مقاله در مورد برنامه‌ریزی و نقش آن در تأمین و توسعه منابع انسانی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله در مورد برنامه‌ریزی و نقش آن در تأمین و توسعه منابع انسانی دارای ۶۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد برنامه‌ریزی و نقش آن در تأمین و توسعه منابع انسانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد برنامه‌ریزی و نقش آن در تأمین و توسعه منابع انسانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد برنامه‌ریزی و نقش آن در تأمین و توسعه منابع انسانی :

کشور کانادا

مقدمه
کشور کانادا دومین کشور بزرگ دنیا است که از وسعتی بالغ بر ۶۱۰/۹۷۰/۹ برخوردار میباشد. غالب جمعیت این کشور در محدودهای به وسعت ۱۰۰ مایل ۶۴۰۰ کیلومتر در مرز مشترک با آمریکا ساکن هستند. این کشور دارای دو زبان رسمی انگلیسی و فرانسوی بوده و از سیستم مذهبی غالب برخوردار نمیباشد. میراث فرهنگی کانادا نوعی میراث فرهنگی مختلط میباشد که در آن

جامعه کانادا به طور ریشهای تحت تأثیر فرهنگ بومیان، فرانسه زبانان و انگلیسی زبانها قرار دارد. هم اکنون این کشور به یک جامعه متفاوت و متنوع از لحاظ فرهنگی مبدل گشته است. کشور کانادا متشکل از ۱۰ ایالت و ۲ قلمرو میباشد و به صورت فدرالی اداره میگردد. که قوای قانونی این کشور ما بین دو سطح از دولت یعنی قوای فدرال و ایالتی تقسیم گردیده است. این کشور دارای مناطق مختلفی از جمله آتلانتیک، کانادای مرکزی، فلات کانادا،پاسیفیک و کانادای شمالی میباشد. بر این اساس، منطقه گرایی بر تاریخ سیاسی کانادا تأثیر به سزایی گزارده است.

در گذشته، توسعه فرهنگی توسط سطوح مختلف دولت و به صورت غیررسمی و بدون انسجام صورت میپذیرفت. در سال ۱۹۵۱، به دنبال انتشار گزارش محوری کمیسیون سلطنتی در مورد توسعه ملی در زمینه های هنر، علوم و ادبیات حمایت بخش فدرال در امر فرهنگ و ارتباطات به طور رسمی سازماندهی گردید و این امر به نوبه خود موجب تأسیس کتابخانه ملّی کانادا در سال ۱۹۵۳ و شورای کانادا در سال ۱۹۵۷ گردید. شورای فوق یک مؤسسه اعتباری – هنری فدرال است که مستقل از دولت عمل می نماید. تقسیمبندی اساسی و اولیهای که بر طبق قانون اساسی کانادا در سال ۱۸۶۷ در سطوح قدرت انجام گرفت به ایالتهای این کشور در زمینه های آموزش و

فرهنگ اختیار تام اعطاء نمود. در نتیجه هر ایالت مبادرت به توسعه سیاست فرهنگی و ایجاد مکانیسمهای ویژه از قبیل تأسیس وزارتخانه ها و سازمانهای مربوطه جهت اجرا و پیشبرد سیاستهای انحصاری خود نموده است. در طی ۲۰ سال گذشته بحثهای قابل توجهی در خصوص تمرکززدایی از قدرت صورت گرفته است زیرا ایالتهای کشور بدنبال ایفای نقش عمدهتری در جهت توسعه فرهنگ کانادا میباشند. به طور سنتی، کشور کانادا نوعی دیدگاه سازمانی نسبت به

سیاستهای ملّی پیش روی خود قرار داده است. این دیدگاه حاوی قوانین و دستورالعمل هایی میباشد که توسط مؤسسات و دولتهای ایالتی و فدرال کشور انجام میگیرند.

