مقاله نگاهی اجمالی بر معماری ارگانیک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله نگاهی اجمالی بر معماری ارگانیک دارای ۱۰۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله نگاهی اجمالی بر معماری ارگانیک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله نگاهی اجمالی بر معماری ارگانیک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله نگاهی اجمالی بر معماری ارگانیک :

نگاهی اجمالی بر معماری ارگانیک

کاربرد چوب در معماری ارگانیک
همانطور که میدانیم صنعت چوب در دکوراسیون و معماری داخلی نقش عمده ای دارد .یک صندلی چوبی راه زیادی را طی کرده تا به خانه های ما رسیده.
در اینجا من یک سری مطالب مختصر در مورد چوب مینویسم که امیدوارم دیگر دوستان هم ما رو از تجربات خود بهره مند سازند.
روکشهای چوب:

۱-مصنوعی(لترون):ملامینه.فرمیکا.HPL
۲-طبیعی: تخته لایه.تخته خرده چوب (نئوپان).تخته فیبر (MDF,HDF). چوب سیمان .چوب گچ.

ورق ملامینه (لترون):روکشی است مصنوعی .کاربرد در مبلمان سازی .{روکش میزهای آتلیه)
چسپ مورد استفاده ملامین فرمالدیید ا ست که ضد آ ب.ضد خش و تا حدی ضد آتش است.

روکش طبیعی( نئوپان ):چوب را به روکشی تبدیل می کنیم که ضخامتش کمتر از ۱ میلیمتر است و برای تولید آن فرآیند ی را شامل موارد زیر طی میکند.
۱-ماده اولیه۲-پوست کنی ۳-خرد کردن ۳-خشک کردن۴ –درجه بندی ۵-چسپ زنی ۶-پرس۷-خنک کردن ۸-برش به ابعاد استاندارد۹-سنباده زنی۱۰-درجه بندی-دسته بندی ماده اولیه در واقع همان تنه درخت است که قبلا طی مراحلی پخته.پوست کنده شده وتراش خرده است.

MDF: در تخته فیبر ها انتخاب گرده بینه(تنه درخت) مهم است.در MDF (Medium Density Fiberboard)ما الیاف چوب داریم برعکس نئوپان که خرده چوب داشتیم.از خصوصیات MDF ها بافت همگن و سطح یکنواخت.مقاومت مکانیکی بالا وقابلیت برش کاری خوب و همچنین مقاومت بالا در مقابل آب.
HDF ها تخته هایی هستند که برای کف پوش پارکت استفاده می شود و همان MDF است که در مرحله پرس فشار بیشتری بر آن وارد شده است.
شناخت چوب

درون چوب
برون چوب
درون چوب مقاوم تره در مقابل عوامل مخرب مثل قارچها و;
همه چوب ها درون چوب و برون چوب دارند بعضی ها اختلاف رنگ دارند و بعضی ها ندارد.
برش چوب
۱-عرضی : باعث می شود سطح مقطع چوب را ببینیم

۲-مماسی:برشی است که مماس بر دوایر سالیانه است که نقوشی بسیار زیبا در دکوراسیون به ما میدهد.
۳-شعاعی :به صورت رگه های صاف و عمود بر دوایر سالیانه است
انواع درخت ها
چوب راش: چوب جنگلی قرمز و فاقد درون چوب مشخص
کاربرد:روکش سازی وتخته لایه سازی.با آن مبلمان درجه ۲ می سازند.در ساخت تراولس راه آهن.چرخ گاری.دسته ابزار .پاشنه کفش.خراتی و ;
بلوط:

چوبی با درون چوب مشخص از پوست این درخت چوب پنبه می گیرند.چوبی سخت
کاربرد:پارکت سازی.روکش سازی.بشکه سازی تاسیسات آبی.ایران بهترین چوب بلوط را در دنیا دارد.
توسکا:
نسبت به راش قرمز تر است شکاف خوری و پیچ خوری آن خوب است ورنگ پذیری خوبی هم دارد.مقاومتش در مقابل رطوبت بالاست از این رو در صنایع کشتی سازی کاربرد دارد.

