مقاله مدیریت مواد شیمیایی فاسد شدنی در انبارهای شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مدیریت مواد شیمیایی فاسد شدنی در انبارهای شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مدیریت مواد شیمیایی فاسد شدنی در انبارهای شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مدیریت مواد شیمیایی فاسد شدنی در انبارهای شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مدیریت مواد شیمیایی فاسد شدنی در انبارهای شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب :

تعداد صفحات:۲۱

چکیده:

در حال حاضر تعداد ۱۴۶ نوع ماده شیمیایی مختلف در انبارهای شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب ناحیه صنعتی کارون نگهداری می شوند و اکثر این مواد در عملیات حفاری کاربرد دارند.این تحقیق نشان داد که تعداد ۳۵ ماده شیمیایی فاسد شده یا تاریخ مصرف گذشته در بین این مواد وجود دارد.این مواد با استفاده از مقرراتRCRA شناسایی و طبقه بندی گردیدندو مشخص گردید ۱۵ ماده از ۳۵ ماده شناسایی شده در این لیست قرار می گیرند.پنج ماده جز مواد زائد خطرناک سمی یا فهرست U ، چهار ماده جز مواد زائد خطرناک حاد یا فهرست P ، چهار ماده با کد D002 و یک ماده با کد D003 شناسایی گردیدند و یک ماده نیز جز مواد زائد خطرناک از منابع مشخص یا فهرست K قرار گرفته است.از این مقدار مایعات خطرناک با مقدار ۱۲۰۰۰۰ لیتر و جامدات خطرناک با مقدار ۷۹۰۰۰ کیلوگرم مواد زائد جامد شناسایی شده را تشکیل می دهند.در حال حاضر هیچ روش مشخصی برای مدیریت و دفع اصولی مواد شیمیایی فاسد شده در منطقه صنعتی کارون وجود ندارد.از سویی دیگر این مواد در هنگام نگهداری می بایستی در ظروف مناسب که براحتی قابل حمل و نقل و بازرسی باشند قرار گرفته و در جای خشک و خنک با تهویه مناسب در یک محل دور بسته و سر پوشیده قرار داده شوند.در هنگام حمل می بایستی مطابق با مقررات RCRA برچسب گذاری، علامت گذاری و نصب پلاکارد انجام پذیرد.همچنین نحوه دفع این مواد باید به گونه ای مطمئن و بی خطر صورت پذیرد و یا بصورت بی خطر مجددا وارد چرخه استفاده شوند و یا به کمک روشهای خنثی سازی یا تخریب حرارتی در درجه حرارت بالا و یا دفن مهندسی دفع شوند.