری شود. برای اینکه مطمئن شویم زوایای به دست آمده اطاق ها قائمه می باشد باید دو قطه هر اطاق را اندازه بگیریم. چنانچه مساوی بودند آن اطاق گونیا می باشد به این کار اصطلاحاً چپ و راست می گویند.
البته چنانچه در این محل اتاق ها در حدود ۳ الی ۴ سانتی متر ناگونیا باشد اشکالی ندارد زیرا با توجه به اینکه پی ها همیشه قدری پهن تر از دیوارهای روی آن می باشند لذا در موقع چیدن دیوار می توان ناگونیائیها را برطرف نمود. به طور کلی باید همیشه توجه داشت که پیاده کردن نقشه یکی از حساس ترین و مهم ترین قسمت اجراء یک طرح بوده و کوچکترین اشتباه در آن موجب خسارتهای سنگین و فراوانی می شود.
گودبرداری در ساختمان:
بعد از پیاده کردن نقشه و کنترل آن در صورت لزوم اقدام به گودبرداری می کنند. گودبرداری برای آن قسمت از ساختمان انجام می شود که در طبقات پایین تر از کف طبیعی زمین ساخته می شود و مانند موتورخانه ها و انبارها و پارکینگ ها و … در مورد گودبرداری چنانچه محل گودبرداری بزرگ نباشد از وسائل معمولی مانند بیل و کلنگ و فرغون استفاده می گردد. برای این کار تا عمق معینی که عمل پرتاب خاک با بیل به بالا امکان ناپذیر است عمل گودبرداری را ادامه می دهند و بعد از آن پله ای ایجاد نموده و خاک حاصل از عمق پائین تر از پله را روی پله ایجاد شده ریخته و از روی پله دوباره به خارج منتقل می نمایند.
برای گودبرداریهای بزرگتر استفاده از بیل و کلنگ مقرون به صرفه نبوده و بهتر است از وسائل مکانیکی مانند لودر و غیره استفاده شود. در اینگونه موارد برای خارج کردن خاک از محل گودبرداری و حمل آن بخارج کارگاه معمولاً از سطح شیب دار استفاده می گردد. بدین طریق که در ضمن گودبرداری و حمل آن بخارج کارگاه معمولاً از سطح شیب دار استفاده می گردد. بدین طریق که در ضمن گودبرداری سطح شیبداری در کنار گودبرداری برای عبور کامیون و غیره ایجاد می گردد که بعد از اتمام کار این قسمت به وسیله کارگر برداشته می شود. وی همچنان توضیحاتی راجع به عمق گودبرداری داد و اشاره کرد و گفت :
ظاهراً حداکثر عمق مورد نیاز برای گودبرداری تا روی پی می باشد به علاوه چند سانتی متر بیشتر برای فرش کف و عبور لوله ها می باشد که در این صورت می بایست محل پی های نقطه ای یا پی های نواری و شناژها را با دست خاکبرداری نمود ولی بهتر است که گودبرداری را تا زیر سطح پی ها ادامه دهیم زیرا در این صورت اولاً برای قالب بندی پی ها آزادی عمل بیشتری داریم در نتیجه پی های ما تمیز تر و درست تر خواهد بود و در ثانی می توانیم خاک حاصل از چاه کنی و همچنین نخاله های ساختمان را در فضای ایجاد شده بین پی ها بریزیم که این مطلب از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه می باشد زیرا معمولاً در موقع گودبردری کار با ماشین صورت می گیرد و در صورتیکه برای خارج نمودن نخاله ها و خاک جاصل از چاه فاضلاب از محیط کارگاه می بایست از وسائل دستی استفاده کرد که این امر مستلزم هزینه بیشتری نسبت به کار با ماشین می باشد که موارد فوق در مورد پی های نواری عملی نیست همچنین در بعضی مواقع که گودبرداری صورت می گیرد ممکن است از دیوارهای اطراف ریزش خاک های نباتی را داشته باشیم که برای جلوگیری از ریزش این دیواره ها معمولاً دیواره اطراف را با شیب ملایم طراحی کرده که این زوایه شیب بستکی به نوع خاک محل گودبرداری دارد.