کاربرد:مبلمان ارزان قیمت.قایق سازی.کلاف مبل.کنار کشو.کاغذ سازی و;.
چنار:
تمام خیابان ولی عصر تهران از چنار است.بافتی متراکم دارد.نیمه سنگین ودر مبل سازی اروپایی خیلی کاربرد دارد.
زبان گنجشک(ون):
چوبی نیمه سنگین و نیمه سخت با قابلیت ارتجاعی بالا رنگ پذیری خوب چوب برون زرد روشن و چوب درون قهوه ای درخشان.
کاربرد:هواپیما سازی .ملخ هواپیما.اسکی .راکت تنیس وپینگ پنگ . واگن سازی و ;.
گردو:

نیمه سنگین.نیمه سخت .مقاومت ضربه بالاودارای درون چوب مشخص
کاربرد:مبلمان استیل.روکش سازی.پارکت.مجسمه.منبت کاری.خراطی.بسیار خوش نقش و زیبا
کاج:
بسیار نرم است و در کندو سازی .سونای خشک .مبلمان ارزان.چوب های ساختمانی .قالب بتون وبه عنوان پله و پارکت بسیار بد است.
نارون:
نیمه سخت تا سخت.بهترین روکش ایران.

کاربرد: مبلمان و پارکت سازی.کشتی سازی.واگن سازی.و;.
صنوبر:
چوب خیلی نرم و سفید رنگ در مقابل موریانه ها هیچ مقاومتی ندارد.
کاربرد:کبریت سازی.روکش.نردبان سازی.جعبه سازی.کاغذ سازی.پوشال کولر.داربست.شمع سازی
افرا:

نیمه سخت و فاقد درون چوب مشخص
کاربرد:مبلمان.صندلی راحت.میز نهار خوری.چوب پرده.ابزار موسیقی.تخته نردو;
چوب سرخدار:
از قشنگ ترین چوبهای دنیاست.و در محیط سالها سالم می ماند.
کاربرد:منبت کاری.چوب سیگار.مجسمه سازی.و;..

چوب، یکی از بهترین و سودمندترین مواد خام در طبیعت است که تاثیر بسزایی در پیشرفت ساخت و ساز داشته‌است.
چوب ابتدا ماده‌ای حیاتی برای ساخت ابزارهای اولیه، خانه و قایق برای حرکت در رودها بود. سپس، برای ساخت اکثر اشیاء و ابزارهای سودمندی که انسان قرنها برای پیشرفت زندگی خود به آنها متکی بود، به کار رفت و سرانجام به عنوان یکی از قدیمی‌ترین و ابتدایی‌ترین مصالح ساختمانی موجود در طبیعت شناخته شد که بشر در طول تاریخ از آن بهره برده‌است. در واقع چوب تنها مصالح ساختمانی است که از منابع قابل تجدید به دست می‌آید و مصالح خوبی برای مناطق زلزله خیز به شمار می‌رود.

• برخی ویژگی‌ها چوب را به ماده‌ای بدون جایگزین برای استفاده در ساختمان‌سازی تبدیل کرده است:
۱- قابلیت شکل‌پذیری و فرم‌گیری: چوب را می‌توان در حالت‌های گوناگون به راحتی فرم داد یا با ابزار و دستگاههای مختلف، شکل مورد نظر را بر روی آن ایجاد کرد. در سازه‌های بزرگ و پل‌ها، با استفاده از تخته‌های چند لایی می‌توان تیرهای گوناگون ایجاد کرد که نیازهای سازه‌ای را برطرف کند؛ همچنین در ساخت یک صندلی راحتی نیز می‌توان فرم مناسب برای استقرار بدن را ایجاد کرد.

۲- ظرفیت حرارتی بالا: چوب دارای ظرفیت حرارتی بسیار بالایی است، بنابراین در برابر نور خورشید دمای سطح آن به راحتی بالا نمی‌رود. این خاصیت باعث می‌شود اعضای قطور چوبی در برابر آتش مقاومت زیادی داشته باشند به طوری که زمان زیادی طول می‌کشد تا قسمت‌های مرکزی آنها بسوزد. درهای ضد حریق چوبی، بر اساس همین خاصیت، بر درهای فلزی برتری یافته‌اند زیرا در زمان آتش‌سوزی زمان زیادی طول می‌کشد تا در چوبی به قدری داغ شود که دیگر قابل استفاده نباشد.

