مقاله حضرت امام زمان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله حضرت امام زمان دارای ۲۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله حضرت امام زمان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله حضرت امام زمان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله حضرت امام زمان :

شناخت مختصری از زندگانی امام
دوازدهمین پیشوای معصوم حضرت حجت بن الحسن المهدی امام زمان عجل الله تعالی فرجه-در نیمه شعبان سال۲۵۵ هجری در شهر سامرا دیده به جهان گشود او همنام پیامبر اسلام محمد و همکنیه آن حضرت ابوالقاسم است ولی پیشوایان معصوم از ذکر نام اصلی او نهی فرموده اند از جمله القاب آن حضرت حجت قائم خلف صالح صاحب الزمان و بقیه الله است و مشهورترین آنها مهدی می باشد پدرش پیشوای یازدهم حضرت امام حسن عسگری و مادرش بانوی گرامی نرجس است.

تولد حضرت مهدی از دیدگاه علمای اهل سنت
اعتقاد به موضوع مهدویت اختصاص به شیعه ندارد بلکه بر اساس روایات فراوانی که از پیامبر اکرم رسیده ، علمای اهل سنت نیز این موضوع را قبول دارند . منتها آنان نوعاً تولد حضرت مهدی را انکار می کنند و می گویند : شخصیتی که پیامبر اسلام از قیام او (پس از غیبت) خبر داده ، هنوز متولد نشده است و در آینده تولد خواهد یافت . با این حال تعداد قابل توجهی از مورخان و محدثان اهل سنت ، تولد آن حضرت را در کتب خود ذکر کرده و آن را یک واقعیت دانسته اند . بعضی از پژوهشگران بیش از صد نفر از آنان را معرفی کرده اند .

علل سیاسی – اجتماعی غیبت
شکی نیست که رهبری پیشوایان الهی به منظور هدایت مردم به سر منزل کمال مطلوب است و این امر در صورتی میسر است که آنها آمادگی بهره برداری از این هدایت الهی را داشته باشند . اگر چنین زمینه مساعدی در مردم وجود نداشته باشد ، حضور پیشوایان آسمانی در بین مردم ثمری نخواهد داشت.

متاسفانه فشارها و تضییقاتی که بویژه از زمان امام جواد (ع) به بعد به امامان وارد شد ، و محدودیت های فوق العاده ای که برقرار گردید – به طوری که فعالیت های امام ۱۱و۱۲ را به حداقل رسانید – نشان داد که زمینه مساعد جهت بهره مندی از هدایت ها و راهبری های امامان در جامعه (در حد نصاب لازم) وجود ندارد . از این رو حکمت الهی اقتضا کرد که پیشوایه ۱۲ ، غیبت اختیار کند تا موقعی که آمادگی لازم در جامعه به وجود آید . البته همه اسرار غیبت بر ما روشن نیست : ولی شاید نکته ای که گفتیم رمز اساسی غیبت باشد . در روایات ما ، در زمینه علت و اسباب غیبت ، روی سه موضوع تکیه شده است.

الف) آزمایش مردم
در اثر غیبت حضرت مهدی (ع) مردم آزمایش می شوند : گروهی که ایمان استواری ندارند ، باطنشان ظاهر میشود و دست خوش شک تردید می شوند و کسانی که ایمان در اعماق قلبشان ریشه دوانده است،به سبب انتظار ظهور آن حضرت و ایستادگی در برابر شدائد ، پخته تر و شایسته تر میگردند و به درجات بلندی از اجر و پاداش الهی نائل می گردند .از سخنان پیامبر اسلام بر می آید که آزمایش به وسیله غیبت حضرت مهدی از سخت ترین آزمایشات الهی است . و این سختی از دو جهت است:

۱- از جهت اصل غیبت، که چون بسیار طولانی می شود بسیاری از مردم دچار شک و تردید میگردند. برخی در اصل تولد و برخی دیگر در دوام عمر آن حضرت شک می کنند و جز افراد آزموده و مخلص و دارای شناخت عمیق ، کسی بر ایمان و عقیده به امامت آن حضرت باقی نمانده اند. پیامبر اسلام ضمن حدیث مفصلی می فرمایند : مهدی از دیده شیعیان و پیروانش غایب است و جز کسانی که خداوند دلهای آنان را جهت ایمان ، شایسته قرار داده، در اعتقاد به امامت او استوار نمی مانند.

