مقاله حفظ آب باران و کاهش رواناب سطحی با مصرف پلیوینیلاستات در خاک مارنی در حوزه آبخیز زنجانرود

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله حفظ آب باران و کاهش رواناب سطحی با مصرف پلیوینیلاستات در خاک مارنی در حوزه آبخیز زنجانرود دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله حفظ آب باران و کاهش رواناب سطحی با مصرف پلیوینیلاستات در خاک مارنی در حوزه آبخیز زنجانرود  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله حفظ آب باران و کاهش رواناب سطحی با مصرف پلیوینیلاستات در خاک مارنی در حوزه آبخیز زنجانرود،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله حفظ آب باران و کاهش رواناب سطحی با مصرف پلیوینیلاستات در خاک مارنی در حوزه آبخیز زنجانرود :

تعداد صفحات:۶

چکیده:

استفاده از پلیمرها روشی مؤثر برای حفظ آب باران در محل ریزش و مهار روانابهای سطحی به ویژه در خاکهای حساس به فرسایش نظیر خاکهای مارنی میباشد. تولید رواناب در آنها در افزایش هدررفت خاک نقشی بارز دارد. از این رو کاهش تولید رواناب به عنوان روشی موثر جهت حفاظت خاک در این خاکها است. در مورد اثر پلیوینیلاستات بر تولید رواناب تاکنون تحقیقی انجام نگرفته است. در این تحقیق کارایی پلیوینیلاستات در کاهش تولید رواناب در خاکهای مارنی غرب حوزه آبخیز زنجانرود مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور خاک مارنی از حوزه مذکور در سال ۱۳۸۹ نمونه برداری شد. خاکها به ۱۵ فلوم فلزی به ابعاد ۱m×۰/۵m و عمق ۱۵cm ریخته شدند پلیوینیلاستات در پنج سطح شامل صفر شاهد، ۵۰ ، ۱۰۰ ، ۱۵۰ ، ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار با در سه تکرار به سطح خاکها پاشیده شد. برای حذف اثر رطوبت اولیه بر تولید رواناب، خاک داخل فلومها تا رطوبت یکسان (% ۱۵ ) مرطوب شدند. جعبهها تحت شیب ۵ درجه ( ۹ درصد)زیر دستگاه شبیهساز باران قرار داده شدند. پنج رخداد بارندگی به مدت ۳۰ دقیقه با شدت ثابت ۴۰ میلیمتر بر ساعت بر خاکها اعمال شد. مقدار کل رواناب تولیدی در پنج باران در تیمارهای مختلف اندازهگیری شد. دادهها با آزمون دانکن با استفاده از نرم افزارSPSS مورد تجزیه قرار گرفتند. تجزیه خاک نشان داد که خاک مذکور دارای بافت لومی، ماده آلی پایین ۰/۲۹ درصد و اهک بسیار بالا ۵۱/۲ درصد) بود. نتایج نشان داد که اثر سطوح مختلف پلیوینیلاستات بر تولید رواناب در سطح آماری ۵ درصد معنیدار بود. بر اساس نتایج، سطح ۵۰ کیلوگرم در هکتار پلیمر برخلاف سطوح ۱۰۰ ، ۱۵۰ و ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار آن نسبت به تیمار شاهد، اثری قابل ملاحظه در کاهش رواناب داشت. مقدار رواناب در تیمار ۵۰ کیلوگرم در هکتار، ۳۰ درصد کمتر از تیمار شاهد بود. این نتیجه به دلیل افزایش نفوذپذیری خاک در اثر افزودن این پلیمر بود. در سطح ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار پلیمر مصرفی، میزان رواناب نسبت به شاهد افزایش یافت. دلیل این امر آن بود که در مقادیر بالاتر، پلیمر علاوه بر سطح به داخل خاکدانهها نیز نفوذ نموده و باعث مسدود شدن منافذ ریز می – گردد. به این دلیل نفوذ آب به خاک کاهش یافته و تولید رواناب افزایش مییابد. به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که سطح ۵۰ کیلوگرم در هکتار پلیوینیلاستات برای کاهش تولید رواناب و حفظ نزولات آسمانی در خاکهای مارنی در حوزه آبخیز زنجانرود مناسب میباشد