چوب خشک جاذب صداست و می‌تواند به عنوان عایق مناسب برای صدا در فضاهای گوناگون استفاده شود.
۳- مقاومت حرارتی: براساس آنچه در بالا گفته شد، چوب مقاومت زیادی در برابر انتقال انرژی گرمایی دارد و می‌تواند به عنوان عایق مناسبی در ساختمان‌ها مورد استفاده قرار گیرد. همچنین چوب در مقابل تغییرات دمایی واکنش کمی داشته و تغییر طول آن بسیار ناچیز است؛ در حالی که این موضوع در مورد فلزات و مواد پلاستیکی نتیجه‌ای کاملا متفاوت دارد.

۴-آکوستیک: چوب خشک جاذب صداست و می‌تواند به عنوان عایق مناسب برای صدا در فضاهای گوناگون استفاده شود.
۵- وزن مخصوص کم: چوب به عنوان مصالحی سبک در سازه ساختمان‌ها، می‌تواند علاوه بر کاهش هزینه‌های ساخت، شرایط مربوط به آیین‌نامه‌های زلزله را رعایت کند. وزن هر مترمکعب چوب خشک بین ۵۵۰ تا ۸۵۰ کیلوگرم است. این کم‌وزنی همچنین باعث بالا رفتن سرعت و کاهش هزینه‌های ساخت می‌شود.
۶- رنگ و بافت:

چوب دارای ظاهری زیباست که اغلب دارای رنگ‌های آرامش‌بخش یا کلاسیک است و می‌توان از آن برای فضاهای مختلف استفاده کرد. به طوری که تنها نیاز به جلادهنده دارد و مانند سایر مصالح نیازمند پوشش رنگی نیست.

۷- قابلیت بازیافت: قطعات چوبی به طور کامل قابل بازیافت هستند و هیچگونه ضایعاتی در طبیعت به جا نمی‌گذارند.
• چوب دارای معایبی نیز هست که روش‌های گوناگونی برای رفع آنها به کار می‌رود:

۱-حمله آفات و حشرات: یکی از مشکلات اصلی چوب از قدیم، حمله آفات و حشرات به آن بوده که بسیار مخرب نیز هست. امروزه روش‌های مختلفی برای فرآوری و اشباع چوب وجود دارد که مانع از نفوذ حشرات در آن می‌شود. برخی از این روش‌ها در کارخانه‌های چوب‌بری استفاده می‌شود، مانند شناورسازی در مواد شیمیایی حاصل از قطران ذغال سنگ یا مواد مشابه. در کارهای ساختمانی و تزئینی، علاوه بر استفاده از چوب اشباع شده، از پوشش‌های گوناگون جهت افزایش مقاومت در برابر حشرات نیز استفاده می‌شود.

۲- آتش‌سوزی: سطح چوب در برابر آتش و حرارت به راحتی می‌سوزد. هرچند مرکز چوب در امان است اما دود حاصل از این سوختن می‌تواند بسیار خطرساز باشد. امروزه روغن‌ها و رنگ‌های ضدآتش جهت پوشش سطوح گوناگون ساخته شده که به راحتی قابل تهیه هستند. این پوشش‌ها مقاومت سطح چوب را در برابر حرارت تا چند ساعت زیاد می‌کند.
چوب دارای ظرفیت حرارتی بسیار بالایی است، بنابراین در برابر نور خورشید دمای سطح آن به راحتی بالا نمی‌رود. این خاصیت باعث می‌شود اعضای قطور چوبی در برابر آتش مقاومت زیادی داشته باشند.

چوب و معماری پایدار
چوب به عنوان مصالحی مناسب در خدمت معماری پایدار قرار دارد. بناهای چوبی علاوه بر اینکه در زمان بهره‌برداری به علت کاهش مصرف سوخت، اثرات کمتری بر محیط زیست می‌گذارند، به راحتی قابل بازیافت بوده و ضایعاتی در طبیعت نخواهند داشت. قطعات ساختمان‌های چوبی تا ۸۰ درصد قابل بازیافت و استفاده مجدد است.