سازمان میراث فرهنگی کانادا مسؤولیت عمده امور فرهنگی کشور را بر عهده دارد. البته دپارتمانهای وزارت امور خارجه، دپارتمان امور تجارت بین الملل، وزارت اقتصاد، دپارتمان مهاجران و امور شهروندان، دپارتمان منابع انسانی، اداره امور بومیان شمال و سرخپوستان و وزارت صنایع نیز در این امر سهیم میباشند.

بررسی اجمالی سیاستهای فرهنگی کانادا بیشتر بر مسؤولیتهای محوّله به سازمان میراث فرهنگی فدرال که خود نقشی کلیدی در توسعه فرهنگی سطح ملی کشور ایفا می نماید تمرکز خواهد داشت.
دستورالعمل های کلی سیاست فرهنگی
به منظور افزایش انسجام و یکپارچگی کشور، سیاست فرهنگی کانادا وارد یک روند پژوهشی دامنهدار جهت نیل به هویت ملی و فرهنگی ممتاز شده است که بر اساس آن جمعیت بومیان، دوگانگی زبان، چند فرهنگی جمعیت، منطقه گرایی و تأثیرپذیری بالقوه از جانب ایالات متحده آمریکا را مورد توجه قرار میدهد. براساس قانون اساسی، ایالتهای کانادا در امر آموزش از مسؤولیت تام برخوردار بوده و در زمینه فرهنگ با دولت فدرال تشریک مساعی می نمایند. کشور کانادا دارای

مؤسسات مشابه در سطوح ایالتی و فدرالی میباشد که از امور فرهنگی و هنرهای زیبای کشور حمایت بعمل میآورند. به همین ترتیب، همه ایالات و مناطق، دارای وزارتخانه های فرهنگ بوده که در زمینه برنامه های سیاست فرهنگی، همسان با دپارتمان میراث فرهنگی کانادا عمل می نمایند. گزارش ۱۹۹۲ کمیته دائمی فرهنگ و ارتباطات پیشنهاد می نماید که دولت فدرال باید تشویق به برنامه ریزی و برقراری هماهنگی فرهنگی میان دپارتمانهای فدرال را در رأس کار خود قرار داده و

مشارکت با دیگر سطوح دولت، بخش خصوصی و جامعه فرهنگی کانادا را ترویج نماید. اخیراً، دولت فدرال اصول و اهداف کلی را برای خط و مشی آینده فرهنگی دولت تعیین نموده است.

از جمله دیگر گرایشات توسعه سیاست فرهنگی فدرال کشور کانادا می توان به اتخاذ استراتژیهای مالی چندین ساله برای فعالیتهای هنری، اتخاذ تدابیر جامع در جهت تشویق سطوح مختلف جامعه به مشارکت فرهنگی، توسعه فعالیتهای بشردوستانه و داوطلبانه، آموزش و ترویج حرفه ای هنرهای زیبا و برقراری همکاری بیشتر میان آژانسها و دولتهای فدرال و ایالتی اشاره نمود.
ساختارهای اداری و سازمانی
نهادهای دولتی و نیمه دولتی
سطح ملی
دپارتمان سابق فدرال در امر ارتباطات مسؤولیت اداره و توسعه سیاستهای فرهنگی، قانونگذاری و تنظیم قوانین در سطح ملی کشور را بر عهده داشت. در ژوئن سال ۱۹۹۳، چندین دپارتمان دولتی جهت ایجاد دپارتمان جدید میراث فرهنگی کانادا با یکدیگر ادغام شدند. دپارتمان میراث فرهنگی کشور کانادا مسؤولیت اداره و نظارت بر امور هنر، صنایع فرهنگی، رادیو – تلویزیون، میراث فرهنگی، موزه ها، ورزشهای غیرحرفه ای، چند فرهنگی، پارکهای ملی و بناهای تاریخی ـ ملی، حقوق بشر، فعالیتهای داوطلبانه، زبانها و فرهنگهای بومی، زبانهای رسمی، فعالیتهای تشریفاتی دولتی و ارتقاء هویت کانادایی را بر عهده دارد.

