مقاله در مورد خواص بتن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله در مورد خواص بتن دارای ۶۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد خواص بتن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد خواص بتن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد خواص بتن :

خواص بتن

استفاده از مواد شیمیایی از زمانهای بسیار دور متداول بوده است. مصریان قدیم گچ تکلیس شده ناخالص را بکار می‌بردند یونانیان و رومی‌ها سنگ آهک تکلنیس شده را مصرف می‌کردند و بعداَ آموختند که به مخلوط آهک و آب، ماسه،سنگ خردشده یا آجر و سفال‌های شکسته نیز اضافه کنند این اولین نوع بتن در تاریخ بود. ملات آهک درزیر آب سخت نمی‌شود و رومی‌ها برای ساختمان‌سازی در زیر آب، سنگ و آهک و خاکستر آتشفشانی با پودر بسیار نرم سفال‌های

سوخته شده را با هم آسیاب می‌نمودند و بکار می‌بردند سیلیس و آلومین فعال موجود در خاکستر و سفال با آهک ترکیب شده و آنچه به اسم سیمان پوزولانی (پوزولان از اسم دهکده pozzuli که در نزدیکی آتشفشان وزو قرار دارد و برای اولین بار خاکستر آتشفشانی را در این محل پیدا نمودند

گرفته شده است). شناخته شده است را تولید می‌نماید نام «سیمان پوزولانی» را تا به امروز برای توصیف سیمانهایی که بآسانی از آسیاب نمودن مواد طبیعی در دمای معمولی بدست می‌آیند بکار برده‌اند بعضی از ساختمانهای رومی که در آنها آجرها بوسیله ملات به یکدیگر چسبانده شده‌اند مانند

Coliseum در روم و pont du Gard در نزدیکی Nimes و سازه‌های بتنی مانند ساختمان pantheon در روم تا امروز باقی مانده‌اند و مواد سیمانی آنها هنوز سخت و محکم است در خرابه‌های نزدیک pompeii اغلب ملات بهم چسباننده سنگها کمتر از خود سنگها که نسبتاَ سست می‌باشد هوازده شده است.
در قرون وسطی انحطاطی در کیفیت و کاربرد سیمان بوجود آمد و فقط در قرن ۱۸ بود که پیشرفتی در دانش سیمانها حاصل شد در سال ۱۷۵۶ که john Smeaton مأمور بازسازی برج چراغ دریایی Eddystone د رفرا ساحل جنوب غربی انگلستان شده بود به این نتیجه رسید که بهترین ملات

وقتی بدست می‌آید که مواد پوزولانی با سنگ آهک حاوی نسبت قابل توجهی از مواد رسی مخلوط شود با تشخیص اینکه نقش خاک رس که قبلاً نامناسب در نظر گرفته می‌شد. Smeaton اولین شخصی بود که خواص شیمیایی آهک آبی یعنی ماده‌ای که از پخت مخلوطی از سنگ و خاک رس بدست می‌آید پی برد. متعاقباً سیمانهای آبی دیگر مانند سیمان رومی که james parker از کلسینه نمودن گلوله‌های سنگ آهک رسی آن را بدست آورده بوجود آمد. بالاخره در ۱۸۲۴ Joseph Aspdin که معماری در شهر لیدز بود سیمان پرتلند را به ثبت رساند این سیمان را از حرارت دادن

مخلوطی از پودر نرم خاک رس و سنگ آهک سخت در کوره تاحدودی که CO2 آن بخارج رانده وشد بدست آورند دمای کوره خیلی پائین‌تر از حد لازم برای تولید کلینکر نخستین نمونه از سیمانی که امروزه آن را به نام سیمان پرتلند می‌شناسیم در سال ۱۸۴۵ بوسیله Isaac Johnson از حرارت دادن مخلوط خاک رس و سنگ آهک کیفیت تا حد کلینکر شدن و صورت پذیرفتن واکنش‌های لازم برای تشکیل ترکیبات چسباننده‌ی پرقدرت تهیه گردید.

