مقاله بررسی فعالیت جوامع انسانی بر پایداری حوزه آبخیز سیمکان در استان فارس

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی فعالیت جوامع انسانی بر پایداری حوزه آبخیز سیمکان در استان فارس دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی فعالیت جوامع انسانی بر پایداری حوزه آبخیز سیمکان در استان فارس  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی فعالیت جوامع انسانی بر پایداری حوزه آبخیز سیمکان در استان فارس،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی فعالیت جوامع انسانی بر پایداری حوزه آبخیز سیمکان در استان فارس :

تعداد صفحات:۱۳

چکیده:

حوضه آبخیز سیمکان در محدوده شهرستان های مرودشت، ارسنجان، صفاشهر و بوانات قرار داشته و بخشی از حوضه آبخیز بختگان در استان فارس محسوب می شود. ترکیب جمعیتی منطقه شامل دو بخش ساکن روستایی ومتحرک عشایری است. کل جمعیت منطقه ۵۴۴۸ نفر است و اقتصاد منطقه کاملاً به محیط طبیعی اطراف خود وابسته است. هدف از این تحقیق بررسی فعالیت جوامع انسانی بر پایداری حوزه آبخیز سیمکان بوده است. بدین منظور بااستفاده از مطالعات میدانی و بکار گیری روش های توصیفی و پارامتری اثر فعالیت ها بر پایداری حوزه بررسی شده است. نتایج نشان داد که تعداد ۴۹۲۳۴ واحد دامی مازاد در کل حوزه وجود دارد. در بخش های زراعی و باغی کمبودمنابع آب زراعی، کیفیت نامناسب اراضی، ناهمواری اراضی، کمبود زمین زراعی و کمبود سرمایه باعث شده که درآمدسرانه حاصل از محصولات زراعی در منطقه پایین باشد و بر میزان وابستگی اهالی به محیط اطراف بیافزاید. این شرایط در حال حاضر فشار زیادی را بر منابع طبیعی منطقه وارد می کند. بروز خشکسالی های پی درپی این وضعیت را بدترکرده است، به همین دلیل بسیاری از مراتع روند قهقرایی و رو به تخریب دارند. نتایج برآوردهای پارامتری نشان داد که تراکم کشت بر فرسایش و رسوب در زیر حوزه ها اثر مثبت دارد. افزایش یک هکتار در سرانه زمین زراعی، درآمد سرانه را۵۴۱۲/۵هزار ریال افزایش می دهد. مقایسه نتایج نشان می دهد که درآمد سرانه در مناطق روستایی بیش از ۵ برابرمناطق عشایری است. بنابراین نظام عشایری فشار بیشتری بر منابع وارد می کند