دپارتمان میراث فرهنگی کانادا با مشارکت وزارت کشور مسؤولیت اداره و نظارت بر شورای کانادا، هیأت فیلم کشور، شرکت سهامی خبرگزاری کانادا (CBC) ، مرکز هنرهای ملی، فیلم کانادا، کمیسیون مخابرات و رادیو و تلویزیون کانادا، کتابخانه ملی، کمیسیون بزرگ کشور، کمیسیون میادین جنگی کشور، موزه های ملی، موزه ملی علوم و فنآوری، موزه هوا- فضا، موزه طبیعت، موزه تمدن، موزه جنگ، گالری ملی، موزه ملی عکاسی معاصر، آرشیوهای ملی را بر عهده دارند.
وزارتخانه مذکور بیشترین بودجه فرهنگی فدرال کشور را به خود اختصاص داده که در سال (۹۱-۱۹۹۲) بر ۹/۲ $ بیلیون بالغ گردید.

شورای کانادا به موجب ماده قانون مصوب سال ۱۹۹۷ تأسیس گردید. شورای مذکور در جهت توسعه و ترویج مطالعه و بهره مندی از آثار هنرهای زیبای کشور فعالیت می نماید.
شورای کانادا با بودجه سالانه به میزان ۷-۱ $ میلیون دلار، وظیفه تهیه و ارائه خدمات و کمکهای مالی به هنرمندان حرفه ای، تولید کنندگان و سازمانهای هنری شکور را بر عهده دارد.
شورای مذکور همچنین به ترغیب دبیرخانه کمیسیون کانادا جهت همکاری با سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی سازمان ملل (UNESCO) پرداخته و بسیاری از طرحها نظیر طرح کیلام (killam program) در امر اهدا جوایز و هدایای ادبی به هنرمندان کشور را به اجرا درمیآورد.

کمیسیون کانادایی یونسکو
کمیسیون فوق، به سازماندهی فعالیتهای سازمان یونسکو در کشور کانادا پرداخته و حضور کشور در فعالیتهای سازمان یونسکو را افزایش میدهد. کمیسیون فوق همچنین به عنوان مشاور وزارت امور خارجه کانادا در سازمان یونسکو فعالیت نموده و با وزارت کشور در اجرای برنامه های بین المللی فرهنگی مشارکت می نماید.
شورای تحقیقاتی علوم اجتماعی و انسانی کانادا
شورای مذکور در راستای توسعه علوم انسانی و اجتماعی کشور به اشخاص پیشنهاد مشارکت میدهد. شورای مذکور ارگانی سلطنتی است که از طریق وزارت صنایع به پارلمان کشور گزارش کار ارائه میدهد.
سطح ایالتی
فرهنگ در کشور کانادا مسؤولیت مشارکتی است که میان دولتهای ایالتی و فدرال توزیع گردیده است. در سال ۱۹۷۰، از محل فروش بلیطهای بخت آزمایی، شماری از ایالتهای کشور مبادرت به تأسیس وزارتخانه های فرهنگی نمودند. لازم به ذکر است که دولتهای ایالتی به طور غیررسمی در بخش میراث فرهنگی، توسعه و ترویج قوانین، سیاستها و برنامه های فرهنگی بسیار فعال بوده اند. در سال ۱۹۹۲ هزینه های فرهنگی ایالتی بر ۹/۱ $ میلیون دلار بالغ گردید که بیشتر این هزینه ها در بخش کتابخانه ها و میراث فرهنگی کشور صرف گردید. پیش نیاز و ضروریات فرهنگی هر ایالت با ایالت دیگر کشور تفاوت دارد. به عنوان مثال ایالات اُنتاریو (ontario) کِبکِ (Quebec) و بریتیش کلمبیا (British columbia) مراکز اصلی صنایع فرهنگی و هنرهای زیبای کشور محسوب میگردند. ایالت کبِک تنها ایالت کشور میباشد که برخلاف رکود اقتصادی اخیر مبادرت به تأسیس شورای هنر و ادبیات و اختصاص بودجه به این امر نموده است.