نام سیمان پرتلند که در ابتدا به علت تشابه رنگ و سیمان حاصل کرده با سنگ پرتلند – سنگ آهکی که در Dorset انگلستان استخراج می‌شود به آن داده شد تا امروز در سراسر دنیا برای توصیف سیمانی که از در هم آمیختن کامل و حرارت دادن مواد آهکی و رسی، یا سایر مواد حاوی سیلیس، آلومین، و اکسید آهن تا دمای کلینکر شدن و آسیاب نمودن کلینکر حاصل شده باقی مانده است و تعریف سیمان پرتلند در استانداردهای مختلف با توجه به اینکه از پخت سنگ گچ به آن افزوده می‌شود بر این راستا قرار دارد امروزه ممکن است مواد دیگری نیز افزوده یا آمیخته شوند.

بتن تازه:
گواینکه بتن تازه فقط بصورت گذرا مورد توجه واقع می‌شود باید توجه نمود که مقاومت بتن با نسبتهای مخلوط معین بصورت خیلی جدی تحت تأثیر درجه‌ی تراکم آن واقع می‌شود و بنابراین بسیار مهم است که روانی مخلوط بتن تازه در حدی باشد که بتوان آنرا با سهولت کافی حمل نمود درجاریخت، متراکم کرد و سطح آن را پرداخت نمود بدون آنکه در خلال این مراحل جداشدگی صورت گیرد.

عوامل مؤثر بر کارآیی:
عامل اصلی مقدار آب مخلوط است که بر حسب کیلوگرم( یا لیتر) آب، بر متر مکعب بتن، بیان می‌شود از نظر سهولت( گواینکه تقریبی است) فرض می‌شود که برای یک نوع سنگدانه بخصوص با دانه‌بندی معین و کارآیی مشخص بتن، مقدار آب مستقل از نسبت سنگدانه‌ها به سیمان و یا از مقدار سیمان مخلوط باشد براساس این فرض می‌توان نسبت‌های مخلوط بین بتن‌های بامقدار سیمان مختلف را تخمین زد. جدول A مقادیر نمونه آب را برای اسلامب‌های مختلف بتن و حداکثر اندازه‌های مختلف سنگدانه‌ها می‌دهد این مقادیر فقط در مورد بتن بدون حباب هوا صدق می‌کند.

مقدار آب بتن kg/m3

حداکثر اندازه سنگدانه
in mm اسلامب ۲۵ تا mm 50 اسلامب ۷۵ تا mm 100 اسلامب ۱۵۰ تا mm 175
سنگدانه گرد گوشه‌ سنگدانه گوشه‌دار سنگدانه گرد گوشه سنگدانه گوشه‌دار سنگدانه گرد گوشه‌ سنگدانه گوشه‌دار
۵/۹ ۵/۱۸ ۲۱۰ ۲۰۰ ۲۲۵ ۲۲۰ ۲۵۰
۷/۱۲ ۵/۱۷ ۲۰۰ ۱۹۵ ۲۱۵ ۲۱۰ ۲۳۵

۱۹ ۱۶۵ ۱۹۰ ۱۸۵ ۲۰۵ ۲۰۰ ۲۲۰
۴/۲۵ ۱۵۵ ۱۷۵ ۱۷۵ ۲۰۰ ۱۹۵ ۲۱۰
۱/۳۸ ۱۵۰ ۱۶۵ ۱۶۵ ۱۸۵ ۱۸۵ ۲۰۰
۰۸/۵ ۲ ۱۴۰ ۱۶۰ ۱۶۰ ۱۸۰ ۱۷۰ ۱۸۵
۲/۷۶ ۳ ۱۳۵ ۱۵۵ ۱۵۵ ۱۷۰ ۱۶۵ ۱۸۰
جدول A : مقدار تقریبی آب برای اسلامب‌های مختلف و حداکثر اندازه‌های سنگدانه‌ها( تا حدی براساس روش سازمان ملی سنگدانه‌ها در ایالت متحده)

