مقاله در مورد CCU

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله در مورد CCU دارای ۳۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد CCU  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد CCU،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد CCU :

با پیشرفت علوم پزشکی و فن آوری در روش های درمان و مراقبت بیماران تغییرات سریعی به وجود آمده است به طوری که بسیاری از بیمارانی که در مراحل بحرانی یک بیماری حاد یا مزمن هستند با استفاده از روش های نوین درمان، پرسنل ماهر پرستاری و فن آوری پیشرفته بهبودی کامل یا نسبی پیدا می کنند.

مفهوم مراقبت ویژه
مراقبت ویژه شامل مراقبت مداوم، دقیق و اختصاصی از بیمارانی است که در وضعیت های خطیر حیاتی قرار گرفته، نیاز به کنترل مداوم و شدید یک یا چند عضو بدن به وسیله پرسنل ماهر و با استفاده از وسایل و امکانات پیشرفته دارند. این مراقبت در بخش مراقبت های ویژه انجام می شود. در واقع بخش مراقبت ویژه محلی است که بیماران بدحال به وسیله ماهرترین و لایق ترین پرسنل پرستاری و پزشکی با بهره گیری از جدیدترین روش های فن آوری تحت معالجه و مراقبت قرار می گیرند بخش های مراقبت ویژه شامل بخش مراقبت های ویژه بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونرCCU) ) و بخش مراقبت های بحرانی (ICU) از بیماران بدحال می باشد بخش مراقبت ویژه قلب محلی است که بیماران بدحال قلبی مخصوصاً آنها که دچار آنژین صدری ناپایدار،

انفارکتوس میوکارد و یا دیس ریتمی های خطرناک هستند بستری می گردند. هدف از بستری کردن این بیماران در بخش CCU مانیتورینگ دقیق ریتم قلب و وضعیت همودینامیک، انجام بعضی از تست های تشخیصی ، اتخاذ تدابیر درمانی جهت جلوگیری از پیشرفت یک روند حاد قلبی و یا پیشگیری از عوارض حاد ناشی از حملات قلبی، کنترل و درمان دیس ریتمی های خطرناک می باشند. مطالعات مختلف نشان می دهند که بخش مراقبت های ویژه قلبی نقش مهمی در کاهش میزان مرگ و میر بیماران مبتلا به مشکلات قلبی حاد داشته است.

تاریخچه بخش های مراقبت ویژه
اولین بار توسط یک طرح تحقیقاتی دو پزشک به نام های meltzer,Kitcher متوجه شدند که در کشور اویکا حدود ۹۰% مرگ و میر بیماران به خاطر مشکلات قلبی بوده است بنابراین طبق طرحی که دارند بیماران قلبی از سایرین جدا شده و تحت نظارت پرستاران آموزش دیده قرار گرفتند. نتیجه این بود که پس از ۷ ماه میزان مرگ و میر به نصف رسید.

بیماران بخش ویژه :
بیماری های قلب و عروق علت اصلی مرگ در جهان هستند. از بین بیماری های قلبی عروقی، بیماری عروق کرونر قلب سرآمد علل مرگ در کشورهای پیشرفته اقتصادی است ۲/۷میلیون مرگ در سال و در کشورهای در حال توسعه نیز از ۳۹ میلیون مرگ در سال ۹ میلیون یا ۳۲ درصد کل مرگ ها به علت بیماری های ایسکمیک قلبی می باشد. در مجموع ۳۵درصد کل مرگ ها در دنیا به علت IHD است. بررسی های متعدد نشان داده است که اگر بتوان مانع پیشرفت مشکلات حاد

کرونر در بیماری های ایسکمیک و یا مانع بروز عوارض ناشی از انفارکتوس میوکارد شد، میزان مرگ و میر کاهش خواهد یافت. هدف از تاسیس بخش مراقبت های ویژه قلب در سال ۱۹۶۳ کاهش مرگ و میر ناشی از حمله های قلبی در آمریکا بود و امروزه بیش از هزاران بخش مراقبت ویژه قلب در سراسر جهان به وجود آمده است امروزه هدف از تجهیز این گونه بخش های کاهش مرگ و میر ناشی از حمله های قلبی، کنترل آریتمی های خطرناک، مانیتورینگ همودینامیک و پایش ریتم قلب

