مقاله در مورد انواع بیمه ها

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله در مورد انواع بیمه ها دارای ۳۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد انواع بیمه ها  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد انواع بیمه ها،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن مقاله در مورد انواع بیمه ها :

انواع بیمه ها

اولین قرار داد بیمه ای که به وجود آن پی برده اند بیمه حمل و نقل است که به سال ۱۳۴۷ میلادی در شهر ژن ایتالیا منعقد شده است. بنابراین شاید شروع فعالیت بیمه ای به معنی امروزی آن قرن چهاردهم میلادی باشد.
پیدایش بیمه در قرن چهاردهم و یا احتمالاً یک قرن قبل از آن به این معنی نیست که قبل از آن بشر در صدد یافتن وسیله ای برای مقابله با آثار حوادث نبوده است .

آن طور که از تالمود نقل کرده اند در قرون قدیمه بین دریانوردان حاشیه خلیج فارس مرسوم بوده است که هر گاه در کاروانی یکی از حیوانات باربر می مرد ، حیوان دیگری که به هزینه افراد کاروان تهیه می شد تا صاحب آن به تنهایی زیان وارده را تحمل نکند .
در یونان قدیم مؤسساتی دولتی نظیر سازمان های بیمه اجتماعی یا مدد کاری وجود داشته که به کمک درماندگان می شتافته است و از جمله تامین زندگانی افراد کهن سال و از کار افتاده را به عهده داشته است. در روم قدیم نیز نمونه هایی از مستمری مادام العمر وجود داشته است . بدیهی است محاسبات حق بیمه در این نوع عملیات که با بیمه امروزی به هر حال شباهتی دارد ، مبتنی بر آمار درستی نبود و به خصوص در مورد مستمری مادام العمر از جدول مرگ و میر حساب شده ای استفاده نمی شد.

مبحث ۱ – پیدایش بیمه در یائی
بیمه به معنای امروزی ابتدا در زمینه حمل و نقل شروع شد و گویا یک نوع معامله اعتباری که در قرون وسطی مرسوم بود ، موجب پیدایش بیمه باربری شده است. بعضی سرمایه داران و صرافان به صاحبان کشتی و بازرگانانی که قصد خرید کالا و حمل آن از طریق دریا را داشتند ، نوعی وام به نام وام حوادث دریا پرداخت می کردند. در قرار داد این وام ، وام گیرنده متعهد می شد در صورتی که کشتی یا کالا سالم به مقصد برسد علاوه بر اصل وام ، مبلغ قابل توجهی اضافه بر آن پرداخت کند و اگر کشتی یا کالا در دریا غرق شود ، وام گیرنده از پرداخت وام معاف باشد؛ مبلغی که وام گیرنده پس از رسیدن کشتی یا کالا به مقصد علاوه بر اصل وام می پرداخت خیلی بیشتر از بهره متناسب با میزان وام و مدت آن بود و می توان گفت که قسمتی از این مبلغ بهره وام و قسمت

دیگر حق بیمه ای بود برای خطر غرق کشتی یا کالا که خسارت آن با این قرار داد متوجه وام دهنده می شد ؛ منتهی با این تفاوت که در بیمه امروزی حق بیمه قبلاً دریافت می شود ، ولی در این نوع معامله حق بیمه پس از انتفاء خطر و به شرط سالم رسیدن موضوع معامله دریافت می شد. به قول دمستن خطیب یونانی این گونه معامله در قرون قدیمه هم در یونان و روم وجود داشته است و به قول پی شن به علت ناامنی دریاها و رکود روابط تجاری بین کشورها مدت ها متروک بوده است.

این رابطه اعتباری در قرن سیزدهم در اروپا رواج فراوان داشت تا اینکه در سال ۱۲۳۴ میلادی پاپ گرگوار نهم کلیه معاملات ربا خواری و از جمله نوع مورد بحث را ممنوع ساخت ؛ اما این ممنوعیت

