مقاله اثار معمار ژاپنی کنزو

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله اثار معمار ژاپنی کنزو دارای ۲۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثار معمار ژاپنی کنزو  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثار معمار ژاپنی کنزو،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثار معمار ژاپنی کنزو :

اثار معمار ژاپنی کنزو

آشنایی با معماری ژاپنی با تاخیر زمانی صورت گرفت . یکی از معماران مشهور قرن بیستم که می توان آن را نماینده این نوع معماری نامید کنزوتانگه است . وی در سال ۱۹۱۳ در ژاپن متولد شد . ساختمانهای طراحی شده توسط او ترکیبی است زنده از تکنولوژی پیشرفته ساختمان سازی با معماری سنتی ژاپنی .
کنزوتانگه و همکاران ایده هایی جدید و انقلابی را در زمینه شهرسازی بسط داده و نسبت به تحقق آن کوشیدند .
برنامه ریزی با توجه به انفجار جمعیت در زمینه مسائل مختلف شهرسازی ، از جمله عبور و مرور (ترافیک) ، استانداردسازی با توجه به مقیاسهای انسانی و ; از دیگر فعالیت های این معمار و شهرساز بزرگ است . وی علاوه بر فعالیت های حرفه ای سالها نیز به تدریس در دانشگاه مشغول بود .

آثار معمار ژاپنی کنزو تانگه (متولد ۱۹۱۳) که در اینجا تحت عنوان کارهای کامل سالهای ۱۹۴۹ -۱۹۷۶ ، ارائه شده اند گواه جهت گیری معماری بین‌المللی است .
طراحی تانگه بیش از معماران هم عرض دارای علایم تحول کنونی است : صرفه جویی در وسایل ، انعطاف پذیری احساس ، نمایشگاه عناصر نمادین ، بهره گیری از علم شهرسازی در جهت ساختار و کارهای معمار به نحوی که خلاصه ای از ارتباط او با معمارانی چون Mies van der , Le Corbudier , W.Gropius , Oscar Niemeyer Aivar Aalto , Rohe Louis I. و Eero Saarinen , Johnnes Duiker kahn می باشد . طرح ها و بناهای تانگه نه تنها در سطح بالاتری قرار دارند بلکه آزادی نهایی معماری ژاپنی راکه آوازه جهانی به دست آورده است خاطر نشان می سازند . بناهایی نظیر شهرداریها ، سالنهای اجتماعات و سالنهای ورزشی ، تعبیری منطبق با اهداف خود را یافته اند ، لکن جدا از این ساخت و سازها دروسی که

تانگه در دانشگاه ژاپن تعلیم داده است راههای جدیدی را ارائه داده و کتب متعددی در روشن ساختن ارتباط بین سنت و زمان کنونی فراهم کرده اند . مفاهیم تانگه که مرتبط با شهرسازی هستند از اهمیت ویژه ای برخوردارند . این مفاهیم گواه کیفیت‌های بارزی از تخیلی هستند که در مکانهای ایجاد شده برای آرزوهای انسانی تعبیر می شوند و تمامی داده ها را در یک مجموعه پیوسته برای شاخصهای آماری ، جامعه شناختی و اقتصادی که تا این زمان شهرسازان دنیای مدرن از آن الهام می گرفتند ، نظم می بخشد . تانگه با شناخت کاملی که از فشارهای جامعه ژاپنی دارد‌ ، معماری را با استفاده از منابع سنتی و با مشارکت نبوغش احیا می کند .

