مقاله اثر سطوح مختلف مکمل های آلی روی و مس بر قابلیت هضم مواد مغذی جیره ی بره های نر مهربان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله اثر سطوح مختلف مکمل های آلی روی و مس بر قابلیت هضم مواد مغذی جیره ی بره های نر مهربان دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر سطوح مختلف مکمل های آلی روی و مس بر قابلیت هضم مواد مغذی جیره ی بره های نر مهربان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر سطوح مختلف مکمل های آلی روی و مس بر قابلیت هضم مواد مغذی جیره ی بره های نر مهربان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر سطوح مختلف مکمل های آلی روی و مس بر قابلیت هضم مواد مغذی جیره ی بره های نر مهربان :

تعداد صفحات:۵

چکیده:

این پژوهش در پاییز ۱۳۸۸ در مزرعه عباس آباد گروه علوم دامی دانشکده ی کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا جهت بررسی اثر سطوح مختلف مکمل های آلی روی و مس بر قابلیت هضم مواد مغذی جیره ی بره های نر مهربان طراحی شده است. در این آزمایش ۲۵ رأس بره نر ۶-۵ ماهه با میانگین وزن ۴۷/۳ ± ۶۴/۳۰ کیلوگرم بطور تصادفی به ۵ تیمار تقسیم شدند. تیمارها تنها از نظر مقدار مکمل های آلی روی و مس مصرفی، با یکدیگر تفاوت داشتند. تیمارها شامل: ۱)کنترل(جیره پایه بدون افزودن مکمل های روی پروتئینات و مس پروتئینات) ۲)جیره پایه+۲۰ پی پی ام روی+۱۰ پی پی ام مس، ۳)جیره پایه+۲۰ پی پی ام روی+۲۰ پی پی ام مس، ۴)جیره پایه+۴۰ پی پی ام روی+۱۰ پی پی ام مس، ۵)جیره پایه+۴۰ پی پی ام روی+۲۰ پی پی ام مس بودند. بعد از اتمام طرح ۸۰ روزه، در طول دوره ی ۶ روزه ی آزمایش قابلیت هضمی، مقدار خوراک خورده شده، باقی مانده احتمالی خوراک، مدفوع دفع شده طی ۲۴ ساعت، به طور روزانه ثبت و از آنها نمونه برداری صورت گرفت. افزودن مکمل روی و مس سبب افزایش معنی دار گوارش پذیری ماده خشک، ماده آلی (۰۱/۰>P)، و NDF (023/0=P) جیره گردید، اما تأثیر معنی داری را بر گوارش پذیری چربی خام، پروتئین خام و ADF نشان ندادند (۰۵/۰<P). سطح ۱۰ پی پی ام مس و سطح ۴۰ پی پی ام روی نسبت به سطوح دیگر خود (به ترتیب، ۲۰ پی پی ام مس و ۲۰ پی پی ام روی)، تأثیر بهتری بر گوارش پذیری مواد مغذی داشتند. تیمار ۴ که حاوی ۴۰ پی پی ام روی به اضافه ۱۰ پی پی ام مس بود سبب بهبود بیشتر قابلیت هضم مواد مغذی جیره گردید.