Conseil des arts etdes letters
مکانیسمهای زیادی در کانادا جهت تسهیل در توسعه پروژه های مشارکتی، تأمین بودجه بخش فرهنگ و مبادله اطلاعات میان دولتهای فدرال و ایالتی به کار گرفته شده است.
ابزارهای سیاست فرهنگی تأمین بودجه فعالیتهای فرهنگی
فرهنگ در واقع بخش پویای اقتصاد کشور بوده که به طور مستقیم یا غیرمستقیم به اقتصاد ملی کمک می نماید. برطبق اطلاعات ارائه شده از سوی اداره آمار کشور کانادا تأثیر مستقیم بخش اقتصاد بر هنرهای زیبا و بخش فرهنگ کشور بر ۲/۱۴ $ بیلیون دلار در سال (۹۰-۱۹۹۱) بالغ گردیده که تقریباً ۳/۲% درصد از تولید ناخالص ملی را تشکیل میدهد. هنرهای زیبا و فرهنگ در کانادا (Gdp) علاوه بر سطوح دولتی از حمایتهای بخش خصوصی کشور نیز برخوردار میگردند. شمار زیادی از دپارتمانها و آژانسهای دولتی از زمان جشنهای سده در سال ۱۹۶۷، کمکهای مالی قابل توجهی به صنایع فرهنگی، مؤسسات و هنرمندان کشور نموده اند. سالیان متمادی نابرابریهای فاحشی میان ایالتهای کشور از لحاظ میزان حمایت و پشتیبانی و توزیع بودجه فرهنگی وجود داشت. در سال (۹۱-۱۹۹۲) دولتهای مختلف در کلیه سطوح مبلغ ۶ $ بیلیون دلار در امر فرهنگ سرمایه گذاری نمودند. از این میزان ۹/۲ $ بیلیون از طریق دولت فدرال ۹/۱ $ بیلیون از طریق ایالتها و ۲/۱ $ بیلیون دلار از طریق شهرداریها پرداخت گردید. در ایالات کِبکِ و اُنتاریو عمده تمرکز بر بودجه های فرهنگی فدرال میباشد زیرا اغلب دپارتمانها و آژانسهای فرهنگی فدرال در این دو ایالت واقع شده اند.
۸۶% درصد از بودجه دولتهای فدرال به آژانسها و دپارتمانهای فرهنگی فدرال نظیر شرکت سهامی خبرگزاری کانادا (CBC) ، موزه های ملی و مکانهای تاریخی فدرال تعلق دارد.
۱۴% باقی مانده به صورت کمکهای مالی و اعطای جوایز به صنایع فرهنگی، مؤسسات، سازمانها و هنرمندان پرداخت میگردد. ۲۳ بودجه دولتهای ایالتی و منطقه ای در بخش فرهنگ به کتابخانه ها و میراث فرهنگی اختصاص مییابد. در سال ۱۹۹۲ از بودجه فرهنگی ۲/۱ بیلیون دلاری شهرداریها، ۸۰% درصد آن به کتابخانه های کشور اختصاص یافت.
دپارتمان میراث فرهنگی کانادا طرح فرهنگی با عنوان (CIP) را اداره و نظارت می نماید. این طرح جهت کمک به سازمانهای حرفه ای، حقوقی و غیرانتقاعی کانادایی دست اندرکار میراث فرهنگی و هنرهای زیبا طراحی گردیده است.
طرح (CIP) اصلاح و بهبود فعالیتهای مدیریتی، تأسیس و بهبود زیرساختها و تجهیزات فرهنگی و افزایش امکان دسترسی به کالاهای فرهنگی برای مردم کانادا را در رأس وظایف خود قرار داده است. عمده کمکهای مالی و غیرمالی انجام گرفته از طریق طرح (CIP) توسط دپارتمان میراث فرهنگی کانادا تأمین میگردد. لازم به ذکر است که طرح مذکور بودجه ای معادل ۲/۱۳ $ دلار را به خود اختصاص داده است.
حمایت از خلاقیتهای فرهنگی
حمایتهای مستقیم و غیرمستقیم

