مقاله جبران خلیل جبران و سبک آثار او

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله جبران خلیل جبران و سبک آثار او دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله جبران خلیل جبران و سبک آثار او  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله جبران خلیل جبران و سبک آثار او،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله جبران خلیل جبران و سبک آثار او :

جبران خلیل جبران و سبک آثار او

جبران خلیل جبران (۶ ژانویه ۱۸۸۳ – ۱۰ آوریل ۱۹۳۱) زاده بشرّی لبنان از نویسندگان سرشناس لبنان و آمریکا و خالق اثر بسیار مهم و مشهور پیامبر است.
دوران کودکی
او در ششم ژانویه سال ۱۸۸۳، در خانواده‌ای مسیحی مارونی (منسوب به مارون قدیس) که به خلیل جبران شهرت داشتند، در البشری، ناحیه‌ای کوهستانی در شمال لبنان به دنیا آمد. مادرش زنی هنرمند بود که «کامله» نام داشت.

خلیل جبران
مادر جبران کامله رحمه، سی ساله بود که جبران را از شوهر سومش خلیل جبران به دنیا آورد. شوهرش مردی بی مسئولیت بود و خانواده را به ورطه فقر کشاند. جبران خلیل یک برادر ناتنی به نام «پیتر»، شش سال بزرگتر از خودش، و دو خواهر کوچکتر به نام‌های «ماریانه» و «سلطانه» داشت که در تمام عمرش به آن‌ها وابسته بود. از آنجا که جبران در فقر بزرگ می‌شد، از تحصیلات رسمی بی بهره ماند و آموزش‌هایش محدود به ملاقات‌های منظم با یک کشیش

روستایی بود که او را با اصول مذهب و انجیل و زبان‌های سوری و عربی آشنا کرد. جبران هشت ساله بود که پدرش به علت عدم پرداخت مالیات به زندان افتاد و حکومت عثمانی تمام اموالشان را ضبط و خانواده را آواره کرد. سرانجام مادر جبران تصمیم گرفت با خانواده‌اش به آمریکا کوچ کند. در ۲۵ ژوئن سال ۱۸۹۵، جبران در دوازده سالگی با مادر، برادر و دو خواهرش لبنان را ترک و به ایالات متحده آمریکا رفت و در بوستون ساکن شد. وی در بوستون به مدرسه رفت. در مدرسه، اشتباهی در ثبت نام، نام او را برای همیشه تغییر داد و به کهلیل جبران Kahlil Gibran تبدیل کرد که علی رغم تلاش‌هایش برای بازیابی نام کاملش، تا پایان عمرش بر جا ماند. جبران در سال ۱۸۹۶ با فرد هلند دی ملاقات کرد و از آن به بعد وارد مسیر هنر شد. دی جبران را با اساطیر یونان، ادبیات جهان، نوشته‌های معاصر و عکاسی آشنا کرد.

بازگشت به لبنان
همچنین دختر جوانی به نام «ژوزفین پی بادی» که ثروت سرشاری از ذوق و فرهنگ داشت دل به محبت این جوان بست و در رشد و کمال او بسیار موثر واقع شد. وی در آمریکا به نگارگری پرداخت و در سال ۱۹۰۸ وارد فرهنگستان هنرهای عالی در پاریس در فرانسه شد و مدت سه سال زیر نظر تندیسگر معروف

«اگوست رودن» درس خواند. رودن برای جبران آینده درخشان و تابناکی را پیش‌بینی نمود. زنان دیگری نیز بعدها در زندگی جبران ظاهر شدند که از همه مهم ‌تر خانم «مری هسکل» و «شارلوت تیلر» است. این دو زن اخیر بخصوص خانم هسکل شاید بیشترین تأثیر را در زندگی فرهنگی و هنری و حتی اقتصادی جبران داشته‌اند. اما جبران پس از حدود سه سال اقامت در آمریکا به شوق زادگاه و عشق به آشنایی با زبان و فرهنگ بومی خویش به وطن بازگشت. جبران که به