۲- از نظر سختی ها و فشارها و پیامدهای ناگوار که در دوران غیبت رخ می دهد و مردم را دگرگون می سازد ، به طوری که حفظ ایمان و استقامت در دین ، کاری سخت دشوار می گردد و ایمان مردم در معرض مخاطرات شدید قرار می گیرد.
ب) حفظ جان امام

خداوند به وسیله غیبت ، امام ۱۲ را از قتل حفظ کرده است: زیرا اگر آن حضرت از همان آغاز زندگی در میان مردم ظاهر می شد ، او را می کشتند . بر این اساس اگر پیش از موعد مناسب نیز ظاهر شود ، باز جان او به خطر می افتد و به انجام ماموریت الهی و اهداف بلند اصلاحی خود موفق نمی گردد.
آزادی از یوغ بیعت با طاغوتهای زمان

پیشوای ۱۲ ، هیچ رژیمی را ، حتی از روی تقیه ، به رسمیت نشناخته و نمی شناسد . او مامور به تقیه از هیچ حاکم و سلطانی نیست و تحت حکومت و سلطنت هیچ ستمگری در نیامده و نخواهد آمد : چرا که مطابق وظایف خود عمل می کند و دین خدا را به طور کامل و بی هیچ پرده پوشی و بیم و ملاحظه ی اجرا میکند . بنابراین جای هیچ عهد و میثاق و بیعت با کسی و مراعات و ملاحظه نسبت به دیگران باقی نمی ماند .
غیبت صغری و کبری
غیبت امام مهدی (ع) به دو دوره تقسیم میشود :
غیبت صغری و غیبت کبری. غیبت صغری از سال ۲۶۰ هجری (سال شهادت امام ۱۱) تا سال ۳۲۹
(سال در گذشت آخرین نایب خاص امام)یعنی حدود ۶۹ سال بود. در دوران غیبت صغری ، ارتباط شیعیان با امام به کلی قطع نبود و آنان ،به گونهای خاص و محدود ، با امام ارتباط داشتند . توضیح اینکه در طول این مدت ، افراد مشخصی به عنوان نایب خاص با حضرت در تماس بودند و شیعیان میتوانستند به وسیله آنان مسائل و مشکلات خویش را به عرض امام برسانند و توسط آنان پاسخ دریافت کنند و حتی گاه به دیدار امام نائل شوند . این دوره را میتوان دوره آماده

سازی شیعیان برای غیبت کبری دانست که طی آن ، ارتباط شیعیان با امام ، حتی در همین حد نیز قطع شد و مسلمانان موظف شدند در امور خود با نایبان عام آن حضرت ، یعنی فقهای واجد شرایط و آشنایان به احکام اسلام ، رجوع کنند . اگر غیبت کبری یکباره و ناگهان رخ می داد ممکن بود موجب انحراف افکار شود و ذهن ها آماده پذیرش آن نباشند : اما گذشته از زمینه سازی های مدبرانه امامان پیشین در طول غیبت صغری ، به تدریج ذهن ها آماده شد و بعد ، مرحله غیبت کامل آغاز گردید .همچنین ارتباط نایبان خاص با امام در دوران غیبت صغری ، و نیز شرفیابی برخی از شیعیان به محضر آن حضرت در این دوره ، مسئله ولادت و حیات آن حضرت را بیشتر تثبیت کردند.