چیزی از رواج آن نکاست. زیرا سرمایه داران و صرافان ضمن اطاعت از امر پاپ با تغییر مختصری در ماهیت معامله توانستند به کار خود ادامه دهند ؛ به این ترتیب که توافق کردند بابت وام بهره ای پرداخت نشود ، اما از این بابت که در صورت از بین رفتن کالایی که از محل وام خریداری می شود ، بازرگان اصل وام را مسترد نخواهد کرد ؛ به عبارت دیگر خسارت وارد به بازرگان در اثر غرق یا سرقت و نظایر آن به عهده وام دهنده است.
بنابراین بازرگان باید در مقابل این تعهد وجهی بپردازد که از لحاظ مقدار معادل همان بهره است ولی عنوان بهره را ندارد و بنابراین علاوه بر رابطه وام بدون بهره رابطه دیگری بین طرفین برقرار شد که قابل مقایسه با بیمه امروزی است . یعنی تعهد تقبل خسارت احتمالی در مقابل حق بیمه این نوع قرارداد ها ابتدا در فلورانس و بعد در ژن سپس در سایر نقاط اروپا رواج پیدا کرد و به همین ترتیب بیمه باربری دریائی به وجود آمد . اما از نظر نباید دور داشت که هنوز محاسبات حق بیمه بر اساس آمار و مبتنی بر تجربه کافی نبوده و معمولاً حق بیمه ها با اهمیت خطر های بیمه شده تناسب نداشت و هنوز بیمه را با قمار و شرط بندی مقایسه می کردند . به همین جهت در هلند به موجب فرمانی به تاریخ ۱۵۶۷ بیمه ممنوع شد و البته این ممنوعیت بیش از سه سال دوام نداشت.
مبحث ۲ – پیدایش بیمه آتش سوزی
بعد ها در همان بیمه نامه های دریائی بیمه گر متعهد گردید ضمناً خساراتی را که پس از رسیدن کالا به بندر مقصد و در حمل و نقل زمینی واقع می شود جبران کند . در انگلستان بیمه گران ضمن صدور بیمه نامه های دریائی تعهد پرداخت وجهی را در صورت غرق کشتی و فوت ملوانان قبول کردند . به این ترتیب بیمه های غیر دریایی معمول شد و این بیمه های اخیر توسط همان بیمه گرانی که بیمه های دریائی را عمل می کردند متداول گردید.
از جمله بیمه هایی که در قرن هفدهم توسط یافت بیمه در مقابل خطر آتش سوزی بود. در انگلستان آتش سوزی بزرگ سال ۱۶۶۶ لندن که ۹۰ کلیسا و ۱۳۰۰۰ خانه را به کلی منهدم ساخت ، موجب رواج سریع بیمه آتش سوزی شد ؛ در سال ۱۶۷۷ سازمانی به نام فایرافیس و در سال ۱۶۸۴ یک شرکت بیمه به نام فرندلی سوسیتی فایرافیس تشکیل گردید و در سال ۱۶۹۶ اولین مؤسسه بیمه بر اساس اصول شرکت های تعاونی شروع به کار کرد. بعد ها در قهوه خانه ادوارد لوید سازمانی در لندن به وجود آمد که به نام خود او معروف شد . در این سازمان تعداد

زیادی بیمه گر به معاملات بیمه ای می پردازند . در آلمان اولین شرکت بیمه آتش سوزی در سال ۱۶۷۷ در هامبورگ تشکیل گردید و پس از آن در دانمارک و بلژیک مؤسساتی برای این نوع بیمه به وجود آمد ، در فرانسه اولین مؤسسه بیمه آتش سوزی به شکل تعاونی در سال ۱۳۷۵ تشکیل گردید و اولین کمپانی بیمه در سال ۱۷۸۶ تاسیس یافت.

مبحث ۳ – بیمه در جهان امروز
در دو قرن اخیر فعالیت های بیمه ای در سرتا سر جهان توسعه یافته است. در کشور های صنعتی بیمه نقش مهمی را در ثبات وضع اقتصادی بازی می کند و در کشورهای جهان سوم نیز مزایای اجتماعی و اقتصادی بیمه شناخته شده و عملیات بیمه ای به تدریج گسترش یافته است. بیمه حوادث با انواع مختلف آن در دو قرن اخیر متداول شده است . از خمله بیمه حوادث شخصی که زندگی فرد را در صورت نقص عضو و از کار افتادگی ناشی از حادثه تامین می کند و یا در صورت فوت ناشی از حادثه سرمایه ای در اختیار خانواده او می گذارد .

در یک قرن اخیر سازمان های بیمه اجتماعی که توسط دولت ها یا زیر نظر آن ها اداره می شوند نقش قابل ملاحظه ای در توسعه بیمه بازنشستگی ، بیمه عمر و حوادث شخصی کارگران و کارمندان و سایر حقوق بگیران به عهده گرفته اند . در ابتدا پیدایش بیمه های اجتماعی موجب رکود نسبی این نوع بیمه ها شد ولی بتدریج تعارض بین بیمه های اجتماعی و بیمه های بازرگانی منتفی گردید ؛ زیرا آشنایی با یک نوع بیمه موجب توجه افراد به سایر انواع آن شد. با اختراع اتومبیل یک نوع جدید بیمه در حد وسیعی متداول شد . بیمه خسارات وارد به اتومبیل بیمه شده و همچنین بیمه خسارات وارد به شخص ثالث که در معرض تصادف هستند در هر نقطه ای از جهان وجود دارد و به این ترتیب بیمه مسئولیت در مقابل اشخاص ثالث رواج پیدا کرد و بیمه مسئولیت های ناشی از اموال و فعالیت های حرفه ای افراد معمول شد و حتی مسئولیت ناشی از نواقص تولیدات صنعتی و داروئی و غذایی متداول گردید.
از جمله انواع جدید بیمه ، بیمه های تمام خطر مهندسی است که نقش قابل ملاحظه ای در توسعه صنعتی و اجراء طرح های عمرانی کشورها دارد. در این بیمه کلیه خسارات وارد به کارفرما و مقاطعه کار حین ساخت بناهای بزرگ ، سدها و جاده ها و اجراء طرح های لوله کشی ، انتقال نیروی برق و همچنین نصب کارخانه ها و نیروگاه ها اعم از آبی و حرارتی و یا اتمی مورد تامین قرار می گیرد . بیمه های مربوط به وسایل نقلیه هوائی از جمله بیمه بدنه هواپیما و هلیکوپتر ، بیمه مسئولیت های ناشی از مسافرت هوایی ، بیمه سرنشین ، بیمه مسئولیت فرودگاه ها از جمله بیمه هائی است که در قرن اخیر اهمیت قابل ملاحظه ای یافته است .
با توسعه زندگی ماشینی و تمرکز جمعیت در شهر ها و تراکم دارایی ها و تاسیسات ،از یک طرف بیمه های اموال مانند بیمه آتش سوزی و انفجار و نظایر آن توسعه یافت و از طرف دیگر مسئولیت افراد در مقابل اشخاص دیگر به مناسبت خساراتی که در اثر فعالیت ها و وسائل و تاسیسات خود به دیگران وارد می کنند رو به افزایش گذاشت و بیمه انواع مختلف مسئولیت متداول شد. بدیهی است قوانین هر محل و رویه دادگاه ها در تعیین و تشخیص مسئولیت و صدور حکم جبران خسارت اثر زیادی در رواج بیمه مسئولیت در هر کشور دارد . در کشور های صنعتی حق بیمه انواع مختلف بیمه مسئولیت رقم قابل ملاحظه ای از درآمد شرکت های بیمه را تشکیل می دهد.