اگرچه سیاستهای حمایت مستقیم از هنرمندان به دنبال تصویب ماده قانون حق چاپ و نشر کانادا مصوب سال ۱۹۲۴ شکل گرفت. با این حال این گزارش شورای MasseyِLevesquel بود که در سال ۱۹۵۱ بر آموزش عمومی هنرهای زیبا اصرار ورزیده و خواستار تأسیس شورای کانادا که مسؤولیت نشر و ارتقاء هنرهای زیبا، ادبیات و علوم انسانی و اجتماعی کشور را بر عهده دارد شد. اما هدف اصلی شورای مذکور توسعه و ترویج ایده “کانادا برای کاناداییان” (Canada to conedian) بود.
گزارش مذکور پایه و اساس توسعه سیاست فرهنگی در کانادا را پایه گذاری نمود. بعلاوه در سال ۱۹۸۲، گزارش کمیته بررسی و بازبینی سیاست فرهنگی فدرال که عمدتاً به عنوان گزارش (ApplebaumِHebert) معروف است، پیشنهادات ویژه و خاصی را در خصوص وضعیت زندگی هنرمندان کشور ارائه نمود.
به دنبال بررسیهای به عمل آمده در سال ۱۹۸۶ طرح ضربتی (sirenِGelinas) در خصوص وضعیت زندگی توسعه سیاستهای اقتصادی و اجتماعی هنرمندان کشور به اجرا درآمد.
در سال ۱۹۹۲ دولت فدرال قانون وضعیت معیشتی هنرمندان کشور را تصویب نمود که در سال ۱۹۹۳ به مرحله اجرا درآمد. این آییننامه چارچوب قانونی تحت نظارت دولت فدرال جهت برقراری روابط حرفه ای میان تولیدکنندگان و هنرمندان خود اشتغال کشور به وجود آورد. ۲ مکانیسم جدید قانونی نیز تحت آییننامه مذکور مطابق ذیل ایجاد گردید:
۱- شورای کانادا که به دپارتمان میراث فرهنگی کشور خدمات مشاوره ارائه داده و تحقیق در خصوص موضوعاتی چون مالیاتبندی، دسترسی هنرمندان به منافع اجتماعی و ورشکستگی فرهنگی را برعهده دارد.
۳- تریبون روابط حرفه ای تولید کنندگان و هنرمندان کانادا
تریبون مذکور بخش دیگری از چارچوب حقوقی است که در آییننامه مذکور پیشبینی شده است. به منظور تشویق، پشتیبانی و حمایت از بخش خصوصی فرهنگ از قبیل مؤسسات تئاتر، گالریهای عمومی و موزه های کشور اصلاحاتی بر ماده قانون مالیات بر درآمد مصوب ۱۹۹۱ اعمال گردید. لازم به ذکر است که موزه ها و سایر مؤسسات هنری کشور با مقاصد سودجویانه تأسیس نیافته بلکه در حقیقت به عنوان سازمانهای خیریه جهت مقاصد مالیاتی تأسیس یافته اند. این بدان معناست که اشخاص حقیقی که به بخش فرهنگ و هنر کشور کمکهای مالی اعطاء می نمایند در ازای چنین کمکهایی از اعتبارات مالیاتی تا حداکثر ۲۰% درصد درآمد مالیات دهندگان در طی هر سال بهره مند میگردند. در طی دهه گذشته، سازمانهای هنری و فرهنگی کشور به طور فزایندهای متکی بر حمایت بخش خصوصی بودند. سازمانهای مسؤول حوزه هنرهای نمایشی اکنون بیش از ۱۶% درصد بودجه خود را از طریق اعتبارات مالیاتی بدست میآورند. در سال ۱۹۹۱ تغییرات مالیاتی جزئی با تصویب قانون ویژه وضعیت معیشتی هنرمندان کشور در جهت بهبود وضعیت مالی هنرمندان و سازمانهای هنری اعمال گردید.
هنرمندانی که در استخدام سازمانهای هنری کشور میباشند، هم اکنون تا مبلغ ۱۰۰۰ $ از معافیت مالیاتی برخوردار میگردند. اعطای چنین معافیتهایی به هنرمندان حرفه ای کشور به علت وجود هزینه های جانبی تولید آثار هنری و جبران بخشی از این هزینه ها میباشد که توسط کارفرمایان بخشهای هنری کشور جبران نمیگردد. سازمانهای خدمات هنری که خدمات گوناگونی را به انجمنهای هنری کشور ارائه داده و در امر توسعه و ترویج حوزه های هنری فعال میباشند. نیز از چنین اعتبارات مالیاتی بهره مند میگردند.