کمک فرد هلند دی کم کم وارد حلقه بوستونی‌ها شده بود و شهرت کوچکی به هم زده بود، با نظر خانواده‌اش تصمیم گرفت به لبنان برگردد تا تحصیلاتش را به پایان برساند و عربی بیاموزد. جبران در سال ۱۸۹۸ وارد بیروت شد و به «مدرسه الحکمه» رفت. جبران در این دوره کتاب مقدس را به زبان عربی خواند و با دوستش یوسف حواییک، مجله‌ای به نام «المناره» منتشر کرد که حاوی نوشته‌های آن دو و نقاشی‌های جبران بود.
مرگ در خانواده و بازگشت به ایالات متحده

جبران دانشگاه را در سال ۱۹۰۲ تمام کرد. زبان‌های عربی و فرانسه را آموخته بود و در سرودن شعر به مهارت رسیده بود. در این هنگام رابطه‌اش با پدرش قطع شد و از او جدا شد و زندگی محقر و فقیرانه‌ای را از سر گرفت. در همان هنگام شنید که برادر ناتنی‌اش سل گرفته، خواهرش سلطانه مشکل روده‌ای دارد و مادرش گرفتار سرطان است. با شنیدن خبر بیماری هولناک سلطانه، جبران در ماه مارس ۱۹۰۲ لبنان را ترک کرد. اما دیر رسید و سلطانه در چهارده سالگی درگذشته بود. در همان سال، پیتر به بیماری سل و مادرش به سرطان درگذشتند.

خلیل جبران بعد از پایان تحصیلاتش در فرانسه دوباره وارد آمریکا شد و تا مرگش در سال ۱۹۳۱ در آنجا کار و زندگی کرد.
ء از آثار جبران پیداست که با تحولات اجتماعى جدید و فلسفه هنر مدرن هیچ آشنایى ندارد و حتى نویسندگان پایان قرن نوزدهم، کسانى مانند آلفردو موسه، تئوفیل گوتیه، دووینى و ژرژ ساند را نمى‏شناسد مى‏خواهد به یارى عشق و آیین زیباشناختى احساساتى، عرصه‏اى دور از جنجال و هیاهوى جهانى بیابد و زندگانى را بر حسب معیارهاى عاطفى داورى کند.

ء چیزى که در آثار خلیل جبران بیشتر به چشم مى‏آید مضمون‏پردازى است. قصه‏هاى او به تمام معنا «بازنمایشى»اند و از زاویه دید «داناى کل» وصف مى‏شود. البته، این «بازنمایشى» اندیشه‏هاى و رویدادها با «بازنمایشى» که اساس ادبیات رئالیستى (مانند گورکى) را تشکیل مى‏دهد، تفاوت دارد.
ء جبران خلیل جبران، توجه ندارد جایى که درباره اقتصاد، تولید، مبادله کالا مى‏نویسد و این مربوط به فراروندها و علومى است که سازوکار و ساختار معینى دارند و به مدد توصیف‏هاى روان‏شناسى فردى، نه مى‏توان آنها را حل و رفع کرد و نه تفسیر.

ء به طور کلى جبران خلیل جبران، بیشتر شاعرى احساساتى است تا نویسنده‏اى متفکر. مهمترین نقص کار او در جهان‏نگرى اوست. جهان‏نگرى او یکسویه و خالى از مشاهده‏هاى دقیق ماهیت روابط انسان‏هاست.

جبران خلیل جبران از نویسندگانى است که کم و بیش در ایران شناخته شده است. او عرب و مسیحى است و کتابى نیز درباره عیسى مسیح نوشته است. آثار او کم و بیش به فارسى ترجمه شده و بویژه کتاب «پیامبر» و «باغ پیامبر» او شهرت بسیار دارد. سبک نوشته این نویسنده، شاعرانه و رومانتیک است، اما رومانتیسیسم او بسیار احساساتى و رقیق است. به نظر مى‏آید که وى به بهانه داستان‏نویسى نثر شاعرانه مى‏نویسد. جبران در قیاس با نویسندگانى مانند ویکتورهوگو- از بزرگان رومانتیسیسم داستان‏نویس به شمار نمى‏آید و آثارش کم‏وبیش مانند آثار لامارتین و شاتوبریان است. در واقع او نویسنده‏اى است که