مبحث ۴ – بیمه در ایران
بیمه به مفهوم امروزی آن در ایران سابقه چندانی ندارد . در حدود سال ۱۲۸۰ هجری شمسی دو مؤسسه روسی به نام ” نادژدا ” و ” کافکازکوری ” در ایران شروع به کار کردند که پس از انقلاب بلشویکی تعطیل شدند. بعد از آن شرکت بیمه انگلیسی ” آلیانس ” نمایندگی خود را در ا

یران تاسیس کرد و شرکت های دیگر انگلیسی و آلمانی و سوئیسی در ایران شروع به فعالیت نمودند . بعد ها شرکت بیمه دولتی شوروی به نام ” اینگستراخ ” نیز در ایران شعبه ای تاسیس کرد و تعداد این شرکت ها به تدریج افزایش یافت .
فعالیت شرکت های بیمه خارجی در ایران که در بدو امر مفید به نظر می رسید ، به صورتی در آمده بود که برای اقتصاد ملی به جای نفع ، زیان آور بود . از یک طرف این شرکت ها با استفاده از عدم اطلاع بیمه گذاران در مقابل پوشش های محدود ، حق بیمه کلانی مطالبه و دریافت می کردند و به بهانه ها و معاذیر گوناگون از پرداخت خسارت سر باز می زدند و از طرف دیگر سالانه مبلغ قابل توجهی ارز به صورت حق بیمه از کشور خارج می نمودند.

بیمه در ایران قبل از سال ۱۳۱۴ که شرکت سهامی بیمه ایران تاسیس گردید ، توسط نمایندگی های خارجی که در ایران فعالیت داشتند ، به صورت خیلی محدود انجام می شد و از سال ۱۳۱۴ که شرکت سهامی بیمه ایران تاسیس گردید ، نمایندگی های خارجی یکی پس از دیگری تعطیل شده و فقط دو شرکت که نمایندگی شرکت های بیمه اینگستراخ روسیه و یورکشایر انگلیس را داشتند باقی ماندند و این شرکت ها حتی تا بعد از تشکیل حکومت جمهوری اسلامی و قبل از تاریخ ۴/۴/۵۸ که شورای انقلاب ، شرکت های بیمه را ملی و نمایندگی های خارجی را منحل اعلام کرد به فعالیت خود در ایران ادامه می دادند . قبل از انقلاب اسلامی در ایران یک شرکت بیمه دولتی ( شرکت سهامی بیمه ایران ) و چهارده شرکت بیمه خصوصی و نمایندگی خارجی ( شرکت های بیمه : ملی – شرق – آریا – ساختمان و کار – حافظ – ایران و آمریکا – البرز – آسیا – امید- تهران – پارس – دانا – و شرکت های نمایندگی اینگستراخ و یورکشایر ) فعالیت می کردند و از سال ۱۳۵۱ بیمه مرکزی ایران جهت هدایت امر بیمه در کشور و نظارت بر شرکت های بیمه تشکیل گردید . بعد از انقلاب ابتدا در سال ۱۳۵۸ با مصوبه شورای انقلاب شرکت های بیمه خصوصی ملی شده و نمایندگی های خارجی تعطیل گردیدند و از شهریور ماه ۱۳۶۰ به جز شرکت های بیمه آسیا و بیمه البرز فعالیت سایر شرکت های ملی شده ، متوقف گردید . از سال ۱۳۶۷ بر اساس مصوبه مجلس شورای اسلامی علاوه بر شرکت های سهامی بیمه ایران که یک شرکت بیمه دولتی بود ، شرکت های بیمه آسیا و بیمه البرز هم دولتی شده و یک شرکت بیمه دولتی دیگر که فقط اجازه فعالیت در بخش بیمه اشخاص به آن داده شد ، به نام شرکت بیمه دانا تشکیل گردید. در حال حاضر پنج شرکت بیمه دولتی علاوه بر تهران که مرکز اصلی آنان است با ایجاد شبکه نمایندگی و تاسیس شعب در اغلب شهر های کشور به امر بیمه گری می پردازند.