در کلیه بیمارانی است که نیاز به کنترل دقیق سیستم قلب و عروق دارند. تحقیقات انجام شده در سال های اخیر نشان می دهد که میزان مرگ و میر ناشی از بیماری های ایسکمیک قلبی در چند دهه اخیر به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافته است از علل مهم کاهش مرگ و میر بیماران قلبی می توان به افزایش آگاهی مردم از عوامل خطرآفرین بیماری های قلبی و عروقی، پیشرفت تجهیزات و دستگاه های تشخیصی و درمانی در بخش های ویژه بهبود کیفیت مراقبت در این بخش ها اشاره نمود.
بیماران از لحاظ نیازهای مراقبتی به پنج دسته تقسیم شده و آن دسته از بیماران در بخش مراقبت ویژه بستری می شوند که با توجه به صرف هزینه هنگفت و وجود پرسنل ماهر، این واحدها جهت بهبودی آنها مفید فایده باشد.
۱ – بیماران بدحال و بحرانی(Intensive care patient)
این بیماران بسیار بدحال بوده و جهت کلیه مراقبت ها به طور کامل به پرستار وابسته هستند.
۲ – بیماران نیازمند به مراقبت در حد متوسط(Intermediate care patient)
این بیماران نیاز به مراقبت پزشکی و پرستاری داشته ولی وضعیت آنها حاد و بحرانی نیست.
۳ – بیماران خودکفا(Self care patient)

این بیماران قادر به مراقبت از خود می باشند و نیاز زیادی به مراقبت توسط پرستار ندارند.
۴ – بیماران مزمن(Long term care patient)
این بیماران به بیماری های مزمن مبتلا بوده و به طور کامل قادر به مراقبت از خود نیستند و مدت بستری این بیماران طولانی مدت است.
۵ – بیمارن سرپایی(Out patient care)
این بیماران بعد از معالجه در درمانگاه ها به منزل منتقل می شوند.

لازم است فقط بیمارانی که از بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه سود می برند در این بخش ها بستری گردند زیرا علاوه بر صرف هزینه هنگفت به علت برخی روش های تهاجمی کنترل و مراقبت، خطرات زیادی از جمله عفونت بیمارستانی و بعضی مشکلات روحی به دنبال بستری در بخش مراقبت های ویژه دامنگیر بیمار خواهد شد ضمناً در مقالات متعددی خاطرنشان شده است که بستری کردن سه دسته از بیماران در بخش مراقبت های ویژه سودمند نخواهد بود گفته شود:
۱ – بیماران بسیار سالخورده که مراقبت های لازم را در بخش های معمولی هم می توانند دریافت دارند.

۲ – بیمارانی که در هنگام پذیرش به علت ماهیت بیماری در حال مرگ می باشند.
۳ – بیماران بسیار بدحالی که به علت تاخیر در انتقال به بخش ویژه دچار آسیب های برگشت ناپذیر شده اند.
پرسنل بخش مراقبت های ویژه
پرسنل این بخش ها کلا به چهارگروه اصلی تق

سیم می شوند پزشکان – پرستاران، تکنسین ها و متصدیان امور دفتری و اداری (منشی)
گروه های دیگری از تخصص های مختلف گروه های بالا را حمایت می کنند. این گروه ها شامل فیزیوتراپ، داروشناس، متخصص رادیوگرافی، متخصص تغذیه، گفتار درمانی و مددکار اجتماعی می باشند .
۱ – پزشکان
بیماران بستری در بخش های ویژه ممکن است بر اساس نیاز توسط چند متخصص ویزیت شوند ولی پزشک مقیم و سرپرست بخش CCU متخصص قلب و در بخش ICU متخصص بیهوشی با فوق تخصص داخلی ریه است البته در کشورهای اروپایی مراقبت های ویژه به عنوان یک رشته تخصصی پزشکی مطرح بوده و مسئولین این بخش ها متخصصین این رشته یا پزشکانی هستند که حداقل دو سال در بخش ICU کار کرده و آموزش های لازم را در این زمینه دیده اند. به هر حال سازمان های بین المللی مراقبت های ویژه معتقدند که آموزش پزشکی برای Icu باید بالاترین سطح آموزش حرفه ای را دارا باشد.

۲ – پرستاران
سرپرستار بخش ویژه قلب باید علاوه بر دارا بودن شرایط کلی یک پرستار بخش ویژه باید در بخش CCU دوره تخصصی پرستاری در CCU را گذرانده و حداقل سه سال سابقه کار در این بخش را داشته باشد.
در بخش ICU پرستار با مدرک کارشناسی ارشد هوشبری و یا پرستاری که دوره تخصصی پرستاری در ICU را گذرانیده و حداقل سه سال سابقه کار داشته باشد، می تواند وظیفه سرپرستاری این بخش را به عهده بگیرد. سازمان های بین المللی مراقبت های ویژه معتقدند که حداقل ۷۵% پرستاران شاغل در بخش های ویژه باید دوره تخصصی مربوط به این بخش را گذرانده باشند. این دوره معمولا ۲۴ هفته یا ۶ ماه طول می کشد. پرستار بخش ویژه باید از هر نظر سرآمد همکاران خود باشد دانش و مهارت کاری، ثبات روانی، علاقه مندی به کار در بخش های ویژه، ایمان قوی،

