مقاله شىاسایی مکان های ژنی کىترل کىىد صفات آگرومورفولوژیک در لاین های اینبرد نوترکیب آفتابگردان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله شىاسایی مکان های ژنی کىترل کىىد صفات آگرومورفولوژیک در لاین های اینبرد نوترکیب آفتابگردان دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله شىاسایی مکان های ژنی کىترل کىىد صفات آگرومورفولوژیک در لاین های اینبرد نوترکیب آفتابگردان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله شىاسایی مکان های ژنی کىترل کىىد صفات آگرومورفولوژیک در لاین های اینبرد نوترکیب آفتابگردان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله شىاسایی مکان های ژنی کىترل کىىد صفات آگرومورفولوژیک در لاین های اینبرد نوترکیب آفتابگردان :

تعداد صفحات:۹

چکیده:

مطالعه حاضر در مزرعه پژوهشی هنرستان کشاورزی ارومیه با هدف شناسایی QTL های مرتبط با عملکرد دانه و صفات آگرومورفولوژیک مانند تعداد برگ، طول برگ، طول دمبرگ، ارتفاع گیاه، عرض برگ، قطر ساقه، قطر طبق، با استفاده از ۷۲ لاین اینبرد نوترکیب حاصل از تلاقی PAC2RHA266، انجام گرفت. تجیه واریانس طرح لاتیس مستطیل برای تمام صفات مورد مطالعه اختلاف معنی دار بین ژنوتیپ ها نشان داد. تفاوت بین میانگین لاین های اینبرد نوترکیب و میانگین والدین برای صفات مورد مطالعه معنی دار نبود. سود ژنتیکی (تفکیک متجاوز مثبت) نشان دهنده تفاوت بین میانگین ۱۰% از بهترین RIL ها و میانگین والدین برای بیشتر صفات معنی دار بود. یک نقشه لینکاژی با ۱۹۱ نشانگر SSR با درجه اشباع یک مارکر در ۳/۸ سانتی مورگان برای شناسایی QTL های مربوط صفات استفاده شد. مهمترین QTL های مربوط به عملکرد دانه خودگشن و دگرگشن به ترتیب بر روی گروه های لینکاژی ۲، ۱۴، ۱۷ و ۱۷ شناسایی شدند که بترتیب ۱/۱۵، ۱/۱۷، ۴/۵۱ و ۱/۱۳ درصد از واریانس فنوتیپی (R(2)) را توجیه می کردند. بیشتر QTL های شناسایی شده مربوط به عملکرد و QTL های ظاهر شده برای تعدادی از صفات آگرومورفولوژیک هم جایگاه بودند. نشانگرهای HMBPP و ORS169 با QTL های کنترل کننده تعداد برگ، طول دمبرگ، قطر طبق و عملکرد تک بوته خودگشن و دگرگشن هم جایگاه بودند. شناسایی نشانگرهای هم جایگاه با QTL های کنترل کننده صفات مختلف و انتقال آن به درون یک زمینه ی ژنتیکی مناسب می تواند باعث افزایش کارایی انتخاب به کمک نشانگر و پیشبرد برنامه های اصلاحی شود.