مقاله شهرستان میانه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله شهرستان میانه دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله شهرستان میانه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله شهرستان میانه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله شهرستان میانه :

شهرستان میانه

مقدمه
شهرستان میانه در جنوب شرقی استان آذربایجان شرقی قرار دارد و از چهار سمت به شهرستانهای خلخال ، اردبیل ، سراب و بستان آباد و هشترود و زنجان حدود می شود . میانه مرکز شهرستان در بین مختصات جغرافیایی ۴۷ درجه و ۴۲ دقیقه طول شرقی و ۳۷ درجه و ۲۰دقیقه عرض شمالی واقع است . ارتفاع آن از سطح دریا ۱۱۰۰متر و مساحتش بالغ بر ۵۵۹۰ کیلومتر مربع است و جمعیت ان برابر با سرشماری سال ۱۳۷۰ به ۲۳۰ هزار نفر می رسد . این شهرستان با ۳۶۰ روستا اطراف دارای ۴ بخش به نامهای : کاغذکنان ، کندوان ، ترکمنچای و بخش مرکزی است و اختلاف افق شرعی آن ۱۴ دقیقه و ۴۸ ثانیه از شهر تهران تفاوت دارد .

ساختار جغرافیایی :
خط راه آهن تبریز ـ تهران از سمت جنوب این شهر و جاده بین المللی نیز از طرف شمال آن عبور می کند . این راهها هر کدام پس از پشت سر گذاشتن چندیدن طول نسبتاً طولانی و دههای پل در این منطقه ضمن اینکه ارتباط شمال و غرب کشور را با مرکز و جنوب برقرار می سازد خط ارتباطی بسیار موثر میان شهرها و استانهای صنعتی و مهم ایران با کشورهای آسیایی و اروپایی به شمار می آید و بدین ترتیب شهرستان میانه را از نظر ارتباطی در جایگاه استراتژیکیی ـ سیاسی ـ اقتصادی و نظامی قرار می دهند .
این شهرستان در میان دو رشته کوه بوزقوش ( بوز در زبان ترکی آذری به معنی خاکستری و قوش به معنی پرنده می باشد و بوز قوش پرنده ای است از راستای شکاریان ) و قاپلان ( به معنی پلنگ که کلمه قافلان معرب آن است ) قرار دارد و بیشتر روستاهای خود را نیز در دامنه های سرسبز و خرم این دو کوه بزرگ پرورش داده است .

رشته کوهها :
رشته کوه جوان قاپلان ( قافلانکوه ) نام آشنایی برای همه مردم ایران است که در جنوب و جنوب شرقی میانه با ارتفاع ۱۸۸۸ متر سر به آغوش آسمان نهاده است و درس پایداری و بردباری به ساکن آن نواحی می دهد و همواره آن را از نعمت های آفریدگار در دامنه ها و قله هایش بهره مند می سازد .
کوه بزرگ دیگری در شمال شهرستان میانه دامن محبت و صفا گسترده است که نامش بوزقوش می باشد . این رشته کوه یکی از کوههای مهم آذربایجان است که در میان شهرستانهای اردبیل ، سراب و بستان آباد قرار دارد و به صورت مرز طبیعی شهرستان میانه را از آنان جدا می سازد و ارتفاع آن در نزدیکیهای روستای سید منصور به ۳۱۰۰ متر می رسد .
میدان داغی نیز از دیگر کوههای این ناحیه است که در شمال غرب خلخال و شمال شرق میانه در منطقه گرمرود ( بخش مرکزی کندوان ) با جهت شمالی ـ جنوبی قرار دارد . بلندترین قله آن در نز دیکی روستای نی باغی و چهل نور به ارتفاع ۲۵۶۰ متر می رسد .

رودخانه ها :
شهرستان میانه را به حق باید شهرستان رودها و رودخانه ها نامید ، زیرا حد ان علاوه بر رو دخانه بزرگ و مهم و تاریخی ، دهها رودخانه کوچک و بزرگ و مسیرهای فراوانی در ان وجود دارد . با توجه به اینکه در شمال غرب سرزمین ایران تنها سه حوضه آبرریزی به نامهای : ارس در شمال دریاچه ارومیه در غرب و قزل اوزن در جنوب قرار گرفته است اکثر رودهای حوضه آبریزی جنوبی شمال غرب ایران به سمت این شهرستان در حرکتند و در نهایت همه آنها با عبور از این رودها و رودخانه ها وارد رودخانه مهم قزل اوزن می شوند . پنج رودخانه مهم شهرستان میانه عبارتند از : قزل اوزن ، قرانقو ، میانه رود ، آیدوغموش و گرمرود می باشد.

آب و هوا‌ :
از آنجا که شهرستان میانه در منطقه جلگه ای واقع شده است از آب و هوای معتدلی برخوردار است ، ولی حومه و بیشتر روستاهای آن به موجب آنکه در مناطق کوهستانی و ارتفاعات بوزقوش و قاپلان قرار گرفته اند در فصلهای بهارو تابستان از هوای بسیار متبوع و خنکی بهره مندند . در فصل زمستان و پاییز که تمامی شهرها پوشیده از برف هستند همواره مردم این دیار سرمای سخت و طولانی را پشت سر می گذارند . بارش برف و یخبندان در این شهرستان به طور متوسط ۱۰۶ روز در سال ثبت شده است که در اثر شدت آن راه بندانهای زیادی بوجود می آید .