خانه معمار در توکیو
این خانه که طرح آن در سال ۱۹۵۱ تهیه شد و ساخت آن در سال ۱۹۵۳ خاتمه یافت ، قابل مقایسه با نخستین ساختمانهای هیروشیما است با این تفاوت که کنزو تانگه در اینجا بتن مسلح را عنصر غالب نمی داند بلکه مصالح سنتی نظیر چوب ، و ورق را غلبه بخشیده است . اینها ، سازه ها را تشکیل می‌دهند . خانه به نحو کامل به صورت جزئی از طبیعت اطراف در آمده است . حاصل معماری ، نشان از مهارتی دقیق را با خود دارد . رطوبت شدید فصل تابستان و نیازی که ژاپنیها به کناره گیری از همسایگان دارند توجیه گر ارتفاع بنا از زمین است . ترتیب ساخت ، امکان چینش آزاد را در پلان فراهم می آورد . اتاق بزرگ به تنهایی دارای یک عملکرد نمی باشد . این اتاق بوسیله جداره های متحرک می تواند به سه اتاق کوچک تقسیم شود .

مقیاس تناسب قسمتهای مختلف بنا برگرفته از بافت خانه قدیمی ژاپنی است . ابعاد خانه کمی بزرگتر شده تا پاسخگوی نیازهای مدرن باشد . سقف ، دارای پیشامدگی نسبت به خانه است و بالکن هایی را که در طول نماهای شیشه ای طبقات امتداد یافته اند نیز محافظت می نماید . به مدد شفافیت نماها بخشهای داخلی به سوی قسمت بیرونی امتداد یافته است ، ترتیب قرارگیری ، بسیار نمایان و روشن است . جداره های بزرگ ترکیبهایی غیر تصویری از مرکب چینی را بر خود دارند . این خانه برای من نشانگر تلفیق سنت ژاپنی با شرایط جدید است .

طرح خانه مسکونی
مشاهده شد که طرح مسابقه معماری برای سازمان جهانی بهداشت در سال ۱۹۵۹ مفهوم ویژه ای را توصیه کرده بود که در زمستان ۱۹۵۹ در مطالعه برای یک واحد مسکونی ، زمانی که کنزو تانگه دروسی را در مدرسه پلی تکنیک کمبریج در «ماساچوست» ارائه می داد از نو طرح گردید . وی ضمن اعمال برنامه ژنو در بنا به صورتی نو ، ایده بناهای روی هم چیده شده به صورت مدولار را توضیح داد . کنزو تانگه دو ساختمان هلالی شکل را که پیرامون یک محوطه بزرگ ، از یک نقطه به نقطه دیگر آن ، رو به سوی هم داشتند ، بنا کرد . این ساختمانها بناهای مدوله هستند که در کنار خود فضایی آزاد پدید می آورند . این ساختمانها پشت به تپه هایی دارند که در قسمتهایی از زمین چنین به نظر می رسد که نقطه آزاد ساختمانها هستند .

واحدهای مسکونی در Takamatsou
در سال ۱۹۵۹ ، کنزو تانگه دکترای خود را اخذ کرد . وی برنده جایزه بین‌المللی «معماری امروز» گردید و به مدرسه پلی تکنیک کمبریج در ماساچوست دعوت شد . این مهم ترین سال برای معمار بود . در آن سال ، خانه هایی در Takamatsou مرکز ناحیه kagawa بر روی جزیره Shikokou در دریای جنوبی بنا گردید . تانگه پیشتر از این ، بین سالهای ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۸ مرکز اداری آنجا را ساخته بود وی در اینجا یک شهر سنتی را با خانه هایی در ردیفهای دو طبقه پدید آورد . او بتن مسلح را استادانه به کار برد .

طرح جامع Tsoukiji
کنزو تانگه بر اساس پلان توکیو ، طراحی محله Tsoukiji را که یکی از فعال‌ترین بخش های بین Ginza و بندر است ، مورد مطالعه قرار داد .
این مطالعه بسیار مهم ، بین طرح مبتکرانه سال ۱۹۶۰ و پلان بازسازی Skoplie واقع می گردد . معمار به دنبال به کارگیری بالاترین ضریب تراکم در پدید آوردن پل هاست . وسعت تقریبی این ناحیه برابر ۳۰۰*۳۰۰ متر مربع می‌باشد و ۱۰۰۰۰۰ نفر در آن مشغول به کارند . رفت و‌آمد روزانه در این محل ۵/۲ برابر ، بیشتر ات ، این رفت و‌ آمد بایستی با اتصال به بزرگراه شماره ۱ که از این منطقه می گذرد و به وسیله یک خط مترو هدایت گردد . پیرامون ایستگاه این مترو گردشگاهها و اماکنی جهت گذراندن اوقات فراغت و میل ارتباط به معبد