– در بعضی مواقع ایجاد شیب مورد لزوم موجب کار اضافی برای حمل خاک بیشتر به خارج و انتقال مجدد آن بعد از ساختن دیوار مورد لزوم به پشت دیوار است لذا برای جلوگیری از پرداخت هزینه بیشتر و عدم انجام کار اضافی در موقع گودبرداری در زمین های سست بعضی وقت ها در صورت امکان اقدام به ایجاد دیوارهای مانع می نمایند که دیواری مانع دارای انواع مختلفی از قبیل دیوارهای مانع چوبی – دیوارهای مانع فلزی و … می باشند.
بعد از اینکه صحبت های فنی پیمانکار به اتمام رسید به اتفاق دو کار آموز دیگر که از دانشگاه های دیگر برای انجام دوره کارآموزی به آنجا آمده بودند به دفتر فنی واقع در محوطه کارگاه رفتیم و پای صحبت های مسئول شرکت نشستیم و از او خواستیم تا توضیحات بیشتری به ما بدهد.
آزمایشات مورد نیاز روی زمین ساختمان:
وی بعد از اینکه محاسبات فنی خود را به پایان رسانید ساختار های فنی را بازتر کرد و گفت: متاسفانه در ایران ساختمان سازی از لحاظ کمیت و کیفیت در مقایسه با کشورهای دیگر قابل مقایسه نیست و ساخت و ساز به دست عده ای بساز و بفروش افتاده و باپایمال کردن ضوابط آئین نامه ای تمام مسایل فنی را زیر سوال برده اند و این روند حتی می تواند بافت شهری را خراب کرده و خسارات جبران ناپذیری را به بار آوردو … از این صحبت ها که بگذریم ساختار کلی یک ساختمان و شکل گیری آن نیازبه محاسبات وآزمایشات دقیق دارد. برای یک ساختمان سازی خوب بعد از مراحل ریشه کنی و پیاده کردن نقشه در جاهایی که محل استقرار ستون و شناژها بود به صورت گمانه زدن مقداری از خاک مورد نظر را استخراج کردیم و آنرا به آزمایشگاه مکانیک خاک می بریم و در آنجا با آزمایشات متعددی از قبیل آزمایش برش مستقیم وآزمایش سه محوری و … مقدار C و خاک برای ما مشخص شد که با توجه به آن می توان باروارده برپی را تخمین زد.
البته آزمایشات دیگری هم وجود دارد از قبیل آزمایش تعیین قدرت تحملی زمین به طریقه بارگذاری و آزمایش تعیین قدرت مجاز تحمل زمین به طریقه وزن مخصوص و…
در آزمایش تعیین قدرت تحملی برای این کار ابتدا نقطه ای از پی که نماینده تمام نقاط پی باشد انتخاب کرده (‌یعنی نقطه ای را که کلیه نقاط دیگر پی از لحاظ دانه بندی شبیه آن باشد ) بعد جسمی را با سطح معین روی آن قرار می دهیم مثلاً می توان از مکعب های بتنی به سطح ۲۰ * ۲۰ سانتی متر استفاده نمود و روی آن به تدریج بارگذاری می نمائیم و در هر ۲۴ ساعت قدری به مقدار بار اضافه می کنیم قبل از بارگذاری خط کشی در کنار این قطعه بتنی نصب کرده تا بتوانیم فرو رفتن آن را اندازه بگیریم آن قدر بارگذاری را ادامه می دهیم تا اینکه قطعه بتنی شروع به فروریختن زمین بنماید. حال اگر مقدار بارگذاشته شده روی قطعه بتنی را بر سطح مقطع آن تقسیم کنیم مقداری باری که هر سانتی متر زمین می تواند تحمل نماید به دست خواهد آمد. قدرت مجاز زمین بسته به اهمیت ساختمان درصدی از این عدد می باشد و معمولاً بین ۳۰ تا ۵۰ درصد عدد به دست آمده را قدرت مجاز زمین می دانند که البته در کارگاه برای بارگذاری از کیسه های سیمانی ۵۰ کیلوگرم استفاده کرد.