اصول اساسی بیمه
۱- اصل نفع بیمه ای : INSURABLE INTEREST
اصل نفع بیمه ای بطور خلاصه عبارتست از : ذینفع بودن بیمه گذار در بقاء آن چه بیمه می نماید ، به بیان دیگر بیمه گذار می بایست در صورتیکه مورد بیمه در معرض خطر قرار گیرد ، ضرر و زیان ببیند و از سالم ماندن آن منتفع شود.
عمده نتایجی که از اصل نفع بیمه ای حاصل می شود به شرح زیر می باشد :
الف – مصونیت بیمه گر از نتایج عمد بیمه گذار
ب – جلوگیری از وقوع حادثه توسط بیمه گذار
ج – جلوگیری از توسعه خسارت
د – خودداری از تشدید خطر توسط بیمه گذار
ه – اعلام به موقع خسارت توسط بیمه گذار

۲- اصل حسن نیت و اعتماد متقابل : UTMOST GOOD FAITH
لازم به ذکر است که اصولاً حسن نیت لازمه انجام هر قرار داد است ، اما در قرارداد های بیمه حسن نیت دارای اهمیت ویژه ای بوده و از عوامل اساسی در تنظیم رابطه بین بیمه گذار و بیمه گر می باشد ، که می بایست در تمام مراحل اعتبار بیمه نامه و حتی قبل از صدور بیمه نامه نیز وجود داشته باشد.
ماده (۳۴) قانون بیمه : اگر در یک قرار داد بیمه ، موضوعات مختلفه بیمه شده باشد در صورت اثبات تقلب از طرف بیمه گذار نسبت به یکی از آن موضوعات ، بطلان نسبت به سایر موضوعات نیز سرایت کرده تمام قرار داد باطل خواهد بود . موضوعات مختلفه که در یک بیمه نامه ذکر می شود در حکم یک قرار داد محسوب است.

ماده (۱۲) : هرگاه بیمه گذار عمداً از اظهار مطالبی خودداری کند یا عمداً اظهارات کاذبه بنماید و مطالب اظهار نشده یا اظهارات کاذبه طوری باشد که موضوع خطر را تغییر داده یا از اهمیت آن در نظر بیمه گر بکاهد عقد بیمه باطل خواهد بود ، حتی اگر مراتب مذکوره تاثیری در وقوع حادثه نداشته باشد ، در این صورت نه فقط وجوهی که بیمه گذار پرداخته است قابل استرداد نیست بلکه بیمه گر حق دارد اقساط بیمه را که تا آن تاریخ عقب افتاده است نیز از بیمه گذار مطالبه کند.
ماده (۱۳) : اگر خودداری از اظهار مطالبی یا اظهارات خلاف واقع از روی عمد نباشد عقد بیمه باطل

نمی شود . در این صورت هرگاه مطلب اظهار نشده یا اظهار خلاف واقع قبل از وقوع حادثه معلوم شود ، بیمه گر حق دارد یا اضافه حق بیمه را از بیمه گذار در صورت رضایت او دریافت داشته ، قرار داد را ابقاء کند و یا قرارداد بیمه را فسخ کند ، در صورت فسخ بیمه گر باید مراتب را به موجب اظهار نامه یا نامه سفارشی دو قبضه به بیمه گذار اطلاع دهد . اثر فسخ ده روزه پس از ابلاغ مراتب به بیمه گذار شروع می شود و بیمه گر باید اضافه حق بیمه در یافتی ، تا تاریخ فسخ را به بیمه گذار مسترد دارد.

۳- اصل جبران خسارت : INDEMNITY
به موجب ماده (۱۱) قانون بیمه : چنانچه بیمه گذار یا نماینده او با قصد تقلب ، مالی را اضافه بر قیمت عادله در موقع عقد قرار داد بیمه داده باشد عقد بیمه باطل و حق بیمه در یافتی قابل استرداد نیست.
لازم به تذکر است که قلمرو اجرای اصل جبران خسارت محدود به بیمه های اموال است و در بیمه های اشخاص ( بیمه های عمر و حادثه جسمانی ) اعمال نمی گردد.
در دریافت خسارت باید موارد زیر را اثبات نماید :
الف – وقوع حادثه موضوع بیمه.
ب – ایجاد خسارت و ضرر و زیان متعاقب وقوع حادثه .
ج – وجود رابطه علیت بین وقوع حادثه و خسارت وارد شده.
د – موجودیت و ارزش مورد بیمه در لحظه وقوع حادثه.

