مقاله دوپینگ در ورزش ایران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله دوپینگ در ورزش ایران دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله دوپینگ در ورزش ایران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله دوپینگ در ورزش ایران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله دوپینگ در ورزش ایران :

دوپینگ در ورزش ایران

دوپینگ در ورزش چیست و یعنی چه:
دوپینگ در ورزش، به استفاده از مواد داروهایی گفته می شود که این داروها نیر و کارایی انسان را تا حد بالایی افزایش می دهد و مصرف آنها توسط سازمانهای مجری و ناظر رقابت های ورزشی ممنوع شده است. البته این تعریف مشخص می کند که مصرف مواد نیرو دهنده نمی تواند جزو مصارف دوپینگی به حساب رود، عموما داروها و مواد دوپینگی، مواردی هستند که سازمان های اجرای کننده رقابت های ورزشی مصرف آنها را ممنوع کرده است. پس بدین صورت مصرف مواد و داروهای نیروزای غیر مجاز را می توان دوپینگ نامید.

انواع دوپینگ
رایج ترین مصرف مواد و داروهای دوپینگی از طریق خوردن، نوشیدن یا تزریق این نوع داروهاست، که به نوع مصارف، نوع خوراکی، مصرف یا تزریقی گفته می شود. اما نوع دیگر آن دوپینگ خونی است. در این نوع دوپینگ، خون شخصی به شخص دیگر(با گروه خونی یکسان) و یا خون همان شخص به خودش(بعد از یک دوره ذخیره) از طریق رگ تزریق می شود. این کار باعث می شود تا توانایی انتقال اکسیژن در خون شخص تزریقی بالا رود تا بنابراین استقامت آن شخص نیز افزایش یابد. دوپینگ خونی معمولا برای ورزشهای استقامتی مثل دو میدانی ماراتون، دوچرخه سواری و اسکی کارایی دارد.

تاریخچه دوپینگ
کلمه دوپینگ اصلا واژه ای است از کشور آفریقای جنوبی آمده است. در آفریقای جنوبی، متروبی الکلی با قدمت زیاد وجود دارد که با نام دوپینگ شناخته می شود.
بومی های منطقه آفریقای جنوبی معمولا از این متروب استفاده می کنند تا بتوانند با استقامت و نیروی زیاد در مراسم های خود برقصند. امروزه واژه دوپینگ به استفاده ورزشکاران از مواد نیروزا تلقی کرد. اولین استفاده مدرن دوپینگ را می توان به سال ۱۸۶۵ نسبت داد. جایی که شناگران هلندی برای شرکت در رقابت های جهانی دوپینگ کردند. در رقابتهای المپیک ۱۹۰۴ نیز توماس میکرز دوپینگ کرد و توانسته برنده ی مدال طلای دوی ماراتون شود. به یکی از مشهورترین مصارف دوپینگ می توان به بن جانسون کانادایی در المپیک ۱۹۸۸

اشاره کرد. جایی که او موفق شده بود در دوی ۱۰۰ متر رکورد باور نکردنی از خود به جای بگذارد و مدال المپیک را از آن خود کند، بعد از رقابتهای المپیک آزمایش دوپینگ رد شد و معلوم شد که او دوپینگ کرده است. بالا بردن نیرو و استقامت بدن به حد غیرعادی می تواند حتی شرایط حیاتی بدن را تا حد مرگ تهدید کند. در سال ۱۸۸۶ یک دوچرخه سوار به علت مصرف داروی دوپینگی جان خود را از دست داد. نمونه های دیگر نیز از موارد مرگی نیز حتی تا سالهای گذشته در کشورهای مختلف دیده شده است. ورزشکاران که دوپینگ می کند در حقیقت خود را در ریسک حیاتی قرار می دهد.