پی سازی:
بعد از اینکه محاسبات دقیق و مقدار نیروی وارد بر پی ها که از طریق وزن ساختمان روی آنها صورت می گرفت و با توجه به نوع خاک زیر پی و استفاده از شمع کوبی در جاهایی که خاک سست وجود داشت نوبت به پی سازی این ساختمانها رسید که ابعاد آن از قبل مشخص شده است.
در این نوع ساختمانهای فلزی بیشتر از پی نقطه ای استفاده می کنند و در زمین های سست و ساختمانهای بسیار سنگین از پی های سراسری ( راویه ژنرال ) هم استفاده می کنند. این نوع پی ها علاوه بر اینکه از بتن مسلح ساخته می شوند باید دارای زمین مناسب باشند که قدرت مجاز آن تاب تحمل وزن ساختمان را داشته باشد که در ساختمانهای بزرگ این قدرت مجاز به وسیله آزمایشات مکانیک خاک که به آن اشاره شد تعیین می گردد.
در هر حال در موقع پی سازی باید سطح زیر پی کاملاً صاف و تقریباً تراز بوده و عاری از خاشاک و یا هر نوع عوامل خارجی باشد و باید پی سازی مستقیماً از روی خاک طبیعی شروع شود.
بتن مگر نیز می تواند نقش بسزایی داشته باشد. بتن مگر که به آن بتن لاغر یا بتن کم سیمان هم می گویند اولین قشر پی سازی در پی های نقطه ای می باشد. مقدار سیمان در بتن مگر در حدود ۱۰۰ الی ۱۵۰ کیلوگرم در متر مکعب است. در پی های نقطه ای بتن مگر به دو دلیل مورد استفاده قرار می گیرد:
۱) برای جلوگیری از تماس مستقیم بتن اصلی پی با خاک
۲) برای رگلاژ کف پی و ایجاد سطح صافی برای ادامه پی سازی
ضخامت بتن مگر در حدود ۱۰ سانتی متر می باشد و معمولاً قالب بندی از روی بتن مگر شروع می شود.
نکته دیگری که می توان در پی های نقطه ای به آن اشاره کرد میلگردهای کف پی می باشد. اصولاً بتن نیز مانند سایر مصالح ساختمانی در مقابل نیروهای کششی ضعیف بوده و در محل تارهای کششی ترک هایی در آن ایجاد می شود لذا برای جلوگیری از ترکیدن بتن در محل تارهای کششی میلگردهای فولادی قرار می دهند.
تارهای کششی در پی های نقطه ای در کف پی بوده و میله گردها را در دو جهت به صورت مشبک در حدود ۵ سانتی متر بالاتر از کف روی بتن قرار می دهند این آرماتورهای شبکه ای را که از قبل به اندازه متناسب در حدود ۵ سانتی متر کوچکتر از ابعاد پی، ۵/۲ سانتی متر از هر طرف بافته شده است در کف پی قرار داده و زیر آن را، تکه های کوچک شن و یا تکه های بتن قدری بالاتر از کف پی قرار می دهند به صوریکه در موقع بتن ریزی این شبکه کاملاً در بتن غرق می شود و یا بتوان ابتدا در حدود ۵ سانتی متر در کف پی بتن ریخت و بعد این آرماتورها را روی آن قرار داده و بتن ریزی را تا ضخامت تعیین شده در نقشه ادامه داد ولی این کار همیشه ممکن نیست زیرا اغلب مواقع وجود شبکه های شناژ مانع این کار می گردد. وی ادامه داد و گفت: محل برخورد آرماتورهای چپ و راست را باید با مفتولهای غیرفلزی ۳ یا ۴ به یکدیگر متصل نمود باید توجه داشت که سر کلیه آرماتورها به صورت چنگک خم شده و یا به صورت گونیا برگردانیده شود و باید دقت شود که کلیه محل های برخورد میله گردهای چپ و راست با مفتول بسته شود.