باورها، احساس‏هایى شاعرانه درباره زندگانى و معناى آن دارد و مى‏خواهد آنها را به مدد عبارت‏هاى پرآب و تاب به خواننده القاء کند. آنچه به عنوان داستان مى‏نویسد، در واقع داستان نیست، ماجراست آن نیز ماجرایى ساده بدون فراز و نشیب و بدون طرح داستانى.
جبران خلیل جبران به شدت زیر تأثیر «عشق مسیحى» و عاطفه رومانتیک است. طبیعت، مردم ساده، روستاییان و چوپان‏ها را دوست دارد و با این که خود سال‏ها در شهرهاى بزرگ اروپا و آمریکا زیسته از زندگانى شهرى و طرز زیست امروز نفور

جبران خلیل جبران ، ادیب و نقاش توانای لبنانی ،چهره ای است که با آثارش در محافل ادبی ایران شناخته شده ولیکن تا کنون کمتر محققان ادبی ، به نقدو تحلیل زندگی این نویسنده رماتیسم پرداخته اند ، کتاب جبران در آینه نخستین کتابی است که حاوی اطلاعات بسیار دقیقی از بیوگرافی شخصیتی جبران و شناخت بسیار دقیق آثارش توسط سرکار خانم دکتر ناهید فوزی از محققان ومولفان توانای میهن عزیزمان به چاپ رسیده است. این کتاب با استفاده از منابع مستند و موثق ادبی تاریخی که حدودا ۴۲منبع اصلی را شامل میشود ، یکی از بهترین کتب اطلاعاتی در رابطه باجبران نویسنده کتاب پیامبر می باشد.

۱- جمع میان نثرآهنگین و شعر گونه از طرفی و نثر تصویرگر(ایماژیسم) از طرفی دیگر جبران چندان پای بند رعایت موسیقی کلام است که گاه محتوا را قربانی سبک غنایی خود می کند. اما آنجا که نثر موزون ی با تصویر پردازی به زیبایی در می آمیزد . عبارات وی چون پرده ای از نقاش در طرح خیال خواننده نقش می بندد جبران موسیقی کلام را بربال خیال به تصویر میکشد و شاخص برجسته و سبک ماندگاری سبک دلنشین وی نیز همین تصویر گرایی اوست . قلم وی بیش از آنکه کلمات را به ذهن منتقل کند،قلم موی خیال اوتصاویری گویا و سحر انگیز را در ذهن خواننده می آفریند و می توان آن را جلوه ای از پیوند عمیق میان دو هنر نویسندگی و نقاشی نزد جبران دانست ، جمع میان نثر شعر گونه و تصویرگرا در داستان ((بال های شکسته)) مشهود است. دراین داستان موسیقی کلام به یاری روح شاعرانه جبران آمده و قلم اورا زینت بخشیده است.

۲- ساختار مقاله گونه داستان های جبران ، داستان های وی اغلب بسیار کوتاهند و به مقاله می مانند.درواقع این مجموعه مقالات است که فصل های داستان های وی را تشکیل می دهد، و این امر گاه تاثیر تخریبی برارتباط میان عناصر داستان های اورا موجب می شود ، که دربسیاری از مجموعه های وی مشهود است.
۳- نماد گرایی و سمبل گرایی که در قالب تعابیری سرشاراز اشتیاق های رمز آگین و راز های مهم و تاملات درون گرایانه متجلی می شود .موضوعات آنها غالبا آمیزه ای است از اشراق درونی و تفکرات انتزاعی که بعضا از امثال و حکم اقوال پیشینیان الهام می گیرد. گرایش جبران به سمبلیسم گاه قلم وی را دشوار می کند و ازآن جمله است داستان «دیوانه »،«خلیل کافر »و «یوحنای دیوانه » و نیز تنها مجموعه شعری وی بانام «مواکب»که منظومه بلندی است در ۲۰۳بیت.