مقاله مقایسه انگیزش مشارکت ورزشی ورزشکاران رشته های برخوردی و غیر برخوردی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مقایسه انگیزش مشارکت ورزشی ورزشکاران رشته های برخوردی و غیر برخوردی دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه انگیزش مشارکت ورزشی ورزشکاران رشته های برخوردی و غیر برخوردی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه انگیزش مشارکت ورزشی ورزشکاران رشته های برخوردی و غیر برخوردی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه انگیزش مشارکت ورزشی ورزشکاران رشته های برخوردی و غیر برخوردی :

تعداد صفحات:۱۲

چکیده:

هدف از انجام این تحقیق مقایسه میزان انگیزش مشارکت ورزشی ورزشکاران رشته های برخوردی و غیر برخوردی انفرادی و گروهی می باشد . بدین منظور۸ تیم به تعداد ۸۵ نفر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب گردیدند. نمونه ها را کل اعضای تیم های منتخب رشته های گروهی والیبال- هندبال- هاکی سالنی- قایق رانی(دراگون بات) و انفرادی (جودو- ووشو- دوومیدانی و تیراندازی) تشکیل دادند. در این تحقیق از پرسشنامه ورزش گرایی گیل استفاده شده است این پرسشنامه به وسیله گیل در سال ۱۹۸۸ ساخته شده و دارای ۲۵ پرسش است که در مقیاس ۵ ارزشی لیکرت از کاملا موافق تا کاملا مخالف اندازه گیری می شوند از مجموع سه خرده مقیاس رقابت جویی ، هدف گرایی ، پیروزی گرایی در پرسشنامه، نمره ی ورزشگرایی بدست خواهد آمد.پایایی این پرسشنامه توسط بهرام و همکاران در سال ۱۳۸۱ با اعتبار۹۱/. و پایایی۷۰/. هنجاریابی گردیده است. از نتایج این تحقیق، آلفای کرونباخ پیروزی گرایی ۶۵/۰ ، هدف گرایی ۷۳/۰ ، رقابت جویی ۷۷/۰ وانگیزش۷۶/. بدست آمد. به منظور آزمون فرضیه های تحقیق در مقایسه میزان انگیزش ورزشکاران رشته های برخوردی و غیر برخوردی تیمی و انفرادی از روش تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه (anova) در سطح آلفای ۰/۰۵)) و همچنین برای بررسی تفاوت های چند گانه دو به دوی میانگین ها از آزمون تعقیبی توکی (tukey ) استفاده شد. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که بین انگیزش مشارکت در ورزشهای برخوردی و غیر برخوردی اختلاف معنا داری وجود دارد بطوریکه انگیزش مشارکت در ورزشهای انفرادی و گروهی غیر برخوردی بیش از ورزشهای برخوردی بود. در مقایسه انگیزش مشارکت رشته های گروهی و انفرادی نتایج نشان داد که انگیزش مشارکت ورزشکاران گروهی بیش از ورزشکاران رشته های انفرادی بود.