Tsoukiji-Honganji پیش بینی شده بود . ساختمانها به واسطه دفاتر کار از یکدیگر تمایز می یابند و پلهای ارتباطی طبقات سطوح را پدید می آورند . طرح هنگام مطالعه مقر مرکزی موسسه Dentsou شکل گرفت. ساختمان اداری بزرگی به ارتفاع ۱۰۰ متر با ۲۱ طبقه بنا می گردید که با داشتن ۳۱ متر عرض ، امکان نوآوری را در زمینه سازماندهی پدید می آورد . البته تعداد طبقات در سالهای ۱۹۶۷۶۸ طبقه کاهش یافت و بخش عظیمی از معنای خود را در پلان عمومی از دست داد .
نما یا جزئیات : دفترها با راهروهای باریکی به یکدیگر متصل شده اند و همین حالت در طبقات بالا وجود دارد .

طرح کوی مسکونی Hokousetsou
بزرگراه به دلیل گذر از کوهستانهای فاقد ساختمان ، با بزرگراههای دیگر تفاوت دارد . ایده گذرگاههای سبز به منع ساختمان سازی ناپیوسته در طول جاده یکسان سازی جایگاه انسانی گرایش دارد . در سال ۱۹۶۸ دفاتر استانداری طرحی را برای ۱۵۰۰۰۰ یاکن ارائه کردند . تانگه در سال ۱۹۷۳ مامور مطالعه طرح جامع ناحیه ۵ گردید که شامل دریاچه Odara می شد . سال بعد موسسه Hyogo ، ساخت مجموعه ای را در شیب جنوبی کناره شمالی دریاچه آغاز کرد : ۶۰ منزل و ۸۰ خانه کوچک . ایجاد ارتباطی میان خانه ها و یک راه باریک برای عابرین پیاده که پارک ، مدارس و میادین را به یکدیگر متصل می سازد ، حائز اهمیت بود . منازل با زاویه بر روی شیب و مثابل منطقه ای مشجر قرار گرفته اند .
مکانهایی برای توقف و بازی ، به صورت متناوب وجود دارند . اقامتگاهها واقع بر روی شیب قرار گرفته اند . منازل به صورتی چیده شده اند که دیگر مکانی مشرف به اتاقهای خواب نباشد . طبیعت و سکوت دور از سر و صدا در این شهر ، پیوند محکمی با یکدیگر یافته اند .

برجهای آپارتمانی در تهران
این برجها یک پارک و بلوار قرار گرفته اند دید هر یک نسبت به دیگری بایستی تامین گردد . اختلاف سطح ایجاد شده سه تراز متفاوت را ممکن ساخته است . برجها بر روی پیلوت قرار گرفته اند ، ۵۰ ، ۴۰ ، ۳۰ طبقه دارند میدانهایی که داای شش یا هفت سطح می باشند شامل فروشگاهها ، پارکینگ ، رستوران و مکانهایی جهت گذراندن اوقات فراغت هستند .
در مرکز ، آسانسورها ، پلکانها وسرویسها قرار گرفته اند . واحد مسکونی دارای سه یا چهار اتاق (دو اتاق خدمتکار) می باشد . در مجموع ، ۵۰۰ واحد در سه برج قرار گرفته اند . سیستمی از دیوارهای داخلی ، ساختار را تثبیت می سازد ، بالکنها و پنجره های واقع در کنج ، دید به سوی پارک و شهر را در جهت جنوب فراهم می آورند.