چنانچه مقدار آب بتن وسایر نسبتهای مخلوط ثابت فرض شوند در این صورت کارآیی توسط حداکثر اندازه سنگدانه‌ها، دانه‌بندی، شکل و بافت سطحی آنها کنترل می‌شود.
دانه‌بندی و نسبت آب به سیمان تواماً مورد بررسی قرار گیرند زیرا دانه‌بندی معینی که بهترین کارآیی را برای یک مقدار بخصوص نسبت آب به سیمان تولید می‌کند ممکن است بهترین دانه‌بندی برای نسبت دیگری از آب به سیمان، نباشد بویژه هر چه نسبت ‌آب به سیمان بیشتر باشد برای حصول بهترین کارآیی دانه‌بندی ریزتری مورد نیاز خواهد بود درواقع برای نسبت معینی از آب به سیمان یک نسبت سنگدانه درشت» با مصرف مصالح معین« وجود خواهد داشت که بهترین کارآیی را می‌دهد و بر عکس برای یک کارآیی معین مقدار ثابتی از نسبت سنگدانه درشت به ریز وجود دارد که احتیاج به کمترین مقدار آب خواهد داشت.

به هر حل باید به خاطرداشت که اگر چه هنگام بحث در مورد دانه‌بندی لازم برای حصول یک کارآیی مناسب نسبت‌های جرمی توصیه شده‌اند ولیکن این توصیه‌ها فقط درمورد سنگدانه‌های با وزن مخصوص ثابت صدق می‌کنند. در حقیقت کارآیی بوسیله نسبت‌های حجمی دانه‌های با اندازه‌های مختلف کنترل می‌شود لذا وقتی سنگدانه‌های با وزن مخصوص‌های مختلف اصلاً در حالت بعضی از مصالح سبک وزن یا مخلوطی از مصالح سبک وزن و معمولی با کاربرده می‌شوند. باید نسبتهای مخلوط را براساس حجم مطلق هراندازه از دانه‌ها تعیین نمود این موضوع در حالت بتن با حباب هوا نیز صدق می‌کند زیرا حباب هوا همانند ذرات ریز بدون وزن عمل می‌نماید. تأثیر خواص سنگدانه‌ها بر کارآیی افزایش مقدار سیمان مخلوط کاهش می‌یابد و احتمالاً وقتی نسبت سنگدانه به سیمان به کمی یا ۲ باشد بکلی این اثر از بین می‌رود.
در عمل تخمین اثر نسبت های مخلوطی بر کارآیی احتیاج به دقت دارد، زیرا از سه عامل نسبت به سیمان. نسبت سنگدانه‌ها به سیمان و مقدار آب مخلوط، فقط دو عامل مستقل از یکدیگرند. برای مثال اگر نسبت سنگدانه‌ها به سیمان کاهش داده شود اما نسبت آب به سیمان ثابت بماند مقدار آب مخلوط افزایش می‌یابد و در نتیجه کارآیی افزاش خواهد یافت از طرف دیگر اگر مقدار آب ثابت نگه داشته شود وقتی که نسبت سنگدانه به سیمان کاهش می‌یابد نسبت آب به سیمان کاهش خواهد یافت اما کارآیی بصورت جدی تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد.

بعلت بعضی از اثرات ثانوی ذکر آخرین شرط نیز ضروری بنظر می‌رسد نسبت کمتری از سنگدانه‌ها به سیمان به معنی مقدار بیشتری از کل سطح جانبی مواد جامد (سنگدانه‌ها و سیمان) است بطوریکه در این صورت یک مقدار معین از آب، سبب کارآیی تا حدی کمتر می‌شود. این اثر را می‌توان با استفاده از دانه‌بندی قدری درشت‌تر از سنگدانه‌ها، خنثی نمود همچنین عوامل جزئی دیگر نیز مانندبرخی ذرات سیمان، مؤثرند. اما تأثیر این عوامل، هنوز بحث‌انگیز است.

زمان سخت‌شدن بتن:
برای مشخص نمودن میزان سفت‌شدن بتن می‌توان ملات خارج شده از آن را با استفاده از الک mm 5 آزمایش نمود. میله‌ای از نوع واکنش فلزی به اسم میله proctor را برای تعیین زمانهایی که مقاومت در مقابل نفوذ برابر Mpa 5/3 و Mpa 6/27 بکار می‌برند. قرائت اول زمان گیرش اولیه نامیده می‌شود و نشانگر آن است که بتن بیشتر از آنکه بتواند در اثر لرزیدن قابلیت تحرک‌پذیری یابد سفت شده است. زمانی که مقاومت در برابر نفوذ به Mpa 6/27 برسد، زمان گیرش نهایی می‌باشد. مقاومت فشاری بتن سنجیده شده با استوانه استاندارد در این صورت Mpa 7/0 می‌باشد این زمان گیرش کاملاً متمایز از زمانهای گیرش سیمان می‌باشد.
روش انجام این آزمایش توسط ASTMC 403-92 تجویز شده اس