کاهش دوپینگ در ورزش ایران
نتایج بدست آمده از نمونه گیری های صورت گرفته از ستاد ملی مبارزه با دوپینگ نشان می دهد که میزان تخلف ورزشکاران کشورمان در زمینه حرکت غیراخلاقی دوپینگ در سال ۲۰۰۷ میلادی نسبت به دو سال گذشته با ۳/۸ درصد کاهش رو به رو بوده است. براساس آمار ارائه شده از سوی کشورهای اروپایی، آمریکایی و حوزه اسکاندیناوی میزان نتایج مثبت نمونه گیری به عمل آمده از ورزشکاران این کشور به طور میانگین سالانه بین ۲ تا ۳ درصد است. این آمار در کشورهای آسیایی و به اصطلاح در حال توسعه رقمی معادل ۱۰ تا ۱۲ درصد است. این در حالیست که نتایج مثبا تست دوپینگ و نمونه

گیری های انجام شده توسط ستاد ملی مبارزه با دوپینگ ایران از ورزشکاران رشته های مختلف در سال ۲۰۰۵ از حد میانگین فوق هم بیشتر و حدود ۴/۱۴ درصد بوده است. این رقم در سال ۲۰۰۶ میلادی با کاهش چشمگیر رو به رو بوده و به مرز ۵/۸ درصد رسیده در سال ۲۰۰۷ میلادی میزان تخلف ورزشکاران کشورمان در امر دوپینگ باز هم با بهبود نسبی رو به رو بوده و ۱/۶ درصد کاهش یافته است. البته این آمار مربوط به اقدامات افسران کنترل دوپینگ ستاد ملی مبارزه با دوپینگ کشورمان است که طی یک سال گذشته میلادی صورت گرفته است. هر چند که نمونه گیری انجام شده از بازیکنان ایرانی در رقابت های برون مرزی و همچنین تست های دوپینگ به عمل آمده توسط ماموران آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ(وادا) که بدون اطلاع قبلی صورت می گیرد نیز در مدت زمان مشابه در برگیرنده نتایج امیدوار کننده ای بود.

پس از آنکه در اواخر سال ۲۰۰۶ میلادی پاک بودن کاروان ایرانی اعزامی به رقابت های آسیایی دوحه قطر از هر نظر تائید شد، ورزشکاران کشورمان در طول سال ۲۰۰۷ میلادی در جریان سه رویداد مهم«قهرمانی داخل سالن ماکائو»، «پیکارهای جهانی کشتی» و مسابقات وزنه برداری جوانان آسیا در عمان سربلند از آزمایش دوپینگ بیرون آمدند. همچنین وادا در سال ۲۰۰۷ میلادی نتوانست کشورمان را مجرم و متخلف معرفی کند.

نمایندگان وادا در سال ۲۰۰۶، ۹ نفر از ۱۱ وزنه بردار اردونشین تیم ملی ما را که برای شرکت در رقابت های جهانی دومینیکن آماده می شدند را به عنوان ورزشکاران دوپینگی معرفی کردند. ضمن اینکه نتیجه نمونه گیری از بابک ثمری ملی پوش قایقرانی کشورمان توسط نمایندگان وادا پیش از آغاز رقابت های آسیایی دوحه قطر انجام شد مثبت بود. این در حالیست که در سال گذشته میلادی ماموران ستاد ملی مبارزه با دوپینگ از ۱۵ نفر وزنه بردار اعزامی به مسابقات جهانی تایلند تست گرفتند و همه ی آنها منفی بودند.

این آمار بیانگر حرکت رو به رو جلویی است که جامعه ورزش کشورمان برای مبارزه با دوپینگ و ریشه کن کردن این پدیده شوم آغاز شده و با سرعت در حال طی کردن مسیر آن ایست تا هر چه زودتر به نقطه نهایی که داشتن ورزشکارانی کاملا پاک است، دست یابد. در این راستا کمیته آموزش و پژوهش ستاد ملی مبارزه با دوپینگ با تشکیل ۴۰ کلاس آموزشی و برگزاری ۸ همایش در تهران و شهرستان ها و چاپ توزیع ۱۱ نوع کتاب و نیز دو نوع CD آموزشی سهم قابل توجهی در راه دست یابی به این موفقیت داشته است.