۴- اصل جانشینی : SUBROGATION
یکی دیگر از اصول بیمه که شاید به تعبیری بتوان آن را از نتیجه اجرای اصل جبران خسارت نیز در نظر گرفت ، اصل جانشینی یا قائم مقامی و یا حق رجوع به مسئول حادثه است که ذیلاً توضیح داده می شود. در صورتی که در حادثه ای عامل ایجاد حادثه و خسارت مشخص و شناخته شده باشد ، بیمه گذار این حق را دارد که خسارت خود را از مسئول حادثه مطالبه نماید . طبیعی است که به موجب اصل خسارت در صورت جبران خسارت از طرف بیمه گر ، بیمه گذار نمی بایست از مسئول ایجاد حادثه نیز خسارتی دریافت دارد و الا موجب نفع استفاده وی می شود . به این جهت در قرار داد های بیمه بین طرفین قرار داد توافق می شود ( معمولاً در شرایط عمومی بیمه نامه ) که در چنین موردی که حادثه ، مسئول مشخص و شناخته شده ای دارد ، خسارت توسط بیمه گر جبران شود اما بیمه گر از حقی که بیمه گذار در مقابل مسئول حادثه دارد ، استفاده نماید . بنابراین با پرداخت خسارت به بیمه گذار حق رجوع او به مسئول حادثه به بیمه گر واگذار می گردد و بیمه گر می تواند اقدامات لازم را جهت وصول مبلغ خسارت از مسئول حادثه به عمل آورد.
به موجب ماده (۳۰) قانون بیمه ، بیمه گر در حدودی که خسارت وارده را قبول یا پرداخت می کند در مقابل اشخاصی که مسئول وقوع حادثه یا خسارت هستند قائم مقام بیمه گذار خواهد بود . و اگر بیمه گذار اقدامی کند که منافی با عقد مذکور باشد ، در مقابل بیمه گر مسئول شناخته می شود.

۵- اصل علیت یا سبب بلافصل خسارت : PROXIMATE CAUSE

منظور از اصل علیت عبارتست از اینکه بین حادثه بیمه شده و خسارت مورد ادعای بیمه گذار می بایست رابطه علی و معلولی موجود باشد. بدین معنی که خسارت ایجاد شده معلول حادثه بیمه باشد. بنابراین اصل ، یکی از مواردی که بیمه گذار یا استفاده کننده از مزایای بیمه جهت دریافت خسارت و یا حتی غرامت ( در بیمه های اشخاص ) می بایست اثبات نماید ، همین مطلب اصل علیت است و در صورتی که رابطه مذکور موجود نباشد ، طبیعی است که بیمه گر نیز تعهدی به جبران خسارت وارده ندارد، زیرا بیمه گر جبران خسارت را به هر دلیل و علتی که باشد تعهد ننموده و در واقع جهت علت یا علل خاص نرخ حق بیمه مربوط را محاسبه نموده است.
برای مثال در صورتی که کارخانه ای فقط در مقابل خطر آتش سوزی بیمه شده باشد ( تعهد بیمه گر جبران خسارت مستقیم ناشی از خطر حریق می باشد) و بلیات طبیعی از جمله زلزله جزو تعهدات و خطرات مشمول پوشش بیمه گر نباشد چنانچه زمین لرزه موجب بروز حریق شود ، بیمه گر تعهدی در جبران خسارت ناشی از حریق نخواهد داشت . زیرا سبب بلا فصل خسارت حریق ایجاد شده ، زمین لرزه است که مورد تعهد بیمه گر نبوده و بیمه گر نیز بابت آن حق بیمه ای دریافت ننموده است.

انواع بیمه های بازرگانی

تعریف بیمه حمل و نقل کالا
بیمه حمل و نقل عقدی است که به موجب آن در ازای پرداخت حق بیمه از طرف بیمه گذار ، بیمه گر تعهد می نماید خسارات وارده به بیمه گذار در مسیر حمل کالا را که ناشی از وقوع خطرات بیمه شده است جبران نماید.

انواع شرایط بیمه حمل و نقل کالا

شرایط C :
۱- شروع و خاتمه پوشش بیمه :
– شروع پوشش بیمه ، از لحظه بارگیری کالا در مبدا مندرج در بیمه نامه.
– خاتمه پوشش بیمه ، به محض تحویل کالا به انبار نهایی در مقصد مندرج در بیمه نامه یا هر انبار دیگری که بیمه گذار برای انبار نمودن کالا که در هر دوره عادی حمل معمول نمی باشد از آن استفاده می کند.
۶۰ روز از تاریخ اتمام تخلیه کالا از کشتی ( در مورد حمل دریایی ) .
۶۰ روز از تاریخ ورود کالا به مرز ( در مورد حمل خشکی ).
۳۰ روز از تاریخ ورود هواپیما به فرودگاه مقصد ( در مورد حمل هوایی ) .
هر کدام زودتر واقع شود.

۲- خطرات بیمه شده :
– آتش سوزی ، انفجار.
– به گل نشستن (STRANDING _ GROUNDING ) ، غرق ، واژگونی کشتی یا دوبه.
– واژگونی یا از ریل خارج شدن وسیله حمل زمینی .
– تصادم با اجسام خارجی .
– تخلیه کالا در بندر اضطراری .
– تفدیه زیان همگانی ( GENERAL AVERAGE ) .
– به دریا انداختن کالا.
– سهم الشراکه بیمه گذار از زیان همگانی و هزینه های نجات ( SALVAGE ).
– تحقق شرط مسئولیت متقابل در تصادم (BOTH TO BLAME COLLISION CLAUSE).