ت و می‌تواند برای مقاصد مقایسه‌ای بکار رود این سنجش نمی‌تواند یک ارزیابی مطلق باشد زیرا آزمایش، بجای بتن اصلی، بر روی ملات انجام می‌شود. بخش اول آئین‌نامه BS5072:1982 نیز آزمایش زمان سفت‌شدن را تجویز نموده است.
اثر زمان و دما بر کارآیی:
بتن تازه مخلوط شده به مرور زمان سفت می‌شود ولی این موضوع را نباید با گیرش سیمان اشتباه نمود. بسادگی می‌توان گفت که قسمتی از آب مخلوط می‌تواند جذب سنگدانه‌ها( اگر اشباع نشده باشند) گردد و قسمتی بوسیله تبخیر از بین می‌رود (بخصوص اگر بتن در معرض تابش خورشید یا وزش باد قرار گیرد. ) و بخشی از آن نیز صرف واکنش‌های شیمیایی اولیه می‌گردد در خلال مدت یک ساعت از زمان مخلوط نمودن بتن ضریب تراکم تا حدود ۱/۰ کاهش پیدا می‌کند.
مقدار دقیق افت در کارآیی به عوامل متعددی بستگی دارد. اولاً هر چه کارآیی اولیه بالاتر باشد کاهش اسلامپ بیشتر خواهد بود. ثانیاً روند کاهش اسلامپ در مخلوط‌های پرسیمان بیشتر است و بعلاوه روند این کاهش به خواص سیمان مصرف شده بستگی دارد وقتی که مقدار قلیایی‌ها خیلی زیاد و مقدار سولفات خیلی کم باشد روند کاهش بیشتر خواهد بود.

تبخیر کارآیی نسبت به زمان همچنین به شرایط رطوبتی سنگدانه‌ها بستگی دارد (در یک مقدار آب کل معین)؛ البته همانطور که ملاحظه می‌شود افت کارآیی در سنگدانه‌ها بستگی دارد به علت جذب آب توسط آنها بیشتر است هر چند که افزودنی‌های کاهنده آب، زمان سفت شدن اولیه بتن را به تأخیر می‌اندازند ولی غالباً باعث قدری افزایش در
روند کاهش اسلامپ با گذشت زمان می‌شوند.
همچنین کارآیی مخلوط تحت تأثیر دمای محیط قرار می‌گیرد گو اینکه اگر دقیقاً بخواهیم دراین رابطه‌های خود بتن مطرح است واضح است که برای حفظ کارآیی اولیه در یک روز گرم مقدار آب د زیرا چنین مخلوط‌هایی کمتر تحت تآثیر تغییرات میزان آب واقع می‌شوند از آنجائیکه کارآیی بتن با دما کاهش می‌یابد سنجیدن اسلامپ پس از گذشت یک زمان از پیش تعیین شده پس از مخلوط کردن مهم است اندازه‌گیری اسلامپ بلافاصله پس از تخلیه بتن از دستگاه مخلوط‌کن بمنظورز کنترل پیمانه و مخلوط کردن آن ارزشمند است همچنین تعیین اسلامپ در زمان ریختن بتن در قالب بمنظور حصول اطمینان از آن که کارآیی برای روش بکارگرفته شده تراکم بتن مناسب است ارزش دارد.

جداشدگی:

در بحث کلی بتن ، کارآیی بیان گردید که در چنین بتنی نباید جداشدگی بآسانی رخ دهد یعنی باید چسبدگی داشته باشد ولیکن اگر دقیقاً بخواهیم درتعریف مخلوط کارآیی عدم وجود تمایل به جداشدگی گنجانیده نشده است. با وحود این فقدان جداشدگی محسوس الزامی است، زیرا تراکم کامل مخلوطی که مواد آن از یکدیگر جدا شده باشند امکان‌پذیر نمی‌باشد.

