مقاله تنوع و تمایز ژنتیکی ۳ گونه بومادران A.wilhelmsii Achillea etnuifolia و A.Vermicularis بوسیله مارکرهای پروتئین های محلول

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تنوع و تمایز ژنتیکی ۳ گونه بومادران A.wilhelmsii Achillea etnuifolia و A.Vermicularis بوسیله مارکرهای پروتئین های محلول دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تنوع و تمایز ژنتیکی ۳ گونه بومادران A.wilhelmsii Achillea etnuifolia و A.Vermicularis بوسیله مارکرهای پروتئین های محلول  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تنوع و تمایز ژنتیکی ۳ گونه بومادران A.wilhelmsii Achillea etnuifolia و A.Vermicularis بوسیله مارکرهای پروتئین های محلول،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تنوع و تمایز ژنتیکی ۳ گونه بومادران A.wilhelmsii Achillea etnuifolia و A.Vermicularis بوسیله مارکرهای پروتئین های محلول :

تعداد صفحات:۱۰

چکیده:

در این تحقیق، الگوی اکتروفورز پروتئین های کل گیاهچه ۱۴ جمعیت از ۳ گونه بومادران A.wilhelmsii, Achillea tenuifolia و A.Vermicularis مورد بررسی قرار گرفتند. برای تفکیک پروتئین ها استخراج شده از روش SDS-PAGE تک بعدی استفاده شد و از رنگ آمیزی ژل پلی آکریل آمید به وسیله ی عکاسی بلو استفاده شد. به منظور تجزیه ی ژل های اکتروفورزی به حضور هر یک از باندها عدد یک و به عدم حضور آنها عدد صفر داده شد. تعداد ۳۲ باند در جمعیت ها مشاهده گردید. بیش ترین تعداد پلی مورفیسم مربوط به جمعیت قم بود میانگین درصد پلی مورفیسم در گونه ی Tenuifolia 56% و در گونه Wilhelmsii 59% و در گونه ی Vermicularis 63% می باشد. فاصله ژنتیکی میان جمعیت ها به روش Nei برای تجزیه به مؤلفه های اصلی (PCA)، تجزیه ی خوشه ای با روش UPGMA و تجزیه (Neighbor Joining) استفاده شده است. نتایج تجزیه به مؤلفه های اصلی نشان داد که مؤلفه های اول و دوم و سوم به ترتیب ۳۶%، ۱۷% و ۱۵% از کل واریانس متغیرها را توجیه نمودند. در تجزیه ی خوشه ای ۱۴ جمعیت در سه کلاستر قرار گرفتند. در کلاستر دوم و سوم جمعیت های کهک، سلماس، سنندج ۲ و گرگان همگی از گونه A. tenuifolia با هم در دو گروه قرار گرفتند. در کلاستر ۱ جمعیت های مختلفی از هر سه گونه قرار گرفتند. در گروه بندی معیت ها به روش Neighbor Joining مطابقت خوبی با تجزیه کلاستر مشاهده شد.