حمید زعیم کهن رئیس کمیته آموزش و پژوهش ستاد ملی مبارزه با دوپینگ معتقد است اطلاع رسانی به موقع بزرگترین نقش را در کاهش آمار دوپینگ ایران دارد. وی گفت: «بسیاری از بازیکنان به طور ناخواسته مرتکب دوپینگ می گردند. در صورتی که برگزاری کلاس های آموزشی همه جانبه اطلاعات لازم را در مورد دوپینگ و راه های ارتکاب به آن در اختیار آنها قرار می دهد» همچنین وی معرفی بازیکنان متخلف و اعلام جرایم آنها را در کاهش میزان آمار دوپینگ بازیکنان ایرانی بی تاثیر نمی داند: «در گذشته بسیاری از افراد کاملا آگاهانه اقدام به دوپینگ می کردند. در حالیکه امروزه معرفی اینگونه بازیکنان، برخورد محکم و جدی با آنها و مهمتر از همه اعلام رسمی در این زمینه باعث شده که ورزشکاران از ارتکاب آگاهانه به دوپینگ خودداری کنند تا در معرض دید منفی طرفدارانشان قرار نگیرند»

البته آموزش مبارزه با دوپینگ منحصر به ستاد ملی مبارزه با دوپینگ و کمیته آموزش و پژوهش این نیست. بسیاری از فدراسیون های کشورمان همچون کاراته، کشتی، قایقرانی، تیراندازی و فوتبال اخیرا اقدامات قابل توجهی را در این زمینه انجام داده اند. این فدراسیون ها با تشکیل کلاس ها و سمینارهای آموزشی و به مدد بهره گیری از دانش مدرسان ستاد ملی مبارزه با دوپینگ و یا استفاده از توانایی های پزشکان و مدرسان مجرب کادر خود، ورزشکارانشان را در مورد دوپینگ، عوارض جانبی آن و برخورد قانونی و جدی با متخلفان آگاه کرده اند. شاید بتوان فدراسیون پرورش اندام را یکی از
فدراسیون های پیشگام در این زمینه معرفی کرد.

ملی پوشان پرورش اندام که پیش از این پرونده سیاهی در زمینه دوپینگ داشتند، در طول سه دوره مسابقات متوالی آسیایی دوحه قطر(اواخر سال ۲۰۰۶)، قهرمانی بزرگسالان آسیا(چین) و پیکارهای جهانی کره جنوبی(سال ۲۰۰۷) از تمام نمونه گیریهای به عمل آمده سربلند بیرون آمدند. به همین دلیل(رافائل سانتوجا) رئیس فدراسیون پرورش اندام در جریان کنگره جهانی این رشته که آبان ماه گذشته در کره جنوبی برگزار شد از مسئولان فدراسیون پرورش اندام تقدیر کرد و مدال طلای ضد دوپینگ این فدراسیون را که در طول تاریخ این

رشته و نیز ورزش کشورمان بی سابقه بود را تقدیم آنها کرد. در همین راستا با همت و تلاش اعضای کمیته تحقیقات و پژوهش های این فدراسیون اخیرا کتابی تحت عنوان«قوانین و مقررات و فهرست مواد ممنوعه دوپینگ» منتشر شد که در اختیار ورزشکاران این رشته و سایر رشته ها قرار گرفت، ناصر پور علی فرد رئیس فدراسیون پرورش اندام رویکرد به فرهنگ سالم زیستش در ورزش را انگیزه آغاز حرکت عنوان کرد:«دوپینگ به دلیل صدمات جانبی که برای بازیکن دارد به مرور باعث آسیب فردی و در نهایت تیمی می شود. به همین دلیل از حدود دو سال پیش برای آغاز مبارزه با دوپینگ اقدام کردیم. پس از اطلاع رسانی در مورد دوپینگ و عواقب آن از بازیکنان خود تعهد مالی و اخلاقی گرفتیم. پس از اردونشینان تیم های ملی و باشگاهی به صورت مکرر تست گرفتیم. در پایان هر ماه نیز گزارش فعالیت های خود را به فدراسیون جهانی اعلام کردیم. امروزه دوپینگ علاوه بر تخلف ورزشی، یک تقلب