– همچنین به این نکته نیز باید توجه داشت که هیچ وقت میلگردهایی که داخل بتن قرار می گیرند نباید رنگ آمیزی شده و یا به روغن آغشته شود زیرا در این صورت رنگ روی میلگرد مانع چسبیدن بتن و فولاد به یکدیگر می گردد و باید دقت نمود میلگردهای مصرفی صاف و بدون انحنای موضعی باشد. فاصله میلگردها باید یکنواخت باشد به طوریکه بزرگترین دانه بتن به راحتی از داخل آن رد بشود و در موقع بتن ریزی باید دقت شود که بتن پی یا ستون و یا دال بتنی کاملاً یکپارچه و توپر و متراکم بوده و در آن
حفره های خالی وجود نداشته باشد برای این کار اغلب از ویبراتور استفاده می کنند که این دستگاه در بتن تولید ارتعاش کرده و بتن را به تمام گوشه های قالب هدایت می نماید و در نتیجه مانع ایجاد فضای خالی در داخل بتن می گردد ولی باید توجه داشت که اگر بتنی را بیش از حد لازم ویبره نمائیم دانه های درشت تر آن در زیر قرار گرفته و دانه های ریزتر و همچنین دوغاب سیمان در رو قرار می گیرد که این خود باعث غیریکنواختی و ضعف قطعه بتنی می گردد.
قبل از بتن ریزی همانطور که می دانیم باید محل پی را قالب بندی نمود این قالب بندی که به آن کفراژ هم گفته می شود ممکن است از چوب به ضخامت ۲ تا ۳ سانتی متر یا فلز باشد البته ممکن است در بعضی از ساختمانها قالب را با تیغه های آجری درست کنند که این کار از لحاظ سرعت و اقتصادی مقرون به صرفه می باشد ولی به علت آنکه آجر آب بتن مجاور خود را به سرعت مکیده و آن را خشک می نماید و مانع فعل و انفعالات شیمیایی تدریجی آن گشته و در نتیجه بتن مجاور قالب به استقامت دلخواه نمی رسد بدین لحاظ باید در موقع استفاده از قالب آجری ابعاد پی را در حدود ۵ سانتی متر از هر طرف بیشتر از ابعاد محاسبه شده انتخاب کرد و یا روی آجر را با ورقه های پلاستیکی پوشانیده تا آجر مستقیماً با بتن در تماس نباشد.
نحوه قرارگیری صفحه زیر ستون:
بعد از اینکه مراحل کار برای بتن ریزی و تمامی آرماتورهای شناژ و فونداسیون به نحوی که گفته شد در جای خود قرار گرفت نوبت به قرار دادن صفحه زیر ستون یا میلگردهای ریشه می رسد چنانچه پی ریخته شده جهت ستون بتنی باشد میلگردهای عمومی که قسمتی از آن خارج از پی قرار گرفته باشد در بتن پی قرار می دهند و آرماتورهای ستون را به آن می بندند. چنانچه پی ریخته شده جهت ستون فلزی باشد برای آنکه فشار وارده از ستون در سطح پی تقسیم شود زیر ستون روی پی صفحه ای فلزی که ابعاد آن با محاسبه تعیین می شود قرار می دهند. چون ممکن است به ستون به جز بارهای عمومی نیروهای جانبی نیز وارد شود صفحه زیر ستون را به وسیله میلگردهایی در بتن محکم می کنند برای این منظور به دو طریق می توان عمل کرد :
الف) ۴ عدد میلگرد با نمره مثلاً ۲۰ یا ۲۲ یا بیشتر که سر آن به صورت چنگک یا گونیا خم شده و سر دیگر آن پیچ و مهره کرده اند در بتن قرار می دهند و در صفحه زیر ستون نیز ۴ عدد سوراخ درست مقابل این ۴ میلگرد ایجاد می نمایند و میلگردها را از داخل سوراخ صفحه رد کرده و با مهره محکم می نمایند این طریق مطمئن تر بوده ولی اجرای آن مشکل تر می باشد به این میلگردها اصطلاحاً بولت می گویند.