نواب خاص
نایبان خاص حضرت مهدی (ع) در دوران غیبت صغرا ، چهار تن از اصحاب با سابقه امامان پیشین و از علمای پارسا و بزرگ شیعه بودند که نواب اربعه نامیده شده اند . اینان به ترتیب زمانی عبارت بودند از :

۱-ابو عمرو عثمان بن سعید عمری ۲- ابو جعفر محمد بن عثمان بن سعید عمری ۳- ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی ۴- ابوالحسن علی بن محمد سمری .
البته امام زمان (ع) وکلای دیگری نیز در مناطق مختلف مانند : بغداد،کوفه ، اهواز ، همدان، قم ، ری ، آذربایجان ، نیشابور و ; داشت که یا به وسیله این چهار امور مردم را به عرض حضرت میرساندند و از سوی امام در مورد آنان توقیع هایی صادر میشده است . و یا – آن گونه که بعضی از محققان احتمال داده اند – سفارت و وکالت این چهار نفر ، وکالتی عام و مطلق بوده ولی دیگران در موارد خاصی وکالت و نیابت داشته اند .

وظایف و فعالیت های اساسی نواب خاص
انتخاب نواب خاص ازسوی امام ۱۲ در واقع ادامه و توسعه فعالیت شبکه ارتباطی وکالت بود که از زمان پیشوای نهم به صورت فعال در آمده و در زمان امام هادی و امام عسگری (ع) گسترش چشمگیری یافته بود و اینک در زمان امام قائم (عج) به اوج رسیده بود . وظایف و فعالیت های اساسی نواب خاص را می توان در چند مورد زیر خلاصه کرد .

غیبت کبری
بار در گذشت چهارمین نایب خاص امام دوازدهم ، دوران غیبت کبری آغاز گردید. در این دوره ، علمای واجد شرایط ، از سوی امام زمان (ع) نیابت عامه دارند . چنانکه دیدیم ، نیابت خاصه عبارت از این است که امام ، شخص خاصی را با اسم و رسم معرفی کند و نایب خود قرار دهد : ولی نیابت عامه این است که امام ، شرایط و ضوابطی کلی را بیان کند تا در طول زمان هر فردی که آن ضابطه با او تطبیق کند ، نایب شناخته شود و به نیابت از امام ، در امر دین و دنیا ، مرجع شیعیان باشد . امامان معصوم (ع) به ویژه حضرت حجت بن الحسن المهدی- عجل الله تعالی فرجه الشریف – در روایات متعددی این شرایط را بیان فرموده و مسلمانان را در دوران غیبت کبری موظف کرده اند که به واجدان شرایط مزبور رجوع نموده و طبق دستور آنان عمل کنند .

مهدی علیه السلام در منابع شیعه
اخبار و روایات فراوانی از پیامبر تکرم و هر یک از امامان دربار تولد، غیبت،ظهور و قیام جهانی و سایر ویژگی های حضرت مهدی نقل شده است و در واقع سالها پیش از تولد آن حضرت ، خصوصیات و ویژگی های او – از قبیل اینکه : او از خاندان پیامبر(ص) از فرزندان فاطمه(س) و از نسل حسین(ع) است و با قیام جهانی خویش زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد- پیشگوئی شده است.تعداد این روایات به حدی فراوان است که دربار کمتر موضوعی از موضوعات اسلامی این اندازه حدیث وارد شده است.

ما نخست به تعداد روایات ارد شده از ائم شیعه دربار حضرت مهدی (ع) و نیز اسامی کتبی که علمای این مذهب مستقلاً دربار آن حضرت نوشته اند اشاره می کنیم ؛ سپس روایات رسیده از پیامبر اسلام (ص) از طریق اهل سنت و نیز کتب آنها را مورد بررسی قرار می دهیم:
در اینجا بی مناسبت نیست یادآوری کنیم : با آنکه عصر هر یک از ائمه ویژگی هائی داشته و توجه آن بزرگواران قاعدتاً معطوف به مسائل و موضوعات حاد روز بوده و به مناسبتهای گوناگون بیانات و پیشگوئیهای فراوانی نموده اند.

الف) امیر مؤمنان (ع) میفرماید: پیامبر اسلام فرمود: عمر جهان به پایان نمی رسد مگر آنکه مردی از نسل حسین امور امت مرا در دست می گیرد و دنبا را پر از عدل می کند همچنانکه پر از ظلم شده است.