ساختار تاریخی شهرستان :
در باره وجه تسمیه میانه بسیار سخن گفته اند ، اما از انجا که این شهر را بین دو رشته کوه بوزقوش و قاپلان محصور شده و یا از آن جهت که در میان دو شهر تبریز و هران واقع شده است به این نام نلمیده اند . اگر انچه درباره وجه تسمیه میانه گفته شده درست باشد باید تمامی شهرهایی را که میان دو رشته کوه قرار گرفته اند میانه بنامند و همچنین به غیر از شهرهای مرزی همه شهرها می توانند نام میانه را با خود یدک بکشند .
درباره وجه تسمیه میانه می توان به سه فرض محتمل شد :

۱- از انجا که میانه در سر راه جاده ابریشم واقع شده است این شهرها را مین یانا ( به هزار سو و یا شهر هزار راهه ) نامیده اند که تداول عامه این کلمه به مییانا تغییر شکل یافته .
۲- ترکها به این شهر مایا می گفتند .( یعنی مرکز تمدن ) از آنجا که این شهر روزگاری قلمرو ترکان ماد بوده است آن را مایانا لقب داده اند .
۳- فرض قریب به تعیین این است که نام اولیه میانه مای آنا یا بای آنا و یا ماشی آنا باشد . این سه اسم در زبان ترکی به معنی بزرگ مادر است .
بر اساس اسطوره ای که از دنیای ترکان باستان مانده است قایرا خان

( خدای بزرگ و انسان نخستین ) برای اینکه از تنهایی به در اید از کف دهان خویش ماشی آنا را آفرید . این اسطوره که از دیرینه گی بیشتری نسبت به اسط.ره های دینی در اسلام برخوردار است با اسطوره خلقت حوا از دنده چپ آدم قابل تطبیق است .

آثار باستانی
مسجد سنگی ترک :
این مسجد که در روستای ترک در ۲۹ کیلومتری شمال شرقی میانه واقع شده از آثار باستانی بسیار مهم آذربایجان به شمار می آید و از شگفتیهای منحصر به فرد برخوردار می باشد . شیوه معماری و مصالح ساختمانی که در ان بکار رفته است باستان شناسان را به حیرت واداشته است و در عین حال تاریخ درخشان هنر و معماری اسلامی را در قرون گذشته به تماشای آیندگان می گذارد . این مسجد دو قسمت از هم متمایز دارد . ۱- ساختمان اصلی آن که تماماً از سنگ بنا شده و شبستانها که با آجر ساخته شده اند . در ضلع جنوب غربی این مسجد آرامگاهی وجود دارد که منسوب به بانی یا معمار مسجد می باشد . بر درو دیوار های سنگی این مسجد تاریخهای ۱۰۱۶ و ۱۲۸۲ قمری به چشم می خورد که تنها نشان از تعمیر در زمانهای شاه عباس صفوی و ناصرالدین شاه قاجار می باشد. در کتیبه دیگری که بر روی سنگهای میان دو پنجره قرار دارد اسامی کارفرما ، بانی ، کننده کار و معمار یا بنای مسجد به ترتیب : حاجی مراد ترکی ، عباس کربلایی ، محمد صادق تبریزی و عبدالوهاب مشاهده می شود .

بقعه و مناره امام زاده اسماعیل
بقعه باصفایی در غرب شهرستان میانه وجود دارد که بنام امام زاده اسمائیل کمال الدین بن سید محمدبن امام جعفر صادق (ع) مشهور است . این بارگاه عشق که در ضلع جنوبی مسجد جامع شهر دامن محبت گسترده در سال ۹۲۳ قمری شناخته و ثبت گردیده است . مساحت بنای نخستین آن ۳۰ متر مربع و ارتفاع گنبدش حدود ۶ متر بوده است که سطح خارجی آن را کاشیهای فیروزه ای رنگ پوشیده بودند . و از سمت شمالی بقعه دری به مسجد جامع گشوده می شود ، ولی چندی پیش در پی تعمیر و نوسازی اساسی ان اکثر این خصوصیات از بیت رفته و ساختمان آن از نو به طرز جالبی و با اصول معماری پیشرفته و آمیخته بافرهنگ و هنر اسلامی تجدی بنا شد .

پل دختر
این پل معروف در دامنه شرقی کوه قاپلان به فاصله بیست کیلومتری شهر میانه بر روی رودخانه بزرگ قزل اوزن ساخته شده است و دارای ۳ دهانه محکم و بزرگ با پایه های استوار است و بر روی آب قرار گرفته . در داخل این پایه ها اتاق های کوچکی با زیبایی و ظرافت خاصی بنا شده است که حس کنجکاوی هر بیننده ای را بر می انگیزد . بر اساس مشاهدات سیاحان و شخصیتهای سیاسی و فرهنگی که در وطل زمانهای مختلف از این آثار دیدن کرده اند نوشته هایی به خط نسخ و نستعلیق و کوفی و قسمتهایی از این پل نصب شده بود که تاریخ تاسیس تعمیر و نوسازی آن را نشان می داد ولی اکنون هیچ اثری از آن باقی نیست .
در عین حال تاریخ تاسیس این بنای باستانی غالباً به قرن هشتم و دوران خانان مغول نسبت داده شده است . این پل به موجب اهمیت استراتژیکی خود همواره تحت نظر و حمایت زمامداران وقت بوده و در قرنهای مختلف حدود ۴ یا ۵ بار مورد تعمیر و مرمت کاری اساسی قرار گرفته است . نخستین تعمیر آن در سال ۹۳۳ قمری توسط بانوشاه بیگم دختر محمد بیگ و به دستور او انجام یافته که گویا به همین سبب این پل را بنام پل دختر شهرت داده اند . بعد از تخریب ان در آذرماه ۱۳۲۵ شمسی بدست افراد حزب توده که در هنگام فرار به روسیه اخرین نوسازی این پل با همکاری وزارت جنگ و راه شروع گردید ولی چندان دوام نیاورد و طاق ان دوباره فرو ریخت .