شورای کانادا
در سال ۱۹۹۲ حمایتهای مالی شورای کانادا از هنرهای زیبا بر ۸۹۰۴۴ $ میلیون دلار بالغ گردید. در طی همین سال شورای مذکور تعداد ۴۳۴۱ جایزه به هنرمندان و سازمانهای هنری کشور اعطا نمود که از این مبلغ تقریباً ۲۳% از طریق طرح اعطای جوایز هنری به اشخاص حقیقی و ۷۷% در صد از طریق دیگر طرحهای شورا به سازمانهای فعال فرهنگی و هنری اعطاء گردید.
طرح اعطای جوایز هنری بزرگترین طرح شورای کانادا در پشتیبانی مالی از هنرمندان حقیقی کشور میباشد. از جمله دیگر طرحهای حمایتی که توسط شورا به اشخاص یا گروه های فرهنگی تعلق میگیرد می توان به طرحهای: بانک هنر، اکتشافات فرهنگی و هنری، بخش انتشارات و تألیفات هنری، توریسم فرهنگی و هنرهای رسانه ای اشاره نمود. کمیسیون حقوق قرضه عمومی در سال ۱۹۸۶ به منظور جبران مالی استفاده عمومی از آثار موجود مؤلفین کانادایی در کتابخانه های کشور تأسیس یافت. طرح مذکور توسط کمیسیونی متشکل از نمایندگان انجمنهای نویسندگان، کتابخانه ها و ناشران کتاب اداره و نظارت میگردد. در سال ۱۹۹۱، مبلغ ۲/۶ میلیون دلار از طریق طرح حقوق قرضه عمومی به مؤلفین کانادایی پرداخت گردید. مبلغ مذکور به مؤلفینی تعلق میگیرد که نام کتاب آنها در فهرست کتابخانه های منتخب کانادا آورده شده باشد.