۳- خطرات خارج از تعهد بیمه گر :
– عمد بیمه گذار .
– کسری و فرسودگی عادی و معمول کالا.
– خسارت ناشی از نا مناسب بودن بسته بندی و بار چینی نامناسب در کانتینر ( مشروط به اینکه بار چینی قبل از شروع بیمه انجام شود یا بار چینی توسط بیمه گذار یا کارکنان وی انجام گردد.)
– عیب ذاتی یا طبیعت کالا.
– خسارت ناشی از تاخیر ، حتی اگر تاخیر در اثر وقوع خطر بیمه شده حادث شود ( به جز هزینه های سهم الشراکه بیمه گذار از زیان همگانی و نجات ).
– ورشکستگی مالکان ، مدیران یا اجاره کنندگان کشتی.
– اعمال عمدی اشخاص .
– خسارات ناشی از سلاحهایی که با انرژی اتمی ، هسته ای یا مواد رادیو اکتیو کار می کند.
– عدم قابلیت دریانوردی کشتی یا دوبه – نا مناسب بودن وسیله حمل یا کانتینر( چنانچه بیمه گذار یا کارکنان وی از موارد فوق در زمان بارگیری کالا مطلع باشند ).
– جنگ ، جنگ داخلی ، انقلاب ، شورش ، قیام یا زد و خوردهای ناشی از آن یا هر گونه اعمال خصمانه بوسیله یا علیه یک قدرت متحارب .

– تصرف ، ضبط ، توقیف ، جلوگیری ، بازداشت ، عواقب ناشی از انجام یا اقدام در این امور.
– مین ، اژدر ، بمب ها یا سایر سلاح های جنگی متروکه.
– اعتصاب ، تعطیل محل کار ، اغتشاشات کارگری ، بلوا ، اغتشاش داخلی .
– اعمال تروریستی یا عمل اشخاصی که با انگیزه سیاسی کار می کنند .

شرایط B :

۱- شروع و خاتمه پوشش بیمه :
مطابق شرایط C

۲- خطرات بیمه شده :
– کلیه خطرات بیمه شده تحت شرایط C و خطرات زیر :
– زلزله ، آتشفشان ، صاعقه .
– به دریا افتادن کالا از روی عرشه کشتی (WASHING OVER BOARD ) .
– ورود آب دریا ، دریاچه یا رودخانه به کشتی ، دوبه ، وسیله حمل ، کانتینر یا انبار کالا.
– تلف کلی هر بسته کامل از کالا حین بارگیری یا تخلیه از کشتی یا دوبه.

۳- خطرات خارج از تعهد بیمه گر :
– مطابق شرایط C

شرایط A :

۱- شروع و خاتمه پوشش بیمه
– مطابق شرایط C

۲- خطرات بیمه شده :
– در این نوع بیمه کلیه خطرات به جز استثنائات ذکر شده در شرایط A تحت پوشش قرار دارند.
– استثنائات شرایط A مطابق استثنائات مندرج در شرایط C می باشد . به جز خسارات ناشی از ” اعمال عمدی اشخاص ” که در شرایط A جزو خطرات خارج از تعهد بیمه گر نمی با

شد.

بیمه آتش سوزی و خطرات تبعی
اصولاً در صدور بیمه نامه آتش سوزی باید سه اصل ” حسن نیت ” ، ” نفع بیمه ای ” و ” اصل جبران خسارت ” وجود داشته باشد تا بیمه نامه بر اصول درست و صحیحی استوار باشد ، زیرا بیمه گذار موظف است کلیه سؤالات مندرج در فرم پیشنهاد بیمه آتش سوزی را بر اساس حسن نیت و با دقت پاسخ دهد. در عوض بیمه گر موظف است که در صورت بروز حریق و ایجاد خسارت ، حداکثر خسارات مالی حادث شده را با توجه به شرایط بیمه نامه ، و مشروط بر این که از سرمایه بیمه ای تجاوز نکند در وجه بیمه گذار بپردازد. اولین مرحله رسیدگی به خسارت اعلام شده ، توسط بیمه گر همان توجیه و رسیدگی به مسئله نفع بیمه ای بیمه گذار در مورد بیمه است.
در مورد خسارات ناشی از آتش سوزی ، بسیاری از مردم به مفاهیم آتش ، آتش سوزی و خسارات ناشی از آتش سوزی استناد می کنند ، بدون این که از نقطه نظر قوانین بیمه ای از تعریف دقیق آتش سوزی و مفهوم واقعی آن اطلاع داشته باشند . بنابراین در عرف بیمه ، خسارات ناشی از آتش مفید ( آتش بخاری ، اجاق های پخت و پز ) تا زمانی که در مکان تعبیه شده قرار داشته باشد دارای پوشش بیمه ای نیست ، لذا در بیمه نامه آتش سوزی آتش را چنین تعریف کرده اند : ” در این بیمه نامه منظور از آتش عبارت است از ترکیب هر ماده با اکسیژن به شرط آن که با شعله همراه باشد”.
در بیمه نامه آتش سوزی ، نه تنها خطرات مستقیم ناشی از آتش سوزی تحت پوشش قرار دارد ، بلکه خسارات غیر مستقیم ناشی از نشت حرارت ، دود ، خاکستر ، آب ، مواد شیمیایی آتش نشانی و خراب شدن مورد بیمه هم دارای پوشش بیمه ای است . شرکت های بیمه ، بیمه نامه های آتش سوزی را به چندین صورت صادر می کنند که هر یک از آنها به منظوری و با هدف ارائه خدمت مناسب خواست و میل بیمه گذاران طرح ریزی شده است تا بخشی از مشکلات آن ها را حل کند.

