مقاله کاهش تبخیر باکاربرد خاکپوش (مالچ) در فضای سبز

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله کاهش تبخیر باکاربرد خاکپوش (مالچ) در فضای سبز دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله کاهش تبخیر باکاربرد خاکپوش (مالچ) در فضای سبز  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله کاهش تبخیر باکاربرد خاکپوش (مالچ) در فضای سبز،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله کاهش تبخیر باکاربرد خاکپوش (مالچ) در فضای سبز :

تعداد صفحات:۱۲

چکیده:

کنترل تبخیر ، یکی از مهمترین اهداف مدیریت آب برای افزایش کارایی ان برای گیاه است. واژه خاکپوش (مالچ) از کلمه آلمانی (molsh) به معنی نرم ، گرفته شده و پیشینه کاریرد انواع آن به تمدن های باستان بر می گردد . خاکپوش ها انواع متفاوتی دارند و ممکن است از ترکیبات شیمیایی ، مواد معدنی طبیعی ، ترکیبات آلی و برخی گیاهان زنده تهیه شوند. استفاده از مالچ های نفتی و پلیمرها در تثبیت شن های روان و کنترل فرسایش بادی ، و استفاده از سنگریزه ها ، بقایای گیاهی و گیاهان به عنوان خاکپوش در اراضی کشاورزی و فضای سبز بیشتر معمول می باشد. استفاده از خاکپوش سنگریزه ای توسط کشاورزان در نواحی خشک آرژانتین ، چین ، ایتالیا ، پرو ، نیوزیلند و آمریکا پیشینه ای کهن دارد. خاکپوش دهی ، به عنوان یک روش اصلاحی در جنگل کاری ، کشاورزی و فضای سبز از دهه ۱۹۳۰ مورد توجه جدی قرار گرفت و استفاده از بقایای گیاهی و انواع مواد آلی در این روش بیشتر معمول شد. مطالعات مربوط به بازیافت پس ماندهای جنگلی و کشاورزی مانند کاغذهای باطله و خمیر کاغذ از اوایل قرن بیستم افزایش یافت و اخیرا ؛ انواع مواد قابل بازیافت مانند مواد به دست آمده از هرس و پس ماند خانه ها ، محصولات زراعی و کارخانه ها به عنوان خاکپوشمورد استفاده قرار گرفته است. خاکپوش های ضخیم دائمی برای درختچه ها و درختان پیش از ۱۹۴۱ ، به عنوان روشی برای جلوگیری از تنش خشکی توصیه می شدند. یک خاکپوش مناسب می تواند به طور چشمگیری مقدار آب لازم برای فضای سبز را کاهش دهد و حتی در مواردی تمام نیاز آبی را بر طرف سازد . به عنوان مثال ، خاکپوش های بافت درشت آلی می توانند شبیه یک اسفنج آب را جذب کرده ، از رواناب آن جلوگیری و ان را به تدریج در اختیار گیاه قرار دهند . خاکپوش ها با کاهش تبخیر و افزایش نفوذ آب به داخل خاک باعث افزایش رشد گیاه می شوند و در فصول گرم سبب کاهش دمای خاک می گردند . کاربرد خاکپوش می تواند گیاه را در برابر تنش های سرمازدگی نیز کمک کند. تجزیه خاکپوش های آلی در شرایط دما و رطوبت مناسب ، عناصر غذایی را به تدریج آزاد می سازد و در اختیار ریشه گیاه و میکروارگانیزم های خاک قرار می دهد. خاکپوش های آلی می توانند اثر سمیت نمک بر رشد گیاهان را کاهش و به صورت فعالی نمک زدایی خاک را افزایش دهند. خاکپوش ها از دیدگاه زیبا شناختی ، اقتصادی و زیست محیطی نیز برای فضای سبز شهری سودمند هستند . بنابراین ، لازم است استفاده از خاکپوش ها ، به ویژه بقایای گیاهی و مواد آلی بازیافتی و دانش و تکنیک های مربوط به آن در فضای سبز شهری مورد توجه بیشتری قرار گیرد.