مقاله مطالعه بیان ژنهای اولئات دساچوراز دو رقم روغنی مرغوب و نامرغوب زیتون بومی ایران طی مراحل نمو میوه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مطالعه بیان ژنهای اولئات دساچوراز دو رقم روغنی مرغوب و نامرغوب زیتون بومی ایران طی مراحل نمو میوه دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مطالعه بیان ژنهای اولئات دساچوراز دو رقم روغنی مرغوب و نامرغوب زیتون بومی ایران طی مراحل نمو میوه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مطالعه بیان ژنهای اولئات دساچوراز دو رقم روغنی مرغوب و نامرغوب زیتون بومی ایران طی مراحل نمو میوه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مطالعه بیان ژنهای اولئات دساچوراز دو رقم روغنی مرغوب و نامرغوب زیتون بومی ایران طی مراحل نمو میوه :

تعداد صفحات:۸

چکیده:

محصول ژنهای OeFAD2-2, OeFAD2-1 و (OeFADs) OeFAD6 مسئول کاتالیز تبدیل اولئیک اسید به لینولئیک اسید در زیتون (Olea europaea L) می باشند. برای نشان دادن میزان مشارکت هر یک از OeFADs در تعیین محتوای لینولئیک اسید روغن دانه و مزوکارپ میوه زیتون در هر رقم و نیز آنالیز مقایسه ای بیان ژنها بین دو رقم مرغوب (ماری) و نامرغوب (شنگه) زیتون، آنالیز اسید چرب و Real time PCR طی مراحل مختلف رسیدگی میوه انجام گردید. نتایج نشان داد که ژنهای OeFAD، وابسته به بافت و مرحله نموی تنظیم می شوند. ژن OeFAD2-1 عمدتاً طی بلوغ دانه بیان می گردد. همچنین، بیان OeFAD6 طی نمو دانه بیش از بیان آن در مزوکارپ در حال رسیدگی بود. این داده ها نشان می دهد که OeFAD2-2، ژن اصلی مسئول محتوای لینولئیک اسید مزوکارپ میوه زیتون در هر دو رقم است. از آنجا که الگوی تغییرات بیان OeFAD2-1 و OeFAD2-2 دانه ای درحال نمو به ترتیب در شنگه و ماری با الگویتکامل لینولئیک اسید همزمان شده است، بنظر می رسد که OeFAD2-1 در شنگه و OeFAD2-2 در ماری، ژنهای احتمالی مسئول محتوای لینولئیک اسید بافت دانه اند. این نتیجه می تواند ناشی از ترکیب ژنتیکی متفاوت دانه نسبت به مزوارپ و یا ممکن است وابسته به رقم باشد. با وجود نسبت بالای لینولئیک اسید مزوکارپ شنگه نسبت به ماری، سطوح رونوشت ژن OeFAD2-2 در ماری بیشتر از شنگه می باشد. این تناقض می تواند از تفاوت هایی در فعالیت آنزیمی پروتئین OeFAD2-2، میزان بیوسنتز روغن ویا زمان رسیدگی دو رقم مطالعه ناشی شده باشد.