جداشدگی را می‌توان بصورت جداشدگی مواد متشکله یک مخلوط غیر همگن از یکدیگر تعریف نمود. بطوریکه توزیع مواد در مخلوط دیگر یکنواخت نباشد. در مورد بتن، اختلاف بین اندازه ذرات و همچنین اختلاف بین وزن مخصوص آنها دلایل اصلی جداشدگی می‌باشند اما میزان جداشدگی را می‌توان با انتخاب دانه‌بندی مناسب و دقت در نحوه جابجا نمودن بتن کنترل نمود.

شایان توجه است که لزجت بیشتر بخش خمیر تازه سیمان مانع سقوط سگندانه‌های سنگین‌تر می‌شود در نتیجه مخلوط‌هایی با نسبت آب به سیمان کم، مستعد جداشدگی کمتری می‌باشند.
دو نوع جداشدگی وجود دارد در نوع اول سنگدانه‌های درشت‌تر تمایل به جداشدن دارند، زیرا آنها در امتداد سطح شیبدار فاصله بیشتری را طی می‌کنند و یا بیشتر از ذرات ریزتر ته‌نشین می‌شوند

نوع دوم جداشدگی که (بخصوص در مخلوط‌های پرآب اتفاق می‌افتد.) با جدا شدن دوغاب سیمان ( سیمان+ آب) از مخلوط بروز می‌نماید وقتیکه مخلوط کم سیمان بکار برده می‌شود با برخی از دانه‌بندی‌ها اگر مخلوط خیلی خشک باشد ممکن است جداشدگی نوع اول اتفاق افتد افزودن آب به مخلوط، چسبندگی آن را بهبود می‌بخشد اما وقتی که آب مخلوط خیلی زیاد است جداشدگی نوع دوم اتفاق خواهد افتاد.

اگر بتن نباید فاصله‌ی زیادی با بپیماید و مستقیماَ از ظرف یا سطل بتن‌ریزی به محل نهایی خود در قالب ریخته می‌شود خطر جداشدگی کم خواهد بود. از طرف دیگر ریختن بتن از یک ارتفاع قابل ملاحظه عبور دادن بتن در امتداد یک شیب( بخصوص با تغییرات جهت) و تخلیه شدن در مقابل یک مانع، سبب ترغیب جداشدگی می‌شود لذا تحت چنین شرایطی باید مخلوط که بویژه چسبندگی آن زیاد است بکار برده شود. با روش صحیح جابجا نمودن، حمل و نقل، درجاریختن، احتمال جداشدگی را می‌توان به میزان چشمگیری کاهش داد در این مورد قواعد عملی متعددی وجود دارد که در آئین‌نامه‌ی۳۰۴R-85 ACI ارائه شده‌اند.

ولیکن لازم به تأکید است که همیشه باید مستقیماً د رمحل نهایی خود ریخته شود و نباید اجازه داد که بتن در قالب جریان پیدا کند و یا در داخل قالب از محلی به محل دیگر حرکت داده شود. این ممنوعیت شامل استفاده از لرزاننده جهت پخش نمودن انبوهی از بتن برروی سطح بزرگتر نیز می‌شود.
لرزاندن با ارزشترین وسیله‌ی تراکم را فراهم می‌آورد اما از آنجائیکه مقدار زیادی کاربر روی بتن انجام می‌شود لذا خطر جداشدگی (درهنگام ریختن درجا کاملاً متمایز از جابجایی) ناشی از کاربرد نامناسب لرزاننده افزایش می‌یابد. این امر بخصوص وقتی که لرزاندن برای ودت طولانی ادامه داشته داده شود صورت می‌گیرد در بسیاری از مخلوطها ممکن است، جداشدن و حرکت سنگدانه‌های درشت به طرف کف قالب و خمیر سیمان به طرف سطح بتن نتیجه می‌شود.
چنین بتنی مسلماً کم قدرت می‌شود ولایه‌ی نزدیک به سطح آن بسیار پرسیمان و با آب زیاد خواهد بود بطوریکه ترک برمی‌دارد و ممکن است نهایتاً سبب ایجاد گرد و غبار در سطح بتن شود شیره‌ی ضعیف بتن نباید از آب آمده به سطح بتن( آب انداختن بتن) تمیز داده می‌شود. می‌توان متذکر شد که حباب هو اخطر جداشدگی را کاهش می‌دهد. از طرف دیگر سنگدانه‌های درشتی که زون مخصوص آنها به میزان قابل ملاحظه‌ای با وزن مخصوص سنگدانه‌های ریز تفاوت داشته باشد، منجر به افزایش جداشدگی خواهد شد.
سنجش کمی جداشدگی مشکل است اما وقتی که بتن به یکی از روشهای نامناسبی که در بالا ذکر شده جابجا شود بآسانی قابل تشخیص می‌باشد با انجام آزمایش جریان( پخش) می‌توان تصویر خوبی از میزان چسبندگی بدست آورد. ضربه‌های اعمال شده در طول آزمایش، جداشدگی را تقویت می‌کند و اگر مخلوط چسبناک نباشد، ذرات درشت‌تر سنگدانه‌ها جدا خواهند شد و به سمت لبه‌ی میز حرکت خواهندکرد دریک مخلوط بسیار روان خ

