مقاله ارتقاء کارایی روش هارگریوز- سامانی به منظور برآورد تبخیر- تعرق گیاه مرجع (مطالعه موردی: ایستگاه سینوپتیک مراوه تپه)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله ارتقاء کارایی روش هارگریوز- سامانی به منظور برآورد تبخیر- تعرق گیاه مرجع (مطالعه موردی: ایستگاه سینوپتیک مراوه تپه) دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارتقاء کارایی روش هارگریوز- سامانی به منظور برآورد تبخیر- تعرق گیاه مرجع (مطالعه موردی: ایستگاه سینوپتیک مراوه تپه)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارتقاء کارایی روش هارگریوز- سامانی به منظور برآورد تبخیر- تعرق گیاه مرجع (مطالعه موردی: ایستگاه سینوپتیک مراوه تپه)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارتقاء کارایی روش هارگریوز- سامانی به منظور برآورد تبخیر- تعرق گیاه مرجع (مطالعه موردی: ایستگاه سینوپتیک مراوه تپه) :

تعداد صفحات:۹

چکیده:

جهت انجام بهره برداری مناسب و پایدار، برآورد دقیق آب مورد نیاز گیاهان در مطالعات کشاورزی، مدیریت منابع آب و محیط زیست ضروری می باشد که تحقق آن مستلزم مشخص بودن میزان تبخیر-تعرق پتانسیل گیاهان منطقه می باشد. در صورت عدم دسترسی به لایسیمتر و در شرایطی که داده های هواشناسی اندکی در اختیار باشد روش هارگریوز- سامانی( H-S ) یکی از روشهای توصیه شده جهت برآورد تبخیر- تعرق پتانسیل گیاه مرجع ( ET0) میباشد ولی اشکال این روش آن است که با معیار قرار دادن روش فائو- پنمن- مانتیث( P-M-F) ، که یک روش استاندارد برای محاسبهی ET0 محسوب میشود و از سوی محققان و موسسات تحقیقاتی معتبر جهانی برای این منظور پیشنهاد شده است، همیشه دارای مقداری خطا می باشد. محدودیت قابل توجه رابطه P-M-F ، نیاز به داده های هواشناسی ثبت شده در ایستگاههای هواشناسی مجهز سینوپتیک می باشد. این مطالعه قصد دارد معادلاتی که فقط شامل پارامترهای موجود در ایستگاه های کلیماتولوژی باشد را به عنوان ضریب برای معادله H-S تعیین نماید به گونه ای که مقادیر برآوردی به P-M-F نزدیک گردد و دقت معادله H-S را به عنوان روشی که در ایستگاه های فاقد آمار کامل قابل کاربرد است بهبود بخشد. با در نظر قرار دادن دقت برآوردها، سه معادله برای این ضریب اصلاحی بدست آمد که بهترین آن ها توانست میانگین مجموع تبخیر-تعرق سالانه که از روش P-M-F، ا ۱۴۱۱ میلی متر برآورد شد را ۱۴۶۳ میلی متر محاسبه نماید در صورتی که روش H-S مقدار ۱۲۱۸ میلی متر را نتیجه داده است.