سایر ضایعات ساختمان‌های چوبی نیز در ساخت کاغذ، تخته‌های فشرده و نئوپان استفاده می‌شود.
یادتان باشد، چوب از منبعی تجدیدپذیر تهیه می‌شود و این موضوع در مورد مصالحی چون سنگ و آهن صادق نیست. بنابراین به نظر می رسد چوب تنها ماده‌ای است که در آینده معماری و ساختمان‌سازی نقشی تعیین کننده خواهد داشت.

معماری خانه های لفور “ارگانیک ایرانی”
کاربرد چوب درمعماری خانه های روستایی به عنوان مصالح اولیه که به وفور یافت می شود همواره در منطقه لفور متداول و مرسوم بوده و امروزه هم رایج است. با نگرش به خانه های سنتی و اصیل روستایی در می یابیم که اکثر خانه ها بر روی پایه های چوبی در یک دو یا سه طبقه ساخته شده اند. خانه های روستایی بر پایه این فرم معماری اصیل منطقه شکل گرفته اند و اغلب دارای آرایه های چوبی بسیار زیبا هستند. این خانه های چوبی حداقل دارای دو اتاق و یک بالکن که در ورودی آنها در بالکن باز می شود. اغلب خانه های روستایی دارا یک پستو هم می باشند. در مجاورت خانه ها معولا یک طویله یا آغل جهت گاو، گوسفند و یا

اسب و همینطور لانه مرغ و خروس های خانگی و در بعضی موارد در حیاط خانه روستایی یک نفار هم وجود داشته است. برای دسترسی به نفار از پل چوبی که نفار را به بالکن خانه وصل می کرد، استفاده می شده است.از کاه شالی یا تخته های زمخت(لت) (تصویر انتهای م تن را نگاه کنید) برای پوشش سقف خانه های روستایی استفاده می کردند.

افراد ثروتمند خانه ها اعیانی، یا کله وزیری با چند اتاق مجزا بعنوان نشیمن، دالون، اتاق مخصوص پذیرایی میهمان و ; می ساختند. خانه ها به ردیف رو به قبله و آفتاب گیر و اغلب با یک پستو که در آن در پشت خانه رو به دریا و در داخل پستو باز می شد که با باز شدن در پستو هوای خنک از داخل آن به درون خانه کوران می کرد و و فضای اتاق را خنک می نمود.

چوب مهمترین قلم در بین مصالح مورد نیاز برای ساخت خانه بود. برای تهیه چوب معمولا از درختان افتاده استفاده می کردند. تبر، و گرد بر (شیبه به ارَه آهنی) ابزارهای اصلی برای برش تنه درخت بودند.
فصل بریدن درخت و تهیه چوب هم فصل خاصی بود. فصلی مناسب بود که درخت کمترین آب ممکن را داشت لذا چوبهای بهاره بدرد نمی خورد و فورا موریانه می زد.استادان نجار پس از قطع درخت نسبت به برش تنه درخت به کمک تبر اقدام می کردند.

برش های تنه درخت را به کمک تبر تراشیده و کنده می کردند. کنده کردن کار هر کسی نبود. مهارت و سلیقه خاص خودش را می خواست. کنده ها را بکمک اره یا تبر در همان جنگل بصورت صاف شده و الوار در می آوردند به همین دلیل الوارها یا تبری بودند یا اره کشی شده. برای تهیه الوارهای اره کشی شده در همان جنگل دستگاه اره کشی برپا می کردند. الوار را برای مصارف خاص در اندازه های مختلف برش می دادند و به این طریق چوب های آماده کرده و سپس به روستا حمل می کردند. چوبها بعد از حمل شدن به حیاط عمودی چیده می شدند تا خشک شوند. الوارها را با اسب به روستا می آوردند. هر اسب توان حمل

دو الوار را داشت که در دو طرف پالان آن در حالی که یک طرف آن روی زمین و طرف دیگر به سمت بالا بود به هم بسته، بارگیری و حمل می شدند. با دیدن کاروان اسبهای الوار مشخص بود که چه کسی خانه سازی دارد. معمولا الوارها در ابعاد چهار یا پنج متری تهیه شده و در حیاط خانه برش داده می شدند(در صورتی که متر در دسترس نبود از مقیاس دسته تبر (تور دم) برای اندازه گیری استفاده می کردند). برش الوار و تبدیل آن به پَلوَر و تخته در حیاط خانه انجام می شد.