میر سیمان تمایل به دور شدن از مرکز میز دارد و سنگدانه‌های درشت‌تر در مرکز باقی می‌مانند.
تا آنجا که به جداشدگی ناشی از لرزاندن زیاد مربوط می‌شود یک آزمایش مناسب آن است که قالب مکعبی یا استوانه‌ای حاوی بتن را به مدت ۱۰ دقیقه لرزاند و سپس بدنه‌ی قالب را جدا نموده و توزیع دانه های درشت در بدنه بتن را مشاهده نمود. هرگونه جداشدگی بوضوح دیده خواهد شد.

بتن آماده:
قبلاً بتن آماده بصورت موضوعی جداگانه مطرح می‌شد اما امروزه درحالی که قسمت عمده بتن در بسیاری از کشورها در یک ایستگاه مرکزی تولید می‌شود در این بخش فقط برخی از خصوصیان ویژه بتن آماده بررسی قرار خواهد گرفت.

بتن آماده بویژه در کارگاههای پرتراکم و یا در جاده‌سازی در مواردی که فضای کمی برای دستگاه مخلوط‌کن و انباشته‌های گسترده‌ای از سنگدانه وجود دارد مفید است. اما شاید برجسته‌ترین امتیاز منحصر به فرد بتن آماده آن است که می‌توان آن را در شرایط بهتری از آنچه که معمولاً در کارگاههای بزرگ ساختمانی امکانپذیر است تولید نمود د رتولید بتن اعمال کنترل ضرورتی اجتناب ناپذیر است اما از آنجا که ایستگاه مرکزی تولید بتن تقریباً تحت شرایط کارخانه‌ای عمل می‌کند

کنترل کاملاً دقیقی بر کلیدی عملیات تولید بتن تازه امکانپذیر خواهد بود دقت مناسب در جریان حمل بتن نیز با استفاده از کامیون‌‌های بهم زن تأمین می‌گردد اما البته در جاریختن بتن وتراکم آن از مسئولیتهای کارکنان کارگاه خواهد بود. در مواردی که مقادیر کمی از بتن لازم باشد و

یا وقتیکه بتن‌ریزی با فواصل زمانی صورت می‌گیرد نیز در کار بتن آماده دارای مزیت خواهد بود.
دو نوع عمده بتن آماده وجوددارد در نوع اول مخلوط نمودن در دستگاه مرکزی صورت می‌گیرد سپس بتن آماده حمل می‌گردد معمولاً در کامیون به هم زن که بآرامی می‌چرخد تا از جداشدگی بتن وسفت شدن زودرس آن جلوگیری شود. چنین بتنی را مخلوط شده در ایستگاه مرکزی می‌گویند که کاملاً متمایز از نوع دوم که مخلوط شده در حمل یا در کامیون است می‌باشد. در نوع دوم مواد در ایستگاه مرکزی پیمانه شده اما در کامیون مخلوط‌کن یا در جریان حمل به کارگاه و یا بلافاصله از تخلیه بتن مخلوط می‌شود مخلوط نمودن درحمل اجازه خواهد داد