البته شایان ذکر است که قطر این میلگردها با نمره تعیین شده به زیر صفحه جوش داده و آنرا در موقع بتن ریزی داخل پی قرار می دهند در این طریقه چون بتن بعد از خشک شدن قدری تقلیل حجم پیدا می کند اغلب زیر صفحه خالی می شود. برای جلوگیری از این موضوع بهتر است در موقع کارگذاشتن صفحه سوراخی در وسط آن ایجاد نموده و آنقدر صفجه را بکوبند تا بتن از این سوراخ بیرون بیاید.
البته باز هم در اثر تقلیل حجم بتن زیر صفحه خالی می شود و با زدن ضربه ای به روی صفحه به خوبی خالی بودن زیر آن محسوس است ولی با ایجاد این سوراخ کمتر زیر صفحه خالی می شود ولی در طریقه قبل می توانیم پس از خشک شدن بتن با باز کردن مهره ها صفحه را خارج نموده و زیرآنرا با یک قشر نازک بتن پر نموده ودوباره صفحه را درمحل خود نصب نمائیم.
باید توجه داشت که اگر قبل از سخت شدن کامل بتن اقدام به باز نموودن مهره های روی بولت نمائیم با توجه به اینکه در موقع بتن ریزی آن قسمت از میلگرد بولت که در خارج بتن قرار دارد آغشته به بتن میلگرد ممکن است در اثر فشار وارده برای باز کردن مهره و همچنین به علت تازه بودن بتن پی ساخته شده به کلی متلاشی گردد.
بازکردن مهره ها نباید زودتر از یک هفته انجام شود و بهتر است قبل از بتن ریزی روی آن قسمت از بولت و مهره متصل به آن که خارج از بتن قرار دارد به وسیله تکیه پلاستیکی بسته شود که از آغشته شدن آن به بتن جلوگیری گردد تا موقع باز کردن مهره دچار اشکال نشویم.
مونتاژ نمودن شناژها:
بعد از اینکه آرماتوربندی پی ها و مونتاژ کردن صفحه پلیت به اتمام رسید در واقع نوبت به مونتاژکردن شناژها می رسد.برای اینکه بهتر با شناژهاآشناتر شوید مختصری راجع به آن توضیحی می دهیم.
به طور کلی شناژها پی های نقطه ای را به همدیگروصل کرده و در موقع نشست ساختمان و یا تکان های ناگهانی با همدیگر کار می کنند. در واقع پی های نقطه ای را به وسیله شناژ ها به یکدیگر وصل می کنند پس از آنکه قالب بندی انجام شد و شبکه های زیر ستون ها را داخل پی های نقطه ای قرار دادند قبل از بتن ریزی پی های نقطه ای را بوسیله حداقل ۴ میلگرد که تعداد و نمره آن به وسیله محاسبه تعیین می گردد به همدیگر وصل می نمایند.
این میلگرد های عرضی که به ان خاموت می گویند به همدیگر متصل می باشند قطر میلگردهای عرضی و فاصله آنها به وسیله محاسبه تعیین می شود. خاموتها باید حتما به خم غیر۹۰ درجه ختم شوندو بهتر است این خم در قسمت فشاری قطعه بتن قرار گیرد . این قفسه های شناژ باید حداقل تا یک چهارم بعد پی نقطه ای به داخل آن ادامه پیدا کند در واقع بعضی از مهندسین مشاور ترجیح می دهند که این قفسه شناژ سراسر پی نقطه ای را طی نموده و از طرف دیگر آن ادامه پیدا کند در این صورت این قفسه ها باید یکریگر را قطع نماید آرماتورگذاری و بتن ریزی این شناژها کاملا مانند شناژ رو یا زیر دیوار آجری می باشد.