فعالیتهای داوطلبانه فرهنگی
طرح پندار (the imagine program) از سوی مرکز کانادایی با عنوان (Canadian center for philanthropy) مطرح گردیده و از طریق منابع خصوصی و دولتی تأمین مالی میگردد.لازم به ذکر است که طرح مذکور جهت حمایت بیش از پیش از هنرهای زیبای کانادا به اجرا در میآید. به موازات این طرح، دپارتمان میراث فرهنگی کانادا طرح جایزه ویژه خیرین و داوطلبان فرهنگی کشور را به منظور شناسایی کمکهای قابل توجه در جهت غنیسازی فرهنگ کانادا مطرح نموده است. لازم به ذکر است که جایزه مذکور توسط داوطلبان و حامیان مؤسسات فرهنگی تدارک و اعطاء میگردد.
کمکهای شهروندان کانادایی به هنرهای نمایشی، هنرهای تجسمی و سازمان میراث فرهنگی کشور در سال ۱۹۹۰ بر ۱۷ میلیون دلار بالغ گردید. باید مبلغ ۱۹ میلیون دلار مشارکت مالی شرکتهای سهامی کانادایی را به مبلغ فوق اضافه نمود.
مشارکتهای فرهنگی
طی دو دهه گذشته، حمایتهای مشارکتی از هنرهای مختلف کشور به طور فزایندهای افزایش یافته است. در سال ۱۹۹۲، پشتیبانی مالی بخش خصوصی از هنرهای کشور بر ۶۰ میلیون دلار بالغ گردید. کشور کانادا هنوز از بنیادهای کافی در امر توسعه و پشتیبانی هنرهای کشور انجام و فعالیتهای بشردوستانه برخوردار نمیباشد.
قوانین فرهنگی
قوانین فرهنگی کشور به طور کامل، توسط دپارتمان میراث فرهنگی، دپارتمان مالیات و وزارت صنایع کانادا، اجرا میگردند. از جمله قوانین فرهنگی کشور می توان به قوانین ذیل اشاره نمود:
• ماده قانون کتابخانه ملی مصوب سال ۱۹۹۳
• ماده قانون خبررسانی رادیو – تلویزیون مصوب سال ۱۹۶۸
• ماده قانون مرکز هنرهای زیبای کشور مصوب سال ۱۹۶۶
• ماده قانون موزه های ملی کانادا مصوب سال ۱۹۲۵

• ماده قانون شرکت سهامی توسعه فیلم کانادا
• تله فیلم کانادا مصوب سال ۱۹۶۷
• ماده قانون زبانهای رسمی کشور مصوب سال ۱۹۶۹
• ماده قانون دپارتمان ارتباطات مصوب سال ۱۹۷۰
• ماده قانون کنترل واردات و صادرات اشیاء فرهنگی مصوب سال ۱۹۷۷
• ماده قانون حق چاپ و نشر مصوب سال ۱۹۲۴
• ماده قانون آرشیوهای ملی مصوب سال ۱۹۸۷
• ماده قانون شورای کانادا مصوب سال ۱۹۵۷

• ماده قانون هئیت فیلم کشور مصوب سال ۱۹۵۰
• ماده قانون وضعیت معیشتی هنرمندان مصوب سال ۱۹۹۲
• ماده قانون چند کانگی فرهنگی در کانادا مصوب سال ۱۹۸۵
• ماده قانون مخابرات مصوب سال ۱۹۹۳
• ماده قانون بناهای یادبود و مکانهای تاریخی مصوب سال ۱۹۵۳
• ماده قانون پارکهای ملی مصوب سال ۱۹۸۸
• ماده قانون محافظت از ایستگاههای قدیمی راه آهن مصوب سال ۱۹۸۸
• ماده قانون دپارتمان حمل و نقل قانون کانالها و آبراههای تاریخی مصوب سال ۱۹۹۳
• ماده قانون شورای تحقیقات علوم اجتماعی و انسانی مصوب سال ۱۹۷۸
• ماده قانون کمیسیون مخابرات و رادیو تلویزیون کانادامصوب سال ۱۹۸۵
حق چاپ و نشر
حقوق مؤلفین
کپی رایت در کشور کانادا تحت نظارت دولت فدرال بوده و بر طبق قانون حق چاپ و نشر مصوب سال ۱۹۲۴ تنظیم گردیده است. از آن زمان تاکنون تغییرات جزیی در قانون فوق اعمال گردیده است. اما اولین مرحله از اعمال چنین تغییراتی در سال ۱۹۸۸ به پایان رسیده، دومین مرحله از این فرآیند نیز هم اکنون در حال اجرا میباشد. مفاد تغییر یافته قانون کپی رایت کشور علاوه بر الحاق کانادا به کنوانسیون ۱۹۷۱ برن (Berne covenjion) یک سری استثنائات محدود و تدابیر ویژه در خصوص حقوق همسایگی (neeghbouring right) ، حقوق اجاره و مالیات بر نوارهای کاست و برنامه های کامپیوتری شخصی را اتخاذ نموده است. از آن زمان تاکنون نهادهای بسیار زیادی در امر حفاظت از حق چاپ و نشر در کانادا تأسیس یافته اند.
سیاستهای ناحیه ای
سازمان آمار کانادا از واژه فرهنگ تحت عناوین هنرهای نمایشی، میراث فرهنگی (موزه ها و مکانهای تاریخی)، کتابخانه ها، هنرهای تجسمی و صنایع دستی، آثار ادبی، شامل نشر کتاب، آموزش هنر، چندگانگی فرهنگ، فیلم و ویدئو و رادیو و تلویزیون و صنعت ضبط صدا (موسیقی) نام برده است.
در سال ۱۹۹۳ با تجدید ساختار سازمانی دولت فدرال موارد جدید دیگری به واژه فرهنگ اضافه گردید. که از آن جمله می توان به حقوق بشر، ورزشهای غیرحرفه ای، پارکهای طبیعی، زبانهای رسمی، فرهنگ و زبانهای بومی، و هویت کانادایی اشاره نمود.
ورزشهای غیرحرفه ای