اجتماعی بزرگ و عامل بزهکاری در جامعه به حساب می آید. بر کسی پوشیده نیست که فرد دوپینگی به لحاظ اخلاقی و بهداشتی بر روی خانواده و جامعه تاثیر منفی خواهد گذاشت. به همین دلیل جرایم و موارد برخورد با حرکت غیر اخلاقی و ورزشی دوپینگ در حیطه کار قانون گذاران دولت ها قرار داده شده است و برای آنکه مبارزه با دوپینگ در منشور کاری تمام دولت های جهان دنبال می شود، یونسکو آن را به صورت یک برنامه لازم الاجرا به تمام کشور ما معرفی کرده است. طوری که اگر کشوری تا پایان سال ۲۰۰۸ میلادی نسبت به امضای کدوادا کوتاهی کند از حضور در میادین بین المللی محروم خواهد شد. موفقیت ایران در امر مبارزه با دوپینگ افتخاری بزرگ برای ورزش کشورمان محسوب می شود. اما این افتخار زمانی ماندگار خواهد بود که آمار ارائه شده به حداقل ممکن برسد. این امر میسر نمی شود جزء با ادامه حرکت فدراسیون هایی که در این زمینه فعال بوده اند و همچنین آغاز به کار سایر فدراسیون های ورزشی.

مسئول مبارزه با دوپینگ در فوتبال
با تایید فیفا و وادا وظیفه گرفتن آزمایش دوپینگ از بازیکنان فوتبال بر عهده ستاد مبارزه با دوپینگ است و کمیته ضد دوپینگ فدراسیون فوتبال نمی تواند نقشی در این زمینه داشته باشد.

مبارزه با پدیده شوم دوپینگ تابع قوانین و سلسله مواردی است که مهمترین مشخصه آن یکپارچه کردن و هماهنگ سازی مقررات مبارزه با دوپینگ میان ورزشکاران رشته های مختلف تمام کشورها در جامعه جهانی ورزش است. فلسفه تشکیل آژانس جهانی با دوپینگ(وادا) به عنوان متولی مبارزه جهانی با دوپینگ نیز همین مسئله است. پس از تشکیل وادا تمام فدراسیون های داخلی و بین المللی رشته های مختلف در راستای سالم سازی و کنترل دوپینگ در میان ورزشکاران خود به طور مستقل از یکدیگر عمل
می کردند تا اینکه اقدام فدراسیون جهانی دو میدانی مبنی بر تهیه فهرستی از داروهای ممنوعه و معرفی آن به گروه های زیر مجموعه خود جرقه های هماهنگی در اجرای مبارزه با دوپینگ را به وجود آورد.

پس از آن در سال ۲۰۰۲ آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ در دهکده جهانی ورزش رسمیت پیدا کرد تا در عصری که سیاه و سفید، عرب و عجم، شرق و غرب و; هیچ فرقی با هم ندارند تمام رشته های ورزشی در راستای کنترل دوپینگ تحت پوشش این آژانس قرار گیرد و از این راه احترام به حقوق تمام ورزشکاران اعمال شده و در برخورد قانونی با ورزشکاران متخلف اقدامات لازم صورت پذیرد. پس از تشکیل وادا نمایندگان بیش از ۶۰۰ سازمان از سراسر جهان شامل نمایندگان دولت های ۱۹۲ کشور جهان، تمام فدراسیون های ملی و نیز کمیته ملی المپیک کشورها با امضای کدوادا خود را با یکسان سازی در مبارزه با دوپینگ اعلام کردند. ایران نیز جزو اولین کشورهای آسیایی بود که توسط محسن مهرعلیزاده(رئیس وقت تربیت بدنی) کدوادا را امضا کرد.