در موقع بتن ریزی چنانچه ممکن باشد بهتر است کلیه بتن پی های نقطه ای و شناژ های متصل کننده یک جا ریخته شود. این کار با وجود ماشین های حمل بتن که در ایران فراوان یافت می شود امکان دارد ولی چنانچه ریختن بتن کلیه قسمت های پی در یک روز ممکن نباشد بهتر است بتن ریزی را در محل یک پنجم طول شناژها محور تامحور متوقف کرد چنانچه در موقع متوقف کردن بتن ریزی چند عدد میلگرد کمکی (۲ تا ۳) عدد با همان نمره آرماتورهای شناژ داخل بتن قرار داده به طوری که تقریباً نصف طول آن در بتن روز بعد قرار گیرد بهتر است.
استقرار ستون روی صفحه ستون:
بعد از اینکه بتن فنداسیون ها و شناژها ریخته شد در واقع چند روزی را صبر می کنیم تا بتن به مقاومت نهایی خود رسد آنگاه می توان آجرهای اطراف شناژها و پی ها را با کلنگ کنده و آنها را برای به کار بردن دیوارها در گوشه ای انبار کرد و فضاهای خالی بین پی ها و شناژ ها را با خاک دستی پر می کنیم و خوب می کوبیم بعد از اینکه بتن به مقاومت نهائی خود رسید نوبت به استقرار ستون روی صفحه فندانسیون می رسد و در ضمن جزئیات آرماتورگزاری پی در صفحه بعدی به نمایش درآمده است.
این کار باید از دقت فراوانی برخوردار باشد. وی همچنان اشاره کرد و گفت در ساختمانهای فلزی و بتنی به آن قسمت از اجزاء که تحت نیروی فشاری واقع هستند ستون می گویند که در واقع بار سقفها به وسیله پلها به ستونها منتقل شده اند و به وسیله ستونها به زمین منتقل می گردند.
برای ساختن ستون هم می توان از پروفیلهای مختلف استفاده کرد مانند ۲ عدد تیرآهن I معمولی و یا یک عدد آهن بال پهن و یا دو عدد ناودانی و یا یک عدد قوطی چهارگوش و یا چهار عدد نبشی و غیره…
در ایران برای ساختن ستونها معمولاً از ۲ عدد تیرآهن I معمولی استفاده می شود و آنها را به وسیله تسمه به یکدیگر متصل می نمائیم. گاهی نیز از آهنهای بال پهن که به آنها H می گویند ساخته می شود و یا قوطی چهار گوش استفاده می شود. در مواردی که بار ستون زیاد است می توان از ۲ عدد تیرآهن I که به شکلهای مختلف به یکدیگر متصل می شوند استفاده نمود. وی همچنان اشاره کرد و گفت در طبقات بالاتر که بار ستونها کاهش می یابد می توان از ادامه یکی از آهنهای I خودداری کرد

برای ساختن ستونها از دو یا سه عدد I معمولی و یا سایر پروفیلها باید دقت کافی به عمل آورد تا ستونها کاملاً مستقیم و راست ساخته شود زیرا کوچکترین انحنای ستون ممکن است بعد از بارگذاری منجر به کمانش ستون گشته و در نتیجه باعث تخریب ساختمان شود.
در موقع ستون سازی به دو علت ممکن است انحناء در آن ایجاد شود. اول آنکه امکان دارد تیرآهن های مورد استفاده برای ساختن ستون در اثر حمل و نقل دارای پیچیدگی باشد. دوم اینکه ممکن است در اثر جوشکاری غیر فنی و نادرست در ستونها پیچیدگی ایجاد شود که برای جلوگیری از این کار بهتر است به شرح زیر عمل گردد:
ابتدا تیرآهنها را از لحاظ شماره انتخاب نموده و آنها را به طول معین که در نقشه های محاسباتی قید گردیده برش می دهند آنگاه زیر دو سر و کمر ستون تیرآهنهایی قرار داده و ستون را روی این تیرآهن های افقی که به صورت تراز روی زمین قرار داده اند می خوابانند قبل از این کار باید از راست بودن تیرآهنهای تکی کاملاً مطمئن بوده و چنانچه تیرآنها کاملاً راست نباشد بهتر است آنها را عوض نموده و از تیرآهنهای مستقیم استفاده نمایند و در صورتیکه این کار مقدور نباشد باید تیرآهنها به وسیله پتک های سنگین که در محلهای دقیق و حساب شده فرود می آید راست بشود.