ب) حسین بن علی (ع) می فرمود: اگر از عمر دنیا فقط یک روز باقی مانده باشد، خداوند آن روز را طولانی می کند تا آنکه مردی از نسل من قیام می کند و دنیا را پر از عدل و داد می کند؛ چنانکه از ظلم و ستم پر شده است. از رسول خدا شنیدم چنین می فرمود.
ج) امام جواد (ع) به عبدالعظیم حسنی (س) فرمود: باید در انظار بود و در زمان ظهور باید اطاعتش نمود. او سومین فرزند من خواهد بود.
کتابهائی که پیش از تولد مهدی دربار او تالیف شده است

موضوع غیبت و قیام حضرت مهدی در اسلام به قدری قطعی و مسلم بوده که کتابهای متعددی دربار آن تألیف شده و تاریخ نگارش بعضی از آنها پیش از تولد حضرت بوده است. مثلاً ((حسن بن محبوب زراد)) ( ۲۲۴ م) ، یکی از محدثان و مصنفان موثق شیعه، کتاب(( المشیخه)) را یکصد سال قبل از غیبت کبری نوشته و اخبار مربوط به غیبت امام مهدی را در آن نقل کرده است. مرحوم طبرسی می نویسد محدثان شیعه در زمان امام باقر و امام صادق (ع) اخبار غیبت را در تألیفات خویش آورده اند.
مهدی در منابع اهل سنت

اعتقاد به وجود مهدی- عجل الله تعالی فرجه الشریف- و ظهور او، اختصاص به مذهب تشیع ندارد، بلکه محدثان بزرگ اهل سنت نیز احادیث مربوط به آن حضرت را از طریق گروه بسیاری از صحابه و تابعین در کتابهای خویش نقل کرده اند؛ به طوری که گذشته از کتب شیعه، کتب و آثار دیگر مذاهب اسلامی (حنفی، شافعی، مالکی و حنبلی) نیز از روایات نبوی که دربار مهدی و ظهور او رسیده، سرشار است.
بر اساس پژوهش برخی از محققان بزرگ، محدثان اهل سنت احادیث مربوط به حضرت مهدی را از ۳۳ نفر از صحاب پیامبر اسلام (ص) در کتب خود نقل کرده اند، تعداد ۱۰۶ نفر از مشاهر یزرگ اهل سنت ، اخبار ظهور امام غایب را در کتاب های خود آوده اند و ۳۲ نفر از آنان مستقلاً دربار حضرت مهدی (ع) کتاب نوشته اند.
بیانی رابطه العالم الاسلامی

این بخش را با نقل بیانی رسمی ((رابطه العالم الاسلامی)) که از بزرگترین مراکز وهابیت بوده و مقر آن در مکه است، به عنوان یک سند زنده برای اعتقاد عموم مسلمانان به موضوع مهدویت به پایان میبربم. یکی از جهات اهمیت این مسأله اینست که نشان می دهد: تندروترین گروه ها در ضدیت با شیعه – یعنی وهابیان – نیز این موضوع را پذیرفته اند، نه تنها پذیرفته اند ؛ بلکه به طور جدی از آن دفاع میکنند و آن را از عقاید قطعی و مسلم اسلامی می شمارند و این، به خاطر کثرت دلائل و اسناد این موضوع است. به علاوه این مرکز به عنوان یک مرکز جهانی و روابط بین الملل اسلامی فعالیت
می کند.

پدر مهدی کیست؟
در بعضی از منابع اهل سنت، پدر حضرت مهدی « عبدالله» معرفی شده است. در حالی که در منابع شیعه و سنی اخبار فراوانی وجود دارد که می رساند نام پدر آن حضرت حسن(ع) است. سرچشم این اخلاف آنست که در بعضی از روایات اهل سنت پیرامون ویژگی های آن حضرت، این جمله از پیامبر نقل شده است: «; یواطیء اسمه اسمی و اسم أبیه اسم أبی;» یعنی، اسم او(مهدی) اسم من، و اسم پدرش، اسم پدر من است.
قرائنی در دست است که نشان می دهد جمله اخیر یعنی « اسم پدرش اسم پدر من است» عمداً یا اشتباهاً از طرف راوی به کلام پیامبر افزوده شده است و در گفتار آن حضرت فقط جمل « اسم او اسم من است » وجود داشته باشد.