بیمه وسایل نقلیه موتوری زمینی
معمولاً کلیه حوادث زیانبار ناشی از تصادفات رانندگی به یکی از سه حالت زیر است :
– راننده مقصر است و زیان دیده مالی و جانی کاملاً بی تقصیر است.
– زیان دیده مقصر است و راننده کاملاً بی تقصیر است.
– راننده و زیان دیده هر دو در ایجاد حادثه مقصرند.
تشخیص هر یک از سه مورد فوق صرفاً بر عهده مقامات صلاحیت دار راهنمایی و رانندگی است و در صورت عدم توافق زیان دیده با مقصر حادثه ، نتیجه گیری از حادثه بر اساس گزارش ماموران انتظامی با محاکم صالحه است . ذکر این نکته لازم است که برای تسویه خسارات سنگین شرکت های بیمه به ارائه گزارش مقامات انتظامی که از حادثه بازدید کرده اند نیاز دارند.

شرکت های بیمه در ایران پوشش های متفاوتی را در زمینه بیمه اتومبیل ارائه داده اند که به طور خلاصه به شرح زیر است :
– پوشش بیمه بدنه اتومبیل.
– بیمه شخص ثالث ( بیمه اجباری مسئولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری در مقابل اشخاص ثالث) .
– بیمه حوادث سر نشین .
– بیمه مازاد مسئولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری زمینی در مقابل اشخاص ثالث ( تا حد دیه ) .

۱- بیمه بدنه اتومبیل
بر اساس شرایط این بیمه نامه ، دارنده و یا مالک وسیله نقلیه ، اتومبیل خود را در برابر خطرات بیمه می کند تا در صورت بروز حادثه و ایجاد خسارت به وسیله موضوع بیمه ، شرکت بیمه ، خسارت وارد را بر اساس شرایط بیمه نامه جبران کند . منظور از خطرات مورد تهدید بیمه گر ، همان حوادثی است که در صورت واقع شدن چنانچه باعث نابودی و یا آسیب دیدگی اتومبیل شود بیمه گر موظف به جبران آن خواهد بود.

۲- بیمه شخص ثالث
افرادی که در یک جامعه زندگی می کنند باید تابع قوانین و نظامات آن جامعه باشند و به همین دلیل چنانچه شخصی چه از روی عمد و چه به علت بی احتیاطی و غفلت مرتکب عملی خلاف قانون و مقررات شود ، مسئول بوده و باید به مجازات متناسب با آن بی احتیاطی برسد و زیان وارد اعم از مالی و یا جانی را جبران کند . مسئولیت مدنی زمانی جنبه عملی به خود می گیرد که شخص مقصر حادثه مجبور شود زیان وارد به شخص ثالث را جبران کند و تفاوت مسئولیت مدنی با مسئولیت جزایی در این است که مسئولیت جزایی قابل بیمه کردن نیست و مغایر قوانین و عرف جوامع انسانی تلقی می شود.
بیمه مسئولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری در ایران در بیست و نهم دیماه ۱۳۴۷ به تصویب رسید تا مسئولیت مدنی بیمه گذار در مقابل اشخاص ثالث در نتیجه حوادث ایجاد شده از وسیله نقلیه مورد استفاده خود را بیمه کند . بیمه مسئولیت بدنی در ایران به دو بخش عمده تقسیم می شود که عبارتند از :
– بیمه اجباری
– بیمه اختیاری ( که شامل بیمه نامه های دیه ، بیمه مازاد ثالث و بیمه کارت سبز است . که این سه نوع اخیر سال ها بعد از تصویب قانون بیمه شخص ثالث توسط شرکت های بیمه طرح ریزی و ابداع شده است ) .
با توجه به این که این بیمه نامه خسارات مالی و جانی وارد به اشخاص ثالث را جبران می کند ، بر اساس شرایط بیمه نامه افراد زیر در قبال بیمه گذار شخص ثالث شناخته نمی شوند :
الف ) بیمه گذار ، مالک یا راننده وسیله نقلیه مسئول حادثه .
ب ) کارکنان بیمه گذار مسئول حادثه حین کار و انجام وظیفه .
پ ) همسر ، پدر ، مادر ، اولاد و اجداد تحت تکفل بیمه گذار در صورتی که سرنشین وسیله نقلیه ای باشند که راننده یا بیمه گذار مسئول حادثه باشد.

۳-بیمه حوادث سرنشین و راننده
اصولاً هر تصادم باعث بروز دو نوع خسارت می شود ، نخست خساراتی است که به اشخاص ثالث وارد می آید که لزوماً و بر حسب قانون ، مقصر حادثه ملزم به جبران آن و دیگر خساراتی است که به وسیله نقلیه مقصر حادثه ، راننده و سرنشینان آن وارد می آید . خسارات دسته اول را می توان از محل بیمه نامه شخص ثالث و یا مازاد ثالث جبران کرد و خسارات دسته دوم خود شامل دو قسمت است که خسارات مالی و خسارات جرح و فوت از این دسته اند. بخش نخست خسارات دسته دوم را می توان از محل بیمه نامه بدنه اتومبیل جبران کرد و بخش دوم آن یا باید از طریق بیمه نامه حوادث سرنشین جبران شود یا بیمه نامه دیه این گونه خسارات جرح و فوت را جبران کند . در این حالت چنانچه شرکت بیمه سرنشینان اتومبیل را بیمه کرده باشد ، در صورت بروز خسارات جرح و فوت ، آن را جبران خواهد کرد.