کار برش الوارها و تهیه جوب، بکمک یک ارّه بزرگ آهنی انجام می شد. یکی از کارهای استادان نجار ارّه کشی بود. ارّه کشی کار سخت و طاقت فرسایی بود.

پس از حمل الوار به روستا در گوشه حیاط داربستی به ارتفاع سه متر (دستگاه اره کشی ) بر پا می شد و دو نفر با اره بلندی که در دو طرف دسته داشت کار برش را انجام می دادند به این ترتیب که یک نفر در بالا و یک نفر در پایین چوب را ارّه می کردند. هر الوار معمولا چند پَلوَر می داد. پَلوَر و نال و هلا و ; که آماده می شد نوبت استا نجار بود که کار ساخت خانه را شروح کند.

معماری خانه ها در لفور به دو گونه کل خانه و لارده ای و یا بصورت ترکیبی(یک اتاق لارده ای و چند اتاق کل خنه ای) بود.
مراحل اصلی ساخت شامل چهارسنگ گذازی کل چینی،(نصب ستون و لارده زنی برای خانه های لارده ای) سرسازی و ایجاد پوشش سقف خانه بوده است.
بعد از اینکه مقدمات کار (کاه، سنگ، گل رس، چوب و میخ و; )برای خانه سازی آماده می شد. چند نفر پیر مرد و باتجربه را جهت راهنمایی برای گذاشتن چهارسنگ دعوت می کردند. در روستاهای لفور تمام خانه را روی چهارسنگ که در چهارگوشه پی خانه کار گذاشته می شد، بنا می کردند. چهارسنگ ها با عث می شدند رطوبت نتواند به بنای چوبی آسیب وارد نماید و همینطور به درون خانه و دیوارها نفوذ کند.

جهت نصب چهارسنگ ابتدا باید پی ساده کنده می شد. بعد از پی کنی ساده، نوبت گذشتن چهارسنگ بود. چهار سنگ (سنگهای بزرگ) را در چهارگوشه و سنگ های کوچکتر را بعدا در عرض پی کنار هم تا زیر اولین چوب زیر کار می چیدند و روی آن را بعدا کاهگل می کشیدند.

در ساخت خانه کَل به کَلی ابتدا دیوار چوبی ایجاد می شد. به این کار کل چینی می گفتند. برای ایجاد دیوار چوبی، چوب ها (کَل) به ترتیب و بادقت خاصّ تا ارتفاع معینی روی هم چیده می شدند. ( دلیل نام گذاری این سبک از معماری خانه سازی به کل خنه به همین دلیل بوده است.) برای قرارگرفتن کامل چوب ها بر روی یکدیگر، در محل اتصال آنها اندکی از چوب زیرین برداشته می شد. در اصطلاح به آن کَنّش می گفتند. آخرین چوب که در واقع کار سرسازی بر روی ان انجام می شد. سرکَل نام داشت. بعدا تمام این چوب ها با کاهگل پوشانده می شدند و در آخرین مراحل ساخت خانه روی دیواراهای کاهگلی با گل مخصوص سفید یا زرد، نازک کاری انجام می شده است.

خانه لارده ای خانه ای است که اسکلت آن تماما از چوب و آن هم بر روی چهارسنگ بنا می شده است. طریقه ساخت خانه لارده ای به این نحو بوده است که پس از گذاشتن چهارسنگ ها، روی آن چوب محکم بصورت سرتاسری گذاشته می شد. به این چوب سرتا سری زیر نال می گفتند. نال چوب قطور و مکعب مستطیل شکل ستبری بود که از الوار نازکتر و از پَلوَر کلفت تر و معمولا از بهترین نوع چوب مانند ملج و ون (وولی)انتخاب می شد. زیرنال باید آنچنان قابلیتی می داشت که بتواند تما م بار را تحمل می کرد.