وجدان کاری، هوش و ذکاوت و دقت، لازمه موفقیت در امر مراقبت از بیماران این بخش ها است صاحب نظران در منابع مختلف خصوصیات عمومی زیر را برای پرستار بخش ویژه قائل می باشند:
– ثبات عاطفی – صداقت و وجدان کاری:
– سن – بلوغ اجتماعی
– انگیزه – سلامت جسمی و روانی
– دانش
۳ – تکنسین ها :
این گروه از کارکنان ICUدر حفظ و استفاده مناسب از تجهیزات نقش مهمی را ایفاء می کنند.
۴ – کارکنان اداری و دفتری
استفاده از کارکنان اداری در بخش می تواند در گسترش قابلیت ها و توانایی های پرستاران بسیار موثر باشد با استفاده ازکارکنان اداری پرستاری مجبور نیست به کارهای دفتری پرداخته و در نتیجه تمام مسئولیت خود را متوجه مراقبت بالینی از بیمار می نماید. تشریفات اداری پذیرش و ترخیص و کارهای دفتری بخش ویژه و جوابگویی به تلفن باید به عهده منشی گذاشته شود و نهایتا هنگامی مراقبت از بیمار به نحو احسن انجام می پذیرد که همه پرسنل بخش به طور هماهنگ و با سازماندهی صحیح فعالیت نمایند.

موقعیت بخش های ویژه در بیمارستان:
موقعیت جغرافیایی بخش های ویژه با توجه به نوع آن متفاوت است مثلا بخش CCU باید موقعیت مرکزی داشته، ترجیحاً در طبقه همکف و نزدیک به درمانگاه اورژانس، اتاق کاتتریسم، اتاق تست ورزش و بخش های داخلی قلب باشد.

محیط فیزیکی بخش های ویژه
صاحب نظران معتقدند که یک بخش ویژه با کمتر از ۲۰۰ مورد پذیرش در سال کمتر از ۴ تخت در هفته و اشغال تخت کمتر از ۶۰درصد مقرون به صرفه نیست. مدیریت این بخش ها با بیشتر از ۱۶-۱۲ تخت مشکل است. بنابراین تعداد تخت های بخش ویژه بین ۴ تا ۱۶ تخت مناسب است.
در اکثر منابع پیشنهاد می شود که بیماران در یک بخش با شکل کلی U یا نیم دایره مراقبت گردند، ایستگاه پرستاری در وسط قرار می گیرد و بیماران باید از ایستگاه پرستاری قابل مشاهده و کنترل باشند. باید بتوان برای هر بیمار محیط خصوصی ایجاد کرد که این کار به وسیله دیوارهای شفاف

(مثل طلق یا ترکیبات شیشه و پلاستیک) انجام می شود. مزیت این دیوارها این است که اتاق هایی را درست می کند که بیماران می توانند همدیگر را ببینند و از مزایای مراقبت در یک محیط بار که قبلا ذکر گردید بهره ببرند و در صورت نیاز به خصوصی سازی محیط با کشیدن پرده های روی این دیوارها یک محیط ایزوله فراهم می شود که برای انجام بعضی از مراقبت ها مثل حمام دادن بیمار و یا اقداماتی از قبیل CPR مناسب است به ازای هر تخت ۲۰متر مربع فضای مفید در نظر گرفته می شود که بنا به نوع بخش ccu یا Icu ممکن است لازم باشد که در اطراف هر تخت دستگاه ECG الکتروشوک، ونتیلاتور، دستگاه اکو کاردیوگرافی قرار داده شود و پرسنل بتوانند به راحتی در اطراف هر تخت حرکت نمایند. ضمنا عرض درب ها در این بخش حدود ۱۲۰ سانتی متر در نظر گرفته می شود.

در بخش ویژه محل های زیر باید در نظر گرفته شود:
* محل آماده کردن داروها دور از استیشن پرستاری
* اتاق ایزوله
* اتاق عملیات خاص
* اتاق ملاقات همراهان با پنجره شیشه ای دارای توالت و تلفن
* اتاق استراحت پزشکان و پرستاران دارای تجهیزات لازم
برای آسایش پرسنل ضمن اینکه موقعیت این اتاق باید طوری باشد که در دسترس و مشاهده بیماران از آنجا آسان باشد.
* اتاق کنفرانس، نمازخانه، غذاخوری
* انبار تجهیزات متحرک مثل دستگاه XRay مانیتورها، تجهیزات تنفسی و قلبی عروقی، دارو، البسه و ملافه تمیز، وسایل استریل و یکبار مصرف توصیه می شود فضای حدود ۲۵درصد کل فضای بخش ویژه به انبار اختصاص داده شود.