همزمان در هر یک از کشورهای امضا کننده کداوادا، ستاد ملی مبارزه با دوپینگ تحت عنوان«نادو» با تائید نهایی مسئولان وادا شکل گرفت تا به عنوان مرجع اول مبارزه با دوپینگ در آن کشور فعالیت خود را انجام دهد. بر همین اساس ستاد ملی مبارزه با دوپینگ ایران نیز زیر نظر مستقیم سازمان تربیت بدنی تاسیس شد و به عنوان یک نهاد دولتی و کاملا مستقل از سایر فدراسیون ها فعالیت خود را آغاز کرد. در این بین امضای با قید و شرط فدراسیون جهانی فوتبال کارشکنی هایی را برای مدیریت وادا ایجاد کرد، چرا که مسئولان فیفا به اختلاف در جریان رقابت های جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان خود را نشان داد. در آن زمان فیفا به عنوان برگزار کننده اصلی رقابت ها به دلیل امضاء نکردن کدوادا اجازه نظارت مستقیم و مستقل بر بازی ها را پیدا نکرد و مجبور شد با همکاری مستقیم دولت میزبان(آلمان) که کدوادا را امضا کرده بود مسابقات را اداره کند.

اختلاف نظر میان وادا و فیفا در ورزش ایران تاثیر خاص خود را به جا گذاشت و باعث شد در آن زمان بنا به درخواست کتبی مهدی مقدمی(معاون وقت سازمان تربیت بدنی) ستاد ملی مبارزه با دوپینگ کشورمان کمیته ضد دوپینگ فدراسیون فوتبال را در
فعالیت های مربوط به نمونه گیری و کنترل دوپینگ تفویض اختیار کند.

البته دادکان که در آن زمان ریاست فدراسیون فوتبال را بر عهده داشت ملزم به همکاری و هماهنگی فی مابین با ستاد شد. طوری که در پایان سال ۱۳۸۴ پهلوان(دبیر وقت سازمان فدراسیون فوتبال) گزارش مکتوبی از نمونه گیری ها نتایج بدست آمده از آزمایش بازیکنان فوتبال را در اختیار ستاد گذاشت. شاید همین تاثیرات بود که باعث شد آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ برای شکایت علیه فیفا به CAS(بالاترین نهاد حقوقی در ورزش جهان) اقدام کند. در این رابطه و پس از کشمکش های فراوان در آوریل CAS 2006 رای به پیروزی وادا داد و فیفا را ملزم کرد تا قوانین وادا را بدون هیچ قید و بندی بپذیرد. در مقابل مسئول فیفا در یک واکنش بجا و منطقی با جسارت و جرات کامل این رای را پذیرفت و با امضای کد وادا همکاری همه

جانبه خود را با وادا آغاز کرد. از همان زمان نادوهای هر کشور که نمایندگان تایید شده وادا هستند، امور مربوط به کنترل دوپینگ فوتبال کشور خود را هم زیر نظر گرفتند. تا اینکه ورزش جهان از برطرف شدن اختلاف دو نهاد وادا و فیفا باخبر شد و متاثر از این صلح، فعالیت های خود را ادامه داد. اما ظاهرا ورزش ایران از این مصالحه بی اطلاع بود، چرا که کمیته ضد دوپینگ فدراسیون فوتبال همچنان مستقل از نادوی ایران کار نظارت بر دوپینگ این رشته را زیر نظر داشت و حتی بنابر ادعای علی طاهری سخنگوی ستاد ملی مبارزه با دوپینگ همکاری و هماهنگی خود را با ستاد قطع کرده اند:«آخرین گزارش فدراسیون فوتبال را در مورد کنترل دوپینگ در دو سال دریافت کردیم. فدراسیون فوتبال از سال ۱۳۸۵ که خلا مدیریتی را در خود احساس کرد هیچ گزارشی را در مورد نمونه گیری صورت گرفته و نتایج بدست آمده به ستاد ارائه نکرده و همچنان به طور مستقل کار خود را دنبال می کند.»