لازم به یادآوری است که هر نوع ضربه زدن به تیرآهن حتی جهت برطرف کردن پیچیدگی های موضعی و یا در اثر جابجایی و غیره در تیرآهن تنش هایی ایجاد می کند که در آن باقی مانده و اگر تنشهای ایجاد شده در اثر بارگذاری هم جهت با این تنشها باشد موجب تخریب سریعتر قطعه می گردد بدین لحاظ هر قدر به تیرآهن قبل از مصرف ضربه کمتری زده شود بهتر است آنگاه تیرآهنهای ستون ها را با فاصله ای معین که در نقشه محاسباتی تعیین شده است کنار هم قرار داده و به وسبله تسمه هایی که از قبل بریده شده و آماده شده اند با خال جوش آنها را به یکدیگر متصل می نمایند و آنگاه برای جلوگیری از پیچیدگی نخست ابتدا و انتها و کمر ستونها تیرآهنهای زیرسری جوش داده و بعد کلیه ستونها را با خال جوش به یکدیگر متصل می نمائیم و آنگاه جوشکاری را تکمیل می کنیم و بدین ترتیب تا ۹۰ درصد از پیچیدگی ستونها جلوگیری می شود یا اینکه ممکن است ستون از دو عدد تیرآهن I و یا دو عدد ناودانی و یا چهار عدد نبشی و غیره تشکیل شده باشد که این پروفیلها می باید به یکدیگر متصل شوند معمولاً این پروفیلها را به وسیله تسمه به همدیگر متصل می نمایند. ابعاد این تسمه ها به وسیله محاسبه تعیین
می گردد ولی اغلب برای ساختمانهای معمولی از تسمه هایی به ابعاد تقریبی
۱۰ * ۱۰۰ استفاده می گردد.
طول تسمه ها معمولاً به اندازه پشت تا پشت ستون می باشد (‌ قدری کمتر برای جوشکاری) تسمه ها را در ایران معمولاً به طور موازی با یکدیگر جوش می دهند و فاصله آنها از یکدیگر در حدود ۴۰ سانتی متر می باشد ولی گاهی طبق محاسبه مجبور می شوند تسمه ها را با زاویه۴۵ یا ۳۰ درجه جوش دهند. اگر طبق محاسبه برای ساختن ستون
می باید از سه عدد تیرآهن استفاده شود که یکی از آنها عمود بر دوتای دیگر باشد و قبل از‌آنکه تسمه های اتصال دهنده را جوش دهند باید اول سه عدد تیر آهن به یکریگر متصل نموده و جوشکاری آنرا تکمیل نماید و بعد تسمه های اتصال را جوش بدهند زیرا در غیر این صورت اتصال تیر آهن میانی به دو آهن دیگر مشکل خواهد بود.

گاهی ممکن است ستون انتخاب شده از لحاظ شماره تیر اهن برای کلیه طبقات مناسب بوده فقط برای یک یا دو طبقه پائین کار بیشتری را تحمل می نماید ضعیف باشد در این صورت ممکن است مهندس محاسب برای تقویت ستون ورق های تقویتی سراسری پیشنهاد نماید در این صورت دیگر برای اتصال ستون در این قسمت از تسمه استفاده نمی گردد.
همچنین لازم به یاد آوری است که تسمه های اتصال و ورق بست جزءمحاسبه نبوده و فقط برای اتصال به کار می روند در موقع جوشکاری ورق های تقویتی باید نکات مذکور درجوشکاری تسمه ها رعایت گردد . جوشکاری ورق های تقویتی باید به طول کافی و با بعد معین باشد تا نقطه ضعفی از این نظر ایجاد نشود.