دکوراسیون عمومی بخش های ویژه
دکوراسیون این بخش باید باعث آرامش و راحتی بیماران، کارکنان و ملاقات کنندگان شود. رنگ دیوارها معمولاً روشن (شیری، سبزکمرنگ)مات، مقاوم به عبور جریان الکتریسیته و قابل شستشو و مقاوم در مقابل آتش سوزی است. ساعت دیواری باید در جایی نصب شود که نه فقط به وسیله کارکنان بلکه به وسیله بیماران هم به راحتی دیده شود تا در مراحل به دست آوردن هوشیاری کمک کند، و از کاهش تحریکات حسی در بیماران جلوگیری نماید.

صدا
سطح صداها در بحش ویژه می تواند بسیار بالا باشد، نوع تجهیزات، فعالیت همیشگی پرسنل می تواند باعث افزایش بار حسی در بیماران گردد. تلفن ها باید در جایی باشد که به راحتی توسط کارکنان قابل استفاده باشد ضمن اینکه باعث آشفتگی کمتری در بیماران گردد. تلفن های پرتابل برای زمانی که پرسنل نزدیک تلفن نیستند و همچنین برای استفاده بیماران مفید هستند. تلفن های همراه نباید در مجاورت تجهیزات الکتریکی پزشکی استفاده گردند. چون سیگنال های آنها

باعث فعال شدن سیستم های اعلام خطر و مداخله در کار این دستگاه ها می شود. سیستم های اعلام خطر باید در حداقل سطح صدا تنظیم شوند به صدای این دستگاه ها باید فورا و بدون معطلی رسیدگی گردد. ادامه و تکرار فعالیت و صدای سیستم های اعلام خطر ممکن است تبدیل به قسمتی از صدا

ی زمینه ای بخش ویژه شده و به یک موقعیت اورژانس خطیر و واقعی توجه کافی نشود.
درجه حرارت
درجه حرارت در نواحی مربوط به بیماران باید قابل تعدیل و بین ۲۶-۲۲ و رطوبت نسبی بین ۶۰-۳۰ درصد باشد.

نور
بخش های ویژه باید برای ورود نور طبیعی روزانه پنجره هایی داشته باشند و برای کنترل ورود نور طبیعی در مواقع خاص روی این پنجره ها را پرده ای پوشانیده باشد. نور مصنوعی در این بخش ها باید به طور یکنواختی همه قسمت ها را روشن کرده و بتوان در طول شب میزان نور را به صورتی کم کرد که علاوه بر اینکه کنترل و مراقبت بیماران ممکن می باشد، محیط را برای استراحت و خواب بیمار مساعد نماید. بالای سر هر بیمار منابع نوری متحرکی جهت انجام بعضی اقدامات باید آماده گردد.
تاسیسات بخش های ویژه
تاسیسات بخش ویژه بنابر نوع آن قابل تغییر می باشد ولی وجود سیستم های ذیل برای همه بخش های ویژه ضرورت دارد.
* سیستم کنسول یا پانل : پانل ها به چهار دسته تقسیم می گردند: ۱- پانل های افقی که ارتفاع آن از زمین بین ۱۲۰-۸۰ سانتی متر است ۲- پانل های عمودی ۳- پانل های سقفی ۴- پانل های پرتابل

* سیستم آب سرد و گرم و منبع آب در مواقع قطع آب
* سیستم فاضلاب و دفع ز باله مناسب و بهداشتی که آلودگی یا بوی نامطبوع ایجاد نگردد.
* یک یا دو خط تلفن آزاد و مستقل مجهز به حافظه به اضافه یک خط داخلی
* سیستم تلویزیونی مدار بسته
* سیستم پیج مخصوص جهت اعلام کد های خاص
* سیستم اعلام خطر در مقابل حوادث غیرمترقبه

تجهیزات و امکانات لازم برای یک CCU 8تخته :
۱ – ۸ عدد مانیتورینگ علائم حیاتی شامل NIBP , Resp , Spo2, ECG با قابلیت اتصال به سیستم سانترال و پرینتر مرکزی جهت رکورد گرفتن نوار قلب بیمار و امکان ذخیره لحظات آریتمی در حافظه دستگاه ضمنا بهتر است که یک یا ۲ عدد مانیتور قابلیت IBP داشته باشند.
۲ – ۲ عدد دفیبریلاتور دارای مود سینکرون
۳ – ۲ عدد دستگاه ECG
۴ – حداقل ۲ عدد پیس میکر اکسترنال
۵ – ترجیحا به تعداد تختها دستگاه پمپ سرنگ موجود باشد.
۶ – ترالی اورژانس با وسایل و داروهای لازم
۷ – حداقل یک عدد ونتیلاتور دارای مودهای Assist/Control , SIMV, SPONT
۸ – حداقل ۲ عدد ساکشن پرتابل علاوه بر ساکشن مرکزی بالای هر تخت
۹ – وجود دستگاه رادیولوژی پرتابل در بیمارستان
۱۰ – وجود دستگاه تست ورزش و اکو کاردیوگرافی در بیمارستان