ورزش در کانادا صنعتی ۱۶ میلیون دلاری بوده و به عنوان بخش لاینفک از تاریخ، میراث فرهنگی و فرهنگ کانادا محسوب میگردد.
ماده قانون ورزشهای آماتور و تناسب اندام مصوب سال ۱۹۶۱ در بردارنده حقوق قانونی ورزشهای آماتور در کشور میباشد. در سال ۱۹۹۲، ۹۰% از مردم کانادا اظهار داشتند که ورزش نیز همچون موسیقی، فیلم و ادبیات بخش مهمی از فرهنگ کانادا به شما میرود. بخش ورزش در کشور کانادا از طریق تمامی سطوح دولت اداره و نظارت میگردد که از آن جمله می توان به دپارتمان میراث فرهنگی، سازمانهای خصوصی کانادا، سازمان ورزشهای عمومی، سازمان ورزشهای ایالتی و کلوپهای ورزشی وابسته به شهرداریها اشاره نمود.
کمک مالی دولت فدرال به بخش ورزشهای آماتور طی سال (۹۳-۱۹۹۲) بر ۶۰ میلیون دلار بالغ گردید. لازم به ذکر است که این مبلغ شامل کمکهای مالی دولت فدرال به امر روابط بین الملل و بازیهای بین المللی نمیگردد.
میراث فرهنگی
دپارتمان میراث فرهنگی کانادا مسؤولیت اصلی توسعه و گسترش میراث فرهنگی کشور را بر عهده دارد. در سال ۱۹۹۰ دپارتمان ارتباطات مبلغ ۶/۴۸۴ میلیون دلار کمک مالی به میراث فرهنگی کانادا اختصاص داد که این کمک بخشهای مختلفی چون موزه ها، پارکها، کتابخانه ها و آرشیوهای کشور را شامل میگردد. از مبلغ فوق ۱۱۳ میلیون دلار به موزه ها و ۵/۳۷ میلیون
دپارتمان میراث فرهنگی کانادا مسؤولیت اداره برنامه ها و طرحهای ذیل را بر عهده دارد:
• طرح املاک فرهنگی منقول: طرح مذکور صادرات و واردات اموال و املاک فرهنگی را سازماندهی نموده و به اشخاصی که اشیاء دارای ارزش فرهنگی را به مؤسسات عمومی هدیه میدهند تخفیفهای مالیاتی اعطا می نماید.