طویل کردن ستونها:
بعد از اینکه توضیحاتی راجع به ستون ها برای ما داده شد این سوال برای ما پیش آمد که با مرتفع بودن ساختمان ستون ها را چگونه طویل می کنند که اقای مهندس اشاره کرد و گفت: طویل کردن ستون هایکی از قسمت های مهم ساختمانهای فولادی است که باید با دقت خاصی زیر نظر مهندسین صورت بگیرد . معمولا در ساختمانهای مرتفع که در طبقات پایین از ستونهایی با شماره زیاد استفاده میگردد از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نیست که ستون ها با همین شماره در طبقات بالا که بار کمتری را تحمل می نماید ادامه یابد لذا بعد از هر ۲ یا ۳ طبقه ار تیرآهنهائی با ۲ یا ۴ شماره کمتر برای ساختن ستون استفاده می شود .

در این مواقع باید مطابق شکل از ۴ عدد تسمه استفاده شود که دو عدد آن فقط به ستون باریکتر جوش می شود تا با ستون پهن تر هم روبرو بشود و به آن تسمه هم رو کننده می گویند و از ۲ عدد تسمه دیگر برای اتصال دو قسمت ستون به یکدیگر استفاده می گردد.

بدیهی است ضخامت دو عدد تسمه اول متناسب با تقلیل نمره ستون بوده و چنانچه این تقلیل ۲ نمره باشد از تسمه به ضخامت ۱ سانتی متر استفاده می شود و اگر ۴ نمره باشد از تسمه به ضخامت ۲ سانتی متر استفاده می شود مثلا اگر ستون ضخیم تر از تیر آهن نمره ۱۸ استفاده می شود و ستون باریکتر از تیر آهن نمره ۱۶ برای تسمه هم رو کننده از یک تسمه ۱ سانتی متری استفاده می شود .

طول تسمه های اول هم در حدود ۳۰ الی ۴۰ سانتی متر بوده و طول تسمه دوم که هر دو قسمت ستون را در بر گیردباید در حدود۵۰ الی ۶۰ سانتی متر باشد . پهنای تسمه های مساوی پشت ستون می باشد علاوه بر تسمه های فوق دو عدد تسمه به طول تقریبی ۵۰ الی ۶۰ سانتی متر نیز به جان ستون ها جوش می شود البته بهتر است این تقلیل ضخامت درست در وسط دو گره انجام شود زیرا در این نقطه ممان های وارد بر ستون مساوی صفر می باشد همچنین اگر طول ستونی از ۱۲ متر بلندتر باشند ناچاراً باید دو یا چند قطعه تیرآهن را به همدیگر جوش بدهیم در این حالت باید از چهار قطعه تسمه به طول حدود ۵۰ سانتی متر استفاده کرد که دو عدد آن به دو بال تیرآهن و دو عدد دیگر به جان تیرآهن ها جوش می شود و باید دقت نمود که دو قطعه ستون کاملاً در امتداد یکدیگر بوده و هیچ انحنائی نداشته باشد و طول جوش و بعد جوش باید کنترل شود تا حتماً مطابق نقشه لحاظ شود.

وی همچنان توضیحاتی در رابطه با الکترودهای مصرفی داد و گفت: برای جوشکاری باید الکترودی انتخاب شود که متناسب با جوشکاری بوده و بعد لازم را به راحتی ایجاد نماید. همچنین باید توجه نمود تا آمپر دستگاه به نحوی انتخاب گردد که قادر به ذوب نمودن الکترود انتخاب شده باشد و حداقل قطر الکترود جوشکاری برای اسکلت فلزی ۴ میلی متر پیشنهاد می گردد.
باید دقت شود که جوشکاری در کلیه قسمت ها یکنواخت بوده و با بعد مساوی انجام می گردد و باصطلاح زنجیره ای باشد. همچنین بهتر است تا آنجا که امکان دارد جوشکاری روی زمین به طور افقی روی قطعات انجام شده آنگاه قطعه در محل خود نصب گردد زیرا برای این نوع جوشکاری ها احتیاج به کارگران حرفه ای می باشد که استفاده از وجود آنها در تمام کارگاه ها مشکل است.