انتظار مهدی و مدعیان مهدویت
نگاهی به تاریخ اسلام نشان میدهد که در طول زمان افرادی جاه طلب و سودجو ادعای مهدویت کرده اند، یا گروهی از مردم عوام افرادی را مهدی می پنداشته اند. این امر نشان می دهد که موضوع مهدویت و اعتقاد به ظهور یک منجی غیبی، در میان مسلمانان امری مسلم و مورد قبول بوده است، و چون نام یا برخی از نشانه های آن حضرت با مشخصات برخی از مدعیان یاد شده تطبیق می کرده، آنان از این موضوع سوء استفاده کرده و خود را مهدی قلمداد نموده اند. یا چه با خود آنان ادعایی نداشته اند لکن برخی از عوام الناس از روی نادانی یا شدت ستم و بیدادگری حکومتها یا عجله ای که در ظهور مهدی داشته اند ، یا به علل دیگر، بدون آنکه در مجموع نشانه های حضرت دقت کنند، یا به اشتباه، آنان را مهدی موعود تصور کرده اند.

گروهی از مسلمانان « محمد بن حنیفه » را چون همنام و همکنی پیامبر اسلام بوده، مهدی پنداشته و بر این باور بوده اند که او نمرده است و غایب است و بعداً ظاهر می شود و بر دنیا مسلط می گردد. گروهی از فرق اسماعیلیه معتقد بودند که اسماعیل فرزند امام صادق نمرده، بلکه مرگ او از روی مصلحت اعلام شده است و او نمی میرد و همان « قائم » موعود است و قیام می کند و بر دنیا مسلط می شود. « محمد » مشهور به « نفس زکیه » پسر « عبدالله بن حسن » در

زمان منصور دوانیقی عباسی یام کرد و به مناسبت نامش پدرش ادعا کرد که همان مهدی موعود است و با تکیه روی این موضوع، طرفدارانی برای او فراهم آورد. بدیهی است که سوء استفاده برخی از بازیگران از موضوع مهدویت در بعضی از ادوار ، هرگز نمی تواند مجوزی برای انکار اصل مسئله مهدویت باشد: زیرا در طول تاریخ ، حقایق بسیاری از سوی عناصر بازیگر و فرصت طلب مورد سوء استفاده قرار گرفته است . مدعیان الوهیت یا نبوت و سایر مقامات معنوی ، در دنیا کم

نبوده اند. ادیان ساختگی نیز در دنیا کم نبوده است. ولی اینها هرگز دلیل این نمی شود که کسی منکر اصل وجود خداوند و نبوت انبیاء گردد. علم و دانش و صنعت نیز در زمان ما مورد سوء استفاده واقع شده و در راههای غیر بشری به کار می رود ؛ ولی آیا این باعث میشود که ما اصل علم و صنعت را نفی کنیم ؟!
سیمای حکومت مهدی در آینه قرآن

قرآن کریم در زمینه ظهور و قیام مهدی — مانند بسیاری از زمینه های دیگر — بدون اینکه وارد جزئیات شود ، به صورت کلی و اصولی بحث کرده است ؛ یعنی از تشکیل حکومت عدل جهانی و پیروزی کامل و نهایی صالحان در روی زمین سخن گفته است. این گونه آیات را مفسران اسلامی به استناد مدارک حدیثی و تفسیری ، مربوط به حضرت مهدی و ظهور و قیام او دانسته اند. ما از مجموع آیات قرآنی که دانشمندان آنها را ناظر به این موضوع دانسته اند . و صراحت بیشتری دارند ، جهت رعایت اختصار ، سه آیه را مورد بررسی قرار میدهیم :
الف) و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون.