تحقیق در مورد ارتروز در ورزش

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تحقیق در مورد ارتروز در ورزش دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تحقیق در مورد ارتروز در ورزش  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تحقیق در مورد ارتروز در ورزش،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تحقیق در مورد ارتروز در ورزش :

آرتروز بر اساس جنسیت
آرتروز شایع ترین بیماری مفصلی در انسان است.در افراد زیر ۱۸ سال الگوی پراکندگی آرتروز در بین مردان و زنان مشابه است.اما در افراد مسن تر آرتروز هیپ در مردان و آرتروز مفاصل بین انگشتان دست در زنان شایع تر است.بر این اساس جنسیت زن به عنوان یک عامل خطر برای آرتروز محسوب می شود.اما مهمترین عامل خطر برای ابتلا به آرتروز سن است.در زنان زیر ۴۵ سال تنها دو درصد موارد در رادیولوژی علائم آرتروز را نشان میدهند اما بین ۴۵ تا ۶۴ سال ۳۰ درصد افراد در رادیولوژی علائم آرتروز را نشان می دهند.

عوامل زمینه ساز
عوام ضربه شدید و ضربه های کوچک مکرر نیز عوامل خطر برای ابتلا به آرتروز هستند.نارسایی رباط متقاطع قدامی و آسیب منیسک و منیسکتومی می توانند موجب آرتروز زانو شوند.فردی که مبتلا به شکستگی تری مالئولار میشود تقریبا”به طور قطع مبتلا به ارتروز مچ پا خواهد شد.

درگیری مفصل در آرتروز به اضافه بار اعمال شده روی مفصل بستگی دارد.بنابراین اگرچه آرتروز مچ پا در بالرین ها –آرتروز ارنج در ضربه زنندگان به توپ در بیسبال و آرتروز مفاصل بین انگشت و استخوان های کف دست در گیرندگان توپ کریکت شایع است هیچ یک از آرتروز های نواحی گفته شده در جامعه عمومی شیوع ندارند.همچنین در افرادی که با چکش بادی کار می کنند- ملوانان و معدنچیان مفاصل درگیر بیشتر دچار آرتروز می شوند.

آیا افراد مبتلا به آرتروز باید به فعالیت جسمانی بپردازند؟
با توجه به فواید بیشمار فعالیت های جسمانی و ورزش در سلامت عمومی فرد به شکل عام و سلامت سیستم عضلانی اسکلتی به شکل حاص توصیه می شود افراد بر اساس یک برنامه اصولی و علمی به ورزش در درمان آرتروز شامل موارد زیر است:
• افزایش دامنه حرکتی
• افزایش قدرت عضلانی
• کاهش درد

بیشتر محققان بر این باورند که اولین تغییرات بیماری از غضروف شروع می شود.
غضروف مفصل دو عملکرد اساسی در مفصل دارد:

اول آنکه سطحی فراهم می آورد که به طور چشمگیری صاف بوده فشارهای وارده را تحمل می کند و بدین نحو با حرکت مفصل استخوانها به راحتی روی یکدیگر می لغزندو در اثر نرم کنندگی مایع داخل مفصل ضریب اصطکاک ناشی غضروف بر غضروف دیگر ۱۵ بار کمتر از لغزش دو قطعه یخ بر روی یکدیگر است!
دومین عملکرد غضروف مفصلی آن است که از تمرکز فشارها و در نتیجه خرد شدن استخوان حین تحمل فشار جلوگیری می کند. هر گاه ساختار بیولوژیک غضروف مفصلی و استخوان غیرطبیعی شود و یا اینکه فشار بیش از حد بر مفصل وارد شود آرتروز پدید می آید.

درد مفصل در آرتروز به صورت درد عمقی و در ناحیه مشخص در مفصل درگیر بوده و با حرکت مفصل تشدید و با استراحت تسکین می یابد.
در صورتی که بیماری پیشرفته باشد درد دائمی بوده و گاهی خواب فرد را مختل می کند. خشکی مفصل پس از برخاستن از بستر یا پس از مدتی فعالیت ممکن است بارز باشد.اما معمولا” کمتر از ۲۰ دقیقه طول می کشدعلائم دیگر مانند تب-بی حالی- کاهش وزن و غیره به همراه این بیماری وجود ندارد.ممکن است پزشک در معاینه متوجه تورم استخوان یا بافت نرم اطراف مفصل تغییر شکل مختصری در زندگی مفصل شود. با توجه به علائم پزشک درخواست عکس رادیولوژی و آزمایشات می کند و بیماری را تشخیص میدهد.

هدف از درمان آرتروز:
۱ کاهش درد
۲ حفظ تحرک
۳ به حداقل رساندن ناتوانی مفصل در افراد می باشد.
کاهش فشار وارده بر مفصل از طریق:
۱ پرهیز از ایستادن طولانی
۲ کاهش وزن
۳ استراحت
۴ استفاده از عصاو غیره
از درمانهای غیر داروئی محسوب می شود.

استفاده از داروها و جراحی ارتوپدی در موارد شدیدتر در نظر گرفته می شود.
ورزش جزو حیاتی در درمان آرتروز به شمار می آید و علاوه بر اینکه از خشکی مفاصل جلوگیری می کند به تقویت عضلات اطراف مفاصل نیز کمک میکند. همچنین فرد بیمار با انجام تمرینات ورزشی مناسب احساس نشاط و شادابی میکند.

اما در بیشتر موارد فعالیت های ورزشی نه تنها موجب ایجاد یا تشدید آرتروز نمی شوند حتی می توانند نقش پیشگیری کننده یا درمانی داشته باشند.
چاقی نه تنها می تواند یک عامل خطر برای آرتروز زانو باشد حتی می تواند میزان بروز آرتروز در مفاصل دست را نیز افزایش دهد. اما افراد چاقی که هنوز مبتلا به آرتروز نشده اند می توانند با کاهش وزن احتمال ابتلا به آرتروز علامت دار را تا حد زیادی کاهش دهند.

ارتباط بین علائم رادیولوژیک و درد بیمار کم است.در بسیاری از موارد که علائم پیشرفته رادیولوژیکی دارند درد بسیار کم است.عوامل خطر برای ایجاد درد و ناتوانی دد و ناتوانی به خوبی شناخته نشده اند.ناتوانی در افراد مبتلا به آرتروز زانو بیش از آنچه که با علائم رادیولوژیک یا درد بیمار ارتباط داشته باشد با ضعف عضله چهارسر رانی مرتبط است و تقویت این ضله موجب بهبود پایداری مفصلی و کاهش درد می شود.به علاوه زنان زودتر از مردان علامت دار می شوند.افرادی

که بیکار هستند بیش از افراد شاغل و افراد مجرد بیش از افراد مزدوج دارای علائم می شوند.حتی در بعضی مواقع تماس های تلفنی از سوی یک بهورز میتواند به اندازه داروهایی مثل پروفن یا آسپرین در کاهش درد مؤثر باشد. آنچه که به دنبال آرتروز و درد ناشی از آن ایجاد می شود کاهش فعالیت جسمانی است وآنچه که به دنبال بی تحرکی پدید می آید کاهش قدرت عضلانی -کاهش بیشینه اکسیژن مصرفی – کاهش دامنه حرکتی مفصل و کاهش پایداری مفصلی است. بی تحرکی موجب افزایش وزن و چاقی می شود و چاقی آرتروز را تشدید می کند.

توجه:
تحقیقات نشان داده اند که ورزش منظم و طبق یک برنامه تعیین شده از سوی پزشک لازمه درمان مناسب افراد مبتلت به آرتروز می باشد .مقدار ورزش و نوع آن بستگی به علل خاصی دارد که عبارتند از: نوع مفصل درگیر-میزان التهاب در مفصل و میزان پایداری مفصل.

مزایای ورزش برای آرتروز:
• ورزش سبب کاهش درد مفصل و خشکی مفاصل می گردد.
• ورزش سبب افزایش انعطاف پذیری عضلات مؤثر روی مفصل میگردد.
• ورزش سبب افزایش قدرت عضلانی عضلات مؤثر روی مفصل میگردد.

• ورزش سبب افزایش قدرت انقباض قلب و افزایش سطح سلامتی افراد مبتلا میگردد.
• ورزش با کمک به کاهش وزن فشار روی مفاصل تحمل کننده وزن را کاهش می دهد.
•
چه نوع ورزش هایی برای آرتروز مفیدند؟
• ورزش های افزایش دهنده دامنه حرکات مفصل: این ورزش مثل dance سبب حفظ دامنه حرکات مفصل در محدوده نرمال و کاهش خشکی مفاصل درگیر می شوند.به طور کلی این ورزش ها انعطاف پذیری را افزایش می دهند.
• ورزش های هوازی: این ورزش ها مثل پیاده روی –دو میدانیو دوچرخه سواری سبب بهبود کارکرد قلبی-ریوی کنترل وزن مناسب و بهبود عملکرد کلی فرد بیمار می شوند.

• ورزش های تقویت کننده قدرت و توان عضلات: این ورزش ها با افزایش قدرت عضلانی سبب حمایت بهتر از مفاصل درگیر در آرتروز می شوند و به پایداری مفصل و کاهش علائم کمک می کند. برای تقویت قدرت عضله می توان از دمبل های کوچک- ماشین های بدن سازی- ورزش های ایزومتریک- باند های لاستیک و راه رفتن در آب استخر استفاده نمود.آنچه طی انجام این نوع ورزش ها اهمیت به سزایی دارد حفظ و انجام حرکات و وضعیت بدنی درست حین انجام حرکات است چرا که اگر ورزش های تقویت کننده قدرت عضلانی در حالتی نامناسب انجام شود می توانند منجر به تشدید درد – کشیدگی عضلات و افزایش تورم مفصل شوند.

ورزش و سیستم اسکلتی- عضلانی:

نحوه شروع ورزش:
۱ اولین گام مشاوره با پزشک معالج خود درباره نوع ورزش مناسب برای شماست.
۲ ابتدا بهتر است با دوش گرفتن یا استفاده از دستگاهای موضعی محل مفصل مورد نظر را گرم کنید.
۳ سپس با انجام ورزظ های حفظ کننده دامنه حرکت مفصل و عضلات اطراف آن را گرم کنید.

۴ سپس با استفاده از وزنه های سبک به انجام ورزش های تقویت کننده قدرت عضلانی بپردازید.
۵ به تدریج وزن وزنه ها را افزایش دهید و نیرو یا کشش بیشتری روی عضلات اعمال کنید.
۶ از کمپرس آب سرد برای خنک کردن مفصل استفاده کنید.
۷ سپس به انجام ورزش های هوازی بپردازید.
۸ هرگاه دچار درد در مفصل یا التهاب و قرمزی شدید ورزش را متوقف کنید و در صورت ادامه یافتن علائم به پزشک مراجعه کنید.

انواع مختلفی از تمرینات ورزشی برای مبتلایان به آرتروز وجود دارد:

• ورزش های هوازی
• قدرتی(استقامتی)
• کششی
• خم و راست شدن
• و تمرینات ویژه برای مفاصل خاص

ورزش های هوازی مثل شنا- پیاده روی- دوچرخه سواری- بالا رفتن از پله ها- و غیره با بالا بردن ضربان قلب به تقویت عملکرد قلب و ریه کمک می کند. همچنین انجام این تمرینات سبب کاهش درد خشکی و ناتوانی مفاصل می شود.

اهداف برنامه تمرینی ۳۰ دقیقه فعالیت در اکثر روز های هفته است ولی;

به آهستگی و به تدریج شروع کنید.اگر تاکنون ورزش نکرده اید ۵ دقیقه تمرین کنید و اگر می توانید آنرا در طی روز چند بار تکرار کنید.
هر هفته به میزهن ده درصد زمان تمرینات را طولانی تر کنید. برای مثال اگر در هفته اول روزی ۱۰ دقیقه پیاده روی می کردید.

از هفته دوم روزی ۱۱ دقیقه و ;

خودتان را به مبارزه بطلبید ولی خیلی هم به خودتان فشار نیاورید! هدف قوی تر شدن پمپ قلبتان است و در این میان ممکن است عرق کنید و کمی نفستان تنگ شود ولی به ورزش ادامه دهید.

وزن ایده آل خود را به دست آورید. تحمل وزن اضافی مفاصلتان را فرسوده خواهد کرد.
حتی کاهش وزن در حد چند گرم فشار اضافی را از روی مفاصل ملتهب بر می دارد.ورزش در کنار تغذیه سالم بهترین شیوه درمان برای کاهش وزن است.

تمرینات استقامتی و کششی:
بلند کردن وزنه های سبک و یا استفاده از تجهیزات پیشرفته سبب پرورش کلی عضلات بدن می شود.این تمرینات باعث افزایش جریان خون عضلات و قدرت و تحمل آن می شود. قبل از انجام تمرینات قدرتی نکات ذیل را به خاطر داشته باشید :

۱ قبل از تمرین بدن خود را گرم کنید.این کار را با ورزش های سبک مثل پیاده روی انجام دهید.
۲ تمرینات کششی مقدم بر سایر تمرینات هستند.

۳ به هنگام بلند کردن وزنه به روش صحیح نفس بکشید.هنگام بلند کردن وزنه نفس عمیق بکشید و در پایان عمل نفس را با قدرت و به آرامی بیرون دهید.
۴ به تدریج وزنه های سنگینتر را جایگزین کنید.
۵ به طور یک روز در میان و یا کمتر از چهار روز در هفته تمرین کنید.
۶ استفاده از قالب یخ که در قالب پارچه ای پیچیده شده به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه بر روی مفاصل ملتهب پس از انجام تمرینات از دردناکی و تورم آن پیشگیری می کند.

۷ درد خفیف و قابل تحمل و مختصری احساس ناراحتی در مفصل بعد از تمرین طبیعی است ولی اگر مفاصلتان در شب یا چند روز بعد دچار درد شدید شدند تمرینات را قطع کرده با پزشکتان مشورت کنید.
تغییرات اندکی در برنامه تمرین شما را مجددا” به حالت زمان اولیه بر می گرداند.