ECG
فعالیت الکتریکی قلب را ثبت و ترسیم می کند و اطلاعاتی مثل ضربان،ریتم،هدایت، نواحی ایسکمی وانفارکتوس ، هیپرتروفی و محور قلب را فراهم می کند.
سیستم مانیتورینگCCU ECG – ۹۶۲۰
امروزه دستگاههای پیشرفته دارای قابلیتهای فراوان از ج

مله موارد زیر هستند:
۱ – نمایش ECG بیمار بر روی صفحه اسیلسکوپ.
۲ – ثبت ECG
۳ – فراهم کردن اطلاعات مربوط به ضربان قلب، تعداد تنفس، فشار خون، درجه حرارت، ریتم و تغییرات ایسکمی و گازهای خون.
۴ – مجهز به سیستم آلارم و قابل برنامه ریزی و تنظیم در رابطه با تغییرات ضربان قلب ، فشار خون و ;
اهمیت مونیتورینگ قلبی:
چک مداوم عملکرد قلبی و کنترل دقیق و همیشگی ریتم قلب در بخش CCU و سایر بخشهای مراقبتهای ویژه امری مهم و ضروری است. زیرا یکی از شایع ترین و مهلک ترین عارضه در بیماران مبتلا به AMI دیس ریتمی های خطرناک بطنی است که در ساعات اولیه این مسئله قابل توجه است. با توجه به این که عارضه دیس ریتمی از شایع ترین و خطرناک ترین عارضه ها و عامل مرگ در این بیماران شناخته شده است. بنابراین توجه به این عارضه از نظر پیش گیری ، تشخیص و مقابله به موقع با آن از وظایف و اهداف مهم پرستاران بخش CCU است. رسیدن به این اهداف قطعا مونیتورینگ مداوم قلبی را می طلبد.

هدف مونیتورینگ قلبی :
* تحت نظر داشتن ضربان قلب، کشف دیس ریتمی های اخطار دهنده اغلب PVC و کشف بموقع دیس ریتمی های کشنده مثل : فیبریلاسیون بطنی و آسیستول نخستین هدف در بخشهای مراقبتهای بحرانی ویژه می باشد.

* بوسیله مونیتور قلبی و با انتخاب لید مناسب می توان کمپلکسهای پهن و مشکوک را از نظر منشاء (فوق بطنی و بطنی) صدور ایمپالس کانون نابجا مورد مطالعه قرار دارد و PVC واقعی را از کمپلکسهای پهن تولید شده به علت هدایت ایمپالسهای دهلیزی همراه با Averant را تمیز دارد.
* بیمارانیکه تحت درمان پرفوزیون مجدد مثل آنژیوپلایتی بالون و یا ترومیولیزیز هستند. اینها احتیاج به مونتورینگ مداوم برای کشف تغییرات st دارند زیرا ممکن است ایسکمی مجدد بدون علائم بالینی رخ دهد.

مانیتورهای بالینی بطور کلی به دو صورت ماژولار modular و اصطلاحا cofigured موجود است نوع اول درای ماژورهایی است که هر یک مخصوص یکی از پارامترهای فیزیولوژیکی مثل SPO2 ,ECG می باشند ولی در نوع دو:
۱ – علائم فیزیولوژیک زیر توسط مانیتورهای بالینی نمایش داده می شود.
ECG درصد اکسیژن اشباع شده در هموگلوبین SPO2 درجه حرارت Temp فشار خون غیرتهاجمی NIBP فشار خون تهاجمی IBP منحنی تغییرات و نرخ تنفس Respiration میزان co2 بازدم (capnography) تمام مانیتورها باید دارای Apnea Alarm باشند تا عدم تنفس بیمار را هشدار دهند.
(End Tidal co2) ETCO2 حداکثر میزان CO2 است که در انتهای بازدم رخ می دهد
(Mixed venous oxygenation) SVO2 فاکتوری است که برای بیماران بسیار بدحال مورد استفاده قرار می گیرد.
۲- الکترودهایی که دارای المانهای تولید کننده گرما جهت اندازه گیری صحیح در سنسور خود هستند مثل tepCO2 , tepO2 باید بطور متوالی تغییر محل داده شوند تا سوختگی ایجاد نشود. Transcoutanous pressure of O2))
۳- مانیتورهایی که به سیستم Central متصل می شوند ممکن است گاهی اوقات بطور خودکار reset شوند که این مشکل مربوط به اتصال نادرست سیمهای رابط و عدم تطابق سیستم می باشد.
۴- باید توجه داشت که مانیتورهای بالینی تنها یک وسیله جانبی و کمکی برای بیان وضعیت بیمار است این در حالیست که نقش اساسی را پزشکان و پرستاران محترم دارند که با مشاهده عینی و چک نمودن بیمار به وضع وی پی میبرند.