۴- بیمه مازاد مسئولیت مدنی ( شخص ثالث تا حد دیه )
در قانون مجازات اسلامی ( دیات) که در سال ۱۳۶۱ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده ، قانون گذار دیه را بدین گونه تعریف کرده است : ” دیه مالی است که به سبب جنایت بر نفس یا عضو به مجنی علیه یا به ولی یا اولیاء دم او داده می شود” .
با نگاهی بر این تعریف در می یابیم که دیه در واقع مجازاتی است که شرع برای قتل نفس ، جرح و یا صدمات بدنی دیگر برای مقصر حادثه در نظر گرفته مشروط بر این که عمدی نباشد . یکی از مصادیق این تعریف و در واقع تحقق امر دیه ، همانا حوادث ناشی از کاربرد همین وسیله نقلیه توسط قانون گذار تصویب شده است.
دادگاه ها مقدار دیه قتل نفس یک مرد مسلمان را یکی از موارد شش گانه زیر که جانی در انتخاب هر یک از آنها مخیر می باشد و تلفیق آنها هم جایز نیست تعیین کرده اند.
– یکصد شتر سالم و بدون عیب که خیلی هم لاغر نباشد.
– دویست گاو سالم و بدون عیب که خیلی هم لاغر نباشد.
– یکهزار گوسفند سالم و بدون عیب که خیلی هم لاغر نباشد.
– دویست دست لباس سالم از حله های یمن.
– یکهزار دینار مسکوک سالم و غیر مغشوش که هر دینار یک مثقال شرعی طلا به وزن ۱۸ نخود است.
– ده هزار درهم مسکوک سالم و غیر مغشوش که هر درهم به وزن ۶/۱۲ نخود نقره می باشد .
پرداخت قیمت هر یک از موارد شش گانه در صورت تراضی طرفین کافی است و اگر تلفیق به عنوان پرداخت قیمت یکی از موارد شش گانه باشد کافی است.

بیمه های عمر
انسان از آغاز پیدایش جوامع انسانی ، در جستجوی غریزی به دنبال تامین های جسمی ، اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی بوده است . با توجه به همین نیاز بوده که شرکت های بیمه با ارائه طرح های متفاوت و ابتکاری متناسب با نیازهای جوامع انسانی در پی تامین و تسهیل این غریزه ثبات مالی و اقتصادی بر آمدند تا در زمان حادثه ناگوار ، شیرازه اقتصاد خانواده ها از هم

نپاشد و افراد وابسته به شخص متوفی و یا حادثه دیده بتوانند از مزایای این تامین اقتصادی بهره مند شوند . نیازهای خانواده در اغلب جوامع بشری با هر درجه ای از پیشرفت و تکامل را می توان به شرح زیر طبقه بندی کرد :
– تامین در آمدی معین و مشخص برای ایام از کار افتادگی ، پیری و بازنشستگی .
– بیمه های اشخاص ( عمر ، حادثه ، درمانی ) یکی از شاخص های شناخته شده برای سنجش میزان تامین ، و رفاه مردم کشورهاست و کشور هایی که افراد آن به فراخور نیاز خود از این تامین برخوردارند ، با اطمینان و اعتماد بیشتری در برنامه ریزی توسعه و گسترش جامعه خویش مشارکت می نمایند.
بیمه های عمر در مراحل بدوی خود بر پایه اصول علمی و فنی در رابطه با جدول های حق بیمه و نحوه انتخاب مخاطرات پایه گذاری نشده بود و در واقع پیدایش ” جدول مرگ و میر” نقطه عطفی در تاریخچه بیمه عمر محسوب می شود و به همین دلیل امروزه بیمه گران در زمان گزینش بیمه گذاران عوامل زیر را برای قبول یا رد یک پیشنهاد و تعیین حق بیمه مناسب وضعیت سنی و سلامت بیمه گذار در نظر می گیرند.

۱- سن
در بیمه های عمر سن بیمه گذار عامل اصلی تعیین نرخ حق بیمه به شمار می رود و به همین دلیل جدول حق بیمه با کاربرد جدول مرگ و میر ، هزینه های بیمه گر و نرخ سود حاصل از سرمایه گذاری تنظیم می شود.

۲- جنسیت
در اغلب مناطق جهان به اثبات رسیده است که زنان از عمر طولانی تری برخوردارند و متوسط طول عمرشان بیشتر است . بدین جهت در شرکت های بیمه جداول جمعیتی نیز بر حسب مردان و زنان تهیه می شود که این جداول در زمان محاسبه حق بیمه به کار می آید.

۳- وضعیت جسمانی
ساختار فیزیکی بدن انسان یکی از عوامل مهم و تعیین کننده در انتخاب و یا رد شخص متقاضی بیمه عمر به حساب می آید. پیشرفت علم پزشکی و تشخیص پزشکی و آزمایش های متعددی که انجام می شود بیمه گر را در وضعیت کاملاً مناسبی قرار می دهد تا با آگاهی نسبت به پذیرش یک بیمه شده با نرخ استاندارد و یا اضافه نرخ اقدام کند .