مقاله مطالعه پیوستگی ژن KCNJ11 با بروز دیابت نوع ۲ به روش TaqMan assay در جمعیت گیلانی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مطالعه پیوستگی ژن KCNJ11 با بروز دیابت نوع ۲ به روش TaqMan assay در جمعیت گیلانی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مطالعه پیوستگی ژن KCNJ11 با بروز دیابت نوع ۲ به روش TaqMan assay در جمعیت گیلانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مطالعه پیوستگی ژن KCNJ11 با بروز دیابت نوع ۲ به روش TaqMan assay در جمعیت گیلانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مطالعه پیوستگی ژن KCNJ11 با بروز دیابت نوع ۲ به روش TaqMan assay در جمعیت گیلانی :

تعداد صفحات:۸

چکیده:

دیابت نوع ۲ ناشی از اختلال در ترشح انسولین و یا نقص عملکرد سلول های بتای پانکراس است. کانال پتاسیمی حساس به (KATP) ATP سلولهای بتا، متشکل از زیر واحد یکسو کننده درونی کانال پتاسیم (Kir6.2) و زیرواحد رسپتور ۱ سولفونیل اوره (SUR ) است. از آنجا که ژن (Kir6.2) KCNJ11 نقش کلیدی در ترشح انسولین دارد، همواره بعنوان ژن کاندیدای بسیارعالی در بروز دیابت نوع ۲ در نظر گرفته می شود. در چندین جمعیت (نه همه جمعیت ها) یک پیوستگی بین دیابت نوع ۲ وپلی مورفیسمE23KژنKCNJ11 گزارش شده است. مطالعه مورد– شاهدی حاضر، با تعداد ۳۹۸ بیمار دیابت نوع ۲ (معیارتشخیص (WHo) و ۴۲۰ شاهد(FPG<7mmol/lit & age>40 years) انجام شد. ژنوتیپ نمونه ها به روش TaqMan assayدر دستگاهABI7300 تعیین گردید. در فراوانی پلی مورفیسمE23K،(K آلل )تفاوت معنی داری بین نمونه های موردو شاهد ( ۳۵/۹% در مقابل ۳۵/۷%) مشاهده نگردید.(OR =1/01 CI 95%(0/825 –۱/۲۳۶) P =0.928) همچنین فراوانی ژنوتیپ ها ی مختلف این پلی مورفیسم و مدل وراثتی آنها (مغلوب ، غالب، و هم غالب) در بین موردها و شاهدین، فاقد اختلافمعنی دار بودند. ناهمگنی ژنتیکی و حجم ناکافی نمونه مطالعه اخیر می تواند توجیه کننده عدم ایفای نقش کلیدی این پلیمورفیسم یا اثر بسیار ضعیف آن با بروز دیابت نوع ۲ در جمعیت گیلانی باشد.برای پی بردن به نقش واقعی این ژن و بروزدیابت نوع ۲ در ایران، انجام مطالعات اضافی با اندازه نمونه بزرگتر در نژادهای دیگر توصیه می گردد.