۵- هنگام اتصال کابل و لیدها باید هیچ یک از بخشهای هادی آنها به زمین حفاظتی متصل نباشد همچنین کابل اتصالی مخصوص دستگاه بکار رفته باشد.
۶- نباید الکترودهای دستگاه را در آب و محلولهای شستشو غوطه کرد جهت استریل کردن و پاک کردن آنها از محلول فرمالین ، قرص فرمالین و یا از لامپ UV استفاده میشودو. الکل اکسید اتیلن و یا استریل حرارتی بوسیله بخار برای استریل کردن کابل یا پرآب پالس اکسیمتر استفاده نشود.
مشاوره خرید:
۱ – در انتخاب نوع ماژولار یا غیر ماژولار به موارد زیر توجه نمایید:
نوع ماژولار از نظر اندازه بزرگتر و سنگینتر است و این بدلیل ماژورهای قابل تعویضی است که دارا می باشد. ولی در مقابل انعطاف پذیری نوع ماژولار برای اضافه کردن قابلیتهای گوناگون با توجه به مورد استفاده مزیت قابل توجهی است و نیز صفحه نمایش این نوع دارای امکانات و منحنیهای بیشتری است و به همین دلایل قیمت نوع ماژولار بیشتر می باشد.
۲ – از آنجایی که نیازهای بخشهای مختلف بیمارستانی مثل ICU , CCU , NICU برای نمایش علائم حیاتی بیماران متفاوت است نوع ماژولار با قابلیت نمایش ۲ کانال SP2. NIBP. ECG درجه حرارت ETCO2 . Cardiac Output و منحنیهای مربوطه پیشنهاد می شود.

۳ – در تجهیز کلی یک بخش تازه تاسیس ICU یا CCU را دارید پیشنهاد می شود تمام مانیتورینگها را از یک کمپانی خریداری شود تا باعث سهولت در سرویس دهی و آموزش پرسنل و هزینه های مربوطه شود.
۴ – در هنگام خرید دستگاه باید فاکتورهای زیر را مدنظر داشت:
Accuracy : به معنی صحت این فاکتور میزان درستی علائم حیاتی نشان داده شده توسط مانیتور را بیان می کند مثلا عدد %۱ یعنی مقادیر یک درصد خطا دارد.
Resolution : به معنی دقت این فاکتور میزان دقت دستگاه را در نشان داد مقادیر بیان می کند.
(Common Mode Rejcction Ratio) CMRR : در مورد سیگنال ECG تعریف می شود و منظور از آن توانایی سیستم در حذف آرتیفکتهای مشترک می باشد این فاکتور بر حسب دسی بل بیان می شود بطور کلی مقادیر بالاتر از db90 مناسبند.

۵ – نکته حائز اهمیت دیگر در خرید الکترودها است . همیشه قیمت پایین تنها فاکتور نیست چرا که خیلی اوقات خرید الکترودها با قیمت پایین باعث صرف هزینه های بیشتر جهت تعویض یا سرویس آنها خواهد گردید.

Mindray Datax Ohmeda DataScope
Spectrum TM S-5 Mec-509B

پالس اکسیمتر :
اصول کاری:
این دستگاه برای اندازه گیری میزان اکسیژن اشباع شده در خون از روشی غیر تهاجمی که بر اصل فوتومتری (نورسنجی) استوار است استفاده می نماید. در داخل پروب پالس اکسیمتر دو عدد فرستنده نوری (فتو دیود) در یک طرف و یک گیرنده (فوتو دتکتور) در طرف دیگر قرار دارد.
فرستنده ها با فرکانس بالا کار می کنند و گیرنده میزان جذب نور که متناسب با میزان اکسیژن خون است را مشخص می نماید.
توضیحات و نکات فنی:
۱- نور با شدت بالا مثل لامپهای فلوئورسنت ، چراغ سیالیتیک و نور خورشید. هنگامیکه مستقیما به پروب پالس اکسیمتر برخورد کند ممکن است باعث خطا در اندازه گیری گردد.
۲- داروهای رنگی مثل Indocyanine green, Methylene blue Indigo carmine و مواد
حاجب انژیوگرافی و همچنین لاک ناخن، باعث بروز خطا خواهند گردید.
۳- کم خونی (Anemia هموگلوبین کمتر از (۵mg/dI نیز باعث خطا در اندازه گیری اکسیژن می شود.
۴- از آنجایی که روش پالس اکسیمتری وابسته به عبور خون از مویرگهای قرار گرفته در مسیر فرستنده و گیرنده است عواملی مانند بستن و باد شدن کاف فشار خون با ضعف ضربان خون، باعث ایجاد خطا در اندازه گیری خواهد گردید. پیشنهاد می شود در این مواقع از پروبهای بینی Nasal استفاده نمایید.
۵- طبق تحقیقات (Wukitsch et al. 1988 ; Beall and Moorthy 1989 )وجود بیلیروبین حتی مقادیر بیش از ۱۰mg/dI تاثیری پالس اک

سیمتری ندارد.(بخاطر طول موج خاصی که در پاس اکسیمتر استفاده میشود.)
۶- پالس اکسیمتر قادر به تشخیص CO در خون نیست.
۷- اتصال ممتد پروب به انگشت باعث ایجاد ناراحتی در پوست انگشت می شود. توصیه می شود هر ۲ تا ۴ ساعت یکبار محل نصب پروب را عوض وبه انگشت دیگری متصل کرد.
۸– نباید پروب SPO2 را در آب و محلولهای شستشو غوطه ور کرد جهت پاک کردن و استریل نمودن آنها از محلول یا قرص فرمالین و یا لامپ UV استفاده شود از الکل ، اکسید اتیلن و استریل حرارتی بوسیله بخار نباید استفاده شود.
مشاوره خرید:
۱- یک فاکتور مهم ، صفحه نمایش است که هر چه در فواصل دورتر و زوایای بیشتر قابل دید باشد بهتر است.
۲- دستگاههای پالس اکسیمتر عموما با ولتاژ AC برق شهر و باتری قابل شارژ، کار می کنند و همچنین دارای باتری Back – up می باشند در دستگاههایی که با باتری کار می کنند پیشنهاد می شود حتما دارای آلارم شنیداری باشند Audible alarm در غیر اینصورت توصیه می شود با قرار دادن برچسب روی دستگاه پرسنل را از این موضوع با خبر کرد تا تمام شدن باتری و از کار افتادن دستگاه باعث عدم نمایش علائم حیاتی بیمار نشود.
۳ – فاکتور حائز اهمیت دیگر در دستگاههای پالس اکسیمتری، توانایی آن دستگاه برای اندازه گیری صحیح در شرایطی مثل تحرک بیمار یا تخت بیمار است به عنوان مثال دستگاههای قدیمی تر هنگام حرکت دست بیمار دچار خطا شده یا مقادیر نامربوط نشان می دهند. این مورد در دستگاههای جدیدتر با تغییر روشهای اندازه گیری بهبود یافته است ولی کماکان توانایی مارکهای مختلف پالس اکسیمتری در این مورد متفاوت است

۴ – عمر مفید و عملکرد صحیح پروبهای پالس اکسیمتر بین ۶ ماه تا یکسال است.
پمپ اینفیوژن
عبارت از یک دستگاه الکترونیکی است که به منظور تزریق دقیق و مداوم دارو طراحی شده است این دستگاه واجد برتریهای زیادی نسبت به میکروست می باشد که بطور خلاصه به آن اشاره می شود.
۱ – قابلیت تنظیم دقیق سرعت تزریق: دستگاه مجهز به یک رایانه هوشمند است که سرعت تزریق را با دقت فراوان تنظیم می کند بطوری که می تواند حجم موردنظر را با سرعت MI/min 0016/0 تا MI/min 5/7 به بدن بیمار تزریق کند.
۲ – توانایی حجم معین از یک مایع در زمان خاص
۳ – اعلام انسداد مسیر خروجی مایع
۴ – اعلام وجود هوا درست تزریق

پمپ سرنگ
پمپ سرنگ جهت کنترل میزان تزریقات داخل وریدی IV)) مثل آنتی بیوتیک ، داروهای بیحسی موضعی ، داروهای تنظیم ضربان قلب، داروهای شیمی درمانی و ; استفاده می شود.
گرچه کار پمپ سرنگ با پمپ انفوزیون مشابه است ولی پمپ سرنگ برای مواردی با دقت بالا و جریان کمتر از MI 60 در داروهای قوی مناسب و قابل اعتماد است. JMS OT-711 پمپ های سرنگ بعلت دقت بالا برای کودکان و نوزادان و افراد تحت مراقبت ویژه مناسبند بعضی از پمپها نیز تنها برای داروهای خاص مثل انسولین برای دیابت اکسی توسین برای کم کردن درد زایمان و هپارین بعنوان ضد انعقاد استفاده می شود.

