مقاله مقایسه معادلات تجربی و برنامه ریزی ژنتیک در برآورد تبخیر- تعرق : مطالعه موردی شهر مراغه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مقایسه معادلات تجربی و برنامه ریزی ژنتیک در برآورد تبخیر- تعرق : مطالعه موردی شهر مراغه دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه معادلات تجربی و برنامه ریزی ژنتیک در برآورد تبخیر- تعرق : مطالعه موردی شهر مراغه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه معادلات تجربی و برنامه ریزی ژنتیک در برآورد تبخیر- تعرق : مطالعه موردی شهر مراغه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه معادلات تجربی و برنامه ریزی ژنتیک در برآورد تبخیر- تعرق : مطالعه موردی شهر مراغه :

تعداد صفحات:۱۴

چکیده:

منظور از تعیین تبخیر- تعرق، برآورد مقدار آبی است که باید به یک پوشش زراعی داده شود تا در طول دوره رویش صرف تبخیر تعرق نموده و بدون آنکه با تنش آبی مواجه شود رشد خود را تکمیل نموده و حداکثر مقدار محصول را تولید کند. در – برآورد مقدار تبخیر تعرق فرمولهای تجربی زیادی به کار رفته است که هر کدام دارای ضرایبی هستند که معرف شرایط منطقه ای است که فرمول در آن منطقه واسنجی شده است؛ لذا این ضرایب دارای مقداری خطا در برآورد تبخیر تعرق در سایر مناطق است و باید برای هر منطقه مورد واسنجی قرار گیرند. هدف از این تحقیق مقایسه معادلات تجربی و برنامه ریزی ژنتیکدر برآورد تبخیر تعرق با استفاده از داده های شهر مراغه میباشد. از نتایج معادله استاندارد فائو پنمن مونتیث به عنوان مقادیر مبنا استفاده گردید. تبخیر تعرق با استفاده از سه فرمول تجربی، پریستلی – تیلور، مک کینگ و هارگریوز برای داده های شهر مراغه بدست آمد و سپس با استفاده از پارامترهای فرمولهای تجربی تبخیر تعرق توسط برنامه ریزی ژنتیک مدل گردید. مقادیر به دست آمده از معادلات تجربی و مدلسازی برنامه ریزی ژنتیک با مقادیر بدست آمده از رابطه مبنا مقایسه شد. نتایج حاصل، نشان از برتری برنامهریزی ژنتیک بر سایر روشها دارد و بسیار نزدیک به مقادیر مبنای حاصل از فرمول تجربی فائو پنمن مونتیث میباشد. همچنین از بین سه مدل تجربی، مدل پریستلی تیلور بهترین عملکرد را داراست.