مقاله بررسی تاثیر تنش زدایی به روش ارتعاشی بر روی نیروهای ماشینکاری در فولادهای ساختمانی St37-2 مورد استفاده در سازه های فولادی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی تاثیر تنش زدایی به روش ارتعاشی بر روی نیروهای ماشینکاری در فولادهای ساختمانی St37-2 مورد استفاده در سازه های فولادی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تاثیر تنش زدایی به روش ارتعاشی بر روی نیروهای ماشینکاری در فولادهای ساختمانی St37-2 مورد استفاده در سازه های فولادی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تاثیر تنش زدایی به روش ارتعاشی بر روی نیروهای ماشینکاری در فولادهای ساختمانی St37-2 مورد استفاده در سازه های فولادی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی تاثیر تنش زدایی به روش ارتعاشی بر روی نیروهای ماشینکاری در فولادهای ساختمانی St37-2 مورد استفاده در سازه های فولادی :

تعداد صفحات:۸

چکیده:

در این پژوهش به بررسی تاثیرات فرایند تنش زدایی به روش ارتعاشی در کاهش نیروهای ماشینکاری مناطق نزدیک به منطقه آسیب دیده از حرارت بوجود آمده از تنش های پسماند حاصل از جوشکاری سازه های فولادی مورد استفاده در صنایع فولاد کشور مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور نمونه هایی از جنس فولاد معمولی St37-2 با ضخامت ۱۰ میلیمتر آماده گردید و پس از لبه سازی توسط فرایند های جوشکاری قوس الکتریکی و حفاظت گاز دی اکسید کربن و گاز آرگون با الکترودهای مختلف جوشکاری شدند و قبل از تنش گیری تحت شرایط کاملا یکسان فرز کاری گردیدند و نیروهای حاصل از ماشین کاری توسط دینامومتر ثبت گردید. سپس نمونه ها به صورت ارتعاشی تنش گیری شدند و پس ازآن مجددا با شرایط مشابه حالت قبل از تنش گیری فرز کاری شده و نیروهای حاصل از ماشین کاری ثبت گردید. برای ثبت نیروهای ماشینکاری از دینامومتر ۴ مولفه ای استفاده گردید و نیروها در امتداد محور های مختصات اندازه گیری گردید. برای فرزکاری از حالت فرز کاری موافق استفاده گردید. ملاحظه گردید که نیرو های فرزکاری پس از تنش گیری کاهش چشمگیری پیدا می کنند و از طرفی توزیع نیروها پس از تنش گیری متنوع تر می گردد که به نظر می رسد تنش گیری ارتعاشی ساختار قطعه را نیز همگن می نماید. به علاوه مشخص گردید روشهای جوشکاری با حفاظت گاز آرگون و دی اکسید کربن بیشترین میزان تنش های پسماند را در قطعات ایجاد می نماید و روش جوشکاری قوس الکتریکی با الکترودبا روکش قلیایی E-7018 کمترین میزان تنش پسماندرا در مقایسه با الکترودهای روپوش سلولزی E-6010 و الکترود با روکش روتیلی E-6013 در قطعه ایجاد می نماید. نتیجه گیری کلی از این پژوهش تایید می نماید که تنش گیری به روش ارتعاشی برای سازه هایی که به خاطر ابعاد بزرگ و همچنین سازه هایی که در ساختار آنها از فولادهای آلیاژی و ضد زنگ استفاده گردیده است با توجه به تغییر ساختار آنها در اثر تنش گیری حرارتی می تواند مورد استفاده قرار گیرد.