مشکلات احتمالی:
۱ – ریختن مایعات روی پمپ و عدم عایق بودن کامل بدنه پمپ که باعث اشکالات در مدارات الکترونیکی دستگاه می شود.
۲ – مخصوصا در نوزادان و کودکان امکان بسته شدن آنژیوکت بعلت لخته شدن خون در اثر قطع ارتباط با پمپ (بخاطر پیچ خوردگی یا پایان تزریق) امکان زیاد دارد. اکثر پمپها دارای سیستم keep vein open) KVO ) می باشند بنابراین پس از خاتمه میزان لازم برای تزریق یک جریان بسیار ضعیف جهت باز نگه داشتن مسیر و جلوگیری از لخته شدن خون باقی می ماند.
مشاوره خرید:
پمپها معمولا بر حسب ml/min , ml/hr تنظیم می شوند ولی عامل مهم در نرخ جریان مایع قطر و اندازه سرنگ است که توسط کمپانیها مشخص می شود پمپی مناسبتر است که قابلیت تطابق با سرنگهای بیشتری را داشته باشد دراکثر پمپها سرنگ خالی باید توسط دست تعویض شود ولی در بعضی نمونه ها اینکار بصورت خودکار انجام می گیرد بعضی مدلها دارای دو سرنگ برای تزریق مجزا هستند پمپها باید داری آلارمهای زیر باشند.

پایان تزریق ، تمام شدن سرنگ(End of Infusion) ، فشار بالا، انسداد مسیر(Occlusion) یا ضعیف شدن باتری، خرابی سیستمها (Pump malfunction)، عدم قرار گرفتن صحیح سرنگ.
بعضی از پمپهای سرنگ شامل برنامه ریزی خودکار است به عنوان مثال با وارد نمودن غلظت دارو دوز مورد نیاز و وزن بیمار ، بقیه مراحل تنظیم سرعت تزریق را خود انجام میدهد.
پمپها معمولا دارای قابلیت برنامه ریزی زمانی و حجمی هستند.

.
در هنگام خرید به چند نکته توجه کرد :
۱ – آسان بودن عملکرد و آموزش مناسب
۲ – طراحی دستگاه به گونه ای باشد که مایعات نتوانند به داخل پمپ نفوذ کنند.
۳ – عمر مفید باتری و ساعاتی که دستگاه بدون اتصال به برق و تنها با باتری کار می کند بالا باشد در بعضی دستگاهها توان باتری در خروجی ml/hr5 سنجیده می شود.

ونتیلاتور Ventilator
کاربرد: جهت اعمال تنفس مصنوعی به بیمارانی که قادر به تنفس نیستند یا برای تنفس نیاز به کمک یک دستگاه جانبی دارند.
معمولا بیش از ۱۰ درصد بیماران در یک بیمارستان عمومی نیازمند درمان تنفسی یا حمایت تنفسی هستند این درمانها عبارتند از:
۱ – کلا بیمارانی که بدون کمک مکانیکی قادر به تنفس نیستند مثل بیماران پس از عمل جراحی قلب بار یا بیمارانی که در کما می باشند.
۲ – بیمارانی که ریه آنها قادر به جذب اکسیژن کافی از هوا نیست و باید درصد اکسیژن ورودی آنها افزایش یابد.

۳ – بیمارانی که مشکل تنفسی انسداد مسیر هوایی دارند باید داروی Bronchodilatou به شکل ذرات معلق در مسیر هوایی به آنها برسد.
ونتیلاتورهای قدیمی از نوع فشار منفی بودند و بعلت شکل فیزیکی که داشتند به آنها تانک یا ریه آهنی می گفتند این ونتیلاتورها حدودا در سال ۱۹۴۰ اختراع شدند طرز کار آنها چنین بود که فرد در داخل یک استوانه بزرگ قرار می گرفت که فشار آن از فشار محیط اطراف کمتر بود و این اختلاف فشار باعث کشیده شدن هوا به داخل ریه ها می گردید.

متد های تنفسی
بطور کلی ونتیلاتورهایی که موجودند برای کنترل عمل دم یکی از سه روش زیر را استفاده می کنند یا ممکن است از دو روش با هم استفاده کنند.
۱ – ونتیلاتور از نوع محدود کننده حجم (VCV)VOLUME Cycle Ventilation
البته به آن متد کنترل حجم می گویند در این روش می توان حجم هوای دمی Tidag volume را تنظیم نمود و هنگامیکه حجم هوای اعمال شده توسط ونتیلاتور را تنظیم و به این عدد رسید مرحله دم پایان می یابد در این مود هوا و اکسیژن با یک فلوی ثابت به ریه ها اعمال می شوند و در نتیجه فشار حداکثر peak pressure در مسیر هوایی ممکن است بیش از آن چیزی باشد که برای انبساط ریه ها لازم است و از آنجاییکه حجم ثابت است فشار مسیر هوایی با تغیر کامپلیانس ریه ها در افراد مختلف تغییر خواهد نمود